Ούτε παράσταση, ούτε ταινία. Θέατρο φτιαγμένο για προβολή σε οθόνη. Στα όρια θεάτρου και οθόνης, πραγματικότητας και εικονικότητας, η bijoux de kant παρουσιάζει από 5 έως 8 Ιουλίου, στον ειδικά διαμορφωμένο, κλιματιζόμενο χώρο της ομάδας, στο bijoux de kant HOOD, στην οδό Πολυκλείτου 21, στο κέντρο της Αθήνας, τρεις "in between παραστάσεις".
Η ιδέα της "in-between παράστασης" γεννήθηκε κατά τη διάρκεια των αυστηρών lockdown και το πάγωμα των θεατρικών παραστάσεων. Διερευνώντας την έννοια της παροντικότητας και της επιτελεστικότητας, αναζητώντας τρόπους με τους οποίους το θέατρο δύναται να υπάρξει σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, η bijoux de kant δημιούργησε τα έργα: "Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας", "Οι 7 θάνατοι της Αντώνας" και "Αχ! ξαναδιαβάζοντας την Κερένια Κούκλα" του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου". Και τα τρία έργα προβάλλονται back to back σε κάθε ημερομηνία (ώρα έναρξης προβολής: 9 μ.μ., διάρκεια: 75΄).
"Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας"
ένα αστικό παραμύθι από τη bijoux de kant
Ο Ερωτόκριτος κι η Αρετούσα, νέοι, όμορφοι και αγαθοί προσπαθούν να επιβιώσουν και να ζήσουν τον έρωτά τους. Εγκλωβισμένοι σ’ ένα αστικό τοπίο σαν εξορία και φυλακή, περιφέρουν την μοναξιά, την εγκατάλειψη, την απελπισία τους αλλά και τους αρχαίους κώδικες ήθους που φέρουν στη γλώσσα τους. Το σώμα τους, η γλώσσα τους και η επιθυμία τους είναι ο μόνος και ο απόλυτος μηχανισμός αντίστασης στη βαρβαρότητα ενός κοινωνικοπολιτικού τοπίου υπό κατάρρευση. Σ’ αυτόν τον άξενο μη-τόπο θα ζήσουν το δικό τους έσχατο μιούζικαλ.
- Κείμενο: Βιτσέντζος Κορνάρος, Γλυκερία Μπασδέκη
- Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
- Βοηθός Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Παπασωτηρόπουλος
- Μουσική: Πάνος Ηλιόπουλος
- Κινηματογράφηση – Μοντάζ: Γιώργος Αποστολόπουλος
Παίζουν: Δέσποινα Σαραφείδου, Δημήτρης Καραμπέτσης. Τραγουδά η Ελεάννα Κωνσταντά.
"Οι 7 θάνατοι της Αντώνας"
Στα όρια μεταξύ ταινίας και θεατρικής παράστασης η Αντώνα ανασταίνεται άλλη μία φορά για να πει την ιστορία της μεταξύ θεάτρου και οθόνης, πραγματικότητας και εικονικότητας. Πριμαντόνα των μπουλουκιών του περασμένου αιώνα, ζωντανεύει ξανά για να αφηγηθεί μια ζωή γεμάτη από θεατρικές εμπειρίες και παράδοξα φαινόμενα. Πεθαίνει με εξωφρενικά αλλόκοτους τρόπους επτά φορές και ανασταίνεται άλλες τόσες, μόνο και μόνο για να αφηγηθεί μια ζωή γεμάτη απροσδόκητες εμπειρίες και παράδοξα φαινόμενα.
Πόσες φορές μπορεί να πεθάνει και να αναστηθεί μια θηλυκότητα, ένα σώμα, μια χώρα; Η Μπέττυ Βακαλίδου, πρωτοστάτρια των διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, δίνει ένα αποκαλυπτικό ρεσιτάλ νεκραναστάσεων, διατρέχει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και ανασταίνει την αφομοιωμένη λαϊκότητα του ελληνικού queer στη δημόσια μνήμη και στο ιστορικό σώμα. Η Μπέττυ Βακαλίδου έχει ζήσει πολλές ζωές και η Αντώνα είναι το θεατρικό alter ego της: ένας λοξός χαρακτήρας τον οποίο εμπνεύστηκε από εκείνη και για εκείνη η συγγραφέας Γλυκερία Μπασδέκη. Μαζί της ο λαϊκός οργανοπαίκτης Βασίλης Ζιάκας πλαισιώνει με τους ήχους του τη διαδρομή της. Μια ιστορία ανοίκεια όσο και αιφνιδιαστικά οικεία – ίσως γιατί "όλοι κουβαλάμε μια Μπέττυ μέσα μας", όπως έχει πει ο Δημήτρης Δημητριάδης.
Ο χαρακτήρας της Αντώνας πρωτοεμφανίστηκε στο έργο της Γλυκερίας Μπασδέκη, "Αμάραντα", που ανέβηκε στη θεατρική σκηνή Faust το 2017, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη, και στη συνέχεια αυτονομήθηκε και εξελίχθηκε στο μονόπρακτο "Οι 7 θάνατοι της Αντώνας".
- Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη
- Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
- Σκηνογραφία - Κινηματογράφηση - Μοντάζ: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
- Βοηθός Σκηνοθέτης – Οργάνωση Παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης
Το τσιφτετέλι της Αντώνας, "Πόσα λαμπιόνια", που ακούγεται στο έργο, είναι σύνθεση του Βασίλη Ζιάκα σε στίχους της Γλυκερίας Μπασδέκη.
