Όπως θα διαπιστώσετε στον θεατρικό οδηγό μας, που διαρκώς ανανεώνεται, οι παραστάσεις που συνεχίζουν την πορεία τους από το χειμώνα μέχρι και τα τέλη Μαΐου (ακόμα και μέχρι αρχές Ιουνίου σε κάποιες περιπτώσεις) είναι πολλές, είτε μιλάμε για πολυσυζητημένες παραστάσεις που συνεχίζουν με δύναμη από προηγούμενες χρονιές, είτε αναφερόμαστε σε παραστάσεις που έκαναν πρεμιέρα τους πρώτους μήνες του 2023, είτε σε εκείνες που συνεχίζουν ακάθεκτες από την αρχή της φετινής σεζόν.
#1 Οι πρεμιέρες του 2023 που συνεχίζονται
Πολλές παραστάσεις που έκαναν την πρεμιέρα τους εντός του 2023 συνέχισαν όπως ήταν αναμενόμενο την πορεία τους και μετά την Κυριακή των Βαΐων. Βέβαια το γεγονός ότι όλο και περισσότερες ανακοινώνουν ότι θα ρίξουν αυλαία στα τέλη Μαΐου, δίνει άλλο αέρα με πολλές επιλογές στη θεατρική άνοιξη. Μέχρι τις 16 Απριλίου θα έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να δούμε το "Τάο" του Γιώργου Καφετζόπουλου με τον ίδιο και τους Αντώνη Καφετζόπουλο και Θοδωρή Σκυφτούλη επί σκηνής σε ένα νέο ελληνικό έργο-βουτιά στον κόσμο της νύχτας, σε σκηνοθεσία της Δανάης Σπηλιώτη (Επί Κολωνώ), την "Αφιέρωση” του Χάρη Φραγκούλη που αντλεί από το αφήγημα του Μπότο Στράους για την τέχνη της συγγραφής και της μοναξιάς του συγγραφέα (Σφενδόνη) και το "Φτερούγισμα" του Βασίλη Γιαννόπουλου που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί η Αναστασία Παπαστάθη για τη ματαίωση του έρωτα ενός ζευγαριού μετά από 20 χρόνια γάμου (Radar).
Διαβάστε Επίσης
Τέσσερις θεατρικές παραστάσεις που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στο δεύτερο μισό της σεζόν 2022-23 κατεβάζουν αυλαία στις 28/5. Ποιες είναι αυτές; Στο Θέατρο "Πορεία” συνεχίζει ο "Θάνατος στη Βενετία” σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου, που αναδεικνύει τη διαχρονική δύναμη της νουβέλας του Τόμας Μαν με τον Νίκο Χατζόπουλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο "Ιλίσια-Βολανάκης" το "Μακριά από παιδιά" του Γιωργή Τσουρή έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι ξεχωρίζει στις επιλογές του κοινού με απανωτά sold out. Το σύγχρονο ελληνικό έργο που μέσα από την ιστορία ενός σύγχρονου ζευγαριού μιλάει για τα παιδικά τραύματα και τα απωθημένα που κουβαλάμε στην ενήλικη ζωή σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης. Στο Θέατρο "Μπέλλος" τα "Μπλε καστόρινα παπούτσια" του Θανάση Σκρουμπέλου ζωντανεύουν στη θεατρική μεταφορά των 4Frontal εμπνευσμένη από το ομώνυμο μυθιστόρημα, σε σκηνοθεσία του Θανάση Ζερίτη. Μια ιδιότυπη τοιχογραφία των ελληνικών 60s που φέρνει στο προσκήνιο τους περιθωριακούς τύπους του κέντρου "Χαβάη" Μεταξουργείο, που ανεβαίνει στη σκηνή σε μια παράσταση που τιμά το συγγραφικό σύμπαν του Σκρουμπέλου. Στη Νέα Σκηνή "Νίκος Κούρκουλος" του Εθνικού Θεάτρου ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Μόσχος μάς σύστησε φέτος το έργο του Τόνι Κούσνερ "Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα” μέσα από μια καλοκουρδισμένη παράσταση. Με φόντο την περίοδο της ανόδου του ναζισμού, ο συγγραφέας μιλάει για την ευθύνη μας απέναντι στην ιστορία. Παίζουν μεταξύ άλλων οι Αγορίτσα Οικονόμου, Σοφία Σεϊρλή, Λαέρτης Μαλκότσης / Θέμης Πάνου (σε διπλή διανομή).
