6+1 παραστάσεις που μπορείτε να δείτε με εφήβους

Φακντ-απ

Σκηνικός χώρος: μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων κάπου στο δυτικό κόσμο. Ρόλοι: δύο εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης. Εκείνη τραγουδίστρια. Τελικά, η ζωή τα έφερε έτσι και είναι «φακντ απ». Από την άλλη «η ζωή είναι ωραία», όπως έχει πει κι ο Ρομπέρτο Μπενίνι. Δύο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Στην προσπάθεια τους θα φτιάξουν μία δική τους πραγματικότητα. Για το τώρα και για το μετά. Για να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε. Ψάχνουν έναν κοινό κώδικα. Εκείνος πιο αποφασισμένος. Εκείνη, επιφυλακτική. Ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο; Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και οι κραυγές τους παλεύουν να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν.

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών

Ο αντικομφορμιστής καθηγητής φιλολογίας και υπέρμαχος της ελευθερίας, Τζον Κίτινγκ, φέρνει τα πάνω-κάτω στην αυστηρή ακαδημία αρρένων του Γουέλτον, αλλάζοντας για πάντα τη ζωή των μαθητών. Με το σύνθημα «Άδραξε τη μέρα!» θα αλλάξει σταδιακά τη ζωή τους και θα διαταράξει τις ισορροπίες στο σχολείο που υπακούει στο μότο "Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Τελειότητα". Θα μάθει στους μαθητές του να αγαπούν την ποίηση, την τέχνη, τη ζωή και να παλεύουν για τις επιλογές τους. Η σύγκρουση με το εκπαιδευτικό κατεστημένο, τη διεύθυνση του σχολείου, τους γονείς των μαθητών του θα είναι αναπόφευκτη. Η ίδια η έννοια της επανάστασης κυριαρχεί στο έργο, το οποίο μετατράπηκε σε μια ατμοσφαιρική παράσταση γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ, η οποία περνάει απλόχερα στο κοινό την ουσία του, που συμπυκνώνεται στο κυνήγι των ονείρων και των καταπιεσμένων επιθυμιών μας, την αξία του ελεύθερου πνεύματος, την αξία της ποίησης και πρωτίστως της αυτοδιάθεσης. Αξίζει να τη δείτε μαζί με εφήβους.

Συρανό

Πρόκειται για μία ιστορία που διαδραματίζεται στο Παρίσι του 17ου αιώνα, με πρωταγωνιστή έναν δεινό πολεμιστή, τον Συρανό. Ο Συρανό λόγω ενός εξωτερικού του χαρακτηριστικού (της μεγάλης μύτης του) δεν τα πήγαινε πολύ καλά στον τομέα του έρωτα. Συγκεκριμένα, ήταν η Ρωξάνη εκείνη από την οποία δεν είχε ανταπόκριση, καθώς, μάλιστα, αυτή αγαπούσε έναν άλλο άντρα, τον Κριστιάν. Ο τελευταίος, όμως, επειδή δεν διέθετε ευγλωττία και πνευματικό βάθος, ζήτησε από τον Συρανό να «γίνει η φωνή του» μέσα από ερωτικές επιστολές που θα είχαν την υπογραφή του ίδιου αλλά θα ήταν γραμμένες στην πραγματικότητα εκείνον. Τελικά, είναι το πνεύμα ή εξωτερική εμφάνιση που κερδίζει στον έρωτα;

Ο άσχημος

Ο Λέττε είναι άσχημος. Πολύ άσχημος. Αλλά δεν το ξέρει. Όταν, εξαιτίας προβλημάτων στη δουλειά του, όλοι γύρω του αναγκάζονται να του εξομολογηθούν την απερίγραπτη έκταση της ασχήμιας του, αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα. Να αλλάξει πρόσωπο. Η εγχείρηση πηγαίνει υπερβολικά καλά και πλέον το ανείπωτα όμορφο πρόσωπό του, θα γίνει το διαβατήριό του για μια νέα ζωή - μια ζωή γεμάτη γυναίκες, δόξα, λεφτά... Όταν όμως το πρόσωπό του γίνεται προϊόν προς πώληση, τα πράγματα θα πάρουν μια πραγματικά άσχημη τροπή. Μια σαρδόνια σκοτεινή κωμωδία του ανατρεπτικού δημιουργού της Σαουμπίνε που καυτηριάζει τη σύγχρονη ναρκισσιστική κοινωνία, με τέσσερις ηθοποιούς να ερμηνεύουν οκτώ ρόλους.

I + U

Η 16χρονη Κάρολαιν, για σοβαρούς λόγους υγείας, είναι αναγκασμένη να ζει μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού της και να επικοινωνεί με τον "έξω" κόσμο αποκλειστικά μέσω ίντερνετ. Ένα απόγευμα “εισβάλλει” στον μικρόκοσμό της ένα άγνωστο αγόρι, ο Άντονι. Μετά το πρώτο σοκ, το αγόρι της εξηγεί ότι την επισκέφθηκε γιατί πρέπει ως το επόμενο πρωί να φέρουν μαζί εις πέρας μια εργασία για το μάθημα της λογοτεχνίας με θέμα τη χρήση των αντωνυμιών «Εγώ» και «Εσύ» στο ποίημα «Το Τραγούδι του Εαυτού μου» του μεγάλου ποιητή Γουόλτ Γουίτμαν. Η Κάρολαιν στην αρχή είναι αμυντική απέναντι στον απρόσμενο "εισβολέα" και αρνείται να κάνει μια εργασία λογοτεχνίας αφού "δεν πάει καν σχολείο". Τελικά όμως, δίνει μια ευκαιρία στο ποίημα και τον Άντονι, και έτσι αρχίζει μία μοναδική περιπλάνηση μέσα στους τέσσερις τοίχους, γεμάτη συναισθήματα και όνειρα. Δύο παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν ο καθένας από εμάς, σε ένα καλά δομημένο, αλληγορικό κείμενο, με ένα φινάλε που υμνεί την απόλυτη Ένωση.

Το γάλα

Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται... Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.

Βρετάνια

Άνεσις

Σταθμός Θέατρο

Νέο Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη»

Άλφα - «Ληναίος-Φωτίου»