Τις πόρτες της άνοιξε για μια ακόμη χρονιά η Πειραιώς 260, υποδεχόμενη το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου σε μια γιορτή τέχνης που θα κρατήσει από τις 7/6 μέχρι και τις 20/7. Θέατρο, μουσική, χορός, όπερα, street dance και βραδιές διασκέδασης στον βιομηχανικό χώρο της Πειραιώς, που μεταμορφώνεται και φέτος σε δημοφιλή προορισμό για τους φίλους του Φεστιβάλ και για όσους θέλουν να απολαύσουν ξεχωριστά θεάματα και να περάσουν μερικές ώρες με παρέα και χαλαρό ποτό στον πιο ατμοσφαιρικό χώρο της Αθήνας.
Η χθεσινή πρεμιέρα με τέσσερις παραστάσεις ("Der Wij”, "Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι”, "Οι ονειροπόλοι”, "Σχέδιο Μάρσαλ / A path of perspectives”) και την τζαζ συναυλία των Adedeji Adetayo Sextet συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και καλλιτεχνών. Η βραδιά έκλεισε με dj στα decks, χορό και αστείρευτο κέφι!
Ένα πρόγραμμα για όλους
Το πλούσιο και φέτος πρόγραμμα του Φεστιβάλ συνδυάζει Έλληνες και ξένους δημιουργούς είτε ανερχόμενους είτε ήδη καταξιωμένους, πρωτότυπες δραματουργίες και έργα με θεματολογία σύγχρονη όπου κυριαρχούν τα ζητήματα της θέσης της γυναίκας, των έμφυλων ταυτοτήτων, της πατριαρχίας, της οικολογίας. Στους τέσσερις χώρους της Πειραιώς 260 θα βρεθούν καλλιτέχνες από το εξωτερικό που παρουσιάζουν για πρώτη φορά δουλειά τους στην Ελλάδα αλλά και "παλιοί γνώριμοι".
Αυλαία με μία πολυαναμενόμενη ξένη παραγωγή και ένα τρανταχτό όνομα, τον Ρώσο Κιρίλ Σερεμπρένικοφ στην πρώτη του επίσκεψη στη χώρα μας. Θα δούμε επίσης τα έργα του ανατρεπτικού Ελβετού δημιουργού Κρίστοφ Μαρτάλερ, του σπουδαίου Ιρανού Αμίρ Ρεζά Κουεστανί αλλά και του ξεχωριστού Αργεντίνου Μαριάνο Πενσότι.
Ξένοι θεατρικοί δημιουργοί
Με μια ποιητική παράσταση-καταγγελία για τον πόλεμο, το "Der Wij/Βίι", ο γνωστός για την ακτιβιστική του δράση Κιρίλ Σερεμπρένικοφ άνοιξε χθες το Φεστιβάλ στην Πειραιώς με ένα θίασο Ρώσων, Ουκρανών και Γερμανών ηθοποιών. Η παράσταση βασίζεται σε μια φανταστική νουβέλα τρόμου του Γκόγκολ και μιλάει για ένα σχεδόν τυφλό πλάσμα που, όταν κατάφερνε να ανοίξει τα βλέφαρά του, σκότωνε με μια ματιά όσους αντίκριζε.
Ο σκηνοθέτης Μαριάνο Πενσότι έρχεται στις 14-15/6 με "Το θεατρικό έργο (La obra)", μια ιστορία ενός Πολωνοεβραίου επιζώντα του Ολοκαυτώματος που μετακόμισε σε ένα χωριό της Αργεντινής και θέλησε να αναπαραστήσει θεατρικά τη ζωή του. Μεταξύ αλήθειας και ψέματος, ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας ο Πενσότι αφηγείται μια ιστορία με απρόβλεπτο τέλος.
Ο παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ Κρίστοφ Μαρτάλερ παρουσιάζει τον "Λυγμό", μια παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Ντίτερ Ροτ. Με σκηνικό τον αποστειρωμένο χώρο ενός φαρμακείου, ο αιρετικός Ελβετός σκηνοθέτης μιλάει για τη φθορά του χρόνου και την ανθρώπινη ζωή ως έναν κατακλυσμό από παρενέργειες.
