"Και λέγε λέγε": Η Λένα Κιτσοπούλου επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης

Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν θα φιλοξενήσει για δεύτερη χρονιά το τελευταίο έργο της εκκεντρικής και αθυρόστομης δημιουργού.

Και λέγε λέγε 2η χρονιά © Πάνος Δάβιος

Το "Kαι λέγε λέγε" της Λένας Κιτσοπούλου, επανέρχεται για λίγες παραστάσεις, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, για δεύτερη χρονιά. Η εκκεντρική και αθυρόστομη δημιουργός ανεβαίνει επί σκηνής με τους Τζένια Κονταράτου, Γιάννη Κότσιφα, Πάνο Παπαδόπουλο, Θοδωρή Σκυφτούλη, Γαλήνη Χατζηπασχάλη σε μια θεατρική παράσταση μόνο μόνο μόνο μόνο για τον έρωτα. 

Η Λένα Κιτσοπούλου είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στο ελληνικό θέατρο. Συγγραφέας, σκηνοθέτρια και ηθοποιός τάραξε τα θεατρικά πράγματα με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά "Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α." το 2009. Από τότε έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο σχολιασμού καθώς οι παραστάσεις της έχουν μία έντονη κριτική ματιά που συχνά "ενοχλεί". Φέτος, εκτός από την "Ορέστεια του Στρίντμπεργκ” που θα δούμε στο θέατρο Άνεσις, επιστρέφει με το τελευταίο της έργο στη σκηνή της Φρυνίχου

Και λέγε λέγε 2η χρονιά
© Πάνος Δάβιος

Και λέγε λέγε 2η χρονιά
© Πάνος Δάβιος

Τι είναι το "Και λέγε λέγε"

"Γιατί ο έρωτας είναι πάντα στην μόδα. Γιατί οι μόδες είναι πάντα γοητευτικές. Γιατί το τραγούδι του Στράτου συνεχίζει να εμπνέει τα πάθη μας. Γιατί στον Τσέχωφ δεν βλέπουμε τίποτα κλασικό και αιώνιο, αλλά μόνο το καθημερινό, το ποταπό, το φευγαλέο. Γιατί η περισπούδαστη σοβαρότητα έχει πεθάνει στο σήμερα. Γιατί ήρθε η ώρα να βάλουμε ξανά τα καλά μας ρούχα και το μακιγιάζ για να υμνήσουμε το ωραίο έτσι όπως το καταλαβαίνουμε εμείς: ανεπιτήδευτα, καψούρικα, λάθος. Γιατί προσωπικά δεν έχω αίσθηση για όλο αυτό που ζούμε. Αν είναι αλήθεια. ή παραίσθηση.

Στο έργο μόνο μόνο μόνο μόνο για τον έρωτα, κάπου μέσα στον ερωτικό παροξυσμό θα εμφανιστεί ο Τσέχωφ και άλλοι κλασικοί, ο αγαπημένος μας Λούκι Λουκ, που έφευγε πάντα μόνος στο τέλος, οι παρεξηγημένοι φονιάδες που βρίσκονται εντός φυλακής αλλά και αυτοί οι "αθώοι" φονιάδες που είναι εκτός φυλακής. Θα απολαύσουμε μια επιστημονική διείσδυση στον έρωτα και στην μεγαλειώδη αξία του αρσενικού που οι γυναίκες – σαν άλλες καριόλες  - το μειώνουμε και το κατηγορούμε συνεχώς. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί ο άντρας μας ζήτησε ένα πιάτο φαΐ, ένα χάδι, λίγη σεμνότητα, λίγο σεβασμό και να είμαστε λίγο πιο οικονομικές για την τσέπη του. Τίποτα τόσο ακραίο, τίποτα τόσο απαιτητικό”. 

Και λέγε λέγε 2η χρονιά
© Πάνος Δάβιος

Και λέγε λέγε 2η χρονιά
© Πάνος Δάβιος

Πρόκειται για ένα συνολικό έργο τέχνης που δημιουργήθηκε από τον συνδυασμό διαφορετικών τεχνών: κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, φωτογραφίες του Γιώργου Καπλανίδη, ένα video clip σε τραγούδι του Νίκου Κυπουργού, μια ταινία μικρού μήκους της Λένας Κιτσοπούλου σε κινηματογράφηση της Εύης Καλογηροπούλου. Η σύνθεση όλων αυτών οδηγεί στο έργο που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου), προτείνοντας μια νέα οπτική της θεατρικής πράξης πέρα από τα όρια του ίδιου του θεάτρου.

