Ελίνα Γιουνανλή©
Η μαύρη κωμωδία όπως και το αστυνομικό μυστήριο ταιριάζουν πολύ στο κλίμα του καλοκαιριού, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τις διάσημες "Οκτώ γυναίκες" του Ρομπέρ Τομά που συνδυάζουν εξίσου επιτυχημένα και τα δύο. Το πολυβραβευμένο έργο του μετρ του θεατρικού μυστηρίου περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι σε διασκευή και σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη με μια αχτύπητη γυναικεία dream team να πρωταγωνιστεί. Οι Υρώ Μανέ, Γιώτα Φέστα, Τάνια Τρύπη, Φωτεινή Ντεμίρη, Ευγενία Δημητροπούλου, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Ευγενία Ξυγκόρου και Μαρίζα Τσάρη είναι όλες ύποπτες για φόνο στην διάσημη ιστορία που ο Φρανσουά Οζόν μετέφερε στον κινηματογράφο το 2002 σε μια all star μιούζικαλ εκδοχή με πρωτότυπο τίτλο "8 Femmes”.
Το εμβληματικό έργο, που είναι κυρίως γνωστό με τον τίτλο "Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται", διακρίθηκε με το ετήσιο γαλλικό βραβείο λογοτεχνίας "Quai des Orfevres" και καθιέρωσε τον Ρομπέρ Τομά ως πρωτοπόρο του θρίλερ κωμωδίας ("comédie policière”). Πολύ εύστοχα το έθεσε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ που υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Γάλλου συγγραφέα, ηθοποιού και κινηματογραφικού σκηνοθέτη, λέγοντας για το είδος του κωμικού θρίλερ ("comedy thriller”) και τον Τομά ότι είναι ένα "πρωτότυπο μίγμα από βιτριόλι και μαρμελάδα, που κάνει το συγγραφέα να μοιάζει γιος της Αγκάθα Κρίστι από τη μία και του Κάρλο Γκολντόνι από την άλλη”.
Εμείς μιλήσαμε με τις "Οκτώ γυναίκες" με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης με επόμενο σταθμό το θέατρο Πέτρας (6/7), το Κηποθέατρο Παπάγου (15/7) κ.ά., και μάθαμε τα πάντα (όσα λέγονται δηλαδή ένεκα του μυστηρίου) για τις οκτώ γυναικείες προσωπικότητες που συναντώνται στην απομονωμένη έπαυλη του μεγαλοαστού Μαρσέλ, ο οποίος βρίσκεται δολοφονημένος στο δωμάτιό του. Η Γκαμπί, η σύζυγός του, οι δυο του κόρες, Σουζόν και Κατρίν, η κουνιάδα του, Ογκουστίν, η πεθερά του, Μαμή, η ανεπιθύμητη αδελφή του, Πιερέτ, η επιστήθια οικονόμος μαντάμ Σανέλ, και η καμαριέρα Λουίζ, με τις υποψίες να τις βαραίνουν, μπαίνουν στη διαδικασία να εξιχνιάσουν την υπόθεση, κι έτσι έρχονται αντιμέτωπες με πολλές κρυμμένες αλήθειες για τη σχέση της κάθε μίας από αυτές μαζί του. Ήταν άραγε ένας αγαθός, μειλίχιος οικογενειάρχης που καταπιεζόταν αφόρητα από τις γυναίκες της ζωής του ή ένας άπιστος και κακοποιητικός άντρας που τις εκμεταλλευόταν; Πάμε να τις γνωρίσουμε!