Σημαντική και η παρουσία στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ του βραβευμένου Ιρανού σκηνοθέτη Κουεστανί με την παράσταση "Τυφλός δρομέας". Ένα ζευγάρι προπονείται καθημερινά στο τρέξιμο προκειμένου να καταφέρει να διασχίσει τη σήραγγα της Μάγχης και να φτάσει στην Αγγλία, πριν διακοπεί το εγχείρημά του από τη σύλληψη της γυναίκας. Ένα πολιτικό σχόλιο για το μεταναστευτικό με γλώσσα συμβολική πλεγμένη με την κλασική περσική ποίηση.
Το ανερχόμενο αστέρι του βρετανικού θεάτρου, Αλεξάντερ Ζέλντιν πραγματοποιεί φέτος με την παράσταση "Εξομολογήσεις" την πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης που στο παρελθόν έχει υπάρξει βοηθός του σπουδαίου Πίτερ Μπρουκ, αφηγείται τη ζωή μιας γυναίκας, αντλώντας υλικό από τις συζητήσεις με τη μητέρα του.
Η Γαλλίδα Ζιζέλ Βιέν επιστρέφει στην Ελλάδα με την καθηλωτική παράσταση "Λίμνη". Μια δυσλειτουργική οικογένεια, ένα παιδί που σκηνοθετεί μια αυτοκτονία, ένα ψυχολογικό δράμα υπό τους ήχους δυνατής ηλεκτρονικής μουσικής.
Οι Έλληνες της Πειραιώς
Πολλοί και σημαντικοί και οι Έλληνες δημιουργοί που θα δώσουν το "παρών" στο φετινό πρόγραμμα της Πειραιώς 260.
Στο Φεστιβάλ επιστρέφει μετά από χρόνια ο σπουδαίος Στάθης Λιβαθινός με την παράσταση "Καζανόβα/ Δον Ζουάν – Ερωτική περιπλάνηση". Ο σκηνοθέτης μαζί με μια σταθερή ομάδα συνεργατών και ηθοποιών παρουσιάζουν μια μεγάλη ελληνική παραγωγή, που αναμένεται να αποτελέσει θεατρικό γεγονός του καλοκαιριού. Οι φωνές δύο μεγάλων ποιητών – του Λόρδου Μπάιρον και της Μαρίνα Τσβετάγεβα – ενώνονται σε ένα θεατρικό ταξίδι από την αρχή του έρωτα στον απολογισμό της ζωής, μέσα από δύο έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
Φέτος το κοινό θα έχει και πάλι την ευκαιρία να παρακολουθήσει μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών που επανέρχεται στο Φεστιβάλ. Το σουρεαλιστικό "Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι" του Γιώργου Κουτλή, που πέρυσι ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, θα παιχτεί από τις 7 μέχρι τις 10/6 στον χώρο Η.
Έντονη και η παρουσία της γυναικείας δημιουργίας στο πρόγραμμα της Πειραιώς. Η Νατάσα Τριανταφύλλη σκηνοθετεί το "Σχέδιο Μάρσαλ – A path of perspectives", μια παράσταση που αναφέρεται στην ιστορική περίοδο που η Ελλάδα έβγαινε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνύπαρξη του αμερικανικού ιδεώδους με το ελληνικό πνεύμα.
Με τον τίτλο "Οι γυναίκες επιστρέφουν" η Μαγδαληνή Ζήρα μας υπενθυμίζει μια σειρά πρωτοβουλίες γυναικών, ξεκινώντας από την Κύπρο το 1975. Έναν χρόνο μετά την τουρκική εισβολή τριάντα χιλιάδες γυναίκες βαδίζουν σιωπηλά προς την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Μια ιστορία ηρωισμού, οράματος, ελπίδας που σβήστηκε από τη συλλογική μας μνήμη.
Μια πρωτότυπη ανάγνωση της τραγωδίας του Ευριπίδη, οι "Βάκχες" της Έλλης Παπακωνσταντίνου συνδέουν τον αρχαίο μύθο με την έρευνα πάνω στη ρευστότητα των φύλων. Ένα πολύγλωσσο έργο καθώς στη σκηνή ακούγονται αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ελληνικά, με queer παραστατική γλώσσα με ποπ και οπερατικά ξεσπάσματα αλλά και μια ευφάνταστη χορογραφία.
