Πολύ δημοφιλές γλυκό, που παραλλαγές του συναντάμε σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, της Μεσογείου και αρκετές της Μέσης Ανατολής. Η προφορά της λέξης σε όλες αυτές τις χώρες είναι παρόμοια . Φαίνεται να προέρχεται από μια αραβική ρίζα που προφέρεται χαλβά και σημαίνει γλυκό. Ενώ σε άλλες περιοχές παρασκευάζεται από υλικά, όπως καρότο ρεβίθι ή παπάγια, στην ελληνική κουζίνα, όπου έφτασε κατά το τέλος του 12ου αιώνα, ο χαλβάς έχει καθιερωθεί με τρεις μορφές. Τον σησαμένιο του εμπορίου (από ταχίνι), τον σιμιγδαλένιο και το χαλβά των Φαρσάλων. Παραδοσιακά στην Ελλάδα θεωρείται νηστίσιμο έδεσμα (ειδικά εκείνος με σησάμι), ενώ και οι άλλοι δύο τύποι είναι νηστίσιμοι εφόσον έχουν παρασκευαστεί με λάδι. Ωστόσο υπάρχουν και συνταγές (πολίτικες) όπου ο χαλβάς είναι πιο λευκός και πιο μαλακός από τον Ελλαδίτικο όπου το σιμιγδάλι τσιγαρίζεται μέχρι να πάρει καφέ χρώμα και μαγειρεύεται σε ψηλή φωτιά και λίγη ώρα. .
Χαλβάς εμπορίου (σησαμένιος)
Ή αλλιώς μακεδονικός ή χαλβάς του μπακάλη. Παρασκευάζεται με βασικά υλικά το ταχίνι και το σιρόπι ζάχαρης, τον αγοράζουμε έτοιμο και έχει μαστιχώδη-ινώδη υφή. Κατεξοχήν σαρακοστιανό έδεσμα, έχει και υψηλή θρεπτική αξία καθώς περιέχει ταχίνι, και τον βρίσκουμε σε διάφορους τύπους. Βανίλια, ανάμεικτο (μισός με βανίλια και μισός με κακάο), με αμύγδαλα, με μέλι, με επικάλυψη σοκολάτας, ολικής αλέσεως.
Σιμιγδαλένιος
Ο παραδοσιακός σπιτικός χαλβάς. Ανάλογα με τη συνταγή, φτιάχνεται από χοντρό σιμιγδάλι (σπανιότερα ψιλό), βούτυρο και σιρόπι από ζάχαρη και νερό. Η πιο γνωστή του συνταγή για απομνημόνευση είναι η: «ένα, δύο, τρία, τέσσερα», η οποία αναφέρεται στα ποσοστά των συστατικών. Δηλαδή: 1 μέρος βούτυρο, 2 μέρη σιμιγδάλι, 3 μέρη ζάχαρη και 4 μέρη νερό.
Παραλλαγή αυτού του χαλβά είναι ο χαλβάς της Ρήνας, που φτιάχνεται από ψιλό σιμιγδάλι και θυμίζει λίγο ραβανί. Είναι εύκολος στην παρασκευή του, αλλά έχει δύο μυστικά επιτυχίας: θέλει φρέσκο βούτυρο για να μοσχομυρίσει, και απαραίτητα μπόλικο ψιλοκομμένο αμύγδαλο.
Φαρσάλων (σαπουνέ)
Τα Φάρσαλα ξεχώριζαν από παλιά για αυτό το ντόπιο είδος χαλβά βουτύρου (σαπουνέ). Η πρώτη αναφορά που έχουμε για αυτόν είναι το 1608. Ο «Χαλβάς Φαρσάλων» φτιάχνεται από ρυζάλευρο και είναι ημιδιαφανής, λιπαρός, έχοντας τραγανιστή κρούστα από καμένη ζάχαρη. Θεωρείται επιτυχημένος όταν έχει δημιουργήσει καλή κρούστα. Λέγεται και πανηγυριώτικος επειδή, παλαιότερα, συνήθιζαν να τον προσφέρουν μέσα σε ταβάδες στα πανηγύρια που λάμβαναν χώρα στην περιοχή της Θεσσαλίας τους καλοκαιρινούς μήνες. Παρασκευάζεται με βασικά υλικά το νισεστέ (κυρίως ρυζιού), το βούτυρο, το νερό και τη ζάχαρη. Ντ.Κ.
