@tavernatonfilon
Μέρη που θυμίζουν εξοχή, χωριό ή νησί και μαζί με τη δροσιά σκιάς τους σερβίρουν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή πιάτα. Ιστορικές και νεότερες, κλασικές και μοντέρνες ταβέρνες της Αθήνας με αυλή λοιπόν.
"Καραβίτης"
Η προπολεμική ταβέρνα - αστικός θρύλος. Κοντεύει σχεδόν τον αιώνα και σε διακτινίζει στην παλιά Αθήνα: από το μακρινό 1926 που ξεκίνησε σερβίρει κλασικά κλασικότατα ορεκτικά και πιάτα της ώρας, το χειμώνα πάντα με φόντο τα παλιά κρασοβάρελα, το καλοκαίρι σε μια υπέροχη αυλή με δέντρα.
"Ηλίας"
Δεν είναι ένα. Είναι δύο, αμφότερα στον πεζόδρομο που συνδέει Θησείο και Πετράλωνα, παράλληλα με τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Ο Ηλίας Κολόβης άνοιξε το στέκι του το ’81, στο κομμάτι που λέγεται Θεσσαλονίκης, και το ’92 επεκτάθηκε στη συνέχειά της, την Επταχάλκου. Πάντα οικογενειακή υπόθεση, με τον ίδιο και την κόρη του Σπυριδούλα σε μια αυλίτσα ανάμεσα στον μικρό και τον μεγάλο Άγιο Αθανάσιο, και τον Χρόνη και τη Μαρία, τα άλλα του παιδιά, στο πλακόστρωτο κάτω από τις ελιές, τις μουριές και τις κουτσουπιές, επιμένει με ονομαστά παϊδάκια, μπιφτέκια, αρνίσια συκωταριά και πατάτες κομμένες στο χέρι.
"Λεύκες"
Πλησιάζοντας την τρίτη δεκαετία λειτουργίας του, το εστιατόριο "Λεύκες" συνεχίζει να χαράσσει σταθερά τη δική του διαδρομή με κουζίνα νόστιμη που συνεχώς εξελίσσεται. Η κατάφυτη αυλή που από την είσοδο σε κάνει να ξεχνάς ότι η Γαλατσίου είναι ακριβώς δίπλα, οι διακοσμητικές λεπτομέρειες εντός και εκτός της σάλας, με την προσωπική αισθητική του σεφ ιδιοκτήτη Τάσου Ντούμα και τα βαθιά νόστιμα πιάτα με καθαρές γεύσεις και προσωπικότητα είναι μερικοί από τους (βασικούς) λόγους που βαστά στο χρόνο και έχει αποκτήσει πιστούς θαμώνες.
"Πυρολίκι"
Κρυφή και κρυμμένη, ασβεστωμένη, με λαμπιόνια και με βουκαμβίλιες, η αυλή στο Πυρολίκι παραπέμπει κάπου ανάμεσα σε παλιό σπίτι και πανηγύρι στο Αιγαίο. Συμπληρώνει το λιτό εσωτερικό και μαζί συνθέτουν το χωροταξικό σύμπαν του μαγαζιού. Η κουζίνα επενδύει σε ελληνικές γεύσεις και δίνει έμφαση στο κρέας. Το μπιφτέκι προβατίνας που σερβίρεται εδώ έχει χτίσει το δικό του μύθο.
"Ροζαλία"
Κλασική, κλασικότατη ταβέρνα και διαχρονικό στέκι που ταΐζει φοιτητές, εργαζόμενους και νοικοκυραίους, αδιάλειπτα από το 1980. Πολλά ορεκτικά, μεγάλη ποικιλία από μαγειρευτά (κυρίως το μεσημέρι) και ψητά κρεατικά. Η γνωστή αυλή με τα λουλούδια και τα δέντρα, σκεπάζεται με τέντα που ανοίγει και κλείνει σε συντονισμό με τον καιρό. Καλές τιμές.
"Ο Σαντορινιός"
Κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού των Πετραλώνων, ο Σαντορινιός απλώνει τα τραπέζια του σε μία παραδοσιακή κυκλαδίτικη αυλή και σερβίρει νοστιμιές με πρόσημο ελληνικό, καλομαγειρεμένα πιάτα και, κυρίως, την αίσθηση της ταβέρνας της γειτονιάς.
"Η Ταβέρνα των Φίλων"
Οι Γιάννης Μούσιος και Γιώργος Κοντορίζος έχουν αναλάβει την παλιά ταβέρνα του Κολωνού και την επανασυστήνουν στο κοινό, μέσα από ένα κόνσεπτ που πατά στην παράδοση και μια γαστρο-καφενειακή κουζίνα, μαζί με value for money κρασιά από τον ντόπιο αμπελώνα. Στις πιο ζεστές συνθήκες, η δράση μεταφέρεται στην αλέγρα αυλή.
