Μαντώ, Κώστας Μπίγαλης, Σοφία Βόσσου και Πωλίνα μιλούν για το "Reunion The Musical" σε μια κοινή συνέντευξη

Το άνοιγμα μιας διαθήκης ενώνει ξανά μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων με κοινό παρελθόν: κάπως έτσι ξεκινά το πρωτότυπο "Reunion The Musical" σε κείμενο και σκηνοθεσία της μετρ του είδους Θέμιδας Μαρσέλλου, η οποία "βούτηξε" σε ιστορίες, μουσικές και τραγούδια των 90s, για να μας παραδώσει μια ιστορία με πρωταγωνιστές τέσσερις ερμηνευτές-σύμβολα που συνεχίζουν ακάθεκτοι να μας τραβούν στο ρυθμό των τραγουδιών τους. Ο λόγος για τη Μαντώ, τον Κώστα Μπίγαλη, τη Σοφία Βόσσου και την Πωλίνα που από 17 Μαΐου ανεβαίνουν στη σκηνή του Παλλάς για να υποδυθούν τέσσερις ιδιαίτερους χαρακτήρες, στο πλευρό των Αργύρη Αγγέλου, Βασίλη Αξιώτη κι ενός θιάσου με ιδιαίτερο ταλέντο στο μιούζικαλ. Έκπληξη αποτελεί η παρουσία (μέσω βίντεο) του τραγουδοποιού Λάκη Παπαδόπουλου, κάποια από τα τραγούδια του οποίου είναι μέρος της παράστασης.

Οι τέσσερις κορυφαίοι εκπρόσωποι της ελληνικής ποπ σκηνής των 80s και 90s –Μαντώ, Κώστας Μπίγαλης, Σοφία Βόσσου και Πωλίνα– παρουσιάζουν τακτικά τα τελευταία χρόνια κοινές συναυλίες, που σημειώνουν μεγάλη επιτυχία ακόμα και στο κοινό που δεν τους πρόλαβε στις πρώτες δόξες τους. Μέσα από αυτήν τους τη συνύπαρξη γεννήθηκε μια ιδέα να κάνουν και κάτι διαφορετικό. "Το πρώτο άτομο που σκέφτηκα για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου μιούζικαλ γύρω από την εποχή των 90s, αλλά και για το σήμερα, ήταν η Θέμις Μαρσέλλου", λέει η Μαντώ που έχει ξαναδουλέψει μαζί της. Η δουλειά της δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μεγάλες παραγωγές μιούζικαλ του νεοϋορκέζικου Μπρόντγουεϊ και του λονδρέζικου Γουέστ Εντ σύμφωνα με τον Κώστα Μπίγαλη, εμπνευστή αυτής της ιδέας: "Είναι πάρα πολύ ωραίο και ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, γιατί δεν μιλάμε για την προσαρμογή μιας ξένης παράστασης αλλά για ένα ελληνικότατο μιούζικαλ γεννημένο από το μηδέν, με τραγούδια πάρα πολύ γνωστά και πειραγμένα με πολύ ευχάριστα διαφορετικό τρόπο".

"Είναι πάρα πολύ ωραίο και ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, γιατί δεν μιλάμε για την προσαρμογή μιας ξένης παράστασης αλλά για ένα ελληνικότατο μιούζικαλ γεννημένο από το μηδέν, με τραγούδια πάρα πολύ γνωστά και πειραγμένα με πολύ ευχάριστα διαφορετικό τρόπο". - Κώστας Μπίγαλης

