Τρεις θεατρικές παραστάσεις περιμένουν το κοινό τον μήνα Μάρτιο στη σκηνή του Δήμου Αβδελιώδη Studio new star art cinema. Ο καλλιτέχνης σκηνοθετεί τρία έργα τα οποία επαναφέρουν στη σύγχρονη εποχή κορυφαίες φωνές της ελληνικής γραμματείας, από την αρχαία ιστοριογραφία (Θουκυδίδης) μέχρι την ποίηση (Διονύσιος Σολωμός, Γιάννης Ρίτσος) και την πεζογραφία (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).
"Όνειρο στο κύμα / Έρως ήρως"
Μετά την sold out παράσταση του Φεβρουαρίου και την ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό, ο Δήμος Αβδελιώδης παρουσιάζει για μια ακόμα παράσταση (φωτό εξωφύλλου) τα αριστουργηματικά έργα, "Όνειρο στο κύμα" και "Έρως Ήρως" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, την Κυριακή 3 Μαρτίου, στις 19.00, στο Studio new star art cinema. Ερμηνεύει ο Θεμιστοκλής Καρποδίνης.
Με τα δύο αυτά έργα, "Όνειρο στο κύμα" και "Έρως Ήρως", ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αποδίδει δύο από τις όψεις του Έρωτα, με δικά του βιώματα, από το δέος, τη μέθεξη, το πάθος, τη συντριβή, έως το μεγαλείο και τον ηρωισμό της ψυχής του.
"Η γυναίκα της Ζάκυθος"
O Αβδελιώδης παρουσιάζει και το εμβληματικό έργο του Διονυσίου Σολωμού "Η γυναίκα της Ζάκυθος", για μία μόνο παράσταση, το Σάββατο 16 Μαρτίου, στο Studio new star art cinema. Ερμηνεύει η Κατερίνα Γκατζόγια. Τη μουσική συνέθεσε ο Βαγγέλης Γιαννάκης.
Το έργο γράφτηκε με αφορμή το συναίσθημα φόβου και δειλίας που κυρίεψε τον Σολωμό, όταν είδε μια δύσμορφη, εμπαθή Γυναίκα του νησιού, να εξυβρίζει με μανία τις γυναίκες που έχουν έρθει από το πολιορκημένο Μεσολόγγι, ζητώντας βοήθεια για τους έγκλειστους. Το ότι δεν μπόρεσε να υπερασπισθεί επί τόπου αυτές τις Μεσολογγίτισσες, προκάλεσε στον Ποιητή ενοχή και έγινε η αιτία να θέλει να κατανοήσει τη δύναμη αυτής της Γυναίκας, θεωρώντας την ενσάρκωση του "Κακού". Ποιητική Αδεία "δανείζεται" το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου του ιερομόναχου (ιστορικό πρόσωπο που έζησε 172 χρόνια) για να κοιτάξει άφοβα το "Κακό".
"Ελένη του Γιάννη Ρίτσου - O Επιτάφιος Λόγος του Περικλή"
Ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διεθυντής του χώρου παρουσιάζει, τέλος, σε ενιαία παράσταση τα έργα "Ελένη" του Γιάννη Ρίτσου και "Ο επιτάφιος του Περικλή" του Θουκυδίδη, το Σάββατο 30 Μαρτίου, στις 20.00, στο Studio new star art cinema, μετά τις sold out παραστάσεις τον Μάιο 2023 στο θέατρο Αθηνών. Το πρώτο κείμενο ερμηνεύεται από τη Βερόνικα Αργέντζη, και το δεύτερο από την Ηωάννα Σπανού, η οποία, επίσης, τραγουδά το χορικό από την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή σε δική της απόδοση.
Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης επιστρέφει στη σκηνοθεσία αυτών των σημαντικών κειμένων, δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να παρακολουθήσει μαζί τις δύο παραστάσεις που διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν κατά τα προηγούμενα ανεβάσματά τους.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ελένη του Γιάννη Ρίτσου - O Επιτάφιος Λόγος του Περικλή
Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης παρουσιάζει σε ενιαία παράσταση δύο σημαντικά κείμενα που έχει ανεβάσει στη σκηνή στο παρελθόν. Στην «Ελένη» ο ποιητής μιλά, καθαρά ρεαλιστικά, για τη ριζική αλλαγή της πορείας του ανθρώπου και την αναζήτηση της νέας ταυτότητας. Στον «Επιτάφιο», με αφορμή της ταφής των πρώτων νεκρών του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Περικλής εκφωνεί ένα μνημείο λόγου περί δημοκρατίας.
Όνειρο στο κύμα / Έρως ήρως
Με τα δύο αυτά έργα ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αποδίδει δύο από τις όψεις του Έρωτα, με δικά του βιώματα, από το δέος, τη μέθεξη, το πάθος, τη συντριβή, έως το μεγαλείο και τον ηρωισμό της ψυχής του. Στο πρώτο, μας μεταφέρει στα χρόνια της εφηβείας του σ’ ένα παραδείσιο τοπίο εικόνων, χρωμάτων και ήχων. Μια νύχτα αντικρίζει με δέος την νεαρή συνομήλική του Μοσχούλα, καθώς κολυμπώντας γυμνή μες τη θάλασσα, κινδυνεύει. Η ευχαρίστηση ότι της σώζει τη ζωή αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία από την ερωτική επιθυμία. Στο δεύτερο, που θα μπορούσε να ήταν η φυσική εξέλιξη του προηγούμενου, ο Έρωτας του Γιώργη για την αγαπημένη του γίνεται πάθος, όταν κινδυνεύει να την χάσει από έναν πολύ μεγαλύτερό του και ευκατάστατο άνδρα. Είναι μάλλον πιο εύκολο να κατανοήσουμε μιαν αλήθεια μέσα από ένα καλλιτεχνικό έργο, παρά μέσα από μια ενδελεχή ανάλυση, κι ο Παπαδιαμάντης μάς πείθει, λέγοντας απλά και ταπεινά πως κανένας έρωτας δεν μπορεί να ευτυχήσει, εάν δεν υπάρχει σεβασμός προς τον εαυτό μας και προς τον άλλο, αφού η πραγματική απόλαυση ως αγαθό δεν εξαρτάται από την ικανοποίηση, αλλά από την ψυχική και την ηθική μας πληρότητα.
Η γυναίκα της Ζάκυθος
Το έργο γράφτηκε με αφορμή το συναίσθημα φόβου και δειλίας που κυρίεψε τον Σολωμό, όταν είδε μια δύσμορφη, εμπαθή αρχόντισσα της Ζακύνθου να εξυβρίζει με μανία τις γυναίκες που έχουν έρθει από το πολιορκημένο Μεσολόγγι, ζητώντας βοήθεια για τους έγκλειστους. Το ότι δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί επί τόπου αυτές τις Μεσολογγίτισσες, προκάλεσε στον Ποιητή ενοχή και έγινε η αιτία να θέλει να κατανοήσει τη δύναμη αυτής της Γυναίκας, θεωρώντας την ενσάρκωση του «Κακού». Ποιητική αδεία «δανείζεται» το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου του ιερομόναχου - ιστορικό πρόσωπο που έζησε 172 χρόνια - για να κοιτάξει άφοβα το «Κακό». Κοιτάζοντας ο Σολωμός με τα μάτια ενός Αγίου απελευθερώνει το πνεύμα του, και παρακολουθώντας τις τελευταίες δραματικές στιγμές της Γυναίκας, προσεύχεται ταπεινά για κείνη. Κατανοεί πως η Γυναίκα, η οποία τελικά θα αυτοκτονήσει, δεν είχε καμιά δύναμη, αλλά ζούσε μέσα στην αγωνία και τη σύγχυση.