Γκαμπί, η σύζυγος | Υρώ Μανέ
"Πρώτη φορά συνεργάζομαι με τον Χρήστο Σουγάρη και ήθελα πάρα πολύ να δουλέψω μαζί του γιατί είναι από τους σκηνοθέτες που έχουν πολύ ενδιαφέρον και μία πολύ πρωτότυπη και ιδιαίτερη ματιά. Όπως κάθε αρχή είναι απαιτητική, αλλά γοητευτική γιατί είναι η ανακάλυψη του καινούργιου. Ο ρόλος που ερμηνεύω είναι η Γκαμπί, η οικοδέσποινα του σπιτιού που ανακαλύπτει ότι έχει σκοτωθεί ο σύζυγός της. Είναι μια γυναίκα εγωκεντρική, δεν ενδιαφέρεται πολύ για όλους τους άλλους. Προέρχεται από πιο χαμηλή τάξη αλλά λόγω των χρημάτων του συζύγου της έχει ανέλθει κοινωνικά και έχει δύο κόρες. Αυτός είναι ο κεντρικός της πυρήνας. Όταν έρχεται η στιγμή της κρίσης νιώθει πάρα πολύ μεγάλη ενοχή γιατί κρύβει ένα μυστικό. Αποκαλύπτεται ότι έχει εραστή και όλο αυτό την καθιστά σε δύσκολη θέση και ένοχη για το φόνο. Η γοητεία της παράστασης και του θεατρικού έργου είναι άμεσα συνυφασμένη με όλα αυτά που βγαίνουν σιγά σιγά στο φως για όλες τις ηρωίδες. Αποκαλύπτεται ένας κόσμος πολύ καλά κρυμμένος που προσπαθούν όλες να διασφαλίσουν, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή όμως τα πράγματα είναι μετέωρα”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Μου αρέσουν πάρα πολύ οι "Δέκα μικροί νέγροι” της Αγκάθα Κρίστι, που ήταν ανάμεσα στα πρώτα μου αναγνώσματα και φυσικά οι ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Θυμάμαι τον "Σιωπηλό Μάρτυρα” ("Rear Window”, 1954), τον "Δεσμώτη του Ιλίγγου” ("Vertigo”, 1958).
Πιερέτ, η ανεπιθύμητη αδελφή | Τάνια Τρύπη
"Με τον Χρήστο Σουγάρη γνωριστήκαμε το 2019 στις "Ικέτιδες” του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού ως συνάδελφοι. Ως σκηνοθέτης τώρα, έχω μια πολύ ευχάριστη συνεργασία μαζί του γιατί ξέρει τι θέλει, ξέρει τι ζητάει από τους ηθοποιούς του και έχει ένα μαγικό τρόπο να κατευθύνει τα πάντα. Ερμηνεύω την Πιερέτ, ένα κορίτσι από τζάκι με καλλιτεχνική φύση. Ακροβατεί ανάμεσα στην μεγαλοαστική κοινωνία και στο δρόμο. Κάποια στιγμή θέλει να επιστρέψει στην αθωότητα της, προδίδεται όμως από τον μοναδικό δικό της άνθρωπο, που είναι ο αδελφός της ο Μαρσέλ, οπότε ο κυνισμός και η εκδίκηση είναι μονόδρομος για εκείνη. Είναι εξίσου ύποπτη με τις υπόλοιπες επτά για το φόνο. Υπονοούνται διάφορα για τη σχέση τους γιατί όταν τον χρειάστηκε πάρα πολύ, εκείνος της έκλεισε την πόρτα, ενώ ήταν η τελευταία της ελπίδα”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Αγαπώ πάρα πολύ τον Στίβεν Κινγκ, ο οποίος βέβαια δεν κατατάσσεται στην αστυνομική λογοτεχνία αλλά στη λογοτεχνία τρόμου. Μου αρέσει πάρα πολύ η Αγκάθα Κρίστι. Από ταινίες υπάρχουν πάρα πολλές. Περισσότερο μου αρέσουν αυτές που έχουν μεταφυσικό θέμα”.
