Θέατρο Σταθμός: Όσα θα δούμε τη σεζόν 2023-24

Βρεθήκαμε στη συνέντευξη τύπου του Θεάτρου Σταθμός και πήραμε μια πρώτη γεύση από το ρεπερτόριο που θα παρακολουθήσουμε στη σκηνή του πλήρως ανακαινισμένου θεάτρου τη σεζόν 2023-24 στον έβδομο πια χρόνο λειτουργίας του. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Μάνος Καρατζογιάννης παρουσίασε το πρόγραμμα, κύριος άξονας του οποίου είναι η γυναίκα με τους πολλαπλούς ρόλους της και τις χιλιάδες πλευρές της, με σύνθημα το "Dux femina facti” του Βιργιλίου, με άλλα λόγια "Η γυναίκα ηγείται των γεγονότων”. Πρωτοστατούν οι γυναίκες δραματουργοί και οι γυναικείες σκηνοθετικές ματιές, ξεχωριστή θέση στο πρόγραμμα έχουν όπως πάντα η θεματική της ετερότητας, το ελληνικό έργο, η κλασική δραματουργία, το σκεπτόμενο θέατρο για παιδιά, ενώ επαναλαμβάνονται τέσσερις παραστάσεις που ξεχώρισαν από το περσινό ρεπερτόριο.

Τη νέα σεζόν στο Θέατρο Σταθμός ανοίγει το Διεθνές Φεστιβάλ Αναλόγιο, το οποίο εξαπλώνεται και στο χώρο του Ωδείου Αθηνών (18-21/9), παρουσιάζοντας άπαιχτα σύγχρονα νεοελληνικά έργα γραμμένα από αξιόλογες γυναικείες φωνές του θεάτρου μας. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ στις 19/9, οι ηθοποιοί Λουκία Μιχαλοπούλου και Αντρέας Μαντάς μαζί με τον μουσικό Τηλέμαχο Μούσα διαβάζουν, υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Μάνου Καρατζογιάννη, το καινούργιο θεατρικό έργο της Μαρίας  Λαϊνά ”Λοξοί Δρόμοι” (Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων 2022). Μια ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης και ένας θεατής ανοίγουν διάλογο με την παγκόσμια δραματουργία. Αναζητώντας έναν σπουδαίο γυναικείο ρόλο, η γυναίκα ενσαρκώνει την Έντα Γκάμπλερ, τη Δεσποινίδα Τζούλια, τη Λαίδη Μάκβεθ, την κυρία Άλβινγκ και τη Μήδεια. Ένα έργο θεάτρου εν θεάτρω, όπου χαρακτήρες και λόγια αναμειγνύονται μεταξύ τους, εκφράζοντας σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από τους ήρωες του Ίψεν, του Τσέχοφ, του Στρίντμπεργκ, του Σαίξπηρ, του Ουίλιαμς και του Ευριπίδη.

Ποιες είναι οι 4 παραστάσεις που επαναλαμβάνονται;

Από 25/9 παρουσιάζεται για έναν σύντομο δεύτερο κύκλο το βραβευμένο έργο του Λόρενς Ουίλσον "Blackberry Trout Face", που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από μια ομάδα νέων ηθοποιών -Ανδρέας Γιαννακούλας, Μαντώ Παπαρρηγοπούλου, Γιάννης Τσουμαράκης- σε σκηνοθεσία της Αθηνάς Δελιάδη. Η υπόθεση διαδραματίζεται μια μέρα όπως όλες τις άλλες, τρία ανήλικα αδέλφια ξυπνούν κι ετοιμάζουν το πρωινό τους. Μέσα όμως στο κουτί των δημητριακών ένα γράμμα τους αποκαλύπτει ότι η ηρωινομανής μητέρα τους τα εγκατέλειψε και είναι πλέον μόνα. Συμμορίες, ναρκωτικά, έγκλημα και πορνεία αποτελούν την καθημερινότητα των τριών αδελφών, τα οποία καλούνται ξαφνικά να ενηλικιωθούν ύστερά από τη φυγή της μητέρας τους που προκαλεί μια σειρά από έντονες και απρόβλεπτες αντιδράσεις.

