Είναι δυστυχώς παραδεκτό πλέον πως η Warner δεν έχει καταφέρει - ακόμη, τουλάχιστον, και πάντοτε μιλώντας συνολικά - να προσφέρει στην Marvel τον ανταγωνισμό που όλοι θα θέλαμε όσον αφορά στις υπερηρωϊκές ταινίες. Μετά από τα "στραβοπατήματα" του Batman VS Superman και του Suicide Squad η εταιρεία έδειξε να επανέρχεται σε θετική τροχιά με το πάρα πολύ καλό Wonder Woman, για να... επιτρέψει και πάλι στον προβληματισμό και την αυστηρή κριτική με το Justice Leauge - το οποίο ναι μεν είναι καλύτερο από τα δύο πρώτα φιλμ, αλλά έχει τα δικά του προβλήματα. Στο box office, ωστόσο, δεν διέγραψε κακή πορεία σε παγκόσμιο επίπεδο έστω κι αν δεν αποδείχθηκε επικερδές. Αυτή η ταινία κυκλοφόρησε πρόσφατα σε DVD/Blu-ray/UHD Blu-ray και είχαμε την ευκαιρία να αξιολογήσουμε την τεχνικά καλύτερη, τρίτη έκδοση εικόνας 4Κ. Αξίζει μια θέση στην ταινιοθήκη των φίλων της DC που, όπως και να το κάνουμε, παραμένουν πιστοί οπαδοί των Superman και Batman;

Το Justice League σεναριακά δεν είχε ομολογουμένως... εύκολη αποστολή. Έπρεπε να μάς επαναφέρει στην πραγματικότητα ενός κόσμου δίχως τον Superman για να υπογραμμίσει την σημασία του, να συστήσει στο κοινό τρεις καινούργιους ήρωες (με τα κίνητρά τους και τις δυνάμεις τους), να σκιαγραφήσει με (οριακά) αρκετές λεπτομέρειες την νέα απειλή που η ομάδα των Batman και Wonder Woman καλείται ν' αντιμετωπίσει, να δώσει λόγους για μάχη σε όλους τους εμπλεκόμενους, να ισορροπήσει τα πράγματα όσον αφορά την πρόκληση στην οποία η νεοσυσταθείσα αυτή ομάδα θα πρέπει ν' απαντήσει... και όλα αυτά σε περίπου μιάμισι ώρα και προτού την φέρει αντιμέτωπη με τον "μεγάλο κακό" της υπόθεσης.

Δεν θα ήταν ποτέ εύκολο, με άλλα λόγια, όμως η πασίγνωστα ταλαιπωρημένη παραγωγή του Justice League σίγουρα δεν βοήθησε τα πράγματα - ο Josh Whedon άλλαξε ολοφάνερα πολλά σκηνοθετικά αναλαμβάνοντας να ολοκληρώσει το φιλμ μετά την αποπομπή του Zack Snyder - και εκεί εντοπίζονται τα πιο πολλά προβλήματα του φιλμ: άνιση κατανομή χρονική στις σκηνές, ροή όχι ομαλή ανάμεσά τους, "λογικά άλματα" εκεί που είχε σημασία να μην γίνουν, επιφανειακή σκιαγράφηση χαρακτήρων λόγω περιορισμένου χρόνου και άλλα "θέματα" δεν επιτρέπουν στο Justice League να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε. Ο όχι ιδιαίτερα πειστικός "μεγάλος κακός", άλλωστε, θέτει τον πήχυ χαμηλά και οι πέντε ήρωες δείχνουν να τον περνούν με άνεση, στερώντας την οποιαδήποτε αγωνία ή έστω ανησυχία στο κοινό (και εν τέλει το ενδιαφέρον τους). Αποτέλεσμα: ένα φιλμ-χαμένη ευκαιρία.

Εκεί όπου εντοπίζονται τα θετικά του Justice League είναι, παραδόξως, "στα επιμέρους" και στο θέαμα αυτό καθ' αυτό. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους πέντε ήρωες της ομάδας είναι περισσότερο διασκεδαστική από την σύγκρουσή τους με την απειλή που αντιμετωπίζουν, οι σεκάνς της δράσης στην πλειοψηφία των περιπτώσεων χαρακτηρίζονται τουλάχιστον από την κλίμακα και την ένταση που απαιτείται, ενώ οι Afleck, Gadot, Momoa, Miller και Fisher στους ρόλους τους είναι καλοί έως πολύ καλοί ενίοτε. Τα παραπάνω "σώζουν την κατάσταση" σε σημαντικό βαθμό, καθιστώντας το Justice League συνολικά ψυχαγωγικό έστω κι αν δεν είναι ξεχωριστό όπως κατόρθωσε να είναι το Wonder Woman. Οι fans των comics της DC και των ταινιών της Warner έχουν δικαίωμα να ζητήσουν περισσότερα από τις επόμενες ταινίες και, θέλουμε να ελπίζουμε, η δεύτερη έχει πια κάνει τις διαπιστώσεις που έπρεπε από τα 4 πρώτα φιλμ ώστε να προσφέρει καλύτερο αποτέλεσμα στα επόμενα.