Έτσι ονομάζονται τα πρώτα κοκτέιλ, δηλαδή εκείνα που φτιάχτηκαν πριν από την ποτοαπαγόρευση. Πρόκειται για μείγματα που είχαν μια πολύ συγκεκριμένη λογική, αφού τα υλικά που είχε ο bartender ήταν πολύ λίγα. Τζιν, ουίσκι, ρούμι, μπράντι, κρασί και ενισχυμένοι οίνοι. Δεν υπήρχε βότκα, πάγος κλπ. Γι’ αυτό ήταν περισσότερο «μαγειρικά» και η χρήση των μπαχαρικών και του αβγού ήταν πολύ συχνή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των classics είναι ότι δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο ποτό αυτό καθεαυτό, ενώ ταυτόχρονα έχουν ιστορία, έχουν κληρονομιά. Κάθε ποτό έχει ένα μύθο γύρω από το ποιον φτιάχτηκε, ποιος το εμπνεύστηκε, πώς κι όλο αυτό δίνει ζωή στο ίδιο το κοκτέιλ.
Στην εποχή μας ζούμε μια τεράστια αναβίωση των classics που μάλιστα θεωρείται το σημαντικότερο trend στο χώρο του κοκτέιλ. Ουσιαστικά βέβαια, γίνεται… απόδοση των κλασικών συνταγών με τη χρήση περισσότερων φρέσκων χυμών που δεν υπήρχαν τότε, αλλά και premium ποτών.
