ΠΛΥΦΑ

/oRt I.

Σε μια ειρηνική πόλη ξεσπά ένα πραξικόπημα. Μέσα σε μία νύχτα, τρεις αδερφές αναγκάζονται να αλλάξουν τρόπο σκέψης και ομιλίας για να επιβιώσουν μέσα στο καινούργιο καθεστώς. για να είναι αρεστές παύουν να κρίνουν, ξεχνούν πώς να σκέφτονται, παραιτούνται από την ιδεολογία τους. Γίνονται ίδιες, άβουλες και βίαιες. Μια ιστορία γλωσσικών βασανιστηρίων, στην οποία τρεις άνθρωποι μεταμορφώνονται για να είναι χρήσιμες, λειαίνονται και αμβλύνονται για να μην ενοχλούν. Υφίστανται την επινόηση της τυπογραφίας: η μοναδικότητά τους εξαλείφεται, γίνονται ανταλλάξιμες και αντικαταστάσιμες. Υπήρξαν όμως κάποτε στ’ αλήθεια μοναδικές; Υπάρχει ένας μηχανισμός που αλέθει και μεταστοιχειώνει, ένας μηχανισμός που μέσα από την παράσταση θα ξορκιστεί. Η παράσταση είναι μια πρωτότυπη δραματουργία του Κωνσταντίνου Αβράμη εμπνευσμένη από τον «Kaspar» του Πέτερ Χάντκε και τον «Oράτιο» του Χάινερ Μίλερ.

Παραστάσεις: Δευτ., Τρ. 9.30 μ.μ. Τιμές: € 15, 12.

Ο κύριος Οικονομίδης

Ο Λεωνίδας Οικονομίδης γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 σε κάποια παραθαλάσσια κωμόπολη της Πελοποννήσου. Ο Λεωνίδας γεννιέται στην σκηνή από τους ηθοποιούς. Αγαπάει την pop μουσική, τη θάλασσα και θέλει να γίνει αθλητής κολύμβησης. Κάποια στιγμή χρειάζεται λεφτά. Θα τα αναζητήσει σε διαφόρων ειδών πιστωτικά ιδρύματα. Για εγγύηση αν δεν μπορέσει να πληρώσει το χρέος του, θα του ζητηθεί κάτι πολύτιμο. Το μπλε τετράδιο. Το μπλε τετράδιο είναι το βασικότερο αντικείμενο μνήμης του, καθώς εκεί γράφει από μικρός για ό,τι τον συγκινεί και δε θέλει να χαθεί στη λήθη. Το έργο αντλεί κυρίως τις αναφορές του από την γενιά των Millennials. Είναι η γενιά που σπούδασε και άρχισε να αναζητά δουλειά τα χρόνια της κρίσης. H αγωνία της φυγής από το πατρικό σπίτι, η οικονομική εξάρτηση και οι γονεϊκές/κοινωνικές προβολές σχετικά με το επάγγελμα και την προσωπική ζωή την καθορίζουν σήμερα σημαντικά. Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των Πτυχιακών Εξετάσεων του τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.

Παραστάσεις: Δευτ., Τρ. 9.15 μ.μ. Τιμές: € 13, 10.

Το φαγητό

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, όμως, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Πρόκειται για ένα δυνατό και ιδιότυπο κείμενο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας που αποτελεί έναν ανοιχτό διάλογο για το τι ορίζουμε ως φαγητό. «Το φαγητό είναι το αθώο θύμα μας και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό». Ένας θάνατος, η κατάφαση απέναντι στη ζωή. Πώς αντιλαμβανόμαστε τούτη την απώλεια και πόσο βίαιη μπορεί να γίνει άραγε η στιγμή της ενηλικίωσης του καθενός μας; Τι χρειάστηκε να θυσιάσουμε και τι να υποκαταστήσουμε; Η ανθρωποφαγία του εαυτού. Οι προβολές, τα σύμβολα και πώς καταχρηστικά καταπίνουμε όλα εκείνα που νιώθουμε για να επιβιώσουμε, να χορτάσουμε. Δυο παράλληλες κι εντελώς διαφορετικές μαρτυρίες που ενώ εκ’ πρώτης δε συγκλίνουν συνθέτουν ένα μοτίβο για το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει μια τραυματική εμπειρία.

Παραστάσεις: Τρ. 23, 30/4, 9.15 μ.μ. Τιμές: € 15, 10.