Κωνσταντίνος Λέπουρης©
Το Φεστιβάλ Κολωνού του Δήμου Αθηναίων συνεχίζεται για λίγο ακόμα στο Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού με ξεχωριστές θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις που φέρουν ελληνική υπογραφή.
Διαβάστε Επίσης
Στις 26/9 οι επιδαύριες "Ικέτιδες" από το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και το Θέατρο του Νέου Κόσμου, η σπάνια παιζόμενη τραγωδία του Αισχύλου για το έμφυλο ζήτημα και την προσφυγιά, σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, με τους Λένα Παπαληγούρα, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λυδία Κονιόρδου, Γιάννη Τσορτέκη και πολυμελή Χορό, κάνουν στάση στο Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού. Οι "Ικέτιδες” αφηγούνται έναν από τους αρχαιότερους μύθους του κόσμου μας, τον μύθο των Δαναΐδων. Τα ζητήματα της προσφυγιάς, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της μη ανοχής στη βία, της αυτοδιάθεσης είναι ουσιώδη στο συγκλονιστικό κείμενο του Αισχύλου, τονίζει η σκηνοθέτις.
Στις 28/9, ένα πιο σύγχρονο έργο, το "Τάβλι", η αριστοτεχνική σάτιρα του Δημήτρη Κεχαΐδη που προδίδει μια βαθιά αντίληψη της ελληνικής νοοτροπίας, μιλώντας για τα όνειρα του νεοέλληνα για μεγάλη ζωή ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης ερμηνεύει το ρόλο του Κόλια και ο Αντώνης Κρόμπας εκείνον του Φώντα, δύο φίλοι και κουνιάδοι που ξυπνώντας από την μεσημεριανή τους σιέστα και ακολουθούν την ιεροτελεστία τους: καφές, τάβλι πρωταθλητών και αναζήτηση της μπίζνας που θα τους κάνει πλούσιους και σημαντικούς.
Μια μέρα μετά, στις 29/9, ακολουθεί ένα αφιέρωμα στο χορό με τρεις back to back παραστάσεις. Στο "Εφτά εις άπειρον" της ομάδας Corpus Lingua, πέντε ερμηνεύτριες -Βασιλική Κακαριάρη, Δήμητρα Κασιώλα, Ειρήνη Μενεΐδη, Ανδριανή Μυλωνά, Γωγώ Τασιούλα - παρουσιάζουν τον ιδιαίτερο χορό τους, αντλώντας στοιχεία από τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και τη μουσική. Το σώμα τους λειτουργεί ως εργαλείο παραγωγής κινητικού υλικού, ενώ η μουσική αποτελεί τη σύνδεση των βημάτων και τη ρυθμική τους έκφραση, σε μια χορογραφία της Ιωάννας Τόλιου.
Στο "Qualia" η χορογράφος Ηρώ Αποστολέλλη μοιράζεται τη σκηνή με την Αγνή Παπαδέλη - Ρωσσέτου και μαζί με δύο μουσικούς συνδιαλέγονται με αυτό που στην τέχνη αντιλαμβανόμαστε ως μπαρόκ, καθώς και την πρόσληψη των εννοιών που είναι συνυφασμένες με αυτό, όπως το δέος, το παράδοξο, τη διάρρηξη της στατικότητας, τη ρευστότητα της μορφής, τη δραματική ένταση του συναισθήματος, την απελπισία του έρωτα.
Η σύγχρονη τελετουργία "25 km" της Ελιάν Ρουμιέ ακολουθεί τα βήματα τριών γυναικών στην Ιερά Οδό των Αρχαίων, οι οποίες περπατούν 25 χιλιόμετρα στη σιωπή, σκιαγραφώντας τα δικά τους νοήματα και τις απορρέουσες αλήθειες. Η προσμονή για την εκκίνηση, η εφήμερη επαφή με τη φύση και η ανάγκη εξαγνισμού ψυχής και σώματος, αντιπροσωπεύουν πτυχές της καλλιτεχνικής έρευνας και αποτελούν δομικό υλικό της παράστασης.
Τέλος, η αυλαία του Φεστιβάλ Κολωνού πέφτει στις 30/9 με τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή (φωτό εξωφύλλου), στην εκδοχή του Θανάση Σαράντου με τον ίδιο και τους Μάνια Παπαδημητρίου, Χριστόδουλο Στυλιανού, Πάρι Σκαρτσολιά, Αλέξανδρο Τούντα, Κωνσταντίνο Λάγκο και Θανάση Ρέστα. Η βραβευμένη παράσταση επιχειρεί να βρει τις αναλογίες του έργου με το σήμερα. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή: "Ο Οιδίπους υπερεκτιμά τις ικανότητές του και φτάνει σε σημείο να φερθεί με αλαζονικό τρόπο, παραβιάζοντας προκλητικά την ηθική τάξη των πραγμάτων. Το έργο μιλά για την αυτογνωσία, αλλά και τη γνώση των ορίων της ελευθερίας μας και είναι ακριβώς αυτή η γνώση που τυφλώνει τον κεντρικό ήρωα”.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ικέτιδες
Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζουν την εμβληματική τραγωδία. Οι “Ικέτιδες" είναι το πρώτο και το μοναδικό έργο που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες». Πρωταγωνιστής είναι ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων, που μαζί με τον πατέρα τους Δαναό ζητούν άσυλο στο Άργος- τον τόπο που κάποτε εγκατέλειψε κυνηγημένη από τον «οίστρο» η πρόγονός τους Ιώ- προκειμένου να ξεφύγουν από τους εξαδέλφους τους, τους πενήντα γιους του Αιγύπτου, που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία. Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της μετανάστευσης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων». Οι Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί. Στις παραστάσεις Λυκαβηττού και Ηρωδείου ο χορός είναι 50μελής, με σολίστ τη Μ. Σάττι. Στην περιοδεία ο Χορός είναι 17μελής.