Από 7/10 ο τελευταίος θεατρικός μονόλογος του Βασίλη Κατσικονούρη "Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα", που χάρισε το βραβείο αναγνωστών καλύτερης ανδρικής ερμηνείας για το 2022 στον Γιώργο Νινιό, επαναλαμβάνεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η καταξιωμένη στην Κύπρο ερμηνεύτρια και σκηνοθέτρια Ερμίνα Κυριαζή και ο διακεκριμένος ηθοποιός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αφηγηθούν μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση με κύρια θέματά της την ανδρική μοναξιά και τη ματαίωση, μαζί όμως με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, ως πυξίδα και ως ύστατη νίκη σε πείσμα της ήττας και της φθοράς.

Από 23/10 ο Μάνος Καρατζογιάννης ξαναφορά το προσωπείο του "Ταρτούφου” στην παράσταση του Γιάννη Νταλιάνη που επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Μία από τις λεγόμενες "σκοτεινές" κωμωδίες του Μολιέρου που σατιρίζει τη θρησκοληψία και την υποκρισία, ανεβαίνει σε μια παράσταση που "επικεντρώνεται στο κωμικό συναίσθημα και προσφέρει μια παράσταση καθαρού θεάτρου, με το αποτέλεσμα να αποδεικνύεται ανάλαφρο και διασκεδαστικό και το κέντρο βάρους να πέφτει στις ερμηνείες και τους χαρακτήρες που σκιτσάρονται τόσο ώστε να βρίσκονται στο όριο της καρικατούρας”, διαβάζουμε στην κριτική του "α” για την παράσταση. Το τελικό κείμενο της παράστασης το διαμόρφωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης μένοντας πιστός στο πνεύμα του έργου και της μετάφρασης του Ανδρέα Στάικου. Η απόδοσή του εμπνέεται από την εξωφρενική σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης… Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Θανάσης Βλαβιανός, Ελίζα Σκολίδη, Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Γιώργος Κορομπίλης, Αγγελική Μαρίνου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Θωμάς Σιέκας, Μέγκι Σούλι.

Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατό του, ο Γιάννης Νταλιάνης και η ομάδα του αφιερώνουν την παράσταση στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος εντρύφησε στη δραματουργία του Μολιέρου κι είχε παίξει μάλιστα τον "Ταρτούφο” στη σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου. Σε αυτό το πλαίσιο θα παρουσιαστεί και μια ημερίδα για την σκηνοθετική εργασία του Γιάννη Βογιατζή πάνω στον Μολιέρο.

Τέλος, τον Μάρτιο θα ανέβει ξανά στη σκηνή το "Τραγούδι της Φλέρυς” (φωτό εξωφύλλου). Η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Μάνος Καρατζογιάννης με την Ελένη Κοκκίδου να υποδύεται με ευαισθησία και συγκίνηση τη φωνή-φαινόμενο του ελληνικού τραγουδιού, τη Φλέρυ Νταντωνάκη, μέσα από το ωραίο, μεστό κείμενο του Δημήτρη Οικονόμου. Η Φλέρυ Νταντωνάκη, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ερμηνεύτριες. Έγινε η μούσα του Μάνου Χατζιδάκι τραγουδώντας μοναδικά "Τον Κύκλο του CNS", τον "Μεγάλο Ερωτικό", τις "Γειτονιές του Φεγγαριού", τον "Καπετάν Μιχάλη" και τα "Λειτουργικά". Στο πρώτο θεατρικό του συγγραφέα τη συναντάμε λίγο πριν την τελευταία μεγάλη συναυλία της στη Ρωμαϊκή  Αγορά το 1985 σε μια δύσκολη στιγμή της. Τα συναισθήματά, οι αγωνίες και οι ανασφάλειες της ξεδιπλώνονται μπροστά μας, αναζητώντας το όριο ανάμεσα στην Τέχνη και τη θυσία, την ιδιοφυία και το τίμημα.

