Δύο είναι οι πυλώνες της φθινοπωρινής γαστρονομικής εικόνας στη χώρα μας: τα σταφύλια με τον πυρετός του τρύγου στην αρχή της εποχής και η ελιά με τον πανελλήνιο συναγερμό για το μάζεμά της το τέλος της. Το κρασί θα το γευτούμε τον Νοέμβρη, αλλά το γλυκό του κουταλιού σταφύλι, η μουσταλευριά και τα μουστοκούλουρα φτιάχνονται τώρα. Το αγουρόλαδο θα το δοκιμάσουμε γύρω στον Δεκέμβρη, αλλά καινούργιες ελιές θα έχουμε μέσα στο φθινόπωρο.
Θα πρέπει να αναφέρουμε και το κυνήγι σαν μια τρίτη σταθερά^ δεν έχει την προβολή των δύο πρώτων, αλλά τον Οκτώβριο ανοίγει η κυνηγετική περίοδος, οπότε οι τσίχλες και οι μπεκάτσες θα συγκινήσουν τους εκλεκτικούς ουρανίσκους. Τα σαλιγκάρια είναι άλλη μια λιχουδιά του φθινοπώρου, ενώ τα άγρια μανιτάρια που επίσης είναι η εποχή τους δύσκολα φθάνουν στην αγορά (και χρειάζονται ειδικά προσόντα για να τα διαλέξεις).
Μέσα Οκτωβρίου αρχές Νοεμβρίου, θα βγουν τα κάστανα και τα κυδώνια –γίνονται περίφημο γλυκό του κουταλιού– και αρκετά πιάτα με κρέας, κυδώνια και κάστανα ανήκουν στην κλασική φθινοπωρινή ελληνική κουζίνα. Τα αχλάδια και τα μήλα είναι τα φρούτα της εποχής και ενώ τα τελευταία είναι η βάση για πολλά γλυκά και φαγητά, τα αχλάδια τρώγονται στη χώρα μας κυρίως φρέσκα χωρίς να έχουν γοητεύσει ιδιαίτερα την παραδοσιακή μαγειρική.
Τα λαχανικά και τα φρούτα της εποχής (για τα εποχικά ψάρια, ανατρέξτε στο λήμμα Ψάρια της Θάλασσας)
Κολοκυθάκια, ντομάτες μπάμιες, πιπεριές, φασολάκια (μέχρι τον Οκτώβριο), μαρούλια (τον Σεπτέμβριο), ξερά κρεμμύδια, πατάτες, καρότα, κόκκινες κολοκύθες, λάχανα (από τον Οκτώβριο), παντζάρια (από τον Νοέμβριο), μανιτάρια, πράσα, ραδίκια, σέλινα, σέσκουλα, σπανάκια, μπρόκολα, ράπα, φινόκιο, ακτινίδια, κυδώνια, μήλα, σταφύλια, λωτοί, ρόδια, δαμάσκηνα, βανίλιες, πεπόνια (χειμωνιάτικα), λεμόνια, μανταρίνια, γκρέιπφρουτ, πορτοκάλια (από τον Νοέμβριο), μήλα, αχλάδια, κάστανα, φρέσκα καρύδια.
A.TZ.
