Η Θράκη ιστορικά αναφέρεται σαν περιοχή παραγωγός εξαιρετικών κρασιών, διάσημων στην εποχή τους. Παρά ταύτα, στις ημέρες μας είναι ίσως το τελευταίο ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα που έκανε βήματα προς την κατεύθυνση της παραγωγής ποιοτικών κρασιών και οι πρώτες σοβαρές οινοπαραγωγικές προσπάθειες ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ιστορικά, το συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα είναι γνωστό (διάσημο θα λέγαμε στην εποχή του) για το κρασί με το οποίο ο Οδυσσέας μέθυσε τον Πολύφημο καθώς και για τους Μαρώνειο (στην περιοχή της ομώνυμης πόλης) και Ισμάρειο (από το όρος Ίσμαρος) οίνο. Δυστυχώς, οι γεωπολιτικές συνθήκες που καθόριζαν την περιοχή, η έντονη παρουσία του μουσουλμανικού στοιχείου και οι επιμέρους θεωρήσεις ως προς την οικονομική απόδοση των διάφορων δραστηριοτήτων, οδήγησαν τη Θράκη σε ένα «αμπελοοινικό Μεσαίωνα» από τον οποίο σήμερα επιχειρεί να απαγκιστρωθεί. Είναι γεγονός ότι η περιοχή της Μαρώνειας προσφέρεται μάλλον περισσότερο από κάθε άλλη για την παραγωγή ποιοτικών κρασιών. Παράλληλα όμως, υπάρχουν πολλές περιοχές της Θράκης που θα μπορούσαν με τις κατάλληλες προϋποθέσεις να αξιοποιηθούν για αμπελοκαλλιέργεια απαιτήσεων. Απαραίτητη προϋπόθεση γι΄αυτό είναι η πίστωση χρόνου, η ερευνητική προσπάθεια και η επιλογή ενδεδειγμένων ποικιλιών που μπορούν να οδηγήσουν σε ποιοτικό αποτέλεσμα. Οι κυριότερες παραδοσιακές για την Θρακιώτικη αμπελοκαλλιέργεια ποικιλίες είναι ο Ροδίτης, ο Ζουμιάτης, το Παμίτι, το Λημνιό και ο Λημνιώνας. Παράλληλα, με αυτές, σήμερα έχουν αρχίσει να καλλιεργούνται και άλλες (γνωστές) ελληνικές ποικιλίες όπως το Ασύρτικο, το Αθήρι, η Μαλαγουζιά κλπ. αλλά και αρκετές διεθνείς.
Το γεωγραφικό διαμέρισμα της Θράκης δεν παράγει μέχρι σήμερα κανένα κρασί που να έχει δικαίωμα στην ένδειξη Ονομασία Προέλευσης. Σε ό,τι αφορά την ένδειξη Τοπικός Οίνος υπάρχουν οι εξής :
Θρακικός Τοπικός Οίνος
Ισμαρικός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Αβδηρών
Δ.Κ.
