"Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης": Το έργο του Ματέι Βίζνιεκ για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Η βία του πολέμου, το πώς εγγράφεται στην ανθρώπινη συνείδηση αλλά και το θαύμα της ζωής από την άλλη πλευρά απασχολούν τον σύγχρονο Ρουμάνο συγγραφέα του "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα".

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης © Archlabyrinth

Η εταιρεία θεάτρου OneTwoFree παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το έργο "Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης" του Ματέι Βίζνιεκ ("Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα"), του σύγχρονου Ρουμάνου συγγραφέα που θέτει σημαντικά ερωτήματα για το σήμερα, μιλώντας για τα τραύματα που αφήνει ο πόλεμος. Ο Στέλιος Πατσιάς σκηνοθετεί και η Νατάσα Σίδερη υπογράφει τη μετάφραση της παράστασης που θα κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Χώρος στις 13 Μαρτίου.

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Η Κέιτ, μια Αμερικανίδα ψυχολόγος γνωρίζει τη Ντόρα, θύμα γενοκτονικού βιασμού. Μέσα από ένα κολλάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγεται η ιστορία των δύο αυτών γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. 

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Η κεντρική θεματολογία του έργου είναι ο πόλεμος, και παραμένει τραγικά επίκαιρη. Παράλληλα, αναδύονται η εθνικιστική τρέλα, η μισαλλοδοξία, ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η βία αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής που δεν είναι άλλο από τη γέννηση.

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Μέσα από τις δύο αυτές γυναίκες που μπορεί να σώθηκαν από τον πόλεμο σωματικά αλλά παλεύουν να σωθούν και ψυχικά- αντιλαμβανόμαστε ότι στο πλαίσιο μιας βίαιης σύγκρουσης υπάρχει και ένας τύπος βίας εκτός της δολοφονικής, που δεν στοχεύει να επιτύχει τον θάνατο ενός εχθρού ως κύριο σκοπό, αλλά στοχεύει στο να καταστρέψει τον ίδιο τον πυρήνα του ανθρώπινου όντος, ενώ κρατά το σώμα ζωντανό.

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Από συνέντευξη του Ματέι Βίζνιεκ: "Από την αρχαιότητα το θέατρο αναφέρεται στη βία, χωρίς να είναι αντίδοτο. Ξυπνάει τις συνειδήσεις, καταγγέλλει, προκαλεί συζητήσεις. Τα έργα μου που θίγουν τον πόλεμο τείνουν δυστυχώς να είναι επίκαιρα. Πιστεύω ότι οι γυναίκες παίζουν τεράστιο ρόλο προκειμένου η ανθρωπότητα να βγει από αυτό το μεταφυσικό τούνελ που είναι ο πολιτισμός της βίας. Η γυναίκα μόνο από το γεγονός ότι γεννάει τη ζωή, δεν είναι ικανή να σκοτώσει με την ευκολία ενός άνδρα".

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης

  • Δράμα
  • Διάρκεια: 90 '

Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Η Κέιτ, μια Αμερικανίδα ψυχολόγος γνωρίζει τη Ντόρα, θύμα γενοκτονικού βιασμού. Μέσα από ένα κολάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγεται η ιστορία των δύο αυτών γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη, τα τραύματα του πολέμου καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Η κεντρική θεματολογία του έργου είναι ο πόλεμος, κάτι που δυστυχώς παραμένει τραγικά επίκαιρο. Παράλληλα, μέσα από το έργο αναδύονται θέματα όπως η εθνικιστική τρέλα, η μισαλλοδοξία, ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η βία αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής που δεν είναι άλλο από τη γέννηση. Μέσα από τις δύο αυτές γυναίκες -που μπορεί να σώθηκαν από τον πόλεμο σωματικά αλλά παλεύουν να σωθούν και ψυχικά- αντιλαμβανόμαστε ότι στο πλαίσιο μιας βίαιης σύγκρουσης υπάρχει και ένας τύπος βίας εκτός της δολοφονικής, που δεν στοχεύει να επιτύχει τον θάνατο ενός εχθρού ως κύριο σκοπό, αλλά στοχεύει στο να καταστρέψει τον ίδιο τον πυρήνα του ανθρώπινου όντος ενώ κρατά το σώμα ζωντανό.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Ο παγκοσμίου φήμης ηθοποιός Τόνι Σερβίλο στο Ολύμπια με τις "Φωνές του Δάντη"

Μια παράσταση που μέσα από το βαθιά προσωπικό κείμενο του Τζουζέπε Μοντεσάνο μάς φέρνει πιο κοντά στο έργο του Δάντη.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
14/11/2024

"Είμαι η γυναίκα μου": Ο Λουδάρος ερμηνεύει τον συγκλονιστικό μονόλογο μιας τρανς στην Ανατολική Γερμανία

Ο Αντώνης Λουδάρος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο βραβευμένο με Pulitzer έργο "Είμαι η γυναίκα μου" του Doug Wright.

"Ο τελευταίος Ασπροκόρακας": Η απολαυστική κωμωδία-ορόσημο του Αλέξη Σολομού από το Εθνικό Θέατρο

Η Έλενα Μαυρίδου συνεργάζεται φέτος με το Εθνικό Θέατρο, σκηνοθετώντας σε μια νέα ανατρεπτική εκδοχή το απολαυστικά καυστικό έργο του σκηνοθέτη, συγγραφέα και θεωρητικού του θεάτρου για την "ανθρωποφαγία" και την κοινωνική υποκρισία.

Στην πρόβα της παράστασης "Καρένινα"

Βρεθήκαμε στην πρόβα της Καρένινα" στο Θησείον από την Ιώ Βουλγαράκη, σε κείμενο του Αργύρη Ξάφη, και μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας από τη συζήτηση με τους συντελεστές της παράστασης που ανεβάζει η ομάδα ΠΥΡ, από τις 15 Νοεμβρίου.

Ποια μαύρη κωμωδία εγκαινιάζει το ART 63;

Μέσα στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη στεγάζεται το ολοκαίνουργιο θέατρο ART 63, όπου ποδαρικό κάνει η παράσταση "'Ο Επιθεωρητής Ντρέικ και η Μαύρη Χήρα" του David Tristram.

Τέσσερις επαναλήψεις που αξίζει να δείτε

Τέσσερις παραστάσεις που αξίζουν να τις ζήσετε ξανά επιστρέφουν δυναμικά στα θέατρα Χώρα, Τρένο στο Ρουφ και Olvio.

40 χρόνια Θέατρο Άττις και πρεμιέρα με το "Alarme"

Το "Alarme" του Θεόδωρου Τερζόπουλου, μια παράσταση-γεγονός, ανοίγει τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 40 χρόνων από την ίδρυση του Θεάτρου Άττις.