Η Ζωή Χατζηαντωνίου εμπνέεται από το έργο της σπουδαίας Αυστριακής συγγραφέως Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν και σκηνοθετεί την παράσταση "Ρέκβιεμ για τη Φάνι Γκόλντμαν". Μια ιστορία για τον φασισμό της καθημερινότητας, μια ιστορία για γυναίκες που εξοντώθηκαν από την πατριαρχική λογική.
Τα ζητήματα της πατριαρχίας και της έμφυλης βίας απασχολούν ακόμη δύο παραστάσεις που παρουσιάζονται στην Πειραιώς 260. Ο Παντελής Δεντάκης ανεβάζει το έργο "Το ρόδο είναι ρόδο" της Κατερίνας Λούβαρη Φασόη, εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία της Δήμητρας της Λέσβου από τη Σκάλα Συκαμιάς που συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Με στοιχεία θεάτρου ντοκουμέντου, πρωτότυπης δραματουργίας και σύγχρονης ελληνικής μουσικής η γνωστή ομάδα 4frontal παρουσιάζει τις "Σπυριδούλες", την αληθινή ιστορία μιας 12χρονης υπηρέτριας που υπέστη τρομερή κακοποίηση από τα αφεντικά της πίσω στην Ελλάδα του 1950.
Gothic, όπερα και drag ορατόριο
Μια τραγωδία που δεν έχει παρασταθεί ποτέ στην ελληνική σκηνή, τον "Θυέστη" του Σενέκα, φέρνει στο Φεστιβάλ ο Θάνος Παπακωνσταντίνου. Ο σκηνοθέτης με τη χαρακτηριστικά ανατρεπτική ματιά ανεβάζει σε μια γοτθική ατμόσφαιρα ένα από τα σκοτεινότερα έργα εκδίκησης, που πραγματεύεται τα "θυέστεια δείπνα", την τρομακτική πράξη του Ατρέα που σκότωσε, μαγείρεψε και σερβίρισε στον αδελφό του τα ίδια του τα παιδιά.
Μια σύγχρονη όπερα σε σύνθεση του Ορέστη Παπαϊωάννου και λιμπρέτο του Αλέκου Λούντζη σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Ευκλείδης με τίτλο "Η πτώση του Οίκου των Κοινών". Συνομιλώντας δραματουργικά με τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, η όπερα μιλάει για το "ραγισμένο σύστημα των μεταμοντέρνων πόλεων", μεταφέροντάς μας στο εσωτερικό ενός διαμερίσματος σε μια μυστήρια συνύπαρξη ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης.
Μια ξεχωριστή καλλιτεχνική ομάδα, οι bijoux de kant, η τολμηρή σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη, μια λοξή ματιά στην ελληνική παράδοση. Τα "Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο" βασισμένα στο έργο του συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη, αφηγούνται μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για ένα ελληνικό horror show. Στην παράσταση η drag βαρύτονος Νίνα Νάη, η περφόρμερ Daglara και ο πιανίστας Γιώργος Ζιάβρας μιλούν για το ανοιχτό τραύμα της πατριαρχίας και αφηγούνται μια αθέατη Ελλάδα.
Ξένοι και χορός
Εκτός από το θέατρο μεγάλο μερίδιο στην ατζέντα του Φεστιβάλ έχει φυσικά και ο χορός. Διεθνή ονόματα όπως ο Ζερόμ Μπελ, η Μέττε Ίνγκβαρτσεν, ο Εμάνουελ Γκατ, ο Γιαν Μάρτενς θα παρουσιάσουν τις νέες τους παραστάσεις, δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τις σύγχρονες διεθνείς καλλιτεχνικές τάσεις.
Ο Ζερόμ Μπελ σε μια παράσταση αφιερωμένη στη "μητέρα" του σύγχρονου χορού, δημιουργεί το πορτρέτο της "Ισιδώρα Ντάνκαν". Ο Μπελ ακολουθεί τα βήματα της μεγάλης χορογράφου, ερευνώντας την κληρονομιά και τους μύθους που τη συνοδεύουν.