Μαντάμ Σανέλ, η οικονόμος | Γιώτα Φέστα
"Υπάρχει ένας απών άνδρας στο έργο, ο Μαρσέλ, ο οποίος δολοφονείται και από εκεί αρχίζει και δημιουργείται η σχέση που έχει η κάθε μία από τις οκτώ γυναίκες με αυτόν τον άνδρα και ως εκ τούτου μεταξύ τους. Εγώ κάνω την Μαντάμ Σανέλ, την γκουβερνάντα, την οικονόμο του σπιτιού, μια γυναίκα του καθήκοντος. Είναι άξια, ανεξάρτητη, ειλικρινής, ακριβής, έντιμη, μοναχική, χαριτωμένη, αλλά έχει και μια μυστική ζωή. Δεν λέει συνήθως τίποτα παραπάνω από αυτό που πρέπει. Έχει μία έμμεση σχέση με τον Μαρσέλ. Ως γυναίκα του καθήκοντος είναι αυτή που πάντα θα βρίσκεται δίπλα του, έστω κι αν διαφωνεί. Αντιμετωπίζει όλα τα πρόσωπα του έργου από μία εξωτερική οπτική. Παρατηρεί και ξέρει πράγματα που οι άλλοι αγνοούν. Θα παίξει σημαντικό ρόλο στη λύση του μυστηρίου”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Μία από τις δέκα αγαπημένες μου ταινίες είναι το "China Town” του Ρομάν Πολάνσκι (1974) γιατί έχει μέσα και πάρα πολλά στοιχεία ψυχανάλυσης. Διαβάζω για πολλά χρόνια αστυνομικά μυθιστορήματα. Αγαπώ πολύ τον Τζέιμς Ελρόι ("The Black Dahlia” 1987, "L.A. Confidential” 1990) και τον Ντάσιελ Χάμετ ("Το Γεράκι της Μάλτας”, 1930). Έχω διαβάσει όλη την αμερικανική αστυνομική λογοτεχνία, με την οποία έχω ιδιαίτερη σχέση, όπως και με το αστυνομικό φιλμ, και την έχω σε περίοπτη θέση στο σπίτι μου”.
Σουζόν, η μεγαλύτερη κόρη | Ευγενία Δημητροπούλου
"Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με τον Χρήστο Σουγάρη και αυτή τη φορά τον συναντώ στο ρόλο του σκηνοθέτη. Έχει κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό του, έχει απόλυτη ενσυναίσθηση για τον ηθοποιό γιατί έχει υπάρξει ακριβώς σε αυτή τη θέση. Οι οκτώ γυναίκες της ιστορίας φαίνεται ότι μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Εγώ υποδύομαι την Σουζόν, τη μεγαλύτερη κόρη του Μαρσέλ και της Γκαμπί. Λίγο μετά την άφιξη της Σουζόν στο σπίτι ο μπαμπάς βρίσκεται νεκρός. Αρχίζουμε τότε να ψάχνουμε ποιος μπορεί να έχει κάνει το έγκλημα, κι αν ακόμα βρίσκεται εκεί ο δολοφόνος. Προσπαθούμε να ειδοποιήσουμε και να έχουμε επαφή με τον έξω κόσμο. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό και αρχίζει μέσα σε μιάμιση ώρα να ξεδιπλώνεται ένα απίστευτο κουβάρι, γιατί αυτές οι γυναίκες έχουν πάρα πολλά πράγματα θαμμένα που βγαίνουν στην επιφάνεια με πολύ κωμικό τρόπο, τρομερό σασπένς και αστυνομικό ενδιαφέρον. Η ηρωίδα μου φαίνεται ότι έχει μια πολύ ιδιαίτερη και στενή σχέση με τον μπαμπά της. Είναι η φωνή της λογικής. Μένει πιο ψύχραιμη απ’ όλες σε αυτή την κατάσταση και είναι αυτή που με ένα τρόπο αναλαμβάνει έναν ρόλο "επιθεωρητή” προκειμένου να βάλει σε λογική σειρά κάποια γεγονότα και να οδηγηθούν σε ένα συμπέρασμα”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Μου αρέσει πολύ η Αγκάθα Κρίστι και τα plot twist που κάνει συνήθως στο τέλος των έργων της. Ξεχωρίζω φυσικά και τον "Μάρτυρα κατηγορίας” του 1953 στον οποίο θα παίξω από τη νέα σεζόν 2024-25 για δεύτερη χρονιά. Από αστυνομική λογοτεχνία ξεχωρίζω επίσης τον Γερμανό συγγραφέα Σεμπάστιαν Φίτζεκ ("Η θεραπεία”, 2018)”.