Διαβάστε Επίσης
Την 1η Ιουνίου κατεβαίνει το "Αντίο, Βερολίνο" στο "Αγγέλων βήμα”, βασισμένο στη σειρά αυτοβιογραφικών διηγημάτων του Κρίστοφερ Ισεργουντ που ενέπνευσε την βραβευμένη με Όσκαρ ταινία "Καμπαρέ", με φόντο την ίδια ιστορική περίοδο στο Βερολίνο των αρχών της δεκαετίας του ‘30. Η Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου υπογράφει τη διασκευή και ο Σταμάτης Μπαντούνας τη σκηνοθεσία. Μέχρι τις αρχές Ιουνίου θα παίζεται επίσης στο Εθνικό Θέατρο Ρεξ, το απόλυτο sold out "Goodbye, Lindita” του Μάριο Μπανούσι (έως 4/6). Ο νέος δημιουργός, ορμώμενος από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, παραδίδει μια παραβολή για το θάνατο, το πένθος και τη διαχείριση της απώλειας σε μια παράσταση σπάνιας σκηνοθετικής ωριμότητας. Την ίδια μέρα κατεβάζει αυλαία και η "Αρκούδα” του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία του έμπειρου ηθοποιού Νίκου Καρδώνη. Πρόκειται για την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, η οποία επέστρεψε για 2ο κύκλο παραστάσεων στο ιστορικό "Αμφι-θέατρο" λόγω μεγάλης επιτυχίας, την οποία χαρακτηρίζουν ο γρήγορος ρυθμός, οι υψηλές εντάσεις και η σάτιρα.
#2 Πολυσυζητημένες παραστάσεις που συνεχίζουν με δύναμη από προηγούμενες σεζόν
Πρόκειται για έργα τα οποία το κοινό ξεχώρισε, γι’ αυτό και υπερβαίνουν τα όρια μίας θεατρικής χρονιάς, εξακολουθώντας να προσελκύουν ακόμη περισσότερους θεατές. Για όγδοη σεζόν, η σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη υποδέχεται τους "12 ενόρκους” του Ρέτζιναλντ Ρόουζ, οι οποίοι πρέπει να λάβουν μία ομόφωνη απόφαση, που θα κρίνει τη ζωή ενός 16χρονου που κατηγορείται για πατροκτονία (έως 28/5). Παραμένοντας στα έργα που πλησιάζουν τη δεκαετία, μέχρι τις 16/5 συνεχίζεται για έβδομο χρόνο το "Κιβώτιο” του Άρη Αλεξάνδρου στο Studio Μαυρομιχάλη. Ο μονόλογος που ερμηνεύει ο Φώτης Μακρής, αν και αφορμάται από την μεταφορά ενός αινιγματικού κιβωτίου που αναλαμβάνει ένας στρατιώτης του Δημοκρατικού Στρατού, "ακολουθεί ένα ανοιχτό πεδίο ερμηνείας”, χωρίς να δίνει εύκολες απαντήσεις, όπως διαβάζουμε στην κριτική του "α”. Μετά από 4 sold out κύκλους παραστάσεων, ο φετινός πρόκειται να είναι και ο τελευταίος για τα "170 τετραγωνικά / Moonwalk", την οικογενειακή ιστορία που χωρά στις διαστάσεις ενός ασφυκτικού σπιτιού, σε κείμενο Γιωργή Τσουρή (έως 28/5, θέατρο Ιλίσια). Τέλος, στο θέατρο "Radar” επαναλαμβάνονται για δεύτερη φορά μετά την περσινή τους επιτυχία οι "Τρομεροί γονείς” του Ζαν Κοκτό, ένα έργο για της οικογενειακές σχέσεις σε σκηνοθεσία Αναστασίας Παπαστάθη (έως 28/5). Το ίδιο ισχύει και για το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι” στο θέατρο "Άλφα - Ληναίος-Φωτίου” σε κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη και σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα, όπου οι δύο τους, με αυτονόητη χημεία μεταξύ τους, υποδύονται ένα ζευγάρι παράνομων εραστών με φόντο τις συναντήσεις τους σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής.