Πώς προέκυψε, όμως, αυτή η "επιστροφή στα χρονιά της αθωότητας"; Όπως σχολίασε η Πωλίνα: "Αυτή η αναβίωση ξεκίνησε από μια γενιά που δεν έχει σχέση με τη δική μας, τους σημερινούς εικοσιπεντάρηδες και τριαντάρηδες. Έπαιξε ρόλο τότε και η οικονομική κρίση. Εδώ και δώδεκα χρόνια ζούμε πρωτόγνωρα πράγματα που δεν θυμάμαι να τα είχαμε ζήσει στην εποχή τους. Είναι θείο δώρο πραγματικά. Δεν φανταζόμουνα ότι θα ξαναέλεγα το "Ροζ μπικίνι". Είναι σαν να αποφάσισε το σύμπαν ότι θα ξαναγυρίσουμε τριάντα χρόνια πίσω και θα ξαναζήσουμε τα ίδια αλλά πιο σωστά τώρα. Είναι σαν να μας λέει: Ναι μεν μεγαλώσατε, αλλά θα κοπανιέστε μέχρι να σαπίσετε!". Η Σοφία Βόσσου, από την άλλη, πιστεύει ότι αυτό που βρήκε η νέα γενιά στη μουσική αυτή είναι το συναίσθημα, έννοια ταυτόσημη με τον ίδιο τον άνθρωπο, "όσο κι αν προσπαθήσουν να τον χειραγωγήσουν, ψάχνει διεξόδους ενστικτωδώς, ειδικά τη σημερινή εποχή που δεν αγκαλιαζόμαστε και δεν αγκαλιάζουμε. Και βλέπεις ότι το τραγούδι πολλές φορές λειτουργεί λυτρωτικά".

"Πιο πολύ από το "Φιλαράκι" δεν νομίζω ότι ταιριάζει κάτι σε αυτή την εποχή γιατί περιγράφει την απόλυτη μοναξιά. Δυστυχώς την έχουμε πατήσει και δεν χειριζόμαστε σωστά την τεχνολογία. Δεν την εξουσιάζουμε, μας εξουσιάζει. Βλέπω φοβερή έκρηξη συναισθημάτων όταν τραγουδάω το "Φιλαράκι". Ίσως τώρα μιλάει πιο πολύ στις ψυχές των ανθρώπων". - Σοφία Βόσσου

Η Μαντώ πρόσθεσε: "Ο άνθρωπος γενικά αγαπάει την νοσταλγία σε όλες της τις εκφάνσεις. Καταλαβαίνω αυτή την τάση του κόσμου προς τα 90s αλλά πέρα από αυτό έχω να πω ότι το ρεπερτόριο τον 90s ήταν εξαιρετικά πάρα πολλά χρόνια μπροστά γιατί δουλεύαμε πολύ σκληρά πάνω σε αυτό το οποίο παρουσιάζαμε στον κόσμο. Υπήρχε δισκογραφική ομάδα πίσω μας και πιο μεγάλα budget. Δεν λέω ότι δεν βγαίνει καλή μουσική σήμερα αλλά προφανώς δεν αναδεικνύεται το ίδιο με την πληθώρα τραγουδιών που βγαίνουν κάθε λεπτό στα social media. Η ψηφιακή εποχή έχει τα καλά της έχει και τα κακά της. Χαίρομαι πάρα πολύ που τα τραγούδια μας έχουν περάσει και στις επόμενες γενιές. Δεν το περίμενα ειλικρινά. Βέβαια συνεχίζουμε ακάθεκτοι με μία πολύ πλούσια προίκα πίσω μας. Εγώ π.χ. μόλις κυκλοφόρησα το καινούργιο μου single, "Όλα σου”. "Το εκπληκτικό είναι ότι τα σημερινά παιδιά μπορούν στην εποχή της υπερπληροφόρησης να κάνουν επιλογές και επιλέγουν συνειδητά τα κομμάτια του τότε”, λέει ο Κώστας Μπίγαλης.

Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση όταν ήρθατε σε επαφή με το κείμενο και τους υπόλοιπους συντελεστές;

Μαντώ: Όταν διάβασα το κείμενο, συγκινήθηκα. Τα τραγούδια μας τα έχει διασκευάσει σε μιούζικαλ εκδοχή ο σπουδαίος μουσικός Βασίλης Αλεβίζος, ο οποίος υπογράφει και τις ενορχηστρώσεις, και δεν έχουν καμία σχέση με το πώς τα ξέρει ήδη ο κόσμος. Νιώθω περήφανη που θα συμμετάσχω σε αυτήν τη δουλειά. Οι συντελεστές είναι όλοι ένας και ένας.

Σοφία Βόσσου: Το κείμενο είναι όντως πάρα πολύ συγκινητικό. Είναι σαν να έχει μπει μέσα στον καθένα μας και να έχει βγάλει τον ίδιο μας τον εαυτό χωρίς στ’ αλήθεια να μας γνωρίζει. Έχει ένα μάτι απίστευτο η Θέμις Μαρσέλλου. Έχει μαγικό ραβδάκι. 

Κώστας Μπίγαλης: Όταν είπαμε στους αδελφούς Γεώργα την ιδέα, έχοντας δει και τη δυναμική του πράγματος μέσα από τις δύο επιτυχημένες συναυλίες που κάναμε στο Faliro Summer Theater το 2023, μας είπαν ότι είναι στη διάθεσή μας για την παραγωγή της παράστασης. Το κλειδί είναι η ομάδα των έξι αγοριών και των πέντε κοριτσιών που έχουν ξανασυνεργαστεί με τη Θέμιδα Μαρσέλλου σε διάφορα άλλα μιούζικαλ (Θοδωρής Γιαννόπουλος, Ντόρα Γκέγκα, Μαρία Κοσμάτου, Γιάννης Λάφης, Πάνος Μαλακός, Μάριος Μαριόλος, Αδαμαντία Μαστροδούκα, Ιουλίτα Μωσαΐδου, Στέργιος Περτσινίδης, Βαγγέλης Πιτσιλός, Δανάη Τσούμου). Πιστεύω ότι ο κόσμος θα νοσταλγήσει, θα συγκινηθεί, θα γελάσει και στο τέλος θα φύγει με ελπίδα, το ζητούμενο σε αυτούς τους καιρούς.

Πωλίνα: Πράγματι τα παιδιά αυτά τραγουδούν, χορεύουν και παίζουν καταπληκτικά, ερμηνεύοντας τους βασικούς ρόλους σε νεότερη ηλικία. Η ενέργειά τους ανεβάζει και το δικό μας επίπεδο τεχνικά. Είχα πεθυμήσει πάρα πολύ να κάνω μια μουσικοθεατρική παράσταση. Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα είναι ότι πρέπει να είσαι τόσο καλά διαβασμένος έτσι ώστε να ξέρεις την ατάκα που έρχεται, ειδικά στις ομαδικές σκηνές, γεγονός πολύ σημαντικό για το ρυθμό της παράστασης. 

Ποια είναι η υπόθεση του μιούζικαλ και ποιους χαρακτήρες ερμηνεύετε;

Κ.Μπ.: Οι κεντρικοί χαρακτήρες που υποδυόμαστε υπήρξαν μέλη ενός επιτυχημένου γκρουπ της δεκαετίας του ’90, αλλά τσακώθηκαν άσχημα και διαλύθηκαν. Μέχρι που ένας δικηγόρος τούς τηλεφωνεί και τους ενημερώνει ότι ο μάνατζέρ τους που είχε φύγει στην Αμερική έχει πεθάνει και έχει αφήσει μια διαθήκη που τους αφορά. Χωρίς να γνωρίζει ο ένας για τον άλλον, βρίσκονται στο γραφείο του και όταν συναντιούνται γίνεται το σώσε! Εγώ παίζω τον Μάριο Αλικόπουλο, έναν επιτυχημένο επιχειρηματία που δεν έχει πια καμία σχέση με τη μουσική. Υπάρχουν πολλές εκπλήξεις στις σχέσεις, μέχρι και παιδιά, που δεν γνωρίζουν όλοι την ύπαρξή τους.

