Η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση αλλάζει τις Κυριακές μας, εγκαινιάζοντας τη φετινή σεζόν 2024-25 τις μεσημεριανές και απογευματινές παραστάσεις θεάτρου και χορού. Για εσάς που τις Κυριακές σηκώνεστε με τη σκέψη της Δευτέρας, αλλά κι εσάς που δεν θέλετε να πάτε για ακόμα ένα μεσημεριανό φαγητό με μακρινούς ή κοντινούς συγγενείς. Για εσάς που δεν θέλετε να σπαταλήσετε όλη την ημέρα στον καναπέ σας, αλλά κι εσάς που δεν κανονίζετε να πάτε για ποτό μετά τις δέκα γιατί "έχει πάει αργά". Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει τις "ματινέ"* και κάπως όλα τα παραπάνω αλλάζουν, όπως και οι συνήθειές μας.
Δεν χρειάζεται πια να περιμένουμε μέχρι το βράδυ για να ζήσουμε τη μαγεία του θεάτρου και του χορού. Κάθε Κυριακή, στην Κεντρική Σκηνή οι παραστάσεις ξεκινούν στις 2 μ.μ. και στη Μικρή Σκηνή στις 5 μ.μ., με παραστάσεις σε έκδοση αποκλειστικά "ματινέ", όπως "O Xορός των εραστών" σε σκηνοθεσία Τιάγκο Ροντρίγκες στη Μικρή Σκηνή και, στην Κεντρική Σκηνή, το "Οξυγόνο" σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, το "MAMI" σε σκηνοθεσία Μάριο Μπανούσι, η "Βερενίκη" σε σκηνοθεσία Ρομέο Καστελούτσι και το "My Fierce Ignorant Step" (προσωρινός τίτλος) του Χρήστου Παπαδόπουλου. Σημειώστε ότι πριν ή μετά από κάθε παράσταση, θα έχετε τη δυνατότητα να απολαύσετε ένα ελαφρύ γεύμα ή να πιείτε το ποτό σας στη Στέγη.
Θεατρικές παραστάσεις και χορός στη Στέγη με κυριακάτικη matinée
Ο Νίκος Καραθάνος και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου είναι το ζευγάρι στο "Χορό των εραστών" (από 10/10), το πρώτο έργο που υπέγραψε ο Πορτογάλος Τιάγκο Ροντρίγκες και το οποίο θα σκηνοθετήσει για πρώτη φορά Έλληνες ηθοποιούς στη Μικρή Σκηνή της Στέγης (σε συνεργασία με την Αργυρώ Χιώτη). Ένα έργο-ύμνος στις σχέσεις αγάπης και τη συντροφικότητα καθώς και ένα μεγάλο ερωτικό ποίημα, που μας παρασύρει στην καρδιά της σχέσης δύο ανθρώπων, την ώρα που αναμετρώνται με μια οριακή εμπειρία ζωής και θανάτου.
Διαβάστε Επίσης
Ο Γιώργος Κουτλής, ένας από τους πλέον πολυσυζητημένους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, σκηνοθετεί το "Οξυγόνο" του Ιβάν Βιριπάγιεφ (από 21/11) στην Κεντρική Σκηνή. Ο Κουτλής είναι λάτρης της ρωσικής δραματουργίας κι έτσι επισφραγίζει την πρώτη του συνεργασία με τη Στέγη με ένα έργο που θεωρείται το "μανιφέστο" του Νέου Ρωσικού Δράματος. Ένα έργο-μανιφέστο των 00s, που παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην "ψυχοπολιτική ασφυξία" της Generation Z, με έναν θίασο 25 ατόμων σε μια spiritual rave εμπειρία.
Με το νέο έτος, θα δούμε, επίσης στην πρώτη του συνεργασία με τη Στέγη, στην Κεντρική Σκηνή, τη νέα δουλειά του Μάριο Μπανούσι, που έκανε πάταγο όταν παρουσίασε την παράσταση "Goodbye, Lindita" στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού. Η παράσταση "Μάμι" (από 6/2/25) είναι μια παράσταση-ύμνος για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν, μια παράσταση-αντίδωρο στις γυναίκες που μας έθρεψαν, ένα οπτικό ποίημα για τη σχέση μητέρας και παιδιού. Ερμηνεύουν οι Παναγιώτα Γιαγλή, Βασιλική Δρίβα, Δημήτρης Λαγός, Αγγελική Στελλάτου, Ευτυχία Στεφάνου–Ήλια Κουκουζέλη και Φώτης Στρατηγός. Δημιουργός μιας δικής του σκηνικής γλώσσας, ο 26χρονος αλβανικής καταγωγής Μάριο Μπανούσι περιοδεύει ήδη ανά τον κόσμο με τα πρώτα έργα του, "Goodbye, Lindita" (2023) και "Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia" (2023), και χαιρετίζεται διεθνώς ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού θεάτρου.