Η Μέττε Ίνγκβαρτσεν επιστρέφει στο Φεστιβάλ με την παράσταση "The dancing public". Η Δανή χορεύτρια και χορογράφος, αντλώντας έμπνευση από ιστορικά φαινόμενα "χορευτικής μανίας", επιχειρεί να συμπαρασύρει το κοινό σε μια έντονη εμπειρία ανάμεσα σε πάρτι και συναυλία.
Ο Ισραηλινός χορογράφος Εμανουέλ Γκατ παρουσιάζει το έργο "Lovetrain2020", μια γιορτή ζωτικότητας και ευφορίας, ένα έργο για την ουτοπία. Με χορευτές ηλικίας από 18 έως 71 ετών, ο Βέλγος χορογράφος Γιαν Μάρτενς παρουσιάζει την παράσταση "Κάθε απόπειρα θα καταλήγει σε κομματιασμένα κορμιά και τσακισμένα κόκαλα". Ο πρωτοπόρος δημιουργός εμπνέεται από τα παγκόσμια κινήματα διαμαρτυρίας και την ανάγκη κοινωνικής αλληλεγγύης και με αφορμή μια φράση του Κινέζου προέδρου προς τους διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ επιστρέφει στο Φεστιβάλ με ένα έργο που ενσωματώνει τη δύναμη της διαφορετικότητας.
Οι εγχώριες δημιουργίες
Σημαντική θέση στο πρόγραμμα της Πειραιώς έχουν και οι δημιουργίες Ελληνίδων και Ελλήνων καλλιτεχνών του χορού. Δυναμική αρχή με την ομάδα χορευτών με και χωρίς αναπηρία Εν Δυνάμει που παρουσιάζουν τους "Ονειροπόλους" σε χορογραφία του Μίκαελ Κλίεν. Ένα έργο κοινωνικής χορογραφίας που μιλά για τη δυνατότητα συνύπαρξης λογικής και ονείρου από την ομάδα που ενθουσίασε το κοινό του Φεστιβάλ το 2019 με τα Ερωτευμένα Άλογα.
Η Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου στο νέο της έργο με τίτλο "Η απόλαυση της αναπαράστασης" πραγματεύεται το υπαρξιακό ζήτημα του χρόνου και της φθοράς, ενώ η Ανδρονίκη Μαραθάκη με το "επώδυνα εύκολο" εστιάζει στο πάσχον ανθρώπινο σώμα, αναζητώντας τα όρια μεταξύ πόνου και απόλαυσης. Με το έργο "Σιωπή" σε χορογραφία Λίντας Καπετανέα και Γιόζεφ Φρούτσεκ, οι Rootlessroot δημιουργούν έναν κόσμο αφιερωμένο στη σιωπή και τη δύναμή της, ενώ ο Δημήτρης Μυτιληναίος με το "Repair" εστιάζει στην έννοια του ζευγαριού μέσα από την ιστορία του μπαλέτου, όπως διαμορφώνεται μέσα από τη συζήτηση περί έμφυλων ταυτοτήτων. Οι παραστάσεις χορού κλείνουν στις 19-20/7 με το "Αγρίμι" της Λενιώς Κακλέα, μια παράσταση για την αγριότητα των σωμάτων.
Χορευτικές "μάχες"
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στον βιομηχανικό χώρο της Πειραιώς 260 διοργανώνεται το Athens Epidaurus Festival Urban Dance Contest, ο διαγωνισμός που μύησε το κοινό στο σύμπαν του hip hop και του street dance. Εκπρόσωποι της ελληνικής σκηνής του χορού του δρόμου σε νέες εκρηκτικές αναμετρήσεις σε δύο διαδοχικές βραδιές – hip hop battles και all styles battles – στην πλατεία της Πειραιώς 260, υπό την επιμέλεια του χορευτή και χορογράφου Ηλία Χατζηγεωργίου.
Οι διαγωνιζόμενοι διεκδικούν τον τίτλο του νικητή/νικήτριας και αξιόλογα χρηματικά έπαθλα, ενώ τις χορογραφίες θα κρίνουν διακεκριμένοι χορευτές και χορεύτριες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οικοδεσπότης ο Sifu Versus ενώ στα decks θα παίξει υπέροχες χορευτικές μουσικές ο DJ Amaze me.