Οι 12 πρεμιέρες του Θεάτρου Σταθμός

Οι τρεις πρώτες πρεμιέρες έρχονται στα τέλη του Σεπτέμβρη. Στις 23 και 24 του μήνα ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης και η σκηνοθέτρια Έλενα Σωκράτους, μετά την επιτυχημένη συνεργασία τους στο "Lebensraum”, συναντιούνται ξανά στον θεατρικό μονόλογο "HIV” που αφηγείται την ιστορία της Νιγηριανής εργαζόμενης στο σεξ Επίφανι Γκούντμαν, η οποία υπήρξε θύμα εμπορίας ανθρώπων, διαπομπεύθηκε για "λόγους Δημόσιας Υγείας” και τελικά αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 2012, όταν δεκάδες οροθετικές γυναίκες συνελήφθησαν, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για HIV και προφυλακίστηκαν για κακούργημα αφού προηγουμένως οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα είχαν δημοσιοποιηθεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η παράσταση ενσωματώνει στοιχεία ακουστικής περιγραφής, υπερτιτλισμό και διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα για τυφλά και με μειωμένη όραση μέλη του κοινού – μια πρωτοβουλία της liminal, η οποία προωθεί από το 2016 την ισότιμη συμμετοχή όλων στα αγαθά του πολιτισμού. Ερμηνεύει η Βασιλική Κυπραίου.

Μετά τις sold out παραστάσεις του "2071 – Ο κόσμος που θα αφήσουμε στα παιδιά μας” στο Αρχοντικό Τσιατσιαπά στην Καστοριά, στο πλαίσιο του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός", το έργο για την κλιματική κρίση έρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για τρεις μόνο παραστάσεις (28 & 30/9, 1/10). Ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί τον Αντώνη Μυριαγκό στον ιδιαίτερο αυτό μονόλογο με την αρωγή του μουσικού Τηλέμαχου Μούσα και του video – artist Goran Gagic. Πρόκειται για μια "δραματοποιημένη διάλεξη" του κλιματολόγου Κρις Ράπλεϊ και του καταξιωμένου Βρετανού συγγραφέα Ντάνκαν Μακμίλαν ("Πνεύμονες”, "Όλα τα υπέροχα πράγματα”) που ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας. Βασίζεται στην επιστημονική πορεία του κλιματολόγου και στα συμπεράσματα που εξάγει μέσα από αυτήν, διερωτώμενος εν τέλει "ποιο είναι το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε". 

Το έργο του Νταβίντ Λελέ-Ελό "Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!” που παρουσιάστηκε το 2019 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν με εξαιρετική επιτυχία ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία του Ελισσαίου Βλάχου και ερμηνεία του Μάνου Καρατζογιάννη, ύστερα από τη θριαμβευτική του πρεμιέρα στο 10ο Φεστιβάλ "Ερμηνείες στην Ερμιονίδα". Η παράσταση που δεν καταφέραμε να δούμε τον Ιούλιο στο Θέατρο Βράχων έρχεται από 29/9 στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός. Στο έργο παρακολουθούμε τον Μιλού, έναν Γάλλο που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, ο οποίος ανέκαθεν διέφερε από τους συνομηλίκους του. Στα δεκατέσσερα, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: "Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!". Ο θαυμασμός και η ταύτισή του στο πρόσωπο της Ελληνίδας σταρ του δίνουν κουράγιο, τον οδηγούν να ξεπεράσει οποιεσδήποτε δυσκολίες και να βρει τον πραγματικό του εαυτό.

Τον Οκτώβριο, ο σκηνοθέτης Γιάννης Λεοντάρης μετά το "Όπως πάει το ποτάμι" επιστρέφει στο Θέατρο Σταθμός με τη νουβέλα του Εμμανουήλ Ροΐδη "Ψυχολογία Συριανού συζύγου". Η Αιμιλία Βάλβη υπογράφει τη διασκευή όπου ο ανδρικός λόγος ακούγεται μέσα από ένα γυναικείο σώμα, πολλαπλασιάζοντας τις προοπτικές του κειμένου του Εμμανουήλ Ροΐδη, με τίτλο "Ψυχολογία Συριανού συζύγου: Χριστίνα”. Ένας άνδρας αποφασίζει να παντρευτεί το ερωτικό αντικείμενο του πόθου του ώστε να πάψει να είναι ερωτευμένος. Η σύζυγός του, Χριστίνα, "κλέβει" τις σκέψεις του και τις αποκαλύπτει στους θεατές. Φιλαρέσκεια, πόθος, χιούμορ, ζήλεια και αποκάλυψη όλων των ανδρικών προκαταλήψεων για τον έρωτα και τον γάμο γκρεμίζουν τα στερεότυπα και σχολιάζουν την απουσία του γυναικείου λόγου, τότε και σήμερα. Ερμηνεύει η Αιμιλία Βάλβη με τον Βαγγέλη Χαλκιαδάκη με την πρεμιέρα να έχει οριστεί για τις 4/10.