Qualia
Δύο χορεύτριες και δύο μουσικοί συνδιαλέγονται με αυτό που στην τέχνη αντιλαμβανόμαστε ως μπαρόκ, καθώς και την πρόσληψη των εννοιών που είναι συνυφασμένες με το μπαρόκ όπως το δέος, το παράδοξο, τη διάρρηξη της στατικότητας, τη ρευστότητα της μορφής, τη δραματική ένταση του συναισθήματος, την απελπισία του έρωτα. Στην παράσταση, τα τραγούδια από τη Γαλλία του 16ου και 17ου αιώνα, οι ερωτικές επιστολές της Πορτογαλίδας μοναχής Μαριάνα Αλκοφοράντο και οι μορφές της γλυπτικής του Μπερνίνι και της ζωγραφικής του Καραβάτζο χρησιμοποιούνται ως πεδία για την ανάπτυξη μιας σύγχρονης κινητικής φόρμας που αντιπαραβάλει τον πλουραλισμό και την πολυπλοκότητα του μπαρόκ με την σύγχρονη επιλεκτικότητα και αφαίρεση. Την ίδια στιγμή η πορεία αυτή μετουσιώνεται σε ένα προσωπικό ταξίδι στις στιγμές που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πιο ακραίες περιοχές της ανθρώπινης ύπαρξης, τον έρωτα και το θάνατο.
Οιδίπους Τύραννος
Η κορυφαία τραγωδία της ανθρώπινης ενοχής, στην οποία ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας, τυφλός κι ανήμπορος, «αναζητά» τη λύτρωση του θανάτου και απαντήσεις για την τραγική του μοίρα. Αναλαμβάνει να βρει τον δολοφόνο του Λαΐου ο οποίος, σύμφωνα με τον χρησμό, είναι υπεύθυνος για τον φοβερό λοιμό που έχει πλήξει την πόλη του. Στην πορεία, ανακαλύπτει πως όχι μόνο είναι ο ίδιος ο φονέας του προηγούμενου βασιλιά της Θήβας, αλλά και ο δολοφόνος του πατέρα του και σύζυγος της μητέρας του. Έπειτα από αυτή την αποκάλυψη της τραγικής αλήθειας, η Ιοκάστη απαγχονίζεται και ο Οιδίποδας αυτοτυφλώνεται. Η βραβευμένη παράσταση επιχειρεί να φωτίσει τις αναλογίες του έργου με το σήμερα.
Το τάβλι
Ο Φώντας και ο Κόλιας, δύο φίλοι και κουνιάδοι, ξυπνάνε από τη μεσημεριανή τους σιέστα και ακολουθούν την ιεροτελεστία τους: καφές, τάβλι πρωταθλητών και αναζήτηση της μπίζνας που θα τους κάνει πλούσιους και σημαντικούς.Ο Φώντας, άεργος οραματιστής του εύκολου χρήματος, γεννάει κατά κόρον ιδέες έτοιμες προς εξαργύρωση. Ο Κόλιας, λαχειοπώλης με παρελθόν αντιστασιακού -έτσι τουλάχιστον διατείνεται ο ίδιος - αντιστέκεται στις εύκολες ιδέες. Μέχρι ο Φώντας να τον πείσει για τις μεγάλες στιγμές που έρχονται. Δυο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί και απόλυτα αναγνωρίσιμοι. Ανέχονται και εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον. Κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους, οι τόνοι ανεβαίνουν. Φεύγουνε οι κοινωνικοί τύποι και τα στόματα ανοίγουνε και λένε αλήθειες. Αλήθειες που πονάνε και προβληματίζουν. Σύντομα, ανακαλούν και συνεχίζουν «μονιασμένοι» να καταστρώνουν τα σχέδια τους για υπερπόντια ταξίδια και εκμετάλλευση ανθρώπων και αναγκών. Με κοινό παρονομαστή την ψευδαίσθηση, στοχεύουν στο να γίνουν σπουδαίοι άνθρωποι, μα οδεύουν στο να γίνουν τιποτένια τέρατα.
Εφτά εις άπειρον
Μια κοινότητα πέντε ερμηνευτριών παρουσιάζει τον ιδιαίτερο χορό της, αντλώντας στοιχεία από τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και τη μουσική. Το σώμα τους λειτουργεί ως εργαλείο παραγωγής κινητικού υλικού, ενώ η μουσική αποτελεί τη σύνδεση των βημάτων και τη ρυθμική τους έκφραση.
25 km
Μια σύγχρονη τελετουργία τριών γυναικών που ακολουθούν τα βήματα των Αρχαίων και περπατούν στην Ιερά Οδό για 25 χιλιόμετρα στη σιωπή, σκιαγραφώντας τα δικά τους νοήματα και τις απορρέουσες αλήθειες. Η προσμονή για την εκκίνηση, η εφήμερη επαφή με τη φύση και η ανάγκη εξαγνισμού ψυχής και σώματος, αντιπροσωπεύουν πτυχές της καλλιτεχνικής έρευνας και αποτελούν δομικό υλικό της τελετουργίας του 25km.