Σημείωμα της Γλυκερίας Μπασδέκη
Το σώμα-χώρα της Αντώνας πεθαίνει και πεθαίνει και ξαναπεθαίνει αδυνατώντας να διακόψει την ιστορική πορεία του. Η μόνη αντίσταση στον προδιαγεγραμμένο θάνατο είναι η επιλογή του θανάτου με τους όρους του υποκειμένου. Κι αυτό κάνει η δύσμοιρη, φτωχιά, βιασμένη από φουσάτα και ερπύστριες Αντώνα: Επιλέγει την έξοδό της, το ξόδι της, "μόνη της και αυτοβούλως", κατακτώντας έτσι την ελευθερία της, τα εντελώς δικά της "αμάραντα".
Η Μπέττυ Βακαλίδου με το δικό της ένδοξο σώμα-χώρα είναι η Αφηγήτρια-Διασώστρια της ιστορίας της, που είναι η ιστορία μιας Ελλάδας εκτός διδακτέας ύλης. Μιας Ελλάδας που έπρεπε να πεθαίνει προτού προλάβει να αφηγηθεί τον θάνατό της. Κι όμως, η Δόξα που στέφει επιφανείς και αφανείς, δηλωμένους και αδήλωτους, προβεβλημένους και παρίες, με την ίδια πάντα στοργή, στέκεται με το αμάραντο στεφάνι μπροστά στο ομιλούν, επιτέλους, σώμα και το στέφει.
Είναι η μεγάλη στιγμή, η ιστορική και συγκινητική στιγμή της δικαίωσης. Η Αντώνα-Μπέττυ εντός της διδακτέας ύλης πια.
Σημείωμα του Γιάννη Σκουρλέτη
Η Αντώνα πεθαίνει εφτά φορές. Αλλόκοτα, αιφνίδια, άδικα. Άλλο ένα νεκρό σώμα που δεν πρόλαβε να το καταγράψει η επίσημη Ιστορία. Ένα σπαρακτικό νεκρό σώμα που βρίσκει τη δύναμη να πει "άι σιχτίρ πια" στην επίσημη, την καθωσπρέπει ιστοριογραφία των νικητών και να επιβάλει την καταγραφή του θανάτου της και, ταυτόχρονα, της ζωής της.
Σκηνοθέτησα τους θανάτους της Αντώνας, αυτής της υπερκόσμιας περσόνας, νιώθοντας εξαρχής πως συμμετέχω σε μια γέννα. Η Αντώνα πεθαίνει για να ξαναγεννηθεί, καταγεγραμμένη πια ως ιστορικό γεγονός τεράστιας σημασίας, κερδίζοντας το δικαίωμά της στη μη-λήθη. Η Μπέττυ Βακαλίδου ήταν για μένα το σώμα-οδηγός σ’ αυτή την επίσκεψη της bijoux de kant στη χώρα των αφανών και χιλιοσκοτωμένων. Κάθε λέξη της Μπέττυς ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας. Κάθε λέξη της Μπέττυς δικαιώνει τις στρατιές τόσων και τόσων αδικοχαμένων, ζώντων και νεκρών, για την επιμονή τους να υπάρξουν και να υπάρχουν.
"Αχ! Ξαναδιαβάζοντας την "Κερένια κούκλα" του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου"
Το ψηφιακό "Αχ!" αντλεί τα υλικά του από το φυσικό "Αχ!" που παρουσιάστηκε πρώτη φορά το Νοέμβριο του 2014 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πρόκειται για ένα παράδοξο ερωτικό τρίγωνο, μία ερωτική ιστορία βουτηγμένη στην θλίψη και τα δάκρυα. Η νεαρή Βεργινία, παντρεμένη με τον Νίκο, πάσχει από αναιμία. Την φροντίζει η Λιόλια και όσο και αν αντιστέκονται, ο Νίκος και η Λιόλια ερωτεύονται. Μετά τον θάνατο της Βεργινίας, οι δύο ερωτευμένοι θα παντρευτούν και θα φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, όμοιο με την Βεργινία, το οποίο θα πεθάνει. Το κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη ακολουθεί τους ήρωες του Χρηστομάνου με σεβασμό στα πάθη και την οδύνη τους. Μέσα στην σκηνική εγκατάσταση-ψυχοτοπίο που κατασκευάστηκε στο bijoux de kant hood, οι χαρακτήρες αφηγούνται το βίωμα του ακραίου ερωτικού αναστεναγμού.
Στο "Αχ!" κυλάνε θλιμμένα ποτάμια, τα νερά πονάνε και η αιώνια αλήθεια αιμορραγεί. Οι αμυγδαλιές ανθίζουν πριν την ώρα τους κι η ώρα τους είναι βουβή και σκοτεινή σαν χώρα. Η bijoux de kant συνθέτει ένα "εικονοστάσι" που φέρει λύπες, μύχιες σκέψεις και αισθήματα, μια "εικονογράφηση" του μικρού αστικού τραγικού, του άρρητου ερωτικού πόνου.
- Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη
- Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
- Κινηματογράφηση – Μοντάζ – Μουσική Επιμέλεια: Γιώργος Αποστολόπουλος
- Set Design - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
- Βοηθός Σκηνοθέτης - Ήχος: Κωνσταντίνος Παπασωτηρόπουλος
Παίζουν: Δημήτρης Τσιγκριμάνης (Νίκος), Μαρία Νεφέλη Δούκα (Βιργινία), Φλομαρία Παπαδάκη (Λιόλια). Κερένια Κούκλα ο Αντώνης Αντωνόπουλος.