#3 Συνεχίζονται ακάθεκτες από την αρχή της σεζόν
Υπάρχουν, βέβαια, και οι παραστάσεις εκείνες που συντροφεύουν αδιάλειπτα το κοινό από την αρχή της σεζόν και συνεχίζουν ακάθεκτες και μετά το πάλαι ποτέ "όριο” της Κυριακής των Βαΐων. Στο μεγαλοφυές μυαλό του βασανισμένου Τήνιου γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά θα έχουμε την ευκαιρία να περιδιαβούμε με τον μονόλογο "Κοιμώμενος Χαλεπάς... ο σαλός άγιος" του Άγγελου Ανδρεόπουλου στο θέατρο Αλκμήνη, με τον Γιώργη Κοντοπόδη στον ομώνυμο ρόλο (μέχρι 30/5). Μακριά, όχι σε κυκλαδικό νησί αλλά στις Η.Π.Α. των αρχών του 20ού, θα μας μεταφέρει έως τις 27/5 το δραματικό έργο "Ανατολικά της Εδέμ” του Τζον Στάινμπεκ που ήρθε για πρώτη φορά σε ελληνική σκηνή (συγκεκριμένα αυτή του Αγγέλων Βήμα). Στο θέατρο "Tempus Verum” το κοινό θα μπορεί να παρακολουθήσει για λίγες ακόμη παραστάσεις το "Με σιχάθηκα... αλλά και πάλι όχι εντελώς!”, η σκηνική σύνθεση τριών έργων της Λένας Κιτσοπούλου για τους τριάντα-κάτι στην Ελλάδα (έως 28/5), ενώ εξίσου λίγες είναι και οι παραστάσεις που απομένουν για τη σπαρταριστή κωμωδία "Elizadeth” στον πολυχώρο "Vault” (έως 28/5 και αυτή). Μέχρι και μια ανάσα πριν την εκπνοή του Μαΐου (30/5), στο θέατρο του Νέου Κόσμου θα παίζεται μία παράσταση με καταβολές αρχαίου δράματος: πρόκειται, φυσικά, για το "Μια άλλη Θήβα” του Σέρχιο Μπλάνκο με τους ταλαντούχους Θάνο Λέκκα και Δημήτρη Καπουράνη. Τέλος, μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού το κοινό θα μπορεί να παρακολουθήσει το ανατρεπτικό έργο "Αθώος ή ένοχος”, το οποίο κρίνεται από την ετυμηγορία των θεατών-ενόρκων (έως 4/6). Τέλος, μέχρι τις 22/5 παρουσιάζεται το "Δάκρυ της Παναγίας… ένας ύμνος για τη Σμύρνη” του Θανάση Σταυρόπουλου στο θέατρο "Αλκμήνη” με την Γεωργία Ζώη στον ομώνυμο ρόλο υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Μενέλαου Τζαβέλλα.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Το κιβώτιο
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της ελληνικής μεταπολεμικής πεζογραφίας, που εκτυλίσσεται στα τέλη του Εμφυλίου, παρουσιάζεται σε μορφή μονολόγου για 9η χρονιά. Στα τέλη του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου σε μια ανταρτοκρατούμενη πόλη. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα χάνει σταδιακά τα μέλη της. Ο μοναδικός που σώζεται ένας αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο, μόνο που αυτό είναι άδειο. Κατηγορείται ως δολιοφθορέας και φυλακίζεται από τους ίδιους του τους συντρόφους. Προσπαθώντας να αποδείξει την αθωότητά του συντάσσει αναφορές προς έναν άγνωστο ανακριτή, στο μοναδικό μυθιστόρημα του συγγραφέα που θεωρείται μια καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία αλλά και ένα σχόλιο για τον δυτικό πολιτισμό.
