Andrea Macchia©
Η καλλιτεχνική σας ταυτότητα γεννήθηκε ουσιαστικά μέσα από την αμφισβήτηση των ιδεών που ο καθένας από εσάς ασπάζεται. Αυτό είναι που κρατά ζωντανή τη συνεργασία σας και την κοινή σας δημιουργική διαδρομή;
Η καλλιτεχνική μας ενέργεια μοιράζεται ανάμεσα στη δημιουργία, στην εκπαίδευση και τις παραστάσεις. Η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τα συμφραζόμενα και να στοχαστούμε πάνω σε ιδέες μέσα από αυτά τα τρία πεδία, έχει προσφέρει πολύ μεγάλο εύρος και βάθος στην έρευνά μας. Το να είμαστε σε θέση να "χορτάσουμε” τις ατομικές μας φυσικές παρορμήσεις απελευθερώνει τις χορογραφικές μας ανάγκες και, στη συνέχεια, η δημιουργία μας δίνει εμπειρία για να τη μεταδώσουμε στους μαθητές μας. Η συνεργασία με τους μαθητές μας μάς επιτρέπει να υποστηρίξουμε τη δική τους σχέση τους με το χορό και τη φόρμα κι αυτό είναι πολύ λυτρωτικό για εμάς. Μέσα από αυτόν τον τρόπο δουλειάς φέρνουμε πολλά πράγματα στο τραπέζι. Ισχύει παρόλα αυτά ότι οι διαφορές μας δυναμιτίζουν ένα μεγάλο μέρος της δημιουργικής σπίθας που υπάρχει ανάμεσά μας.
Τι σας ωθεί να δημιουργήσετε ένα νέο έργο;
Και οι δύο έχουμε μια διαρκή ανάγκη να κινούμαστε και να φτιάχνουμε πράγματα. Αυτός είναι ο τρόπος μας να διαχειριζόμαστε τη ζωή. Πολλά όμως πρέπει να συμβούν για να φτάσουμε στο σημείο να χορέψουμε. Μας εμπνέουν φυσικά τα πράγματα που μας συγκινούν περισσότερο και στην προσωπική μας ζωή. Κάθε φορά ξεκινάμε ένα έργο από πολλές διαφορετικές αφετηρίες. Συζητήσεις, όνειρα, τραγούδια, προσωπικές εμπειρίες, ερωτήσεις, απογοητεύσεις, αισθήσεις, κολλάνε, συσσωρεύονται, αποκτούν βαρύτητα και στη συνέχεια αναπόφευκτα οδηγούν σε ένα νέο πρότζεκτ.
Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές επιρροές στην πορεία σας;
Υπήρξαμε ο ένας η μεγαλύτερη επιρροή του άλλου. Φυσικά μας βοήθησαν πολύ στο να αναπτύξουμε τη δική μας φωνή και τις δικές μας προσεγγίσεις οι βασικοί μας συνεργάτες, η ομάδα που διδάσκει το πρόγραμμά μας "Modus Operandi", καθώς και οι φοιτητές και απόφοιτοι. Η συνεργασία με την Crystal Pite, τον Jonathon Young και τους φίλους μας στο Kidd Pivot είχαν επίσης τεράστια επιρροή στην πρακτική μας. Εμπνεόμαστε ακόμη από δημιουργούς ταινιών, όπως ο Akira Kurosawa και ο Béla Tarr, καθώς και πράγματα με τα οποία μεγαλώσαμε, όπως το "Muppet Show”. Η μουσική του Asa Chang ήταν βαθιά κατατοπιστική στην αρχή της συνεργασίας μας, βοηθώντας μας να αποκαλύψουμε την προσέγγισή μας όσον αφορά την ανάπτυξη χαρακτήρων και την οπτικοακουστική σύνθεση.
