"Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον"
Το πρώτο έργο της ηθοποιού, μέλους της ομάδας C for Circus, Βαλέριας Δημητριάδου καταπιάστηκε με το sex trafficking, μέσα από μία ιστορία μυθοπλασίας που βασίζεται όμως σε πραγματικά ντοκουμέντα και στοιχεία για το επώδυνο ζήτημα της εμπορίας ανθρώπων. Η παράσταση της ομάδας, σε δική της σκηνοθεσία, παίζεται φέτος στο θέατρο Άνεσις, με τις ερμηνείες των Παναγιώτη Γαβρέλα, Ηλέκτρας Γεννατά, Νικόλα Παπαδομιχελάκη, Μαρίας Προϊστάκη, Θανάση Χαλκιά, Κωνσταντίνου Κάππα, Χρύσας Κοτταράκου, Αθηνάς Αλεξοπούλου, Νικόλα Δροσόπουλου, Γρηγόρη Μπαλλά και Αθηνάς Σακαλή.
"Terror"
Τέταρτη σεζόν παραστάσεων μετράει το πολύ ενδιαφέρον έργο του Φέρντιναντ φον Σίραχ, που μεταφέρθηκε στο Νέο Θέατρο "Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη". Το ηθικό ερώτημα αν δικαιολογείται η δολοφονία μερικών αθώων προκειμένου να σωθούν περισσότεροι αθώοι βρίσκεται στο επίκεντρο μιας παράστασης που εκτυλίσσεται με τη μορφή δίκης: στο ειδώλιο του κατηγορουμένου ένας πιλότος που κατέρριψε ένα αεροπλάνο που βρισκόταν υπό καθεστώς αεροπειρατίας, με το φινάλε να κρίνεται κάθε βράδυ από την ετυμηγορία των θεατών. Σκηνοθετεί ο Γιώργος Οικονόμου και πρωταγωνιστούν οι Νίκος Ορφανός, Θεοδώρα Σιάρκου, Λάζαρος Βαρτάνης, Δημήτρης Λιόλιος, Μαρία-Νεφέλη Δούκα και Βασίλειος Μπατσακούτσας.
"Μάρτυρας κατηγορίας"
Σο συναρπαστικό δικαστικό δράμα της Αγκάθα Κρίστι ένας δαιμόνιος δικηγόρος προσπαθεί να απαλλάξει τον πελάτη του από την κατηγορία της δολοφονίας μίας πλούσιας χήρας κι ενώ όλες οι ενδείξεις συνηγορούν για την ενοχή του. Ο Νικορέστης Χανιωτάκης σκηνοθετεί τους Μελίνα Βαμβακά, Ευγενία Δημητροπούλου, Κώστα Κόκλα, Θανάση Κουρλαμπά, Νίκη Παλληκαράκη, Όμηρο Πουλάκη κ.ά. και η παράσταση μεταφέρεται στη σκηνή του "Δημήτρης Χορν". Σημειώστε ότι σε κάθε παράσταση διατίθενται δώδεκα θέσεις ενόρκων πάνω στην σκηνή, δίνοντας την ευκαιρία σε ισάριθμους θεατές να ζήσουν την εμπειρία παρακολούθησης της παράστασης, ως ένορκοι.
"Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ"
Η παράσταση του εμβληματικού έργου του Φασμπίντερ από την Έφη Ρευματά επαναλαμβάνεται φέτος, στη σκηνή του Ελέρ (από 11/10). Η Βίκυ Βολιώτη και η Κατερίνα Αγγελίτσα στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσάρκωσαν τη βασική σκηνοθετική οπτική που εστίασε στη εξαρτημένη ερωτική σχέση των δύο γυναικών, ενώ ο Αντώνης Καρναβάς στο ρόλο της Μαρλέν, βοηθού της Πέτρα, συμπλήρωσε με τη σιωπηλη ανδρόγυνη παρουσία του πολύ ωραία τις σχέσεις εξουσίας που απασχολούν το έργο.
"Σπυριδούλες"
Η παράσταση των 4Frontal, σε σκηνοθεσία των Θανάση Ζερίτη-Χάρη Κρεμμύδα, ξεκίνησε από το Φεστιβάλ Αθηνών, ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη και την Κύπρο και τώρα ετοιμάζεται να επιστρέψει στο θέατρο "Τζένη Καρέζη" (από 12/10). Θέμα της το πραγματικό περιστατικό της βάναυσης κακοποίησης μίας δωδεκάχρονης υπηρέτριας από τα αφεντικά της, τη δεκαετία του '50, ενώ το κείμενο της Νεφέλης Μαϊστράλη στηρίζεται σε ντοκουμέντα της εποχής, σε πραγματικές μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν σήμερα ως οικιακοί βοηθοί και στη μυθοπλασία.