Ογκουστίν, η κουνιάδα | Μαρίζα Τσάρη
"Με τον Χρήστο Σουγάρη έχουμε μόνιμη συνεργασία τα τελευταία χρόνια. Στην παράσταση είμαστε ένας θίασος οκτώ γυναικών που καλύπτει όλη την ηλικιακή γκάμα και αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον και γοητευτικό. Εγώ ερμηνεύω την Ογκουστίν, την αδερφή της κυρίας του σπιτιού, της Γκαμπί, η οποία ξεκίνησε ως φιλοξενούμενη και κατέληξε να μένει μόνιμα εκεί μαζί με τη μαμά τους. Είναι ένας άνθρωπος που κουβαλάει τα θέματά του, δεν έχει τη δική της οικογένεια και ζει με τη μητέρα της σε ένα σπίτι που δεν είναι δικό της. Όλα αυτά την κάνουν λίγο δύστροπη προς τους άλλους. Κάθε μία από αυτές τις γυναίκες έχει τη δική της ιδιότητα και κάπως έτσι εξελίσσεται αυτό το μυστήριο που είναι κωμικό σε στιγμές αλλά δεν παύει να είναι μια μαύρη κωμωδία όπου βλέπουμε αυτές τις γυναίκες να συζητάνε για ένα πτώμα που είναι μέσα στο δωμάτιο. Πέρα από τη στεναχώρια και τη θλίψη, η δολοφονία τους προκαλεί και τρόμο. Αναρωτιούνται αν κινδυνεύουν, αν το έκανε κάποια που είναι ανάμεσά τους, αν ήρθε κάποιος απ’ έξω. Οπότε είναι πολύ αναμεμειγμένα τα συναισθήματα. Βγάζουν όλα τα θέματά τους και όλα τα απωθημένα τους, ό,τι έχουν μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια, η μία πάνω στην άλλη και αυτό είναι που κάνει το έργο κωμικό από γραφής. Όλες οι ηρωίδες έχουν κάποια "ονειρική” στιγμή, σαν ένα ιντερμέδιο, όπου λέει η κάθε μία το τραγούδι της, εκφράζοντας τα θέλω και την αλήθεια της, και μετά γυρνάμε πάλι στην πραγματικότητα. Ένα στοιχείο που υπάρχει και στην ομώνυμη ταινία του Οζόν. Οι φοβεροί στίχοι του Γεράσιμου Ευαγγελάτου στα τραγούδια κούμπωσαν με την υπέροχη μουσική του RSN. Γενικά υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στην αισθητική της παράστασης για τον οποίο δούλεψαν όλοι οι συντελεστές, έχοντας πλαισιώσει φοβερά τον στόχο που έθεσε ο Χρήστος Σουγάρης”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Μέσα στα χρόνια έχω διαβάσει κάποια αστυνομικά μυθιστορήματα αλλά δεν ήταν ποτέ το είδος μου. Πρώτη φορά δουλεύω πάνω σε ένα κείμενο τέτοιας φύσεως”.
