Το 1973, ένας άνθρωπος σκότωσε τρεις "για ένα ζεϊμπέκικο", "για μια παραγγελιά", στην πίστα του λαϊκού αθηναϊκού κέντρου "Νεράιδα". Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Νίκος Κοεμτζής, ο οποίος, σχεδόν πενήντα χρόνια αργότερα, ενέπνευσε τον συγγραφέα Βαγγέλη Γέττο να γράψει το πρώτο του θεατρικό έργο "Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή". Ο Μάρκος Γέττος θα ερμηνεύσει το μονόλογο στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός από τις 23/9, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Αλέξανδρου Νικόλαου Μπαλαμώτη. Παράλληλα με την εξέλιξη της πολύκροτης υπόθεσης θα αφηγηθεί τη ζωή του Κοεμτζή, διατρέχοντας την ιστορία της νεότερης Ελλάδας και θέτοντας το ερώτημα "αν και κατά πόσον έχουμε τελικά ευθύνη όλοι μας μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό βίας που ζούμε καθημερινά".
Ο Μάρκος Γέττος γράφει σχετικά
"Πριν από πέντε περίπου χρόνια, ο συγγραφέας Βαγγέλης Γέττος (που τυχαίνει να είναι και αδερφός μου) ξεκίνησε μια έρευνα για την τραγική ιστορία γύρω από το όνομα του Νίκου Κοεμτζή. Όταν μου το ανέφερε, ομολογώ πως παραξενεύτηκα. Δεν μπορούσα να συλλάβω ποιος είναι ο λόγος να δοθεί αξία σε ένα δολοφόνο. Τα χρόνια πέρασαν, εγώ ωρίμασα σαν ηθοποιός και το καλοκαίρι του 2023 μου έγινε η πρόταση να υποδυθώ τον Νίκο Κοεμτζή. Τα συναισθήματά μου ήταν τότε διφορούμενα αλλά, αμέσως, χωρίς πολύ να το σκεφτώ απάντησα θετικά. Ίσως κάτι με τραβούσε χωρίς να μπορώ - σε πρώτο πλάνο - να το μεταφράσω. Ο Βαγγέλης, μαζί με τον στενό του συνεργάτη και νομικό Φώτη Παλαμιώτη, μου παρουσίασαν μια μακροσκελή έρευνα που με άφησε άφωνο.
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα άρχισα να συμπληρώνω τα κομμάτια του παζλ για την ομάδα των συντελεστών. Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Νικόλαος Μπαλαμώτης δεν θα γινόταν να μην είναι ο καπετάνιος της γαλέρας μας με το βαρύ του βιογραφικό και την γλυκιά του ενσυναίσθηση. Ο Αυγουστίνος Κούμουλος ως κινησιολόγος αλλά και θαυμάσιος ηθοποιός θα ήταν ο δεύτερος συνοδοιπόρος, μαζί με την Αλέγια Παπαγεωργίου στα σκηνικά και τα κοστούμια, τον Δημήτρη Χατζηζήση στην πρωτότυπη μουσική, τον Λάμπρο Παπούλια και παλιό φίλο στον σχεδιασμό του φωτισμού, τον Δημήτρη Μηλιώτη με τις τρομερές φωνητικές ικανότητες, την χαρισματική Ευαγγελία Σκρομπόλα στην επικοινωνία, τον κινηματογραφιστή Μάκη Ματσούκα στο teaser, τον Μάνο Ξηρουχάκη στα φανταστικά φωτογραφικά κλικ και φυσικά την εταιρία που Ideation που στήριξε φανατικά το όλο εγχείρημα.
"Η ιστορία του Νίκου Κοεμτζή είναι μακρά. Έζησε μια ζωή που διατρέχει όλη την ταραγμένη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και ως γιος κομμουνιστή και καπετάνιου του ΕΛΑΣ δέχτηκε τα αντίποινα της χώρας του με τον πιο βίαιο τρόπο".
Θυμάμαι τον πατέρα μου, όταν εγώ ακόμα ήμουν 15 ετών, σε ένα οικογενειακό τραπέζι να μας αναφέρει το περιστατικό της τριπλής δολοφονίας και των ανθρώπων που λάβωσε ο Νίκος Κοεμτζής εκείνο το μοιραίο βράδυ του καρναβαλιού στη νυχτερινή πίστα της Αθήνας "Νεράιδα”. Σκότωσε για μια παραγγελιά... Από το 2017 κι έπειτα που ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και ως λάτρης της ρεμπέτικης και παραδοσιακής μουσικής, κατάλαβα ένα πράγμα: Ότι, με τα χρόνια, η αγοραία λέξη "παραγγελιά” έγινε "παραγγελία”. Σαν πολίτης της ελληνικής κοινωνίας άρχισαν μέσα μου να βράζουν αισθήματα που ήθελα να τα μεταφέρω στη σκηνή. Όχι με φτηνό δραματουργικό τρόπο, αλλά με πλήρη συνείδηση και σεβασμό προς το κοινό.
Η "Τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή” είναι ένα κείμενο που σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, σε βάζει να αναρωτηθείς για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον το δικό σου και της κοινωνίας ευρύτερα. Σε κάνει να στοχαστείς τι πραγματικά οδηγεί έναν άνθρωπο να περάσει μια λεπτή κλωστή και να βάψει τα χέρια του με αίμα. Με απόλυτη συνείδηση, δεν επικροτούμε τέτοιες πρακτικές. Στεκόμαστε με κάθε δυνατό τρόπο αντίθετοι σε οποιοδήποτε φονικό. Η ιστορία του Νίκου Κοεμτζή είναι μακρά. Φουρτουνιασμένος και χτυπημένος από ανθρώπους και καταστάσεις –Κατοχή, Εμφύλιος, Χούντα, Μεταπολίτευση, οικονομική κρίση– έζησε μια ζωή που διατρέχει όλη την ταραγμένη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και ως γιος κομμουνιστή και καπετάνιου του ΕΛΑΣ δέχτηκε τα αντίποινα της χώρας του με τον πιο βίαιο τρόπο".
Περισσότερες πληροφορίες
Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή
Η ιστορία του Νίκου Κοεμτζή που το 1973 σκότωσε τρεις «για ένα ζεϊμπέκικο» στην πίστα του λαϊκού κέντρου «Νεράιδα», και των όσων επακολούθησαν του φονικού, εξελίσσεται παράλληλα με τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, ξεκινώντας από τον Μεσοπόλεμο, την Κατοχή και την Αντίσταση μέχρι τη χούντα. Ο αντιήρωας κάνει μια ευχή την ώρα που ξεψυχά: να του δοθεί η ευκαιρία να αφηγηθεί την ιστορία του για μια τελευταία φορά. Η παράσταση διερωτάται τι διαφορετικό έχει το έγκλημα του Κοεμτζή από τα σύγχρονα εγκλήματα που ξεχνιούνται τόσο γρήγορα, κι ακόμη αν ένα έγκλημα έχει να κάνει μόνο με τη στιγμή της αποτρόπαιας πράξης, ή αν συντελείται εδώ και δεκαετίες και με ποιο τρόπο.