"Το αγόρι με τις δύο καρδιές"
Σε πρώτη πανελλαδική παρουσίαση ανέβασε ο Τάκης Τζαμαργιάς το αυτοβιογραφικό έργο των Αφγανών Χάμεντ και Χεσαάμ Αμίρι, που επιστρέφει σε νέα στέγη (Νέο Θέατρο-"Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη", από 20/10). Σε θεατρική προσαρμογή του Φιλ Πόρτερ, την αληθινή ιστορία μίας οικογένειας προσφύγων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τους Ταλιμπάν, ερμηνεύουν οι Χρήστος Διαμαντούδης, Βαγγέλης Ζάπας, Έλενα Μαρσίδου, Θάνος Σκόπας και Γιώργος Ψυχογυιός.
"Η Δημοκρατία του Μπακλαβά"
Η παράσταση που ξεκίνησε τη διαδρομή της από το Φεστιβάλ Αθηνών και την Πειραιώς 260 και μετά από διεθνή περιοδεία αποκτάει χειμερινή στέγη στο θέατρο "Αλέκος Αλεξανδράκης" (από 25/10). Η σουρεαλιστική κωμωδία των Γεράσιμου Μπέκα, Μιχάλη Πητίδη και Ανέστη Αζά, σε σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά, παρακολουθεί τις περιπέτειες ενός μεικτού ελληνοτουρκικού ζευγαριού, που, αντιμέτωποι με την παραδοσιακοί εχθρότητα των δύο χωρών, αποφασίζουν να ανακηρύξουν την επιχείρησή τους σε ανεξάρτητο κράτος. Στην παράσταση επιστρέφουν οι Γιώργος Κατσής, Τζεµ Γιίτ Ουζούµογλου και Γκάρι Σάλομον, ενώ η Στέλλα Βογιατζάκη αντικαθιστά την Κατερίνα Μαυρογεώργη.
"Μια άλλη Θήβα"
Η σαρωτική επιτυχία με τη σκηνοθετική υπογραφή του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και τις εξαιρετικές ερμηνείες του Δημήτρη Καπουράνη και του Θάνου Λέκκα επαναλαμβάνεται για τρίτη σεζόν και μεταφέρεται στο θέατρο Κνωσσός (από 28/10), που ανακαίνισε το Θέατρο του Νέου Κόσμου για να φιλοξενήσει ένα μέρος του ρεπερτορίου του. Το έργο του Σέρχιο Μπλάνκο εξιστορεί τις συναντήσεις μεταξύ ενός που συγγραφέα και ενός νέου που έχει καταδικαστεί για τη δολοφονία του πατέρα του, αγγίζοντας με ευαισθησία θέματα όπως η ανδρική ταυτότητα, οι σχέσεις πατέρα-γιου, οι ψυχικές ασθένειες, καθώς και η τέχνη του θέατρου.
"Τρεις ψηλές γυναίκες"
Η συνάντηση κορυφής του σπουδαίου Μπομπ Ουίλσον με τρεις κορυφαίες Ελληνίδες ερμηνεύτριες, Ρένη Πιττακή, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Λουκία Μιχαλοπούλου μετακομίζει από τον Πειραιά στην Ακαδημίας και στο Θέατρο Ολύμπια (από 30/10). Το αυτοβιογραφικό έργο του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του κορυφαίου Αμερικανού δημιουργού, σε μια παράσταση υψηλής εικαστικής και ερμηνευτικής φόρμας, που μετέδωσε κάτι από την υπαρξιακή όσο και ανάλαφρη φόρμα μιας τραγικωμωδίας για την ύπαρξη.