"Το Βραστό"
Η ζωή της ταβέρνας μετράει ήδη πάνω από μισό αιώνα, από το 1959 που άνοιξε στη Ρεματιά Χαλανδρίου, μέσα στο πράσινο και στα πλατάνια. Πλήρως ανακαινισμένη πλέον, σερβίρει ελληνική κουζίνα με αρκετά μαγειρευτά και κρεατικά στα κάρβουνα. Σπεσιαλιτέ, το διάσημο βραστό αλλά και οι πίτες με φύλλο στο χέρι. Δροσερή αυλή, ψηλά δέντρα, και ρετρό διακόσμηση.
"Πιπινιός"
Από το 1992 ο Παναγιώτης και ο Θοδωρής Τσούκας γράφουν σταθερά ιστορία αυθεντικά ελληνικής, έντιμης κρεατοφαγίας σε μια περιποιημένη σάλα. Λεπτοκομμένα παϊδάκια από αρνάκι γάλακτος –το κρέας έρχεται από Αγρίνιο και Αμφιλοχία–, το κοκορέτσι ή το μπιφτέκι σε δελεάζουν και τεράστιες παραδοσιακές χάλκινες γάστρες με κατσικάκι ή αρνί. Η αυλή με τις μουριές παραμένει place to be.
"Αυλή"
Η πάλαι ποτέ μυστική αυλή στου Ψυρρή, με τη μικρή πόρτα που οδηγεί στο τέως καφενείο που έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο προορισμό για κατοίκους και επισκέπτες των Αθηνών. Ο μακρόστενος χώρος, οι ασβεστωμένες σκάλες, τα μπλε πορτοπαράθυρα και τα καρό τραπεζομάντιλα παραπέμπουν σε άλλες, πιο νοσταλγικές εποχές της πρωτεύουσας, ενώ τα μερακλίδικα μεζεδάκια στο τηγάνι (τηγανητό συκώτι, χωριάτικο λουκάνικο, σαγανάκι με παστουρμά) κάνουν καλή παρέα στην πάντοτε παγωμένη μπύρα.
"Άμα Λάχει"
Περνώντας την αυλόπορτα και κατεβαίνοντας τα σκαλιά από την Καλλιδρομίου, σε τυλίγει η αύρα της πλακόστρωτης αυλής με τις λεμονιές, τις μπουκαμβίλιες και τα γεράνια. Το Άμα Λάχει, το οποίο στεγάζεται σε ένα παλιό δημοτικό σχολείο των Εξαρχείων, έχει γοητευτική αυλή, κρατάει χαρακτήρα "γειτονιάς" και τέμπο ελληνικό στην κουζίνα του. Στον κατάλογό του συναντάς πληθώρα από μεζεδάκια, κρεατικά και θαλασσινά. Σερβίρει επίσης και ένα αρκετά ενδιαφέρον brunch.
"Το Ρεμούτσικο"
Ο Κώστας Δήμας μετέτρεψε το 1982 το πατρικό του σπίτι με τους στάβλους στη Δάφνη σε ταβέρνα, η οποία με τα χρόνια απέκτησε φανατικούς οπαδούς. Μπαίνοντας, φάτσα-κάρτα στην πόρτα, το ψυγείο με τα κρέατα και τα αραδιασμένα παϊδάκια, αρνίσια και προβατίνας σού δίνει το μήνυμα. Μαζί με το κοντοσούβλι, τα μπιφτέκια, τα λουκάνικα και τις πανσέτες, σου δίνουν ραντεβού στη σάλα με την αύρα του άλλοτε και, κυρίως το καλοκαίρι, στη φροντισμένη αυλή του.
"Ελαίας Γη"
Στο γευστικό σποτ της Πολιτείας, με σαφή ελληνική ταυτότητα και ελληνικό και ξένο κοινό, συνδυάζονται σταθερές επιδόσεις, ατμόσφαιρα σχεδόν... σκηνική και θέα για ρομαντζάδα, ιδίως από την προνομιούχα πλακόστρωτη βεράντα/αυλή του που βλέπει τα φώτα της Αθήνας από ψηλά. Τα μενού, πατούν στην παράδοση, έχοντας και κάποια πιο μοντέρνα στοιχεία.