Την ίδια μέρα ξεκινά και η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου, "Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα”, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία του Κωνσταντίνου Ντέλλα. Πρόκειται για μια σκηνική προσέγγιση της σύνδεσης της μαγείας με τη μαγειρική ως γυναικείος μυστικός κώδικας της περιοχής της Θεσσαλίας. Στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, οι γυναίκες παρέμειναν στο περιθώριο χωρίς να μπορούν να έχουν λόγο στις αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικαίωμα των ανδρών. Πέρα από τις υπόλοιπες εργασίες, με τις οποίες συνέβαλαν στην οικονομική παραγωγή της οικογένειας και της κοινότητας ως εργάτριες, είχαν και την ευθύνη της τροφοδότησης των μελών της οικογένειάς τους, πάντα όμως εντός του οίκου. Έτσι, ανέπτυξαν ένα μυστικό κώδικα, μια λανθάνουσα εξουσία, που στηριζόταν στη χρήση της μαγείας, των "πρακτικών", του ξεματιάσματος και άλλων δεξιοτήτων, μέσα από τη χρήση των υλικών που χρησιμοποιούσαν και στη μαγειρική, τα βότανα και τα χόρτα της περιοχής, το λάδι, το νερό και το αλεύρι. Στη Θεσσαλία, η παράδοση θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο κατέβασμα του φεγγαριού. Τρεις νεαροί ηθοποιοί προσεγγίζουν σκηνικά το γυναικείο σώμα, όπως έχει καταγραφεί στο δικό τους σώμα, μέσα από τις αναφορές στις δικές τους γιαγιάδες. Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, δηλαδή τη μάσκα και τον συντονισμό του λόγου και του σώματος, και έχοντας ως αφετηρία τα στάδια της δημιουργίας της πίτας, αφηγούνται ιστορίες από τις "Μεταμορφώσεις” του Οβίδιου και τα "Φαρσάλια” του Λουκανού, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και έρευνας, από παραδοσιακά τραγούδια και συνεντεύξεις γυναικών έως ιατροσοφικούς κώδικες του 19ου αιώνα. Παίζουν οι Μανούσος Γεωργόπουλος, Πλάτωνας Γιώργος Περλέρος, Γιάννης Σανιδάς.

Βασισμένος στον "Επιτάφιο του Περικλή", όπως τον κατέγραψε ο Θουκυδίδης στην "Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου", ο Ένκε Φεζολλάρι επιστρέφει στο Θέατρο Σταθμός μετά το "Στη χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις" της Ορνέλα Βόρπσι με τη μεταμεσονύκτια παράσταση "Democracy” (από 20/10). Τον χειμώνα του 430 π.Χ. ο Περικλής εκφωνεί τον πιο γνωστό δημόσιο λόγο της αρχαιότητας. Μέσα σε ένα ιδιαίτερα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα εξυμνεί το αίσθημα της αυτοθυσίας των πεσόντων Αθηναίων, οι οποίοι υπερασπίστηκαν ως πολίτες της δημοκρατίας την ακεραιότητα της. Συλλογικές αξίες και βασικές προϋποθέσεις για την ορθή λειτουργία της δημοκρατίας, όπως το κράτος δικαίου, ο πολιτισμός και η ελευθερία μνημονεύονται εμφατικά στον λόγο του Περικλή. Στην παράσταση οι ηθοποιοί καλούνται να λάβουν μέρος σε ένα μεταμεσονύκτιο θεατρικό talk show και να αναμετρηθούν όχι μόνο με τον Περικλή και με τα ζητήματα που προκύπτουν από το δημόσιο λόγο του αλλά και με τους ίδιους τους τους εαυτούς, την κοινωνία που τους περιβάλλει, το αστικό κράτος και τις σύγχρονες πρακτικές του. Ερμηνεύουν οι Νικόλ Δημητρακοπούλου, Χρήστος Καρασαββίδης, Βάνα Πεφάνη, Vefi Redhi και ο Ένκε Φεζολλάρι.