"Η γραμμή του ορίζοντος"
Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού, που ανέβασε στη σκηνή το μυθιστόρημα του Χρήστου Βακαλόπουλου, μεταφέρεται στο θέατρο Χώρα, σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου (από 20/11). Ο Γιώργος Παύλου και μία ομάδα νέων ερμηνευτών (Νίκος Γιαλελής, Σπύρος Μπόσγας, Άγγελος–Προκόπιος Νεράντζης, Αθηνά Παπαδάκη, Ανδρομάχη Φουντουλίδου, Ειρήνη Μαυρικάκη) βλέπουν με δημιουργική "αυθάδεια" ένα έργο-μύθος που αιχμαλωτίζει φευγαλέα και λοξά την Ελλάδα κατά τις δεκαετίες 1965-85. (Θυμίζουμε, επίσης, πως μία ακόμη παραγωγή της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού, η πολυσυζητημένη "Goodbye, Lindita" του Μάριο Μπανούσι, μετακομίζει "εσωτερικά" και ετοιμάζεται να ανεβεί στην κεντρική σκηνή του Τσίλλερ, από τις 16/10).
Φώτο εξωφύλλου: "Τρεις ψηλές γυναίκες"
Περισσότερες πληροφορίες
Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται. «Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Φασμπίντερ είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
H Δημοκρατία του Μπακλαβά
Η sold out παράσταση-πρόταση πάνω στο κοινωνικοπολιτικό θέατρο που διακρίθηκε στο εξωτερικό πραγματεύεται την ιστορία ενός σύγχρονου μεικτού ζευγαριού, ενός Έλληνα και μιας Τουρκάλας, που ερωτεύονται, αποκτούν παιδί και αποφασίζουν να ζήσουν στην Ελλάδα. Με αφορμή ένα περιστατικό ρατσισμού εις βάρος του γιου τους στο σχολείο, ιδρύουν το δικό τους έθνος-κράτος σε μια παράσταση με στοιχεία μυθοπλασίας αλλά και ντοκιμαντέρ. Η καλοκουρδισμένη παράσταση υψηλής ενέργειας αποδομεί με αριστοφανική διάθεση τους εθνικούς μύθους περί ελληνοτουρκικής συνύπαρξης, σατιρίζει τη στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κάνοντας παράλληλα κριτική για τους χειρισμούς στο προσφυγικό ζήτημα.
Μια άλλη Θήβα
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους, στην παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον
Στο sex trafficking επικεντρώνεται το πρώτο πρωτότυπο θεατρικό έργο που ανεβάζει η ομάδα γραμμένο από μέλος της. Σωματική και ψυχολογική βία, κυκλώματα, οργανωμένο έγκλημα που διαρκώς επεκτείνεται και ανθρώπινες ζωές που χάνονται, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, ζώντας με το φόβο του θύτη. Έντεκα ηθοποιοί λειτουργούν ως ένα σώμα επί σκηνής και υπό τους ήχους της ζωντανής μουσικής που ερμηνεύουν οι ίδιοι, καταθέτουν ο καθένας το δικό του κομμάτι της ιστορίας.
Σπυριδούλες
Η σκηνική σύνθεση της ομάδας 4frontal εκκινεί από την αληθινή ιστορία της Σπυριδούλας, μιας 12χρονης υπηρέτριας, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη της δεκαετίας του 1950. Εκείνη, όπως και πλήθος ανήλικα άπορα κορίτσια, «υιοθετήθηκε» από μια επιφανή οικογένεια με την ιδιότητα της «ψυχοκόρης», για να εργαστεί ως εσωτερική οικιακή βοηθός, σε μια ιδιάζουσα κατάσταση σύγχρονης δουλείας. Και πράγματι, το μικρό κορίτσι υπέστη ακραία κακοποίηση, την οποία και αποκάλυψε, αποτελώντας παράδειγμα για γενιές γυναικών. Η παράσταση αξιοποιεί ιστορικά ντοκουμέντα και γυναικείες αφηγήσεις εποχής αλλά και συνεντεύξεις γυναικών που εργάζονται σήμερα ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί. Το αποτέλεσμα ντύνει ο σύγχρονος πανκ ελληνικός ήχος των Θραξ Πανκc.