Σ.Β.: Εγώ θα ερμηνεύσω τη Μαρίνα, η οποία είναι και η μόνη που συνέχισε από το γκρουπ, ακολουθώντας βέβαια το δρόμο του λαϊκού τραγουδιού. Είναι ωραία τύπισσα. Πολύ αυθόρμητη και αθυρόστομη.

Μ.: Παίζω τη Σμαράγδα. Τον πιο πονεμένο ρόλο, αλλά ταυτόχρονα και με κωμικά στοιχεία. Είναι πρόκληση για μένα.

Π.: Υποδύομαι μια βενζινού, την Παυλίνα. Μια λαϊκή γυναίκα, τσαμπουκαλού και ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητη, το πειραχτήρι της παρέας κατά κάποιον τρόπο. Είναι μια γυναίκα ανεξάρτητη, που κουβαλάει διάφορα πράγματα από το παρελθόν. Ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή της παίζει ο Μήτσος, ο βοηθός της στο βενζινάδικο, που εκφράζει το παράπονό του σε σχέση με τη μοναξιά, ένα από τα πιο βασικά θέματα του έργου. Μπαίνουμε γενικώς σε μια συναισθηματική διαδικασία με τις αναμνήσεις. Η Παυλίνα φαντασιώνεται τον εαυτό της σε νεαρή ηλικία στην αγκαλιά του αγαπημένου της που έχει πεθάνει, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το reunion". 

"Αυτή η αναβίωση ξεκίνησε από μια γενιά που δεν έχει σχέση με τη δική μας, τους σημερινούς εικοσιπεντάρηδες και τριαντάρηδες. Δεν φανταζόμουνα ότι θα ξαναέλεγα το "Ροζ μπικίνι". Είναι σαν να αποφάσισε το σύμπαν ότι θα ξαναγυρίσουμε τριάντα χρόνια πίσω και θα ξαναζήσουμε τα ίδια αλλά πιο σωστά τώρα. Είναι σαν να μας λέει: Ναι μεν μεγαλώσατε, αλλά θα κοπανιέστε μέχρι να σαπίσετε!". - Πωλίνα

Τα τραγούδια σας θα ακουστούν στην παράσταση όπως τα γνωρίζουμε ή σε νέες εκδοχές;

Π.: Τα τραγούδια είναι όλα ενορχηστρωμένα εξαιρετικά. Βαριέμαι πάρα πολύ το ίδιο πράγμα και όταν κάτι αλλάζει και γίνεται καινούργιο είναι αναζωογονητικό. Κάποια από τα δικά μου τραγούδια που θα ακούσουμε είναι η "Μπιρίμπα" σε σκοτεινή καμπαρέ εκδοχή και το "Push-ups" που το τραγουδάει η Παυλίνα μαζί με τον Μήτσο και όλους τους υπαλλήλους στο βενζινάδικο και γίνεται πανικός. Όταν τελειώνει το τραγούδι, συνέρχεται και λέει: "Άντε πάμε να δουλέψουμε γιατί περιμένει ουρά απ’ έξω κι εσείς έχετε κάνει το βενζινάδικο καμπαρέ!". Στο τέλος γίνεται το μεγάλο πάρτι του reunion κι εκεί λέω το "Ροζ μπικίνι" και σε τελείως μέταλ στιλ το "Βαγκόν-λι". Στην παράσταση λέμε και κάποια απίστευτα κομμάτια του Λάκη Παπαδόπουλου, που τώρα τα ανακάλυψα και είναι συγκλονιστικά.

Κ.Μπ.: Στην παράσταση ακούγονται εννέα δικά μου τραγούδια, τα οποία έχουν πειραχτεί και μεταλλαχθεί κατάλληλα για τα vocals, βασικό στοιχείο στο μιούζικαλ. Ας πούμε, θα πέσει το σαγόνι του θεατή με τον τρόπο που ο Βασίλης Αλεβίζος έχει πειράξει το "Φιλαράκι" της Σοφίας Βόσσου.

