Το δεύτερο μεγαλύτερο γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας είναι ίσως και το πιο σημαντικό σε επίπεδο ποσοτήτων οίνων που παράγει. Πάνω από το 30% του Ελληνικού κρασιού προέρχεται από τη Στερεά Ελλάδα χωρίς όμως αυτό να κατέχει και τα πρωτεία ανά την επικράτεια σε επίπεδο ποιότητας. Εκτός από την Αττική το διαμέρισμα περιλαμβάνει ακόμα έξι νομούς από τους οποίους όμως μόνο η Αττική, η Βοιωτία και η Εύβοια παράγουν σημαντικές ποσότητες κρασιού. Η Φθιώτιδα ακολουθεί κυρίως χάρη στην ύπαρξη και τη δυναμική που επέβαλε το Κτήμα Χατζημιχάλη ενώ οι υπόλοιποι νόμοι έχουν ελάχιστη ή μηδενική οινική παρουσία. Μεταφράζοντας τα ανωτέρω σε αριθμούς βλέπουμε ότι από τα 115.000 στρέμματα του διαμερίσματος το 90% βρίσκεται στους τρεις πρώτους νομούς. Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η απόλυτη κυριαρχία της ποικιλίας Σαββατιανό. Από τα περίπου 185.000 – 190.000 στρέμματα των νομών αυτών τα 140.000 στρέμματα καλύπτονται από αμπέλια της ποικιλίας Σαββατιανό και η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων από Ροδίτη. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την αδιαφιλονίκητη κυριαρχία της ρετσίνας, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, αντιλαμβανόμεθα εύκολα γιατί η Στερεά Ελλάδα, με ελάχιστες εξαιρέσεις οινοπαραγωγών δεν έχει λάμψει μέχρι σήμερα στο οινικό προσκήνιο. Γεγονός πάντως είναι ότι την τελευταία δεκαπενταετία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται μία δυναμική. Δημιουργούνται νέοι αμπελώνες με ευγενέστερες, πιο δυναμικές, ποικιλίες και το Σαββατιανό δείχνει κάποιες δυνατότητες που μέχρι πρότινος ήταν αδιανόητες. Σε επίπεδο καταλληλότητας για παραγωγή ποιότητας δυνατότητες υπάρχουν πολλές. Ακόμα και στη «δύστροπη» ξηροθερμική Αττική οι περιοχές στους πρόποδες της Πεντέλης και της Πάρνηθας έχουν ήδη δώσει δείγματα. Το ίδιο ισχύει και για τη Βοιωτία κυρίως χάρη στην ύπαρξη ορεινών όγκων (Κιθαιρώνας, Ελικώνας, Πάρνηθα) στους πρόποδες των οποίων με την κατάλληλη επιλογή υψομέτρου μπορούν να υπάρξουν καλά αποτελέσματα. Ανάλογες είναι και οι δυνατότητες της Εύβοιας με εξαίρεση ίσως το νοτιότερο άκρο της που σαν οικοσύστημα θυμίζει περισσότερο Κυκλάδες. Σε παρόμοια συμπεράσματα μπορούμε να καταλήξουμε και για τους υπόλοιπους νομούς εξετάζοντας τις βασικές παραμέτρους (έδαφος, κλίμα) που χαρακτηρίζουν τον κάθε ένα από αυτούς. Η Στερεά Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα σε κανένα Οίνο με Ονομασία Προέλευσης. Αντίθετα, έχει δικαίωμα σε είκοσι τρεις Τοπικούς Οίνους που κατανέμονται ως εξής :
Τοπικός Οίνος Στερεάς Ελλάδας
Νομός Αττικής
Αττικός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Ανάβυσσου
Τοπικός Οίνος Βιλίτσας
Τοπικός Οίνος Γερανείων
Τοπικός Οίνος Ιλίου
Τοπικός Οίνος Κορωπίου
Τοπικός Οίνος Μαρκόπουλου
Παιανίτικος Τοπικός Οίνος
Παλληνιώτικος Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Πεντελικού
Τοπικός Οίνος Σπατών
Νομός Βοιωτίας
Θηβαϊκός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Κιθαιρώνα
Νομός Ευβοίας
Καρυστινός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Ληλάντιου Πεδίου
Τοπικός Οίνος Ριτσώνας Αυλίδας
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Πάρνηθας
Νομός Φθιώτιδας
Τοπικός Οίνος Κοιλάδας Αταλάντης
Τοπικός Οίνος Μαρτινού
Τοπικός Οίνος Οπούντιας Λοκρίδος
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Κνήμιδος
Νομός Φωκίδος
Τοπικός Οίνος Παρνασσού
Δ.Κ.