Μαμή, η πεθερά | Φωτεινή Ντεμίρη
"Αυτή η παράσταση ήταν μια αναπάντεχη πρόταση για μένα για το φετινό καλοκαίρι. Υπάρχει αρμονία στον θίασο. Πιστεύω ότι έχουμε κάνει το έργο καλύτερο σε σχέση με την ομώνυμη ταινία του Φρανσουά Οζόν που έχω δει. Εγώ υποδύομαι τη Μάμη, τη γιαγιά της οικογένειας και πεθερά του Μαρσέλ. Πρόκειται για μια γυναίκα που έχει περάσει δύσκολα οικονομικά στη ζωή της. Έμεινε χήρα και αναγκάστηκε να μεγαλώσει τις δύο της κόρες μόνη της σε μια εποχή που δεν συνηθιζόταν να δουλεύουν οι γυναίκες. Της έχει μείνει αυτό το άγχος της επιβίωσης και έχει ένα πάθος με τα λεφτά. Αισθάνεται ευγνωμοσύνη για την άνετη ζωή που της προσφέρει ο Μαρσέλ με τον οποίο έχει άριστες σχέσεις - αυτό ήθελε για το τέλος της ζωής της γιατί είναι μία γυναίκα που έχει ταλαιπωρηθεί. Το μόνο που μπορεί να της προσάψει κανείς είναι ότι όταν κάποια στιγμή ο Μαρσέλ είχε κάποια οικονομικά προβλήματα, υποστηρίζει ότι είχε προθυμοποιηθεί να του δώσει χρήματα αλλά εκείνος δεν τα δέχτηκε, γεγονός που είναι ψέμα”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Μου αρέσει πάρα πολύ η Αγκάθα Κρίστι και ο τρόπος γραφής της. Από λογοτεχνία μυστηρίου ξεχωρίζω επίσης τη "Ρεβέκκα” της Ντάφνι Ντι Μοριέ, το "Στρίψιμο της βίδας” του Χένρι Τζέιμς, το "Φως του γκαζιού” του Πάτρικ Χάμιλτον, ενώ ένα βιβλίο που έγινε και ταινία που είναι δυνατό είναι το "Κορίτσι με το τατουάζ” του Στιγκ Λάρσον. Μία σύγχρονη ταινία μυστηρίου που δεν περιλαμβάνει φόνους και με έκανε να αισθάνομαι πολύ περίεργα ήταν το "Blair Witch Project” των Ντάνιελ Μάιρικ και Εντουάρντο Σάντσεζ (1999). Γενικά δεν βλέπω θρίλερ αλλά αυτά που είναι αστυνομικά και με μυστήριο μου αρέσουν, το καλοκαίρι κυρίως. Επιπλέον, έχω δει όλες τις ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο οποίος είναι πραγματικά μετρ, είναι δάσκαλος στους νεότερους που κάνουν σινεμά μυστηρίου. Ακόμα και από τις πρώτες του ταινίες, τις ασπρόμαυρες, με το τίποτα, με τα φώτα, με το βλέμμα της κάμερας, δημιουργούσε μυστήριο και αγωνία".
Λουίζ, η καμαριέρα | Ιωάννα Τριανταφυλλίδου
"Χαίρομαι πάρα πολύ για την πρώτη μου αυτή συνεργασία με τον Χρήστο Σουγάρη. Είναι ένας άνθρωπος που έχει πολύ ωραία οπτική γενικότερα γύρω από το θέατρο αλλά και ειδικότερα για την παράσταση που φτιάξαμε. Έχει μία πολύ ωραία αίσθηση του χιούμορ, μία καταπληκτική αίσθηση του ρυθμού και της μουσικής και γενικότερα αισθητικής της παράστασης. Κάτι το οποίο πιστεύω ότι θα φέρει ένα πολύ ενδιαφέρον τελικό αποτέλεσμα τόσο σε επίπεδο ερμηνείας όσο και σε επίπεδο σκηνικού, φωτισμών, τραγουδιών, συνδυασμού γέλιου, συγκίνησης και σασπένς. Παίζω τη Λουίζ, την καινούργια καμαριέρα του σπιτιού. Είναι μία κοπέλα η οποία είναι περίεργα άνετη μέσα σε ένα χώρο στον οποίο υποτίθεται ότι έχει μόλις μπει. Έχει έναν δικό της τρόπο, έχει θράσος, κι ενώ φαίνεται ότι δεν θέλει να τραβάει το βλέμμα, δεν θα διστάσει και καθόλου να προκαλέσει απόλυτα. Όλες αυτές οι αντιθέσεις μου αρέσουν πάρα πολύ σε αυτό το κορίτσι.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Η αλήθεια είναι ότι γνώρισα τις "Οκτώ γυναίκες” πρώτα από την ταινία του Φρανσουά Οζόν, μια πολύ αγαπημένη μου ταινία. Από τα πιο πρόσφατα που έχω δει στο σινεμά και μου άρεσαν σε αστυνομικό και κωμωδία ταυτόχρονα ήταν το "Knives out” του Ράιαν Τζόνσον (2019). Όσον αφορά τα θεατρικά έργα, ξεχωρίζω τα "39 σκαλοπάτια” του Πάτρικ Μπάρλοου, ένα έργο που συνδυάζει πάρα πολύ αυτό το στυλ της Αγκάθα Κρίστι και του Σέρλοκ Χολμς και είναι μία παρωδία αυτών”.