"Θέλουμε οι νεώτεροι να αντιμετωπίζουν το χορό ως ανθρώπινη ανάγκη και να βρίσκουν ευχαρίστηση, καταφύγιο, κοινότητα, αυτοσυντήρηση και απελευθέρωση μέσα από αυτόν, ενώ παράλληλα να διαμορφώνουν τις δικές τους πορείες και πρακτικές. Αυτές οι αξίες και οι ακούραστες προσπάθειές μας να τις καλλιεργήσουμε είναι η δική μας επένδυση στην επόμενη γενιά".
Τι χαρακτηρίζει τη χορογραφική σας γλώσσα;
Ιδέες ροής, πλαστικότητας και μεταμόρφωσης. Μια ιδιοσυγκρασιακή τάση και πάθος για την πολυπλοκότητα και τη λεπτομέρεια. Η χρήση συμβόλων για τη δημιουργία χαρακτήρων. Το να προσεγγίζουμε την τέχνη μας ως ανακάλυψη και όχι ως αξίωση - ως κάτι άπειρο πολύ περισσότερο από κάτι πεπερασμένο. Αμέτρητα και διαφορετικά επίπεδα διαδικασιών λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο μιας συλλογικής προσέγγισης από τη φιλόδοξη ομάδα μας. Το να θέτουμε τα ίδια ερωτήματα γύρω από τα φώτα, τον ήχο, το βίντεο και τα προπς που χρησιμοποιούμε. Το να προσπαθούμε να συνθέσουμε την ιδιαιτερότητα με την απελευθέρωση, την αυστηρότητα και το ρίσκο - ένα πραγματικά ευρύ φάσμα γεύσεων, επιρροών, εννοιών και υλικών πηγών.
Λαμβάνοντας υπόψη τα βασικά θέματα της 29ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, τι σημαίνει για εσάς η "(Επι)Στροφή στο σώμα” και επιπλέον σας απασχολεί τι θα αφήσετε πίσω για την επόμενη γενιά;
Είναι σημαντικό για εμάς οι μαθητές του προγράμματός μας, "Modus Operandi”, να αναπτύξουν μια δική τους σχέση με το χορό και να αισθάνονται εφοδιασμένοι και ενδυναμωμένοι να διαμορφώσουν την πρακτική τους όπως θέλουν εκείνοι. Θέλουμε να ανακαλύψουν τη φλόγα που καίει μέσα τους αλλά και όσα θέλουν να αποφύγουν. Θέλουμε να επιλέξουν τις δικές τους εσωτερικές συγκρούσεις και όχι αυτές να τους επιβληθούν μέσα από διακρίσεις ή διχασμούς. Ευχόμαστε οι ευκαιρίες που θα τους δοθούν να εξισορροπούνται με τις δυνατότητές τους και να αναζητήσουν ανθρώπους που είναι αισιόδοξοι για τη φόρμα του χορού. Θέλουμε να αντιμετωπίζουν το χορό ως ανθρώπινη ανάγκη και να βρίσκουν ευχαρίστηση, καταφύγιο, κοινότητα, αυτοσυντήρηση και απελευθέρωση μέσα από αυτόν, ενώ παράλληλα διαμορφώνουν τις δικές τους πορείες και πρακτικές. Αυτές οι αξίες και οι ακούραστες προσπάθειές μας να τις καλλιεργήσουμε είναι η δική μας επένδυση στην επόμενη γενιά.
