©Βαλέρια Ισάεβα
Διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε έξι παραστάσεις που έρχονται με φόρα από προηγούμενες σεζόν και αξίζουν να τις ανακαλύψετε. Ένα έργο μιας μεγάλης ποιήτριας, ένας μονόλογος σολωμικής πνοής, ένα μιούζικαλ με έξυπνη πλοκή, μια κωμωδία, μια μαύρη κωμωδία κι ένα κοινωνικό έργο σάς περιμένουν στις αθηναϊκές σκηνές.
Γιώργος Στριφτάρης©
"Το φαγητό"
Το ιδιαίτερο έργο της πρόσφατα εκλιπούσας ποιήτριας Μαρίας Λαϊνά επιστρέφει από τις 15 Μαρτίου στον χώρο του ΠΛΥΦΑ. Ο Σταύρος Λιλικάκης και ο Δημήτρης Λιόλιος, ο οποίος βρίσκεται και στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, πρωταγωνιστούν σε μια παράσταση που εξερευνά τις έννοιες της τροφής και τις μορφές της πείνας.
"Η γυναίκα της Ζάκυθος"
Διαβάστε Επίσης
Για μία μόνο παράσταση, στις 16/3, το Studio new star art cinema θα φιλοξενήσει και πάλι τη δραματοποίηση του ομότιτλου πεζογραφήματος του Διονυσίου Σολωμού. Η Κατερίνα Γκατζόγια πρόκειται να ερμηνεύσει μια εμπαθή Ζακυνθινή αριστοκράτισσα που εχθρεύεται σε παρανοϊκό βαθμό τις Μεσολογγίτισσες. Την ηθοποιό καθοδηγεί σκηνοθετικά ο Δήμος Αβδελιώδης.
"The last five years"
Στην Εναλλακτική της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επανέρχεται η off-Broadway επιτυχία (φωτό) με το έξυπνο τουίστ, που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Δημόπουλος. Ένας άντρας και μια γυναίκα αφηγούνται την ερωτική τους ιστορία μέχρι το τέλος της, ο πρώτος με αφετηρία τη γνωριμία τους και η δεύτερη ξεκινώντας από τον χωρισμό τους. Ερμηνεύουν: Βάσια Ζαχαροπούλου, Πάρις Παρασκευάδης (από 16/3).
"Το success story μιας λούζερ"
Ξανά αυλαία προγραμματίζεται στο Θέατρο της Ημέρας για τη σύνθεση δύο έργων, "Sweet sixty" της Αντιγόνης Πόμμερ και "Γυναίκα λούζερ" της Βίλης Σωτηροπούλου, η οποία και σκηνοθετεί. Το "Success story…" εξερευνά τα βιώματα μιας σύγχρονης γυναίκας, από το σεξ και τη φιλία μέχρι την ψυχανάλυση και τη καριέρα. Ερμηνεύουν: Xαρά Κονταξάκη, Άννα Μακρή, Βιργινία Μιχαήλ, Βίλη Σωτηροπούλου (από 15/3).
"Γύρισε πίσω”
Για όσους αγαπούν τις μαύρες κωμωδίες, ο προορισμός είναι το Vault, όπου στις 16/3 σηκώνει αυλαία το έργο, σε κείμενο Χριστίνας Σαμπανίκου και σκηνοθεσία Βίκυς Αδάμου, που αφηγείται την ιστορία δύο γυναικών σε μια δυστοπική μελλοντική Αθήνα. Η εμφάνιση ενός μυστηριώδους επισκέπτη θα τους φέρει απρόσμενα μπερδέματα. Ερμηνεύουν Κική Μαυρίδου, Χριστίνα Σαμπανίκου, Παναγιώτης Δελαβίνιας.
"Καλιφόρνια ντρίμιν, 20 χρόνια μετά"
Σαραντάρισαν πια οι εικοσάχρονοι ήρωες του Βασίλη Κατσικονούρη κι έχουν ήδη επιστρέψει στη σκηνή του Πολυχώρου "Κωσταράκος" ετοιμάζοντας πάλι βαλίτσες για εκείνο το πολυπόθητο ταξίδι στην Καλιφόρνια. Το θεατρικό σίκουελ του "Καλιφόρνια ντρίμιν" σκηνοθετεί ο Σταύρος Καραγιάννης κι ερμηνεύει ο ίδιος με τους Βερόνικα Δαβάκη, Γιάννη Στόλλα και Στέλλα Ράπτη.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Γύρισε πίσω
Σε αυτή τη μαύρη κωμωδία βλέπουμε δύο γυναίκες στην Αθήνα του μέλλοντος να προσπαθούν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε ένα εντελώς καινούργιο και άγνωστο περιβάλλον που σε τίποτα δεν θυμίζει την ζωή όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Κλιματικά και κοινωνικά έχουν επιβεβαιωθεί τα χειρότερα σενάρια. Οι αλλαγές που συνήθως απαιτούν χρόνο για να πραγματωθούν, έχουν επιταχυνθεί μετατρέποντας την πόλη και τον κόσμο σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον που προκαλεί γέλιο και συγχρόνως προβληματισμό για το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει το μέλλον. Καθηλωμένες βρίσκουν καταφύγιο στις αναμνήσεις και στο όνειρο της φυγής, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα δίχτυ προστασίας από τον αφιλόξενο κόσμο που πλέον αποτελεί την καθημερινότητα τους.Ένας απρόσκλητος μυστήριος επισκέπτης περιπλέκει ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα τους, προκαλώντας καταστάσεις που ακροβατούν μεταξύ του αληθινού και του φανταστικού, του κωμικού και του τραγικού.
