Από street food σε στέκια – βιτρίνα του νεανικού vibe της γειτονιάς, μέχρι μερακλήδικα πιάτα σε νεομπιστρό και ταβέρνες, με ή χωρίς το πρόθεμα "γάστρο-" μπροστά, κι από εκεί σε χρυσοσκουφάτα ρεστοράν – θεματοφύλακες της haute cuisine εξέλιξης της πόλης, το Παγκράτι είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο νόστιμες γειτονιές της Αθήνας. Ποια είναι όμως η αληθινή του γεύση; Σχεδιάσαμε ένα… περιπατητικό degu με άχαστα πιάτα των εμβληματικών της καλοφαγικών spot, για να σας βοηθήσουμε να την ξεκλειδώσετε σε μόλις 10 στάσεις.
Σάντουιτς γαλοπούλας στο Borghese
Ψωμί από την "Kora", τυριά κι αλλαντικά (κυρίως) απ’ την Ιταλία, σάλτσες και ρέλις παρασκευασμένα δια χειρός και επί τόπου, στρώνονται κι απλώνονται σε ιδανικές αναλογίες, για να συναρμολογήσουν σάντουιτς που αποδεικνύουν ότι αυτό το κατά τ’ άλλα ταπεινό snack μπορεί να αγγίξει την τελειότητα, όταν ακολουθεί τη δική του τέχνη κι επιστήμη. Από τις σχεδόν 20 επιλογές που ετοιμάζονται καθημερινά, δοκίμασε αυτό με την τρουφάτη γαλοπούλα, mozzarella buffalo, σαλατικά και μαγιονέζα μυρωδικών και θα καταλάβεις. Οι δημιουργίες συνοδεύονται από piccolino spritz, negroni και gin tonic σε φιλικές τιμές, ενώ πολλά από τα υλικά συσκευάζονται και για το σπίτι σε deli λογική.
Πίτσα μαργαρίτα στο Tre Sorelle
Μεσοτοιχία με το Borghese, το pizza bar της Αρχελάου είναι ανοιχτόκαρδο, κομψό και αγαπησιάρικο, με το άχαστο combo πίτσας – κοκτέιλ να το έχει κάνει γκραν σουξέ της πόλης και τα τραπεζάκια στο πέρασμα ένα απ’ τα καλύτερα σημεία για ραχάτι μετά νοστιμιάς. Ζύμη 48ωρης ωρίμανσης δίνει δάγκωμα τραγανό κι ανάλαφρο, το ωραίο καψάλισμα απ’ τον ξυλόφουρνο κάνει ακόμη πιο ορεκτική τη μπουκιά, ενώ τα εκλεκτά toppings φροντίζουν για την ατέλειωτη κολεξιόν από συνταγές. Πρότασή μας είναι να ξεκινήσετε μινιμαλιστικά, με μια Margarita με burrata, κι ύστερα περνάτε στη Diavola (σάλτσα ντομάτας, φρέσκια μοτσαρέλα, τσορίθο και σαλάμι βετριτσίνα), πολυϋμνημένη από τους foodies της πόλης.
Cheeseburger στο ΝΟΒ
Ολόφρεσκια προσθήκη στο γευστικό χάρτη του Παγκρατίου, όμως ενδεικτική της δυναμικής της γειτονιάς στο να υποδέχεται την αιχμή των τάσεων – εν προκειμένω, αστεράτοι σεφ με burger joints. Εδώ, ο Βαγγέλης Λεούσης (από το μυκονιάτικο "Meraki" - υποψήφιο για Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας 2025) παρουσιάζει τη street πλευρά του, smash-αρισμένη και στριμωγμένη σε ένα αφράτο potato bun, παρέα με εκλεκτά χειροποίητα κοντιμέντα: συστατικά που συνθέτουν το "No Ordinary Burger" του. Πέντε προτάσεις σε smash burgers (Cheeseburger, Wagyu, Brisket, Chicken buttermilk και Vegetarian με μπιφτέκι ρεβιθιού-μανιταριού) περιλαμβάνει το κυρίως τμήμα του μικρού και περιεκτικού μενού, με έμφαση στο "λίγα και εξαιρετικά". Ξεκινήστε με το - cheeseburger με 100% βόειο κιμά, κρεμμύδι σοτέ, πίκλα αγγούρι και μαγιονέζα με Dijon) και συνεχίζετε ελεύθερα.
