Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν για τον Steven Spielberg τα οποία... δεν έχουν ήδη ειπωθεί: ένας αληθινός εν ζωή θρύλος της κινηματογραφικής δημιουργίας, σκηνοθέτης των περιπετειών του Indiana Jones, του Schindler's List και του Minority Report, ο Spielberg έχει εδώ και πολλά χρόνια την πολυτέλεια να ασχολείται ενεργά μόνο με τα φιλμ που τον εμπνέουν να το κάνει. Το γεγονός αυτά καθιστά ξεχωριστό το Ready Player One ξεχωριστό από μόνο του, όμως η περιπέτεια φαντασίας που ξεχώρισε ως η πλέον ενδιαφέρουσα της άνοιξης (και εισπρακτικά) είναι γενικότερα... ειδική περίπτωση παραγωγής για τον Spielberg, για πολλούς λόγους. Αυτή η ταινία διατίθεται εδώ και μερικές ημέρες στην χώρα μας και για το καταναλωτικό κοινό, σε μορφή Ultra HD Blu-ray, Blu-ray και DVD. Είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την πρώτη έκδοση. Υποχρεωτική αγορά ή όχι;

Η υπόθεση του Ready Player One σκιαγραφεί ένα μελλοντολογικά ζοφερό 2045, στο οποίο οι κοινωνίες έχουν οδηγηθεί σε απίθανη ανεργία, τεράστιες οικονομικές ανισότητες και γκέτο άπορων ανθρώπων... με μόνη "διέξοδο από την πραγματικότητα" έναν εικονικό κόσμο μορφής video game με το όνομα Osiris. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους αναλαμβάνει ουσιαστικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο όταν ανακαλύπτει τον δρόμο προς τον τρόπο που ο δημιουργός του Osiris έχει κρύψει με την μορφή περίπλοκης πρόκλησης, ο νικητής της οποίας θα αναλάβει τον έλεγχο και την τύχη του κόσμου αυτού. Την κυριότητα και τον έλεγχο του Osiris διεκδικεί, φυσικά, και μία υπερ-πολυεθνική με όχι ακριβώς... αγαθές προθέσεις, οπότε η μεγάλη περιπέτεια - που διαδραματίζεται παράλληλα στον εικονικό και στον πραγματικό κόσμο - περιλαμβάνει και την αναπόφευκτη λυσσαλέα σύγκρουση ανάμεσα στην ομάδα του πρωταγωνιστή και τις ορδές των μισθοφόρων, κάθε είδους, της σατανικής πολυεθνικής.

Το Ready Player One ανήκει στο είδος και στυλ των ταινιών που δεν θα συνέδεε κανείς εύκολα με τον Spielberg γιατί δείχνει - και σε πολλά επίπεδα, είναι - παραγωγή που παραπέμπει στην γενιά σκηνοθετών της... "σχολής MTV", εκείνης δηλαδή που "στήνει" τα φιλμ σχεδόν σαν μεγάλα video clip. Έχουμε και λέμε: το σενάριό του είναι το απλούστερο δυνατό, με κεντρικό άξονα το "ας σώσουμε τον κόσμο" (εικονικό και κατ' επέκταση τον πραγματικό). Οι χαρακτήρες και τα κίνητρά τους εξερευνώνται στον ελάχιστο δυνατό βαθμό και είναι κυρίως οι επιλογές τους αυτές που ενθαρρύνουν το κοινό να τους κρίνει. Η έμφαση στην δράση είναι μεγάλη όμως η δεύτερη έρχεται συχνά... απροειδοποίητη κι ενίοτε δεν έχει το αποτέλεσμα που θα μπορούσε αν το κοινό οδηγούνταν εκεί με κάποιες προσδοκίες. Ταυτόχρονα η ταινία... κατορθώνει να είναι μάλλον προβλέψιμη σε πολλά σημεία.

Σε αυτόν τον απλοϊκό "σκελετό", ωστόσο, έχει έλθει το μαγικό χέρι του Spielberg να προσθέσει τρία πράγματα πάρα πολύ σημαντικά: (α) την προσεγμένη αισθητική του εικονικού κόσμου, του Osiris, όπου συμβαίνει περίπου η μισή ταινία, (β) το "χορταστικό", συχνά φαντασμαγορικό θέαμα όχι μόνο στις σκηνές δράσης αλλά στην μεγαλύτερη διάρκεια του φιλμ και (γ) τις... κυριολεκτικά αμέτρητες αναφορές στην ποπ κουλτούρα των video games, των τηλεοπτικών σειρών, της μουσικής και του σινεμά περασμένων δεκαετιών. Όλα τα παραπάνω μαζί ωθούν το Ready Player One σε μία απολαυστική ψυχαγωγική εμπειρία της οποίας το σύνολο είναι όντως κάτι περισσότερο και κάτι μεγαλύτερο από το άθροισμα των επιμέρους τμημάτων της. Είναι σχεδόν η... τεχνολογική εκδοχή μιας ηρωϊκής ιστορίας, όπως θα την διηγούνταν ένας έμπειρος "παραμυθάς" επιπέδου Spielberg. Δηλαδή, ακριβώς αυτό!

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, εν τέλει, το Ready Player One λειτουργεί αποτελεσματικά: είναι απροκάλυπτη "διασκέδαση για την διασκέδαση", με καμία διάθεση για ηθικές νουθεσίες ή βαθιά νοήματα. Έχει σχεδιαστεί εξ αρχής για maximum θέαμα στα μάτια των σημερινών νεαρών θεατών, εμπεριέχοντας παράλληλα πάμπολλους λόγους για χαμόγελα στα μάτια των μεγαλύτερων σε ηλικία θεατών λόγω των αναφορών σε άλλα αγαπημένα φιλμ, τραγούδια, βιβλία και video games. Είναι αδύνατον να μην αισθανθεί κανείς νοσταλγία για εκείνες τις δεκαετίες της pop culture που διακρίνονταν από εκείνο το... σπαρταριστά αφελές, μα ανεπιτήδευτο στοιχείο σχεδόν σε όλα της. Το Ready Player One το αξιοποιεί αριστοτεχνικά αυτό το γεγονός και αξίζει θέασης όχι μόνο γι' αυτό, μα... σίγουρα γι' αυτό.