Καλιφόρνια ντρίμιν, 20 χρόνια μετά
Οι τέσσερις αγαπημένοι εικοσάρηδες -Ντίνος, Άρης, Βουβού και Κική- που πλέον έχουν σαρανταρίσει, επιστρέφουν στο σίκουελ του εμβληματικού έργου του Βασίλη Κατσικονούρη είκοσι χρόνια μετά, καταθέτοντας ένα σαρκαστικό σχόλιο για την κρίση που δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Ψάχνουν πάντα τη μαγική ευκαιρία για να πιάσουν την καλή χωρίς να κοπιάσουν. Θα τα καταφέρουν αυτή τη φορά να φτάσουν στη δική τους γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια;
Το success story μιας λούζερ
Οι περιπέτειες της "Γυναίκας loser” (του έργου που έχει γράψει η Βίλη Σωτηροπούλου) και της γυναίκας των "Sweet sixty" (του έργου που έχει δημιουργήσει η Αντιγόνη Πόμμερ) ενώνονται σε μια παράσταση που θέτει στο προσκήνιο τη σύγχρονη γυναίκα. Οι ηρωίδες του έργου μοιράζονται με το κοινό τις ιστορίες τους, διατρέχοντας αρκετές δεκαετίες αλλά και πολλά θέματα, όπως τον έρωτα, το σεξ, τη φιλία, τη ψυχανάλυση, την καριέρα, το μεγάλωμα, αλλά και τη μοναξιά, τη βία, την κακοποίηση και την ανεργία. Πρόκειται δηλαδή για την πορεία της σύγχρονης γυναίκας μέσα από τις υπαρξιακές της αγωνίες και τα βιώματά της.
The last five years
Το βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο μιούζικαλ του Off-Broadway πραγματεύεται την νεοϋορκέζικη ιστορία ενός ασυνήθιστου έρωτα ανάμεσα σε δύο νεαρούς καλλιτέχνες από το πρώτο ραντεβού μέχρι το τελευταίο αντίο μέσα στη διάρκεια πέντε χρόνων. Πρόκειται για μια φιλόδοξη παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που ζωντανεύει το μιούζικαλ δωματίου του βραβευμένου με τρία Τόνι Αμερικανού συνθέτη και ενός από τους σημαντικότερους δημιουργούς του είδους. Το χαρακτηριστικό του έργου είναι η αντισυμβατική δομή του καθώς οι δύο ήρωες, η Κάθι και ο Τζέιμι, αφηγούνται την ιστορία σε διαφορετική χρονολογική σειρά ο καθένας και η μόνη στιγμή που ουσιαστικά συναντιούνται είναι μόνο μια φορά, στον γάμο τους.
Η γυναίκα της Ζάκυθος
Οι πεποιθήσεις μιας αρχόντισσας της Ζακύνθου, τουρκόφιλης και «έχθρισας θανάσιμης του έθνους» ξεδιπλώνονται μέσα από το έργο του εθνικού μας ποιητή όπου αντιπαρατίθενται το φως και το σκοτάδι.
Το φαγητό
Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, όμως, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Πρόκειται για ένα δυνατό και ιδιότυπο κείμενο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας που αποτελεί έναν ανοιχτό διάλογο για το τι ορίζουμε ως φαγητό. «Το φαγητό είναι το αθώο θύμα μας και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό». Ένας θάνατος, η κατάφαση απέναντι στη ζωή. Πώς αντιλαμβανόμαστε τούτη την απώλεια και πόσο βίαιη μπορεί να γίνει άραγε η στιγμή της ενηλικίωσης του καθενός μας; Τι χρειάστηκε να θυσιάσουμε και τι να υποκαταστήσουμε; Η ανθρωποφαγία του εαυτού. Οι προβολές, τα σύμβολα και πώς καταχρηστικά καταπίνουμε όλα εκείνα που νιώθουμε για να επιβιώσουμε, να χορτάσουμε. Δυο παράλληλες κι εντελώς διαφορετικές μαρτυρίες που ενώ εκ’ πρώτης δε συγκλίνουν συνθέτουν ένα μοτίβο για το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει μια τραυματική εμπειρία.
