Παϊδάκια στην Αθήνα. Αρκούν μόνο αυτές οι τρεις λέξεις για να πυροδοτήσουν τους σιελογόνους αδένες και να στρέψουν το ενδιαφέρον προς μία πολύ συγκεκριμένη γαστρονομική κατεύθυνση. Το θέμα είναι πάντοτε πιασάρικο όσο και υποκειμενικό, τόσο που κάποτε το 'α' είχε καλέσει το κοινό να ψηφίσει τα δικά του αγαπημένα. Anyway, με αφορμή το άρτι αφιχθέν "Manari" που τοποθετήσει το εν λόγω έδεσμα και πάλι στο focus της προσοχής, ανανεώνουμε τη λίστα μας και ετοιμαζόμαστε για το επόμενο κιλό. 'Ή κιλά.
"Manari"
Make παϊδάκι great again θα μπορούσε να πει κάποιος με περισσότερο χιούμορ από μένα για έναν από τους στόχους της άρτι αφιχθείσας κρεατοταβέρνας των Άρη Βεζενέ, Λέλου Γεωργόπουλου και Σωκράτη Τούλια στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων, που ήταν άλλωστε και η πιο πρόσφατη αφορμή για να επανεξετάσουμε την αθηναϊκή χάρτα του σπορ. Το "Μανάρι" έχει κινηματογραφικό σκηνικό, εξαιρετικά μπινελίκια, μαγειρευτά και, φυσικά, παϊδάκια: Αρνίσια και πρόβεια, μερακλίδικα, τρυφερά και χυμώδη. Ό,τι ακριβώς πρέπει δηλαδή.
"Το Ρεμούτσικο"
Ο Κώστας Δήμας μετέτρεψε το 1982 το πατρικό του σπίτι με τους στάβλους, στη Δάφνη, σε ταβέρνα, η οποία με τα χρόνια απέκτησε φανατικούς οπαδούς. Μπαίνοντας, φάτσα-κάρτα στην πόρτα, το ψυγείο με τα κρέατα και τα αραδιασμένα παϊδάκια, αρνίσια και προβατίνας σού δίνει το μήνυμα. Μαζί με το κοντοσούβλι, τα μπιφτέκια, τα λουκάνικα και τις πανσέτες, σου δίνουν ραντεβού στη σάλα με την αύρα του άλλοτε και στη φροντισμένη αυλή του.
"Κουτούκι του Μαραθωνίτη"
Χώρος οικεία παλιακός, σχεδόν πάνω στην Υμητού, με ξύλινο κουστούμι και σκούρο μωσαϊκό κάτω, τα βαρέλια στο background, παρέες κάθε ηλικίας και φάσης, θόρυβο, καθώς και μία συλλογή κομπολογιών του (θεμελιωτή από το 1971) παππού Φώτη σε μια μεριά, μαζί με παλιές φωτογραφίες.
Μετά από όλα αυτά, μιλά η κουζίνα. Απαλή τυροκαυτερή και σπιντάτο τζατζίκι, τηγάνι πολύ προσεγμένο σε οτιδήποτε, κρέατα από διάφορα μέρη της χώρας -ναι, ευτυχώς και από την Αιτωλοακαρνανία- μαζί με βαθιά κρεατωμένο, χοντρόκοκκο και πεντανόστιμο λουκάνικο. Ειδική μνεία στα παϊδάκια, με εκείνα του πρόβατου να είναι εξόχως λιμπιστικά.
"Γίδι"
Η όνομα και πράγμα ψαγμένη χασαποταβέρνα νέας γενιάς, ντυμένη με γερές δόσεις από το σαρκαστικό χιούμορ του Βασίλη –"Ψάριστον"– Ακρίβου, είναι ό,τι πρέπει για off Broadway τσιμπούσι ποιότητος στη Μεταμόρφωση. Παϊδάκια αρνίσια και πρόβεια ανάμεσα στους βασικούς πρωταγωνιστές της εκάστοτε κρεατο-παράστασης εδώ.
Διαβάστε Επίσης
"Ηλίας"
Δε μιλάμε για ένα μέρος αλλά για δύο, αμφότερα τοποθετημένα στον πεζόδρομο που ενώνει Θησείο και Πετράλωνα, παράλληλα με τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Ο Ηλίας Κολόβης άνοιξε το στέκι του το ’81, στο κομμάτι που λέγεται Θεσσαλονίκης, και το ’92 επεκτάθηκε στη συνέχειά της, την Επταχάλκου. Πάντα οικογενειακή υπόθεση, με τον ίδιο και την κόρη του Σπυριδούλα σε μια αυλίτσα ανάμεσα στον μικρό και τον μεγάλο Άγιο Αθανάσιο, και τον Χρόνη και τη Μαρία, τα άλλα του παιδιά, στο πλακόστρωτο κάτω από τις ελιές, τις μουριές και τις κουτσουπιές, επιμένει με ονομαστά παϊδάκια. Και καλά κάνει.
"Η Παρέα της Φανής"
Χασαποταβέρνα όνομα και πράγμα στο Χαλάνδρι, πιστό στο δόγμα 'μόνο κάρβουνο'. Αυθεντικό και ανεπιτήδευτο κρεατο-στέκι γειτονιάς, με χώρο ψητοπωλείου παλιάς κοπής. Μεταξύ πολλών και δυνατών επιλογών, οι Ηλίας Κωνσταντόπουλος και Αργύρης Αγλαμίσης προτείνουν σένια παϊδάκια πρόβατου, ψημένα στην εντέλεια.