Τζαζ στην Πλατεία
Τις φεστιβαλικές βραδιές μετά τις παραστάσεις συνοδεύει και φέτος το εξαιρετικά πετυχημένο μίνι φεστιβάλ "Τζαζ στην πλατεία". Οι βραδιές στην Πειραιώς μετά τις παραστάσεις κλείνουν με μουσική, χορό και χαλαρό ποτό, δημιουργώντας ένα νέο hot spot στο αθηναϊκό καλοκαίρι.
Πέντε ξεχωριστά τζαζ σχήματα, υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του διακεκριμένου σαξοφωνίστα Δημήτρη Τσάκα, στήνουν μετά το τέλος των παραστάσεων μια γιορτή τζαζ με ελεύθερη είσοδο για όλες και όλους, σ’ ένα πρόγραμμα που θα εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ στην Πειραιώς 260, από τον Ιούνιο έως τις 20/7. Συμμετέχουν τα σχήματα Adedeji Adetayo Sextet, Spyros Panagiotopoulos Quintet, Terry’s Quartet, Apostolos Leventopoulos Trio feat. Vasilis Xenopoulos και το πρόγραμμα κλείνει στις 20/7 με συναυλία-πάρτι με τους Crazy People Music.
Το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου σας περιμένει και φέτος στην Πειραιώς 260 στις βραδιές θεάτρου, χορού, μουσικής αλλά και διασκέδασης από τις 7 Ιουνίου! Ο πιο δημοφιλής καλοκαιρινός προορισμός για τους φίλους της τέχνης.
Περισσότερες πληροφορίες στο aefestival.gr.
Για εισιτήρια, επισκεφθείτε το viva.gr
Περισσότερες πληροφορίες
Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι
Μία από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών για το 2022, το έργο-παραβολή για την αδιανόητη πραγματικότητά μας με σπλάτερ και κωμικά στοιχεία, με την υπογραφή του δραματουργού της γερμανικής Σαουμπίνε, επιστρέφει στη σκηνή. Με φόντο έναν απειλητικό, μετα-αποκαλυπτικό μη-τόπο, που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και επιστημονικής φαντασίας, ο Μ., βρίσκεται μόνος σε μια άγνωστη περιοχή της πόλης του. Κατά τη διάρκεια μιας εφιαλτικής νύχτας ο ήρωας θα μαχαιρωθεί και θα ανταποδώσει το χτύπημα, θα γλιτώσει παρά τρίχα την εκτέλεση και θα καταλήξει τελικά με το κορίτσι που τον έσωσε.
Καζανόβα / Δον Ζουάν. Ερωτική περιπλάνηση
Το φιλόδοξο εγχείρημα του Στάθη Λιβαθινού ενώνει σε μία παράσταση δύο άπαιχτα έργα, τον «Δον Ζουάν» (μετάφρ.: Γ. Κοροπούλης) του Λόρδου Μπάιρον και το «Τέλος του Καζανόβα» (μετάφρ.: Έλ. Ανδριανού) της Ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγεβα, για πρώτη φορά σε ελληνικό έμμετρο ομοιοκατάληκτο στίχο. Τα δύο έργα γράφτηκαν σε ταραγμένους καιρούς: το πρώτο στις αρχές 19ου αιώνα, λίγο πριν ο Μπάιρον αναμιχθεί ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση, και το δεύτερο στις αρχές του 20ού, λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Η λογοτεχνική φιγούρα του Δον Ζουάν και η ιστορική προσωπικότητα του Καζανόβα συνδέονται μεταξύ τους μέσα από το «φαινόμενο όχι του έρωτα, αλλά του έρωτα για τη ζωή», όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης. Το ένα στη νιότη και το άλλο στον ύστατο απολογισμό. Το ρομαντικό πνεύμα του Λόρδου Μπάιρον συναντά την ξεχωριστή γραφή της Μαρίνα Τσβετάγεβα σε ένα σκηνικό έργο για τον έρωτα, τον χρόνο την εξορία και την περιπλάνηση.