Σ.Β.: Τα τραγούδια μας έχουν γίνει ουράνια. Ο Βασίλης Αλεβίζος έχει κάνει απίστευτη δουλειά, είναι μεγάλος μαέστρος, με φοβερές σπουδές.

"Η ψηφιακή εποχή έχει τα καλά της έχει και τα κακά της. Χαίρομαι πάρα πολύ που τα τραγούδια μας έχουν περάσει και στις επόμενες γενιές. Δεν το περίμενα ειλικρινά. Βέβαια συνεχίζουμε ακάθεκτοι με μία πολύ πλούσια προίκα πίσω μας". - Μαντώ

Ποιο κομμάτι των συμπρωταγωνιστών σας θα θέλατε να έχετε πει;

Μ.: Την "Άνοιξη" της Σοφίας Βόσσου.

Π.: Το "Φως στην ψυχή" που έδωσε στην Έλενα Παπαρίζου για τη Eurovision 2005 ο Κώστας Μπίγαλης. Αγαπώ όμως πάρα πολύ και το "Φιλαράκι" της Σοφίας Βόσσου, που είναι μια σκηνή ολόκληρη στην παράσταση.

Σ.Β.: Κι εγώ θα ήθελα να έχω πει το "Φως στην ψυχή", που το έχουμε εντάξει στην παράσταση και θα το πούμε όλοι μαζί. 

Ποιο τραγούδι των 80s ή των 90s ταιριάζει στην εποχή μας;

Μ.: Το "Εσύ" ("Για δες ποιος μιλάει") που το λέω και στην παράσταση.

Π.: Από τα δικά μου τραγούδια αυτά που έχει γράψει ο Γιάννης Καραλής, ο οποίος ήταν προφητικός. Ήξερε ότι είναι κομμάτια που ταιριάζουν σε κάθε δεκαετία, σε κάθε εποχή. Ας πούμε το "Φοβερό!" που λέει "Ψηφίζουμε και κάνουμε μια τρύπα στο νερό" είναι παντός καιρού, δεν χαλάει η μόδα του με τίποτα.

Κ.Μπ.: Πολλά τραγούδια των 90s είναι διαχρονικά σουξέ. Τα τραγούδια αυτά, που μας κρατάνε και εμάς στην επικαιρότητα έπειτα από 30 και 35 χρόνια από τότε που γράφτηκαν, καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν εποχή. Είναι εκπληκτικό ότι υπάρχουν νέα παιδιά τα οποία έρχονται στις συναυλίες και ξέρουν τους στίχους των τραγουδιών μας.

Σ.Β.: Πιο πολύ από το "Φιλαράκι" δεν νομίζω ότι ταιριάζει κάτι σε αυτή την εποχή γιατί περιγράφει την απόλυτη μοναξιά. Δυστυχώς την έχουμε πατήσει και δεν χειριζόμαστε σωστά την τεχνολογία. Δεν την εξουσιάζουμε, μας εξουσιάζει. Βλέπω φοβερή έκρηξη συναισθημάτων όταν τραγουδάω το "Φιλαράκι". Ίσως τώρα μιλάει πιο πολύ στις ψυχές των ανθρώπων.

Με ποιο νέο τραγουδιστή ή τραγουδίστρια θα θέλατε να κάνετε ντουέτο;

Μ.: Έχω κάνει σχετικά πρόσφατα το ντουέτο "Δε θα ξαναγαπήσω" με την Τάνια Μπρεάζου στο προηγούμενο μου άλμπουμ με τίτλο "Βραδινές Διαδρομές" αλλά και με τον Θοδωρή Φέρρη το "Τα καλύτερα θα 'ρθούνε". 

