Η πρωτότυπη δράση "Songs of the body" φέρνει τον χορό σε εμβληματικά σημεία του Ηρακλείου Κρήτης

Ανακαλύψτε μία σειρά μοναδικών χορευτικών περφόρμανς που συνδυάζουν τον σύγχρονο χορό με το ρυθμό του δημόσιου χώρου της πόλης του Ηρακλείου.

Songs of the body

Κάτι ξεχωριστό συμβαίνει μέχρι τα μέσα του Αυγούστου στο Ηράκλειο Κρήτης. Η πρωτότυπη δράση "Songs of the body" έρχεται να αλλάξει τον ρυθμό του δημόσιο χώρου της πόλης του Ηρακλείου με μία σειρά παραστάσεων χορού σε εμβληματικά τοπωνύμια της περιοχής, όπως το Φρούριο Κούλες, ο τάφος του Νίκου Καζαντζάκη και η Κρήνη Μοροζίνη στην Πλατεία Λιονταριών. Η ιδέα και η σύλληψη του ανήκει στην Όλγα Χατζηδάκη, ενώ η υλοποίηση γίνεται από τον φορέα Khandaq.
Οι χορεύτριες Μικαέλα Κεφαλογιάννη, Ελευθερία Κόμη, Όλια Λυδάκη, Γωγώ Πετραλή, Εβίτα Τσακαλάκη και Βιβή Φιλιππίδη παρουσιάζουν ξεχωριστά κομμάτια μιας δράσης πολλαπλών ενεργοποιήσεων μέσα από τον σύγχρονο χορό, την ελεύθερη κίνηση και τον αυτοσχεδιασμό. Η έναρξη κάθε περφόρμανς ξεκινά σιωπηλά στο μεταίχμιο ανάμεσα στο φως και τη δύση του ηλίου (λίγο πριν τις 8 το βράδυ). 

Songs of the body

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η επιστολή που υπογράφει η Μελισσάνθη Γιαννούση για το "Songs of the body" μέσα από τη μορφή της χορογράφου γνωστής ως Δεσποινίς Βαλεντίνη, η οποία υπήρξε ιδιοκτήτρια σχολής χορού στο μεταπολεμικό Ηράκλειο. Έχει μείνει στην ιστορία της πόλης η χορογραφία της με τις Μινωίτισσες, σε στολές σχεδιασμένες από τον Θωμά Φανουράκη. Όπως διαβάζουμε στην επιστολή: "Με ενδιαφέρον, αλλά και περιέργεια έμαθα για τη δράση "Songs of the body" που ετοιμάζετai για τον μήνα Αύγουστο του τρέχοντος έτους στο Ηράκλειο Κρήτης. Μία δράση πολλαπλών ενεργοποιήσεων μέσα από τον σύγχρονο χορό, την ελεύθερη κίνηση και τον αυτοσχεδιασμό, η οποία θα υλοποιηθεί από την 1η έως και την 12η του Αυγούστου στον δημόσιο χώρο της πόλης με σπουδαίες καλλιτέχνιδες"

"Το ενδιαφέρον είναι ότι οι χορεύτριες καταλαμβάνουν τον δημόσιο χώρο της πόλης, σε διάφορα σημεία, όχι ταυτόχρονα, και (όχι ακριβώς) προγραμματισμένα. Η έναρξη κάθε περφόρμανς είναι σιωπηλή, στο μεταίχμιο ανάμεσα στο φως και τη δύση του ηλίου, οι χορευτικές ερμηνείες γίνονται χωρίς συνοδεία μουσικής ή ηχητικού υποβάθρου, πέρα από τους ατόφιους ήχους της πολύβουης πόλης. Έτσι, εκτός από τον χώρο, οι χορεύτριες καταλαμβάνουν εξαπίνης το κοινό, ντόπιους ή επισκέπτες - περαστικοί όλοι τους πάντως - για λίγα λεπτά, οι οποίοι δεν έχουν καμία ειδοποίηση για το δρώμενο, δεν ξέρουν αν είναι προγραμματισμένο, αν είναι αυτοσχεδιασμός, αυθόρμητη αντίδραση ενός ομολόγου τους, ντόπιου ή επισκέπτη, περαστικού πάντως". 

Songs of the body

Songs of the body

"Αυθόρμητα, η δράση μου προκάλεσε την περιέργεια και κάποιες απορίες. Γιατί χορός χωρίς τη συνοδεία μουσικής; Γιατί χορός χωρίς να ξεχωρίζουν οι χορευτές; Ποια η σύνδεση χορού και χώρου; Πώς μία περφόρμανς αυτοσχεδιασμού, ορφανή από σκηνικά, αναζητά να τα βρει σε κάποιο τοπόσημό της;  Η αλήθεια είναι ότι με το που έθετα τα ερωτήματα, λάμβανα ταυτόχρονα και τις απαντήσεις.  Πολύ συχνά, διασχίζουμε την πόλη βιαστικά, δεν δίνουμε σημασία σε σημεία ουδέτερα, ή πάλι, τα τοπόσημα τα χαρακτηρίζουμε ως είναι, υπακούουν σε μία μονοδιάστατη λειτουργία. Τα Λιοντάρια, ο Κούλες, ο Τάφος του Νίκου Καζαντζάκη. Κι άλλοτε πάλι, τα σημεία αυτά είναι τα δικά μας τοπόσημα. Το παγκάκι του πρώτου φιλιού, το περπατημένο, ξαναπερπατημένο δρομάκι καθοδόν για τη δουλειά, το προαύλιο ενός μουσείου, το πεζούλι για το μεσήλικο ξαπόσταμα. Είναι ο τόπος, ο χώρος, αφενός και οι χορείες συναισθημάτων της στιγμής και των συναισθημάτων που θα ανακαλούμε στο μέλλον, αφετέρου. Έτσι, η απάντηση δίνεται από τους ίδιους τους χορευτές, όπως οι ίδιοι ξέρουν να συνδιαλέγονται και να "τραγουδούν" με το σώμα, να "τραγουδούν" είτε τη χαρά είτε τον πόνο τους". 