170 τετραγωνικά / Moonwalk
Η αγωνιώδης ιστορία δύο αδερφών, που επιστρέφουν στο πατρικό τους, σε μια μικρή πόλη της ελληνικής επαρχίας, μετά το θάνατο του πατέρα τους. Η συνύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη θα προκαλέσει αντιθέσεις και διαφωνίες ανάμεσα στη μικρή εγκυμονούσα αδερφή, τον σύντροφό της και τη μεγάλη αδερφή, η οποία επιστρέφει μετά από πολυετή απουσία με σκοπό να το πουλήσει. H εμφάνιση - βόμβα ενός προσώπου, θα φέρει αντιμέτωπους τους αντιήρωες με το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον τους.
Τρομεροί γονείς
Η τραγική κωμωδία του Ζαν Κοκτό μεταφέρεται από το Παρίσι του 1938 στην Αθήνα του σήμερα για να μιλήσει για τις οικογενειακές σχέσεις αλληλεξάρτησης. Η εκκεντρική προσωπικότητα του Κοκτό, μιας σύνθετης καλλιτεχνικής μορφής του 20ού αιώνα, ξεδιπλώνεται μέσα από τη διαχρονική ιστορία με πρωταγωνιστές μια μάνα αποξενωμένη από τον άντρα της και προσκολλημένη στον γιο της που χειραγωγεί μέσω της αρρώστιας της, τον σύζυγο και πατέρα που καταφεύγει σε εξωσυζυγικές σχέσεις, την ανύπαντρη αδερφή της που ζει μαζί τους και τους εξουσιάζει μέσω του χρήματος, αφού έχει αναλάβει να τους συντηρεί και τον γιο που ερωτεύεται για πρώτη φορά μια κοπέλα και θέλει να σπάσει τα δεσμά της οικογένειας. Οι επιφανειακά άψογες ισορροπίες φθίνουν και οι συνέπειες στη ζωή όλων είναι απροσδόκητες. Η παλαιότερη γενιά αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την νέα, η οποία διεκδικεί την δική της ταυτότητα.
Μια άλλη Θήβα
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους, στην παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Elizadeth
Για τις σχέσεις που διαμορφώνονται ανάμεσα στα μέλη του θιάσου μιας παράστασης και τη ματαιοδοξία που επικρατεί στον κόσμο του θεάματος μιλάει το καυστικό έργο που αποτελεί διασκευή των «Βασιλικών μετά τρούλου» του Χάρη Ρώμα. Δύο χρόνια μετά την έκρηξη της υγειονομικής κρίσης, ένας ηθοποιός καλείται να συγκεντρώσει μια ομάδα ανέργων συναδέλφων του, για να τους ανακοινώσει ότι θα ανεβάσουν τη «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ. Μόνο που πρέπει να τους αποκαλύψει ότι το έργο, θα ανέβει υπό τη μορφή μιούζικαλ και μάλιστα «πειραγμένο», από μια ατάλαντη παρεμβατική συγγραφέα, που όλοι τους σιχαίνονται, η οποία βρήκε έναν φιλοβασιλικό σύλλογο να τους χρηματοδοτήσει. Θα καταφέρει άραγε να τους πείσει να συμμετέχουν και με ποιο τίμημα;
Αθώος ή ένοχος
Ένας διακεκριμένος γιατρός κατηγορείται ότι δολοφόνησε την γυναίκα του για να κληρονομήσει την περιουσία της και ο καλύτερος του φίλος, γνωστός ποινικολόγος αναλαμβάνει την υπεράσπισή του. Μια γιατρός, η Τζένιφερ Μίτσελ, ισχυρίζεται ότι είχαν ερωτική σχέση και πως το βράδυ του φόνου ήταν μαζί. Ωστόσο, τα στοιχεία της ενοχής είναι εξίσου ισχυρά με τα στοιχεία της αθωότητάς του. Τότε μπαίνουν στο παιχνίδι μία Πρόεδρος Δικαστηρίου, μία φαρμακοποιός, ένας δημόσιος κατήγορος, ένας Καθηγητής τοξικολογίας, ένας φύλακας και φυσικά οι θεατές, οι οποίοι καλούνται να γίνουν ένορκοι και να βγάλουν την τελική ετυμηγορία. "Αθώος ή ένοχος" τελικά ο Δρ. Σέργουντ;
Ανατολικά της Εδέμ
Για πρώτη φορά παρουσιάζεται το έργο του νομπελίστα συγγραφέα που διερωτάται πάνω στο δίπολο καλού-κακού, την αναζήτηση της ευτυχίας, το ανεξήγητο της αγάπης και τις συνέπειες της απουσίας της. Στο γεμάτο ανατροπές μυθιστόρημα που αντλεί από την βιβλική ιστορία του Κάιν και του Άβελ, μια κακοποιημένη γυναίκα συναντά έναν άνδρα που την ερωτεύεται και την αφήνει έγκυο στην Καλιφόρνια του 1900. Δεκαεπτά χρόνια μετά, τα δίδυμα παιδιά της πιστεύουν ότι η μητέρα τους πέθανε στη γέννα, αγνοώντας τη σκληρή αλήθεια.