Κατρίν, η μικρή κόρη | Ευγενία Ξυγκόρου
"Μου αρέσει ο τρόπος που δουλεύει ο Χρήστος Σουγάρης. Είναι μια δύσκολη παράσταση αυτή γιατί υπάρχει ζωντανή κινηματογράφηση, χορογραφίες, τραγούδι. "Πρέπει το κείμενο να είναι φωτιά, να τρέχει με απίστευτες ταχύτητες”, όπως λέει και ο σκηνοθέτης μας. Εγώ παίζω την δεκαεπτάχρονη Κατρίν, την μικρότερη κόρη του Μαρσέλ και της Γκαμπί. Είναι το ζιζάνιο και το πειραχτήρι της οικογένειας, ένα πάρα πολύ έξυπνο πλάσμα. Αγαπάει πάρα πολύ τον μπαμπά της και θέλει πολύ να βρει ποιος είναι ο δολοφόνος. Έχει επίσης εμμονή με τα αστυνομικά μυθιστορήματα”.
Μυστήριο στο σινεμά, στο θέατρο ή στη λογοτεχνία;
"Συνήθως δεν προτιμώ τα ατόφια αστυνομικά που κάποιος έχει δολοφονηθεί και ψάχνουν να βρουν τη λύση. Είναι μία φόρμουλα η οποία μας είναι αρκετά γνωστή. Προτιμώ πιο πολύ σειρές αυτού του είδους παρά ταινίες, γιατί εκεί υπάρχει περισσότερος χώρος για να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες. Μου αρέσουν γενικώς τα αστυνομικά στοιχεία σε διάφορα είδη ταινιών και σειρών και ο Άλφρεντ Χίτσκοκ που έχει στοιχεία αστυνομικού, μυστηρίου και θρίλερ”.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Ελένης Μανωλοπούλου, οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου, ενώ την κίνηση επιμελείται ο Ερμής Μαλκότσης.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Οκτώ γυναίκες
Οκτώ γυναίκες βρίσκονται αποκλεισμένες σε ένα απομονωμένο σπίτι με αφορμή μια οικογενειακή συνάντηση. Ξαφνικά έρχονται αντιμέτωπες με έναν φόνο - αλλά και με τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά τους. Η Γκαμπί, σύζυγος του μεγαλοαστού Μαρσέλ, οι δυο του κόρες, Σουζόν και Κατρίν, η κουνιάδα του, Ογκουστίν, η πεθερά του, Μαμή, η απρόσκλητη και ανεπιθύμητη αδελφή του, Πιερέτ, η επιστήθια οικονόμος, μαντάμ Σανέλ, και η όμορφη καμαριέρα Λουίζ. Είναι όλες ύποπτες. Ο οικοδεσπότης Μαρσέλ, μοναδικός άνδρας του σπιτιού, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο δωμάτιό του. Καθώς κανείς δεν εισήλθε στο σπίτι την προηγούμενη νύχτα, οι υποψίες για τη δολοφονία, βαραίνουν εκείνες - και μόνο εκείνες. Κατά τη διαδικασία της εξιχνίασης της υπόθεσης, αποκαλύπτονται μυστικά και ψέματα για τη σχέση των γυναικών με τον δολοφονημένο, σύζυγο, πατέρα, αδελφό, εργοδότη και γαμπρό. Ήταν τελικά ο αγαθός, μειλίχιος οικογενειάρχης, τον οποίο καταπίεζαν αφόρητα οι γυναίκες που πλαισίωναν τη ζωή του, ή ο κλασικός άντρας εκμεταλλευτής, άπιστος και κακοποιητής τους; *Παρακαλείται το κοινό να μην αποκαλύπτει το τέλος του έργου μετά την παρακολούθηση της παράστασης!