"Το Τρίγωνο"
Έτσι το βάφτισαν το ’91 που το άνοιξαν ο Ανδρέας Κόλλιας και ο Κώστας Καρακασίλης, από τον τριγωνικό κόμβο που υπήρχε παλιότερα μπροστά στο μαγαζί - ένα από τα σημαντικότερα στα Καλύβια. Το παϊδάκι του καθαρό, ωραία ψημένο, με το λιπάκι του να τραγανίζει. Το παϊδάκι προβατίνας θυμίζει κόκκινο κρέας (ζητάς να μείνει ροζ).
"Πιπινιός"
Πίσω στο 1992, οι Παναγιώτης και Θοδωρής Τσούκας εγκαινιάζουν το εν λόγω στέκι και παράλληλα ξεκινούν να γράφουν χιλιόμετρα στην τίμια εντός των τειχών κρεατοφαγία. Στην περιποιημένη σάλα ή στην αυλή με τις μουριές, θα δοκιμάσεις λεπτοκομμένα παϊδάκια από αρνάκι γάλακτος –το κρέας έρχεται από Αγρίνιο και Αμφιλοχία– αλλά και σένιο κοκορέτσι.
"Ο Σπανός"
Αρκούν μόνο και μόνο δύο προτάσεις, για να κάνουν τον "Σπανό" στα Πατήρια, προορισμό: Το ένα είναι τα σαλιγκάρια, το άλλο -προφανώς- τα παϊδάκια. Από το 1981, το παραδοσιακό αυτό ταβερνάκι σε ένα μικρό στενό αποτελεί ένα "μυστικό" για μυημένους και μη κρεατοφάγους, με ατού τα λεπτοκομμένα αρνίσια παϊδάκια του. Φρέσκα κρέατα, με καταγωγή από τη Βόνιτσα και την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, εμπλουτίζουν το μενού στο οποίο παίζει επίσης προβατίνα στα κάρβουνα, αγρινιώτικο καλοψημένο κοκορέτσι και ζουμερό χοιρινό κοντοσούβλι τυλιγμένο με αρνίσια μπόλια.
"Πεϊνιρλί Ελευθεριάδης"
Μόνο λίγοι δεν είναι εκείνοι που κατευθύνονται στη Δροσιά για να δοκιμάσουν το ξακουστό πεϊνιρλί, που δεκαετίες τώρα έχει χτίσει το δικό του μύθο. Ωστόσο, στη φιλόξενη σάλα και στην απλωμένη αυλή, πας και για τα πολύ αξιόλογα παϊδάκια του, που επίσης έχουν ουκ ολίγους πιστούς.
"Τσομπανάκος"
Οικογενειακή ταβέρνα κρυμμένη σε ένα στενάκι της Καισαριανής. Ελληνικές και μικρασιατικές γεύσεις, με σήμα κατατεθέν τα 'φρούτα του δάσους', όπως συνηθίζει το σέρβις να σε ενημερώνει για το χάιλάιτ του μενού. Καλά κατάλαβες, μιλάει για τα σαγηνευτικά παϊδάκια του καταστήματος.
"Μαύρος Γάτος"
Ζωγραφιές που φιλοτέχνησε τη δεκαετία του ’60 ο ζωγράφος Ντόρης Παπαγεωργίου στους τοίχους -πληρώνοντας με την τέχνη του το φαγητό που έτρωγε στην ταβέρνα- μαζί με τα ντυμένα στο λευκοκόκκινο καρό τους τραπέζια συνθέτουν το σκηνικό στο ημιυπόγειο της ιστορικής αυτής ταβέρνας, που εξακολουθεί να γράφε ιστορία (από τη δεκαετία του 1960). Βασικός λόγος γι' αυτό, τα αρνίσια παϊδάκια που στέκονται πάντοτε στο ύψος τους: αληθινά, όχι από μπούτι, λεπτά και νοστιμότατα από το λιπάκι που τα στεφανώνει.
"Basegrill"
Εδώ και χρόνια όχι μόνο μια σταθερά στο κανιβορικό τερέν της Αθήνας αλλά ένας εκ των πρωτοπόρων αυτής. Το "Basegrill" - εκτός από το Περιστέρι, το βρίσκεις πια και στη Γλυφάδα- εξακολουθεί να υπηρετεί πιστά τη φιλοσοφία του, εμπλουτίζοντας με διαφόρων ειδών καλούδια τη γκάμα του. Ανάμεσα σε άλλα, θα βρεις αρνίσια παϊδάκια αλλά και τα πολύ ιδιαίτερα παϊδάκια ελληνικού μαύρου xοίρου.
"Ο Χριστόφορος"
Μυθικό, πια, στέκι της παϊδακο-μάνας περιοχής που ακούει στο όνομα Καλύβια. Ξεκίνησε σαν "Βλαχοπούλα" τη δεκαετία του ’60 από τον κτηνοτρόφο Αθανάσιο Ράπτη και μετονομάστηκε σε "Χριστόφορος" όταν ανέλαβε τα ηνία ο γιος του. Τα τελευταία χρόνια μεταμορφώθηκε σε ένα τεράστιο μαγαζί που -όταν ο καιρός το επιτρέπει- καθίζει εκατοντάδες κόσμου. Το παϊδάκι της προβατίνας του μεταξωτό και άψογα ψημένο και τα αρνίσια παϊδάκια του τραγανά και ζουμερά. Τα κρέατα έρχονται κυρίως από τη Μυτιλήνη και άλλα νησιά.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