Π.: Πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλά ταλαντούχα παιδιά και δεν ξέρω ποιο να πρωτοπώ. Έχω συνεργαστεί με νεότερους καλλιτέχνες και από διαφορετικά είδη, όπως ο Tus με τον οποίο είχαμε κάνει διασκευή το "Ροζ μπικίνι" και το "Push ups". Τα παντρέματα με τρελαίνουν. 

Σ.Β.: Υπάρχει μία φοβερή κοπέλα, η Ελπίδα Γαδ. Μου αρέσει πολύ και η Αναστασία. Δεν συζητώ για τη Μαρίνα Σάττι, που τη θαυμάζω πολύ πριν τη συμμετοχή της στη Eurovision. Τη θεωρώ πολύ χαρισματική. Είναι πολλοί. Εγώ τα παιδιά τα αγαπάω και τα πιστεύω και δεν είμαι της άποψης ότι δεν βγαίνουν πια σήμερα αξιόλογοι καλλιτέχνες και όπως λένε πολλοί ότι οι παλιοί είσαστε αλλιώς. Είναι μια χώρα γερόντων αυτή που ζούμε, η οποία κατασπαράζει τους νέους. Είναι φοβερό αυτό. Εκείνο που με ενοχλεί δεν είναι ότι μεγαλώνουν κάποιοι και λίγο στεναχωριούνται και ξεσπούν στα νιάτα. Είναι ότι κρίνουν χωρίς να προσπαθούν να μπουν στη λογική αυτών των παιδιών, όπως ήσουν κι εσύ κάποτε και έφερες μία εξέλιξη. Έτσι μας λέγανε και οι δικοί μας όταν ήμασταν μικροί. Είναι δυνατόν να μην θαυμάζεις τα νέα παιδιά; Με μεγάλη μου χαρά θα έκανα χιλιάδες ντουέτα, αν περνούσε από το χέρι μου, για να βοηθήσω αυτά τα νέα παιδιά τα οποία δυσκολεύονται πολύ σήμερα. Οι παλιοί δεν σέβονται τους νέους και έχουν την απαίτηση να τους σέβονται οι νέοι.

Κ.Μπ.: Σε κάποιες σπάνιες φορές στο παρελθόν είχα κάνει κάποια ντουέτα. Δεν είναι όμως κάτι που κάνω συνήθως. Πρόσφατα έβγαλα ένα δεύτερο δίσκο "Big Alice”, που είχε κυκλοφορήσει το 1984. Ήταν να βγει τότε κι ένας δεύτερος δίσκος, ο οποίος δεν βγήκε ποτέ και τώρα μετά από σαράντα χρόνια ακριβώς κυκλοφόρησε εδώ και μία εβδομάδα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες (από τα μέσα Ιουνίου θα υπάρχει και βινύλιο και cd) ο δεύτερος δίσκος "Big Alice | Second time around” που είναι διπλός με είκοσι αγγλόφωνα τραγούδια ποπ και ροκ που είναι ουσιαστικά η συνέχεια του πρώτου. Έχει μέσα και μία συναισθηματική διασκευή του γνωστού κομματιού μου "I miss you” σε μορφή μπαλάντας που λέγεται "I miss you still”. Το καλοκαίρι αναμένεται να κάνουμε με την Πωλίνα, τη Μαντώ και τη Βόσσου που είμαστε μία τετράδα κάποιες εμφανίσεις, όπως κάνουμε πάντοτε τα καλοκαίρια σε διάφορους χώρους.

Την ορχήστρα διευθύνει ο Νικόλας Γουάστωρ. Τις χορογραφίες υπογράφει η Άννα Αθανασιάδη, τα σκηνικά ο Μανόλης Παντελιδάκης, τα κοστούμια η Παναγιώτα Κοκκορού, τους φωτισμούς η Στέλλα Κάλτσου και τις βιντεοπροβολές η Βικτώρια Βελλοπούλου.