Το "Songs of the body" πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ. Το εικαστικό μέρος του πρότζεκτ, το οποίο περιλαμβάνει έναν φάκελο με πέντε ανέκδοτες παρτιτούρες για χορό (2019-2024), έχει επιμεληθεί η Χρυσάνθη Κουμιανάκη.

Songs of the body

Songs of the body

Πρόγραμμα

Κάθε περφόρμανς πραγματοποιείται μία φορά, με διαφορετική διάρκεια, και ενεργοποιείται πριν από τη δύση του ηλίου. Συνιστάται στους θεατές να βρίσκονται στις τοποθεσίες το αργότερο στις 7.55 μ.μ.

1 Αυγούστου: Όλια Λυδάκη, Πλατεία Αγίας Αικατερίνης

2 Αυγούστου: Εβίτα Τσακαλάκη, Πύλη Ιησού

3 Αυγούστου: Γωγώ Πετραλή, Φρούριο Κούλες (αρχή της στενής διαδρομής προς τον φάρο)

11 Αυγούστου: Ελευθερία Κόμη, Τάφος Νίκου Καζαντζάκη

12 Αυγούστου: Μικαέλα Κεφαλογιάννη, Κρήνη Μοροζίνη (Πλατεία Λιονταριών) - κατ' εξαίρεση η περφόρμανς ξεκινά λίγο μετά την ανατολή του ηλίου, συνάντηση στις 6:30

12 Αυγούστου: Βιβή Φιλιππίδη, Παραλιακή διαδρομή στο μνημείο Plastic Venus πλησίον θεάτρου Καράβολα - Vinyasa Γιόγκα, ελεύθερη συμμετοχή για το κοινό

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Βασίλης Μαυρογεωργίου: "Η περιέργεια είναι στη φύση μας, αλλά κρύβει τον σπόρο της αυτοκαταστροφής"

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Βασίλης Μαυρογεωργίου μιλά για τη μετάβαση από το θέατρο στη μικρή οθόνη με το "Έχω παιδιά", την τέχνη της κωμωδίας, τα βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα που θίγει μέσα από το σκοτεινό θρίλερ του "Καταραμένος κόσμος", αλλά και τη συνάντηση του με το λαϊκό τραγούδι στην παράσταση που θα σκηνοθετήσει τον Μάρτιο "Τα πήρες όλα και έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου".

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
21/12/2024

"Clown Christmas" στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός

Δύο επιτυχημένες παραστάσεις θεατρικού κλόουν, το συγκινητικό "cLOwNELY day" και το κωμικοτραγικό "I am Leaving", έρχονται να ξορκίσουν τη μοναξιά και να ενωθούν σε μια γιορτινή παράσταση γεμάτη χιούμορ και συναίσθημα.

"Και πάμε πρίμα…": Μια επίκαιρη εξωφρενική κωμωδία στο θέατρο Αλεξάνδρεια

Ο Βασίλης Βλάχος ανεβάζει στη σκηνή ένα σύγχρονο έργο για την κοινωνικοπολιτική παρακμή που χαρακτηρίζει τη σημερινή εποχή.

Έρχεται το Εθνικό Τσίρκο της Κούβας

Ένας εορτασμός της ζωής, της τέχνης και της δράσης με το Εθνικό Τσίρκο της Κούβας, που έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας ανήμερα Χριστούγεννα, για να μας χαρίσει μαγεία και δεξιοτεχνία.

"Το αγόρι με τις δυο καρδιές": Μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία για τις γιορτές σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά στο Νέο Θέατρο "Κατερίνα Βασιλάκου"

Η παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά που μάς σύστησε πέρυσι την αληθινή ιστορία των Αφγανών συγγραφέων Χάμεντ και Χεσαάμ Αμίρι, οι οποίοι μαζί με την οικογένειά τους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, παίζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Συζητήσεις για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών με αφορμή την παράσταση "Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας"

Δύο συζητήσεις που θα ακολουθήσουν την παράσταση "Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας", στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη βία κατά των γυναικών.

"Μεμοράντουμ": Η παρανοϊκή πολιτική κωμωδία του Θεάτρου "Μπέλλος" είναι ό,τι πρέπει για τις ημέρες των γιορτών

Ένα εξαιρετικό καστ πρωταγωνιστεί στο έργο του Βάτσλαβ Χάβελ που αναδεικνύει την πιο κωμική, γελοία αλλά και τρομακτική πλευρά του συστήματος της δημόσιας διοίκησης και της κεντρικής εξουσίας, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.