Ορφανή μακαρονάδα στο Ex Machina
Όχι ακριβώς ορφανή, κι ούτε ακριβώς μακαρονάδα, το ζυμαρικό του Άνταμ Κοντοβά στο "Ex Machina" (να άλλη μια τάση, αστεράτοι σεφ με μικρά μπιστρό) έγινε ένα από τα πιο πολυσηζητημένα πιάτα της Αθήνας με το που πρωτοσερβιρίστηκε τον περασμένο χειμώνα: Χοντρό μακαρόνι (κάπου ανάμεσα στο pici και αυτό του παστίτσιου, δίχως την τρύπα) που θυμίζει tsukemen ramen, σκεπάζει σάλτσα κακαβιάς από leftovers ψαριών (κυρίως κόκαλα) και κουμ κουάτ, σε ένα πιάτο που ορίζει την έννοια του high end comfort εντός της φαινομενικής απλότητάς του. Μια πρόταση που αξίζει από μόνη της τη βόλτα ως το Παγκράτι, είτε την πλουτίσετε με ένα προαιρετικό scoop χαβιάρι από πάνω, είτε όχι.
Διαβάστε Επίσης
Μαντί στο Lost Athens
Έχει μια ωραία ενέργεια γειτονιάς το "Lost Athens", μια χαλαρή ατμόσφαιρα φιλικού στεκιού, που σε κάνει να το κρατάς στο ραντάρ των παγκρατιώτικων ραντεβού σου ακόμη και αν δεν έχεις στο μυαλό σου να έρθεις επί τούτου για τα πειραγμένα comfort πιάτα της σεφ Ελένης Σαράντη, που μπολιάζει στην κουζίνα της αστική νοσταλγία με γεύσεις κι αναμνήσεις από τα πολυάριθμα ταξίδια της. Τα φρέσκα φουρνίσματα και τα πλούσια πρωινά σε δελεάζουν από νωρίς, το lunch είναι χαλαρό και καθημερινό, ενώ η κάβα, με αδυναμία (αλλά όχι αγκύλωση) στα φυσικά κρασιά, βοηθάει να βρεθείς εδώ έστω για ένα κρασί και τσιμπολόι αμέσως μετά τη δουλειά. Δική μας πρόταση, όμως, είναι να κάνεις φόκους στα μαντί με ντομάτα και μπαχαρικά, γιαούρτι με σκόρδο και λεμόνι κονφί, και να νιώσεις στην ανάλαφρη γοητεία τους ένα λεβαντίνικο αεράκι που φυσάει στην Αρχελάου.
Κόκορας στα Άκρα
Μοντέρνο μπιστρό με την ελληνική μαγειρική παράδοση βαθιά ενταγμένη στο DNA του και τη ανατρεπτική προσέγγιση ως βασικό συστατικό της μαγειρικής του πρότασης, τα "Άκρα" του Γιάννη Λουκάκη (ο άνθρωπος που εδραίωσε την έννοια της γαστροταβέρνας στη Θεσσαλονίκη με τη "Μούργα" του) προσγειώθηκαν στην Αθήνα ως μια από τις πιο θεαματικές αφίξεις της προηγούμενης χρονιάς. Η πόλη το υποδέχθηκε με εκκωφαντικό hype (κομπλέ με τις αντικρουόμενες απόψεις που συνοδεύουν τέτοια openings) κι όταν η σκόνη έκατσε μπορέσαμε με ηρεμία να απολαύσουμε ένα μενού που αλλάζει συνεχώς (και προσαρμόζεται την αστεράτη πρώτη ύλη που συγκεντρώνεται καθημερινά), διατηρώντας το συνδυασμό ρουστίκ απλότητας, υψηλής τεχνικής και κοφτερού μαγειρικού ενστίκτου ως κεντρικό άξονα. Από τα υλικά που έχουν σταθερά μια θέση εδώ είναι ο κόκορας στα κάρβουνα, που παραμένει εκφραστικός και τρυφερός είτε τον πετύχετε με οφτή κολοκύθα και σάλτσα κόκορα, είτε με χυλοπιτάκι και σάλτσα μπουρδέτο, είτε κάποια άλλη παραλλαγή του.