>> Διαβάστε την αναλυτική κριτική της παράστασης εδώ

Και λέγε λέγε 2η χρονιά
© Πάνος Δάβιος

Και λέγε λέγε 2η χρονιά
© Πάνος Δάβιος

Προπώληση εισιτηρίων από το more.com

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Και λέγε λέγε

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 120 '

Το έργο παίρνει τον τίτλο του από το ομότιτλο τραγούδι του Στράτου Διονυσίου. Αυτό ήταν που ενέπνευσε τη δημιουργία ενός έργου ανολοκλήρωτου, λάθους για την εποχή ανεπίκαιρου και ανέντιμου όσο ο έρωτας (που είναι και το θέμα του). Το “Και λέγε λέγε” αποτελεί ένα συνολικό έργο τέχνης που δημιουργήθηκε από τον συνδυασμό διαφορετικών τεχνών: κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, φωτογραφίες του Γιώργου Καπλανίδη και του Τάκη Διαμαντόπουλου, ένα video clip σε τραγούδι του Νίκου Κυπουργού, μια ταινία μικρού μήκους της Λένας Κιτσοπούλου σε κινηματογράφηση της Εύης Καλογηροπούλου. Η σύνθεση όλων αυτών οδηγεί στο έργο που θα παρουσιαστεί στο Τέχνης, προτείνοντας μια νέα θεώρηση της θεατρικής πράξης πέρα από τα όρια του ίδιου του θεάτρου.

Τέχνης «Κάρολος Κουν»

Φρυνίχου 14, Πλάκα

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Βασίλης Μαυρογεωργίου: "Η περιέργεια είναι στη φύση μας, αλλά κρύβει τον σπόρο της αυτοκαταστροφής"

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Βασίλης Μαυρογεωργίου μιλά για τη μετάβαση από το θέατρο στη μικρή οθόνη με το "Έχω παιδιά", την τέχνη της κωμωδίας, τα βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα που θίγει μέσα από το σκοτεινό θρίλερ του "Καταραμένος κόσμος", αλλά και τη συνάντηση του με το λαϊκό τραγούδι στην παράσταση που θα σκηνοθετήσει τον Μάρτιο "Τα πήρες όλα και έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου".

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
21/12/2024

"Clown Christmas" στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός

Δύο επιτυχημένες παραστάσεις θεατρικού κλόουν, το συγκινητικό "cLOwNELY day" και το κωμικοτραγικό "I am Leaving", έρχονται να ξορκίσουν τη μοναξιά και να ενωθούν σε μια γιορτινή παράσταση γεμάτη χιούμορ και συναίσθημα.

"Και πάμε πρίμα…": Μια επίκαιρη εξωφρενική κωμωδία στο θέατρο Αλεξάνδρεια

Ο Βασίλης Βλάχος ανεβάζει στη σκηνή ένα σύγχρονο έργο για την κοινωνικοπολιτική παρακμή που χαρακτηρίζει τη σημερινή εποχή.

Έρχεται το Εθνικό Τσίρκο της Κούβας

Ένας εορτασμός της ζωής, της τέχνης και της δράσης με το Εθνικό Τσίρκο της Κούβας, που έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας ανήμερα Χριστούγεννα, για να μας χαρίσει μαγεία και δεξιοτεχνία.

"Το αγόρι με τις δυο καρδιές": Μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία για τις γιορτές σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά στο Νέο Θέατρο "Κατερίνα Βασιλάκου"

Η παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά που μάς σύστησε πέρυσι την αληθινή ιστορία των Αφγανών συγγραφέων Χάμεντ και Χεσαάμ Αμίρι, οι οποίοι μαζί με την οικογένειά τους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, παίζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Συζητήσεις για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών με αφορμή την παράσταση "Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας"

Δύο συζητήσεις που θα ακολουθήσουν την παράσταση "Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας", στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη βία κατά των γυναικών.

"Μεμοράντουμ": Η παρανοϊκή πολιτική κωμωδία του Θεάτρου "Μπέλλος" είναι ό,τι πρέπει για τις ημέρες των γιορτών

Ένα εξαιρετικό καστ πρωταγωνιστεί στο έργο του Βάτσλαβ Χάβελ που αναδεικνύει την πιο κωμική, γελοία αλλά και τρομακτική πλευρά του συστήματος της δημόσιας διοίκησης και της κεντρικής εξουσίας, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.