Σχέδιο Μάρσαλ – Α path of perspectives
Με αφετηρία το ημερολόγιο του προεδρικού απεσταλμένου των ΗΠΑ και την αποστομωτικά επίκαιρη έκθεση που συνέταξε το 1947, η παράσταση φέρνει στο προσκήνιο την Ελλάδα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, του αμερικανικού προγράμματος που είχε στόχο την ανασυγκρότηση κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου. Κείμενο, εικαστικός χώρος, φως και μουσική, μαζί με επιστημονικές μελέτες, ντοκουμέντα και μαρτυρίες αποτυπώνουν από κοινού την άλλοτε σωτήρια κι άλλοτε δραματική, άλλοτε κωμική κι άλλοτε γκροτέσκα συνύπαρξη του αμερικανικού ιδεώδους και του άναρχου ελληνικού πνεύματος.
Οι ονειροπόλοι
Οι «Εν δυνάμει» και ο διεθνώς αναγνωρισμένος Μίκαελ Κλίεν παρουσιάζουν ένα έργο κοινωνικής χορογραφίας. Η κοινωνική χορογραφία, στην οποία ειδικεύεται ο Κλίεν, αποτελεί ένα αναδυόμενο διακαλλιτεχνικό πεδίο που διερευνά την εμπειρία της κοινωνικοποίησης μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία. Το έργο, που εμπνέεται από το θεατρικό «Die Schwärmer» του Ρόμπερτ Μούζιλ, λαμβάνει χώρα σε έναν άδειο βιομηχανικό χώρο, εντός ενός περιβάλλοντος που συντίθεται από ένα ηλεκτροακουστικό ηχοτοπίο και ανάλογο φωτισμό. Μια ομάδα περίπου πενήντα ανθρώπων με φαινομενικά μεικτές ικανότητες κινούνται στον χώρο σε προσωπικές πορείες που οι ίδιοι δημιουργούν. Παράλληλα, δημιουργείται μια ειδική συνθήκη στην οποία οι θεατές γίνονται μέρος του έργου.
La obra
Με αφετηρία την «πραγματική ιστορία» του Σίμον Φρανκ, ενός Πολωνοεβραίου επιζώντα του Ολοκαυτώματος, ο οποίος μετακομίζει σε ένα χωριό της Αργεντινής τη δεκαετία του 1960 και στήνει παραστάσεις με τους κατοίκους αντλώντας από τη ζωή του, ο διεθνώς αναγνωρισμένος, καινοτόμος Αργεντίνος σκηνοθέτης εξερευνά το τι σημαίνει «θύτης» και «θύμα» σήμερα. Ωστόσο, η καλειδοσκοπική οπτική με την οποία μεταφέρει την ιστορία στη σκηνή -επινοεί ως alter ego του τον θεατρικό σκηνοθέτη Ουαλίντ Μανσούρ, ο οποίος έρχεται στην Αργεντινή για να ανεβάσει μια παράσταση με υλικό τις αφηγήσεις των κατοίκων που συμμετείχαν στο έργο του Σίμον Φρανκ- δημιουργεί ερωτήματα γύρω και από την έννοια της ίδιας της αναπαράστασης.
Der Wij
Σε μια φανταστική νουβέλα τρόμου που έγραψε το 1835, ο ουκρανικής καταγωγής Νικολάι Γκόγκολ, εμπνευσμένος από έναν λαϊκό σλαβικό θρύλο, επινόησε ένα τρομακτικό πλάσμα που το έλεγαν Βίι. Μια μόνη ματιά του ήταν ικανή να σκοτώσει όσους αντίκριζε. Στο έργο, το Βίι είναι ο Πόλεμος – ένα άψυχο τέρας με κλειστά μάτια. Με αφετηρία τον μύθο του, ο Κιρίλ Σερεμπρένικοφ δημιουργεί μια αφόρητης σκληρότητας όσο και ποιητικά ισχυρή παράσταση, μέσα από την οποία ο θεατής πρόκειται να συνειδητοποιήσει τον κυνισμό του πολέμου και να γίνει μάρτυρας μιας κόλασης που αφηγείται την πλήρη απογύμνωση της ανθρώπινης ζωής.