Τον Νοέμβριο ακολουθεί το "Γάλα” του Βασίλη Κατσικονούρη, το έργο-σταθμός του νεοελληνικού θεάτρου επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός είκοσι χρόνια μετά τη συγγραφή του και δέκα μετά το τελευταίο του ανέβασμα στη σκηνή. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του και αγαπιέται. Όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Τη σκηνοθεσία υπογράφουν η Ερμίνα Κυριαζή, η οποία σκηνοθέτησε την περασμένη σεζόν και το πιο πρόσφατο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη "Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα", και ο Μάνος Καρατζογιάννης με τον ίδιο και τους Στέλλα Γκίκα, Δημήτρη Πασσά, Ελένη Σακκά. Η παράστασή αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη που, φέτος, στις 2 Δεκεμβρίου, συμπληρώνονται 15 χρόνια από τον θάνατό του και που ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε το ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου. 

Από τον Δεκέμβριο το Θέατρο Σταθμός προσθέτει στο ρεπερτόριό του ακόμη ένα πρωτόπαικτο στην Ελλάδα έργο. Ο λόγος για το "Bella Figura”, το νέο έργο της Γιασμίνα Ρεζά ("Art", "Ο Θεός της Σφαγής”), σε μετάφραση του Γιώργου Αρχιμανδρίτη. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στον ανοιχτό αέρα έξω από ένα εξοχικό εστιατόριο. Όλα συμβαίνουν μέσα σε μία-μιάμιση ώρα. Ένας άντρας και μια γυναίκα διαπληκτίζονται μέσα σ’ ένα πάρκινγκ. Ο Μπορίς προσπαθεί να πείσει την ερωμένη του, Αντρέα, ανύπαντρη μητέρα και τεχνικό σε φαρμακευτική εταιρεία, να βγει από το αμάξι. Έχει κάνει πριν από λίγο το λάθος να της αποκαλύψει ότι το εστιατόριο που την πήγε, του το συνέστησε η ίδια η σύζυγός του. Τα πράγματα όμως θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Ενώ ο Μπορίς δε βλέπει την ώρα να τελειώσει η βραδιά, ένα ακόμα ζευγάρι κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή: ο Ερίκ και η παιδική φίλη της γυναίκας του, Φρανσουάζ, συνοδευόμενοι από τη μητέρα του Ερίκ, την Υβόν, που γιορτάζει τα γενέθλιά της. Ένα πολύπλοκο, αστείο και σκληρό παιχνίδι εξουσίας θα ξεκινήσει και κανείς δεν πρόκειται να βγει αλώβητος. Ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, η Γιασμίνα Ρεζά υφαίνει αριστοτεχνικά ένα σύγχρονο έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα υπαρξιακά αδιέξοδα, το πέρασμα του χρόνου, την κοινωνική υποκρισία, τη ματαιοδοξία και τη ματαιότητα. "Ποτέ δε διηγήθηκα ιστορίες στα έργα μου", τονίζει σε σημείωμά της για το έργο η συγγραφέας. "Έτσι μην εκπλαγείτε που ισχύει το ίδιο κι εδώ. Εκτός κι αν θεωρείτε τον αβέβαιο και απρόβλεπτο ιστό της ζωής μια ιστορία από μόνο του". Το έργο, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Τόμας Οστερμάϊερ στην Σαουμπίνε το 2015 αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές, σκηνοθετεί ο Μάνος Καρατζογιάννης με τους Υβόννη Μαλτέζου, Φαίη Ξυλά, Παναγιώτη Μπουγιούρη, Ραφίκα Σαουίς και Χρήστο Κοντογεώργη.