"Κληματαριά"
Η ιστορία της Κληματαριάς τρέχει πίσω στο 1927, όταν έδιναν κι έπαιρναν τα καρτούτσα, οι φασολάδες, οι ρέγγες, οι γαρδούμπες και τα μαγειρευτά. Το οινομαγειρείο που έστησε ο κύριος Γεροδήμος κάτω από τη Βαρβάκειο, δίπλα στα δερματάδικα, τα τσαγκαράδικα, τα εργαστήρια και τις βιοτεχνίες του Ψυρρή, εξακολουθεί να γοητεύει, διατηρώντας ατόφιο το πνεύμα του. Ατμόσφαιρα που σε παραπέμπει στις παλιές αυλές παιδικών βιωμάτων και λειτουργεί ως διέξοδος του μυαλού και των αισθήσεων από το εγκλωβισμένο πολυπολιτισμικό κέντρο της πρωτεύουσας και της καθημερινότητας.
"Γιουβετσάκια"
Έχει πιστούς θαμώνες και φανατικούς φίλους η off Broadway ταβέρνα του Χάρη Τζίτζη στη Γλυφάδα, που ψάχνει αρκετά τα υλικά του – φρέσκα, εποχικά, της στεριάς ή της θάλασσας, αναδεικνύονται ωραία από την κουζίνα, που μαγειρεύει ντελικάτα 30 χρόνια τώρα. Φουλ memorabilia στους τοίχους (από φωτογραφίες μέχρι εξώφυλλα παλιών περιοδικών) στο μέσα κομμάτι και μία δροσάτη αυλή για το καλοκαίρι, σε ένα χώρο που συνεχίζει σταθερά.
Διαβάστε Επίσης
"Κούβελος"
Ο Κούβελος είναι μια περιποιημένη ταβέρνα που σερβίρει οικείο, νόστιμο φαγητό, κρατώντας τις κλασικές σπεσιαλιτέ της -εκείνο το ροζμπίφ με το χοντρό μακαρόνι έχει γράψει ιστορία- και προσθέτοντας καινούργιες γεύσεις. Ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας, τόσο μέσα, όσο -κυρίως- στη στρωμένη με χαλικάκι αυλή με τα δέντρα και τα γιασεμιά, που μοιάζει ιδανικό καταφύγιο για τις ημέρες και τις νύχτες του θέρους.
"Πεϊνιρλί Ελευθεριάδης"
Πολλοί πιστεύουν ότι στη Δροσιά, τρως το καλύτερο πεϊνιρλί του Λεκανοπεδίου. Μάλλον δικαιολογημένα. Αλλά στον Ελευθεριάδη δεν περιορίζονται εκεί, επεκτείνοντας τη γκάμα των γευστικών προτάσεων σε μπόλικα ακόμη (όπως τις μερακλίδικες κρεάτινες προτάσεις στα κάρβουνα), που σερβίρονται στα τραπέζια της απλόχωρης αυλής τους.
"Λατομείο"
Το μεζεδοπωλείο που στεγάζεται στο ισόγειο του "Terra Petra" στην Πετρούπολη αγαπά τη ζωντανή μουσική, το τσίπουρο και τους καλοφτιαγμένους μεζέδες. Στέκι για χαλαρά τσιμπολογήματα, διατηρεί μεν τα κλασικά χαρακτηριστικά της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του, έχει διαμορφωθεί όμως στη λογική του concept που φιλοξενεί με στυλ που δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ταβέρνα στην εξοχή.
"Ο Θεσσαλός"
Ένα γουστόζικο καφενείο - μουσικό μεζεδοπωλείο στον Βοτανικό, γράφει τη δική του ιστορία μετρώντας ήδη μια δεκαετία στην τρέχουσα τοποθεσία του ενώ είναι και το πρώτο του είδους -όπως σημειώνει ο ιδιοκτήτης του- που άνοιξε στην περιοχή. Ο λόγος για τον "Θεσσαλό", που με το που περάσεις το κατώφλι του θα διακτινιστείς σε άλλη εποχή. Τι θα παραγγείλεις; Λουκάνικα Τρικάλων με την καπνιστή γοητεία της σχάρας και σάλτσα καπνιστής πιπεριάς Φλωρίνης, μπριζολάκια χοιρινά μαριναρισμένα σε μπύρα και φασκόμηλο και φυσικά το αυγό με αρμένικο σουτζούκι. Από ψαρικά, θα προτιμήσεις τον μαρινάτο γαύρο και το σκουμπρί στη σχάρα, που είναι είναι ό,τι πρέπει με ένα-τουλάχιστον- καραφάκι ούζο.
"Λαλάγγια"
Ο Γυθειώτης Άγγελος Κολοκοτρώνης υμνεί την κουζίνα της πατρίδας του, χρησιμοποιώντας τις πρώτες ύλες της, όπως το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο από τα χωράφια του. Σε έναν χώρο με φιλόξενη ενέργεια, απολαμβάνουμε τις αυθεντικές συνταγές μιας γνήσιας Μανιάτισσας γιαγιάς.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
