Ντιπ
Η λέξη ντιπ (dip = βυθίζω) χρησιμοποιείται επίσης στη γαλλική και τη γερμανική γλώσσα για να δηλώσει μια παχύρρευστη σάλτσα μέσα στην οποία βυθίζονται μικρά κομμάτια κρέατος, ψαριών, θαλασσινών, λαχανικών ή αρτοσκευασμάτων. Αν και κατατάσσονται στα ορεκτικά, ουσιαστικά τα ντιπ μπορούν να αποτελέσουν μια αυτόνομη κατηγορία. Τα πιο κοινά συνοδευτικά τους είναι τα κράκερ, τα κριτσίνια τα κροστίνι, οι τορτίγιες, τα ωμά λαχανικά, τα λεπτοκομμένα ψάρια και κρεατικά, αλλά και τα θαλασσινά (γαρίδες). Η βασική διαφορά με τις υπόλοιπες σάλτσες έγκειται στον τρόπο κατανάλωσής τους, αντί δηλαδή να προσθέτουμε τη σος στο φαγητό, βυθίζουμε το φαγητό στη σος.
Ορισμένα από τα πιο γνωστά ντιπ είναι τα παρακάτω:
- Το ωμό ελαιόλαδο με αρωματικά στοιχεία ή και ξίδι.
- Η σος Aioli, παράγωγο μαγιονέζας με σκόρδο.
- Η σος Blue Cheese, η οποία παρασκευάζεται από ξινή κρέμα, μπλε τυρί, γάλα, ξίδι, πούδρα κρεμμυδιού και σκόρδου και ξηρή μουστάρδα. Ταιριάζει ιδανικά σε κρουτιντέ λαχανικών και τηγανητές πατάτες.
- Το chutney, αγγλικό έδεσμα με ρίζες στην Ινδία. Πρόκειται για συνδυασμό από φρούτα, λαχανικά, αρωματικά και μπαχαρικά, που σιγομαγειρεύονται ώσπου να αποκτήσουν υφή πολύ πηχτής μαρμελάδας. Ιδανικό για φριτούρες και ντάμπλινγκ.
- Το φοντί, λιωμένο τυρί, ειδικής κατηγορίας όπως η φοντίνα, το οποίο μάλιστα απαιτεί ειδικό σκεύος. Με μεταλλικά καλαμάκια βυθίζουμε ό,τι μικρή μπουκιά μπορούμε να φανταστούμε: ψωμάκια, μικρές πατάτες και άλλα ψιλοκομμένα λαχανικά.
- Το γουακαμόλε, κλασική μεξικάνικη σος με αβοκάντο, κρεμμύδια και τσίλι. Σερβίρεται με τσιπς τορτίγιας.
- Το χούμους, πολτοποιημένα ρεβίθια και ταχίνι με κύμινο και λεμόνι.
Αλείμματα ή αλοιφές
Τα αλείμματα ή αλοιφές είναι ουσιαστικά πολύ δεμένες και παχιές σάλτσες, οι οποίες καταναλώνονται πάντοτε με τη συνοδεία ψωμιού. Μπορεί η βάση τους να είναι τυρί, λαχανικά, όσπρια, πατάτες, σε συνδυασμό με ελαιόλαδο, γιαούρτι, αρωματικά χόρτα, μπαχαρικά και σκόρδο.
Ορισμένα από τα δημοφιλέστερα ελληνικά αλείμματα είναι τα παρακάτω:
- Το τζατζίκι, που παρασκευάζεται με σκόρδο, αγγούρι και γιαούρτι και συνοδεύει συνήθως ψητά κρέατα.
- Η ταραμοσαλάτα, με κύριο υλικό τα αβγά του κέφαλου και ψίχα ψωμιού, κρεμμύδι, λεμόνι και ελαιόλαδο η οποία καταναλώνεται κυρίως τη Σαρακοστή.
- Η μελιτζανοσαλάτα, που παρασκευάζεται παραδοσιακά με τη σάρκα μελιτζάνας ψημένης στα κάρβουνα, κρεμμύδι, σκόρδο, ελαιόλαδο, λεμόνι, μαϊντανό και μερικές φορές κόκκινη πιπεριά (η προσθήκη μαγιονέζας προέρχεται από τη δυτική μαγειρική).
- Η σκορδαλιά ή αλιάδα με σκόρδο, βρασμένη πατάτα ή ψωμί και ελαιόλαδο, ενώ σε μερικά μέρη προστίθενται αμύγδαλα ή καρύδια. Πρόκειται για κλασικό ελληνικό πιάτο, βασικό συνοδευτικό του τηγανητού μπακαλιάρου.
- Η τυροσαλάτα, με φέτα, ανθότυρο, σκόρδο και ελαιόλαδο.
- Η τυροκαυτερή, με φέτα, καυτερή πιπεριά και ελαιόλαδο.
Λ.K.