Διαβάστε Επίσης
Στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας θα παρουσιάσετε το "Bygones” στις 18 Ιουλίου. Τι πραγματεύεται η παράσταση;
Μας συγκινεί ιδιαίτερα η αντακλαστική αντίδραση του να θέλει κάποιος να κάνει τα πράγματα καλύτερα και οι προσπάθειες να μαζέψει τα κομμάτια, να προσπαθήσει ξανά, να επιλύσει την κατάσταση ή απλώς να πάει παρακάτω. Αυτές οι ηρωικές, δύσκολες και παράξενες απόπειρες έχουν οδηγήσει σε μερικές από τις πιο βαθυστόχαστες χορευτικές στιγμές που έχουμε δει και βιώσει. Γενικότερα συμβαίνουν πολλές αλλαγές, αλλά υπάρχουν και πολλές αλλαγές που δεν έχουν συμβεί ακόμα, οπότε αυτή η τάση του να θέλεις να διορθώσεις τα πράγματα είναι ζωτικής σημασίας τόσο για να επιβιώσεις όσο και για να προκαλέσεις την αλλαγή. Εξερευνούμε με ποιο τρόπο κάποια οικιακά αντικείμενα μπορεί να λειτουργήσουν ως όργανα ψυχικού συντονισμού αλλά και το φως και το σκοτάδι ως όρια. Μας ενδιαφέρει το δίπολο μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής και το χρησιμοποιούμε ως ένα είδος παγκόσμιου κώδικα και ορού αλήθειας για το έργο. Το ρητό "Περασμένα ξεχασμένα", που σχετίζεται με τον τίτλο της παράστασής μας, ήταν ένας τρόπος για να σκεφτούμε ότι το να αφήνεις τα πράγματα στην ησυχία τους, μπορεί πολλές φορές να είναι κάτι πολύτιμο.
Το έργο σας έχει περισσότερο κοινωνικοπολιτική ή υπαρξιακή διάσταση;
Νομίζω ότι η δουλειά μας αγγίζει όλες τις διαστάσεις. Μας είναι απαραίτητο το ρήγμα μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού, του ατομικού και του συλλογικού, της μορφής και του άμορφου, της κωμωδίας και της τραγωδίας, της πραγματικότητας και της φαντασίας, μίκρο και μάκρο… Δημιουργεί το χώρο για μας να υιοθετήσουμε μια συμβολική προσέγγιση, να επιτρέψουμε στην αφαιρετικότητα να προσφέρει πολλαπλές διαστάσεις νοήματος. Είναι δύσκολο να μην αισθάνεσαι ότι οι κοινωνικοπολιτικές, υπαρξιακές, κοσμικές και φανταστικές διαστάσεις είναι δεμένες.
Πώς αντιλαμβάνεστε το τοπίο του σύγχρονου χορού;
Από τη δική μας οπτική γωνία, αλλά με μεγάλη αισιοδοξία.
Ακολουθείτε ο καθένας τον δικό του δρόμο παράλληλα με την κοινή σας πορεία;
Ακολουθούμε ο καθένας το δικό του μονοπάτι και συγκεντρωνόμαστε για να δούμε πώς αλληλεπιδρούν τα ευρήματά μας. Αυτή η αλχημεία δημιουργεί ένα είδος βαρύτητας που μας τραβάει μαζί. Δουλεύουμε παράλληλα και σε συνεχή διάλογο. Παρακολουθούμε, επίσης, ο ένας τον άλλον να δουλεύει. Παίρνουμε το προβάδισμα σε συγκεκριμένες ιδέες, δίνουμε ενότητες ή υλικό ο ένας στον άλλο και εργαζόμαστε ταυτόχρονα σε διάφορα πράγματα. Το μεγαλύτερο μέρος της μεθόδου μας βασίζεται στη διαίσθηση και τη σύνδεση που υπάρχει μεταξύ μας. Επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να ερμηνεύουν διαφορετικά αυτό πάνω στο οποίο δουλεύουμε, να κινούμαστε με διαφορετικούς σκοπούς και κίνητρα, έτσι ώστε το έργο μας να παραμένει πολυδιάστατο. Είναι πολύ σημαντικό και για τους δυο μας να προσεγγίζουμε τη δημιουργική διαδικασία ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ως μια ολότητα στο εκατό τοις εκατό, έτσι ώστε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουμε τη συνεργασία μας για να εντοπίσουμε και να διευκρινίσουμε τι είναι πιο επείγον και αναπόσπαστο. Είναι μια πρακτική που μας επιτρέπει να εμπιστευόμαστε τις ιδέες που αναδύονται στη φαντασία του άλλου και παράλληλα μας προκαλεί να εκφράζουμε τις δημιουργικές μας ανάγκες.
Διαβάστε Επίσης