Ψάρι στη Σπονδή
Μακριά απ’ τις πιάτσες, σε μια ήσυχη γωνιά, στο ιστορικό πια νεοκλασικό με την ατμοσφαιρική αυλή και την υποβλητική εσωτερική σάλα, η Σπονδή μετρά περισσότερες από δυο δεκαετίες ως ένα από τα σημαντικότερα εστιατόρια της Ελλάδας. Λίκνο της γαστρονομικής εξέλιξης της χώρας, στις κουζίνες της Σπονδής θήτευσαν πολλοί απ’ τους σημαντικότερους σεφ της Ελλάδας σήμερα, ενώ η σάλα του όρισε τα πλαίσια της εστιατορικής εμπειρίας υψηλού επιπέδου. Επί σειρά ετών στις κορυφές των Χρυσών Σκούφων και των διεθνών διακρίσεων, παραμένει στην πρώτη γραμμή και προσφέρει σπουδαίες γαστρονομικές συγκινήσεις με το degustation και το a la carte μενού της, όπου σπουδαίο στάδιο αποτελεί πάντα το ψάρι: μπαρμπούνι, αυτήν την περίοδο, με ντομάτα σε ζύμωση, μαύρο ελαιόλαδο, κάπαρη και κολοκυθάκι.
Τράγος στο Soil
Μια απ’ τις πιο πολυσυζητημένες fine dining αφίξεις των τελευταίων ετών, το Soil του σεφ – συνιδιοκτήτη Τάσου Μαντή εδραίωθηκε ως γαστρονομική σημαία της πλατείας Προσκόπων από τους πρώτους μήνες λειτουργίας του στα τέλη του 2022, κι επιβεβαίωσε το hype με σειρά βραβεύσεων σύντομα μετά, συμπεριλαμβανομένου του 1 Χρυσού Σκούφου που απέσπασε το 2023 και διατήρησε το 2024. Έδρα του είναι μια ατμοσφαιρική διπλοκατοικία όμορφα ανακαινισμένη, και γευστικός του άξονας μια κουζίνα φυσιολατρική, ευρηματική και έντονα ιδιοσυγκρασιακή. Η εκλεκτή πρώτη ύλη προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη φάρμα του εστιατορίου στο Αλεποχώρι, ενώ ανάμεσα σε εμβληματικά πιάτα όπως το mini burger χελιού, ή το χτένι με αστακό κι avruga, αυτό που καλύτερα εκφράζει την ελληνοβαρή προσέγγιση του σεφ, δεν είναι άλλο από το – ταυτόχρονα αέρινο και στιβαρό – φιλέτο τράγου με πουρέ από ασπρομύτικα φασόλια σε ζωμό ΧΟ.
Διαβάστε Επίσης
Entrecote στο Χατίρι
Το ζεστό εστιατόριο ανάμεσα σε μπιστρό και τρατορία είναι ένα από τα πιο under the radar σημεία της πόλης, με απροσποίητα φιλόξενο χώρο και ρετρό έπιπλα. Με μαγειρική ταυτότητα που μοιράζεται ανάμεσα σε τρατορία, μπιστρό και μαγέρικο, εκφράζεται σε ένα μενού που συνδυάζει γαλλική κρεμμυδόσουπα, ναπολετάνικες πίτσες και παραδοσιακά ελληνικά μαγειρευτά (κυρίως τα μεσημέρια), κι όλο αυτό με έναν τρόπο μαγικό, απλά λειτουργεί – το μαρτυρούν οι στρατιές από τακτικούς θαμώνες με σταθερά τραπέζια στη σάλα με τα vibes αθηναϊκών ‘60s. Η πίτσα με σπαράγγια, γκοργκοντζόλα και ξινή κρέμα είναι σταθερό φαβορί, όμως αστέρι του μενού είναι η πιο value for money entrecôte της πόλης με μπεαρνέζ, ή τσιμιτσούρι, ή σάλτσα πιπεριού.
Παγωτό στο Μαραμπού
Συνταγές βασισμένες σε λίγα, αλλά εκλεκτά υλικά, με τη λιγότερη δυνατή ποσότητα ζάχαρης, χωρίς συντηρητικά, και χωρίς έτοιμες βάσεις παγωτού είναι το κλου του παγωτού στο "Μαραμπού", το τέκνο πάθος της Βίκυς, μιας γευσιγνώστριας κρασιού που μετακόμισε στη Ρώμη για να μάθει τα μυστικά του artigianale παγωτού, και του Ιγκόρ, που άφησε την κλωστοϋφαντουργία κι έπιασε το νήμα της νοστιμιάς. Εδώ, τα φρούτα είναι φρέσκα και ακολουθούν πάντα την εποχικότητα - δε θα βρείτε σορμπέ φράουλα το Νοέμβριο, λόγου χάρη, ούτε ρόδι τον Αύγουστο - ενώ το γάλα, εξαιρετικής ποιότητας αγελαδινό κατά κανόνα, φέρνει στο στόμα τη φυσική και μεστή γεύση που οφείλει να έχει το καλό παγωτό.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