Με αφετηρία το σαιξπηρικό πρωτότυπο, η παράσταση "Οθέλλος / Πορνογραφία” εστιάζει στα έμφυλα στερεότυπα και συνδέει την πορνογραφία με τις δολοφονίες γυναικών. Ο Ιάγος παραχαράσσει εικόνες και αφηγείται τον μισογυνισμό. Είναι ένας βιρτουόζος πορνογράφος που απομονώνει χαρακτηριστικά της εξωτερικής εμφάνισης και της κοινωνικής συμπεριφοράς της Δυσδαιμόνας, μετατρέποντας το γυναικείο σώμα σε αναλώσιμο και μισητό. Ο Οθέλλος τον ακολουθεί. Θα δοκιμαστεί επίσης και ο αντίστροφος μηχανισμός: η Αιμιλία, γυναίκα του Ιάγου επιχειρεί με τα ίδια εργαλεία να επεξεργαστεί την εικόνα του ανδρικού σώματος. Ποια μορφή θα είχε μια πορνογραφία γυναικείας σύλληψης; Το εγχείρημα μένει ημιτελές. Ο Ιάγος την δολοφονεί. Ενώ η ανδρική φωνή της πόλης παίζει μουσική. Τη σκηνοθεσία της παράστασης που περιμένουμε τον Ιανουάριο υπογράφει ο Γιάννης Λεοντάρης καθοδηγώντας επί σκηνής τους Αιμιλία Βάλβη, Γιώργο Κριθάρα, Νικόλα Μαραγκόπουλο και Κατερίνα Παπανδρέου.

Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου "Μπέλλος” Αικατερίνη Παπαγεωργίου σκηνοθετεί μια ομάδα ταλαντούχων νέων ηθοποιών στο κλασικό έργο του Άρθουρ Σνίτσλερ "Ο κύκλος του έρωτα” που θα παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο. Δέκα ζευγάρια συνθέτουν το πορτρέτο μιας κοινωνίας που επιδίδεται  στο αγωνιώδες κυνήγι του έρωτα, σπάζοντας τα όρια που θέτουν η κοινωνική θέση, η αστική ηθική και η συζυγική αφοσίωση. Η επιθυμία, η εξουσία και η υποταγή εναλλάσσονται σε ένα νοσηρό παιχνίδι σχέσεων και συγκρούσεων, όπου οι ρόλοι αλλάζουν διαρκώς. Το έργο που λογοκρίθηκε και προκάλεσε σκάνδαλο στην Αυστρία στα τέλη του 19ου αιώνα, διακρίνεται σήμερα για την ειλικρινή απεικόνιση της ψυχολογίας των σχέσεων και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Απόστολος Καμιτσάκης, Γιώργος Πατεράκης, Θάλεια Συκιώτη και Μάγδα Τασούλα.

Η βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή με τον τίτλο "Η Αμάντα τη νύχτα" κρατάει συντροφιά σε όλους τους απόκληρους, τους δυστυχισμένους και κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, σε όλους τους χωρισμένους που θέλουν να μάθουν πώς θα εκδικηθούν τον/την πρώην, σε όλους τους γονείς που θέλουν να μάθουν αν το παιδί τους κάνει ναρκωτικά, αν είναι γκέι ή αν έχει μπλέξει με κακές παρέες, σε όλους αυτούς που θέλουν να ξέρουν αν θα τους χαμογελάσει κάποτε η ζωή, αν θα κερδίσουν το λαχείο ή καμιά κληρονομιά κάποιας ξεχασμένης θείας. Η "Αμάντα τη νύχτα" είναι εδώ για όλους όσους νιώθουν μοναξιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Ένα βράδυ δολοφονείται με μαχαίρι μέσα στο ραδιοφωνικό στούντιο. Μένει μόνο να βρεθεί ο ένοχος και το κίνητρο. Το έργο του Γκουστάβο Οττ "Παβλόφ: δύο δευτερόλεπτα πριν το έγκλημα", γραμμένο το 1986, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι κάτι παραπάνω από μια αστυνομική ιστορία. Εδώ, το έγκλημα λειτουργεί ως αφορμή για να καταδείξει την συντηρητική κοινωνία του τότε αλλά και του τώρα, τον αυτοματοποιημένο τρόπο ζωής μέσα στο καταναλωτικό σύστημα αλλά και την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να ορίσει τη μοίρα του. Τη σκηνοθεσία της παράστασης που θα δούμε τον Απρίλιο από μια ομάδα ταλαντούχων αποφοίτων της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου -Διονυσία Μπαλαμώτη, Βασίλης Μπούτσικος, Ιοκάστη Παπανικολάου, Διονύσης Πιφέας, Στρατής Χατζησταματίου-, υπογράφει ο ηθοποιός Δημήτρης Αποστολόπουλος.