Ο Ρομέο Καστελούτσι επιστρέφει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης με τη "Βερενίκη" (26-30/3), παράσταση ελεύθερα εμπνευσμένη από το ομώνυμο κλασικό δράμα του Ρακίνα. Ο κορυφαίος Ιταλός εικονοκλάστης δημιουργός σκηνοθετεί την Ιζαμπέλ Ιπέρ και 14 άνδρες σε ένα έργο για την τρέλα, την αλήθεια και το ψέμα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Η "Βερενίκη" του Ρακίνα μεταμορφώνεται από μια Ιζαμπέλ Ιπέρ όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, με τους ανδρικούς ρόλους να στέκονται γύρω της ως βουβά πρόσωπα και τον θρήνο του χαμένου έρωτά της να αντηχεί μέσα μας και γύρω μας.
Τον Μάιο, o διεθνής Έλληνας χορογράφος Χρήστος Παπαδόπουλος καταθέτει το πιο προσωπικό έργο του με προσωρινό τίτλο "My Fierce Ignorant Step", (Κεντρική Σκηνή, 8–18/5), το οποίο συνδέει την υλικότητα του ήχου με τη μουσικότητα των σωμάτων. Η πρώτη παρόρμηση για τη δημιουργία του νέου του έργου θεμελιώνεται σε ακουστικές μνήμες της παιδικής και νεανικής του ηλικίας, συλλογικές και συνδεδεμένες με τη μοίρα του τόπου μας, ακόμη κι αν αυτό δεν είναι άμεσα ορατό.
*matinée (n), γαλλικά: οι παραστάσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, μεσημεριανές ή απογευματινές (επίθ. + ουσ. θηλ.).
Περισσότερες πληροφορίες
Οξυγόνο
Ένα έργο-μανιφέστο των 00s, που παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην «ψυχοπολιτική ασφυξία» της Generation Z, με έναν θίασο 25 ατόμων σε μια spiritual rave εμπειρία. Ο θίασος σαν ένας μεταδραματικός Χορός, αποζητά, με τους όρους μιας βλάσφημης ποιητικής, το αντίδοτο στην ψυχοπολιτική ασφυξία των καιρών μας, καθρεφτίζοντας τους προβληματισμούς και τους πόθους κάθε ανθρώπου που δεν σταματά να αγωνιά και να ελπίζει. Η παράσταση, δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη, εκκινεί από το ανάποδο του «Ου φονεύσεις», καταλήγει σε μια βιβλική Αποκάλυψη, ενώ τη διατρέχει το εναγώνιο ερώτημα «τι είναι για σένα οξυγόνο;».
Ο χορός των εραστών
Το πρώτο θεατρικό του σημαντικού Πορτογάλου δημιουργού είναι ένας ύμνος στις σχέσεις αγάπης και τη συντροφικότητα, όπου οι ήρωες αναμετριούνται με μια δυνατή εμπειρία ζωής και θανάτου που τους αλλάζει. Ένα ζευγάρι μες στη νύχτα. "Δεν μπορώ να αναπνεύσω" λέει εκείνη. "Δεν μπορεί να αναπνεύσει" επαναλαμβάνει εκείνος. Ορμούν στο αυτοκίνητο και τρέχουν για το νοσοκομείο. Το έργο του Πορτογάλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Τιάγκο Ροντρίγκες μάς γραπώνει ήδη από τις πρώτες φράσεις. Ο "Χορός των εραστών”, μας παρασύρει στην καρδιά της σχέσης δύο ανθρώπων, την ώρα που αναμετρώνται με μια οριακή εμπειρία ζωής και θανάτου. Κι από εκεί, στην πορεία της κοινής ζωής τους, ενός "μαζί για πάντα", κόντρα στον χρόνο και τη φθορά.