Μάρτυρας κατηγορίας
Στο βραβευμένο δικαστικό θρίλερ μια μυστηριώδης γυναίκα κρατά το κλειδί της σκανδαλώδους δολοφονίας μιας πλούσιας χήρας για την οποία κατηγορείται -άδικα σύμφωνα με έναν δαιμόνιο ποινικολόγο- ο σύζυγός της. Ο αγώνας του νεαρού άνδρα να μην καταδικαστεί θα κριθεί στα έδρανα του δικαστηρίου όπου οι μαρτυρίες είναι συντριπτικά εναντίον του και η ετυμηγορία των ενόρκων φαίνεται μονόδρομος. Το έργο έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να μας κρατήσει στην άκρη της καρέκλας από την πρώτη στιγμή ως το αποκαλυπτικό φινάλε: ένα έγκλημα, ένα τέλειο μυστικό, συνεχείς ανατροπές και το λεπτό «αστυνομικό» χιούμορ της συγγραφέως. Σε κάθε παράσταση διατίθενται δώδεκα προνομιακές θέσεις ενόρκων πάνω στην σκηνή όπου οι θεατές μπορούν να ζήσουν τη θεατρική εμπειρία από σκηνής, συμμετέχοντας ενεργά στην εξέλιξη της δίκης.
Terror
Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας - Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου.. Η παράσταση αφορμάται από το γεγονός αυτό και καλεί τους θεατές να γίνουν ένορκοι: θα αθωώσουν ή όχι τον Κοχ;
Το αγόρι με τις δύο καρδιές
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία μίας οικογένειας Αφγανών προσφύγων –αυτής των συγγραφέων– που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, μετά την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της από τους Ταλιμπάν. Μία ιστορία για την αγωνία της προσφυγιάς, τις αναπάντεχες στιγμές χαράς, τις στιγμές απελπισίας αλλά και το χιούμορ και τη φαντασία που είναι απαραίτητα συστατικά για την αντιμετώπιση ενός άγνωστου καινούργιου κόσμου που πρέπει να γίνει «η νέα πατρίδα». «Το αγόρι με τις δυο καρδιές» είναι μία ανθρώπινη ιστορία ελπίδας, θάρρους, εμπιστοσύνης και αγάπης, ένας ύμνος στην αλληλεγγύη και στη θέληση κάθε ανθρώπου που αγωνίζεται για μια θέση σε αυτόν τον κόσμο.
Τρεις γυναίκες
Δομημένο γύρω από τα θεμελιακά ερωτήματα του εαυτού και της θνητότητας, το σαρκαστικό έργο εμπνέεται από τον χαρακτήρα της δικής του μητέρας. Αντιμέτωπη πια με το τέλος του βίου της, περιβάλλεται από δύο νοσηλεύτριες, οι οποίες παίρνουν τη μορφή του νεότερου εαυτού της. Με τη γνωστή του ολιστική διαχείριση του χώρου και του χρόνου, ο διεθνούς φήμης Αμερικανός σκηνοθέτης Ρόμπερτ Γουίλσον, που καθοδηγεί τρεις εξέχουσες Ελληνίδες ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, εξιστορεί μαεστρικά το αποτύπωμα το χρόνου, αναδεικνύοντας τις πολλαπλές αντανακλάσεις που γεννά ο καθρέφτης της ζωής.
Η γραμμή του ορίζοντος
«Μια ιστορία φυγής» χαρακτήριζε ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας (αλλά και κριτικός, δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός) το εν πολλοίς βιωματικό και ίσως ωριμότερο έργο του. Μια 32χρονη γυναίκα, η Ρέα Φραντζή, βρίσκεται σε μια μεταιχμιακή στιγμή της ζωής της: έχει μόλις χωρίσει –χωρίς να ξέρει γιατί– και καταφεύγει στην Πάτμο, στο μυσταγωγικό νησί της Αποκάλυψης, όπου καταδύεται σε έναν επώδυνο απολογισμό ζωής. Η αναδρομή της δεν είναι μόνο μια καταμέτρηση προσωπικών απωλειών, αλλά και ένας αποχαιρετισμός σε μια γενιά που συνθηκολόγησε, μια Αθήνα που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μια Ελλάδα που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μια κοινωνία που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση. Η “Γραμμή του ορίζοντος” γράφτηκε το 1991 σε μία γλώσσα αφοριστική και αφοπλιστική, γεμάτη ολοζώντανες εικόνες και υποβλητική σιωπή, με έντονη χρήση ποιητικής ειρωνείας και επαναλήψεων, με υπονομευτικό χιούμορ και ιδιότυπο ρυθμό. Είναι ένα έργο που βρίθει από προφητικές ενοράσεις, εντυπωσιάζει με τη σκληρή αλήθεια του, μιλάει για το σήμερα όπως λίγα τωρινά, και δεν διστάζει να φέρει όλους ενώπιον των ευθυνών μας για την ύψωση του τόπου μας σε μια φαντασιακή χώρα, όπου όλοι θέλουν να ζήσουν.