Η Λούλα Αναγνωστάκη, μια από τις πιο σημαντικές και δυναμικές μορφές της ελληνικής δραματουργίας, γράφει στα 1982 την σπαρακτική και σπαρταριστή "Κασέτα". Τον Μάιο του 2024 ο Μάνος Καρατζογιάννης, λάτρης και μελετητής της δραματουργίας της Αναγνωστάκη, την σκηνοθετεί σαράντα περίπου χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά του έργου από τον Κάρολο Κουν και είκοσι μετά την τελευταία παράστασή της στην Αθήνα από τον Γιώργο Αρμένη. Η Λούλα Αναγνωστάκη γράφει σε σημείωμά της για τα πρόσωπα του έργου: "Προέρχονται από τον οικείο γύρω μας κοινωνικό χώρο. Μετέωροι, ανάμεσα στην πρωτόγονη ύπαιθρο, απ’ όπου κατάγονται και το αφιλόξενο τοπίο της πόλης, απ’ όπου μετανάστευσαν, εντάσσονται στο μεγάλο πλήθος των Νεοελλήνων. Κάτοικοι των παρυφών της πρωτεύουσας - αλλά και ακατάπαυστα κυκλοφορώντας στο κέντρο της - προσπαθούν να επιβιώσουν με έναν σπασμωδικό και εύθραυστο ρεαλισμό. Χρησιμοποιώντας βιαστικά τα καινούργια πρότυπα, που αφειδώς, τους προσφέρονται υποχρεώνονται να υπάρξουν με "μικρές" καθημερινές πράξεις. Μέσα όμως σε αυτές τις μικρές πράξεις συμπιέζεται ένας αρχέγονος ψυχισμός, που με αμετάλλακτα τα δικά του συναισθηματικά και φυλετικά στοιχεία, εξακολουθεί να διατηρείται μέσα τους. Τότε τα πρόσωπα αισθάνονται αδικαίωτα, συνειδητοποιούν ότι δεν είναι ευτυχισμένα, χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν τα αίτια, η ζωή τους χάνεται στο τίποτα. Το πρόσωπο που έχει την κασέτα είναι το μόνο που φαίνεται να ξέρει". Παίζουν οι Γιώργος Δεπάστας, Βάσω Καμαράτου, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Ερμίνα Κυριαζή, Σταύρος Μερμήγκης, Σμαράγδα Σμυρναίου και Γιάννης Τσουμαράκης.

Για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2024 το Θέατρο Σταθμός ετοιμάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα στην Έλλη Λαμπέτη με αφορμή τα 40 χρόνια από το θάνατό της.

Ο "Σταθμός" των παιδιών

Στον Μικρό Σταθμό η θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group επιστρέφει από 1/10 με τη νέα διαδραστική παράστασή της "Αδέσποτα". Ένα ευφάνταστο σύγχρονο παραμύθι για παιδιά, γραμμένο από τους σκηνοθέτες Φώτη Δούσο και Αλέξανδρο Ράπτη και την Καλλιόπη Φύκαρη, που αφηγείται τον αγώνα ενός αδέσποτου σκύλου και μιας αδέσποτης γάτας να επιβιώσουν μέσα σ’ ένα αφιλόξενο και εχθρικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε τις προσπάθειες των αρχών της πόλης να την διατηρήσουν καθαρή κι αψεγάδιαστη, καθώς έρχονται σε σύγκρουση με την ύπαρξη των αδέσποτων. Χρησιμοποιώντας την έντονη σωματικότητα -με το ιδιαίτερο είδος σωματικού θεάτρου που η ίδια έχει επινοήσει (kinemo), την υψηλή ενέργεια, την ιδιαίτερη κινησιολογία και τη διαρκή διάδραση με το κοινό, η παράσταση προσφέρει στους μικρούς θεατές ένα θέαμα γεμάτο εκπλήξεις, ανατροπές, χιούμορ και συγκίνηση με στόχο την ευαισθητοποίηση απέναντι στα αδέσποτα ζώα. Παίζουν οι Βέρα Κατσιμπάρου και Κυριακή Λεγάκη Κριμιτζά.

Από 21/10 επιστρέφει και η ομάδα Ονειρόδραμα με την επιτυχημένη διαδραστική παράσταση - εργαστήρι "Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή́!", εμπνευσμένη από το γνωστό βιβλίο "Η τελεία" του Πίτερ Ρέινολντς σε διασκευή του Βασίλη Παπαλαζάρου, για παιδιά ηλικίας 3-8 ετών. Ο Πέρι, ο ήρωας της ιστορίας μας, δεν έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και συχνά́ τα παρατάει με την πρώτη δυσκολία. Δε μιλάει για τα προβλήματά του σε κανέναν, παρά μόνο στην κούκλα του, τον Πουκ. Μια μέρα αρχίζει να του απαντάει η κούκλα (!) και όλα  αλλάζουν στην ζωή́ του. Μια έκθεση ζωγραφικής στο σχολείο θα τον βοηθήσει να ανακαλύψει τη χαρά́ της δημιουργικής διαδικασίας και τη δύναμη της συνεργασίας. Η παράσταση, δοσμένη με χιούμορ και ευαισθησία, γνωρίζει στα παιδιά την έννοια της ενσυναίσθησης και τα μαθαίνει πόσο σημαντικό́ είναι να μοιράζονται τα προβλήματά́ τους με τους άλλους. Στο δεύτερο μέρος, με την καθοδήγηση των έμπειρων ηθοποιών, τα παιδιά συμμετέχουν σε μια μεγάλη ομαδική ζωγραφιά με ελεύθερα σχέδια και χρώματα, η οποία γίνεται αφορμή να δημιουργήσουν όλα μαζί μια καινούργια ιστορία. Παίζουν οι Σταυρούλα - Μελισσάνθη Μάκρα και ο Βασίλης Παπαλαζάρου.

Η Μαίρη Ξανθοπουλίδου σκηνοθετεί το θεατρικό της Σοφιάννας Θεοφάνους "Καλά Χριστούγεννα αγαπητέ μου Τσάρλι”, που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο παιδικού/εφηβικού έργου για το 2022. Πρόκειται για τη συνάντηση δύο εφήβων, ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού, οι οποίοι προσπαθούν να συναντηθούν, ενώ ένας τοίχος ανάμεσά τους τα εμποδίζει. Έτσι, αναγκάζονται να εκμυστηρευτούν τις προσωπικές τους αγωνίες και ανάγκες χωρίς καν να μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον. Το γεγονός αυτό γίνεται η αφορμή να αποκαλυφθούν οι διαφορετικοί κόσμοι απ’ όπου προέρχονται και να δουν ο ένας τον άλλον με τα μάτια της φαντασίας και της ψυχής τους. Το προσφυγικό αποτελεί απλώς το όχημα της συνάντησης των δύο εφήβων που νιώθουν και οι δύο μόνοι σε έναν κόσμο που μοιάζει να μην έχει φτιαχτεί για εκείνους. Με χιούμορ και γενναιοδωρία ανοίγουν σιγά σιγά τις καρδιές τους και ακουμπούν ο ένας πάνω στον άλλο μιλώντας για την αγάπη, τη φιλία αλλά και τις δυσκολίες στην καθημερινότητά τους. Το έργο, που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια και θα παρουσιαστεί τον Δεκέμβριο, βασίστηκε σε πραγματικές ιστορίες ασυνόδευτων προσφύγων μέσα από ένα workshop που πραγματοποιήθηκε στο Μικρό Εθνικό την περίοδο 2018-2019.