Η αρκούδα
Η υπόθεση εξελίσσεται σ’ ένα αγρόκτημα στην επαρχία του Ρίπλοβο, όπου κατοικεί η Έλενα Πόποβα, μια όμορφη χήρα που μήνες τώρα πενθεί για την απώλεια του συζύγου της. Κλεισμένη και πλήρως απομονωμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, δέχεται την επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού Σμιρνώφ που απαιτεί με άκομψο τρόπο την εξόφληση δυο γραμματίων που του χρωστούσε ο εκλιπών. Η βαρυπενθούσα δεν έχει αντίρρηση, η συμπεριφορά του όμως και οι απόψεις που έχει ο ίδιος για τις γυναίκες την ταράζουν. Η ένταση ανάμεσα τους κορυφώνεται και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Το πένθος, το χρέος και ο έρωτας αντιμετωπίζονται από τον Τσέχοφ με αθωότητα και αυτοσαρκασμό.
Με σιχάθηκα… αλλά και πάλι όχι εντελώς
Τρεις ιστορίες γυναικών από τα έργα της Λένας Κιτσοπούλου «Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.», «Το πράσινό μου το φουστανάκι», «Ο Κατάθλας» ενώνονται σε μία.
Τάο
Στο θεατρικό ντεμπούτο του συγγραφέα, η κινεζική φιλοσοφία κοντράρεται με το ελληνικό ταμπεραμέντο, σε μια σπιντάτη κωμωδία σκληρού ρεαλισμού, που πραγματεύεται μια ιστορία βίαιης ενηλικίωσης, με φόντο τη φυλακή και τον ειρωνικά αλληγορικό κόσμο της νύχτας. Ο Αντρέας Καραμούτσος προγραμματίζει τη συνταξιοδότηση του μετά από εννέα χρόνια στη φυλακή. Ο αλλοπρόσαλλος γιος του ονειρεύεται να κληρονομήσει το πατρικό «βασίλειο» της νύχτας και ο Ιωσήφ Μωυσίδης που «ανέβηκε σαν το φίδι» και πια «τρέχει» την Αθήνα, δεν προτίθεται να παραχωρήσει τίποτα.
Το φτερούγισμα
Μετά από 20 χρόνια γάμου, ένα ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με όσα ποτέ δεν ειπώθηκαν ανάμεσά τους, με αφορμή την εμφάνιση ενός αινιγματικού προσώπου.
Μακριά από παιδιά
Το νεοελληνικό έργο που, μέσα από την ιστορία ενός σύγχρονου ζευγαριού, μιλάει για τα παιδικά τραύματα και απωθημένα που κουβαλούν οι ενήλικοι σκηνοθετεί με το χαρακτηριστικό ρεαλιστικό του ύφος ο Γιώργος Παλούμπης. Μετά από μια τραυματική απώλεια, ο Τάσος και η σύζυγός του Όλγα εγκαταλείπουν το παλιό τους διαμέρισμα και μετακομίζουν στο νέο τους σπίτι. Καθώς προσπαθούν να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα, οι διαφωνίες και οι ανελέητες συγκρούσεις μεταξύ τους πυκνώνουν συνεχώς, και τα ψέματα που τους απομακρύνουν, βαθαίνουν όλο και πιο πολύ, ενώ στο σπίτι φιλοξενούν για λίγες μέρες και την ιδιόρρυθμη μητέρα του Τάσου. Ένας ξάδελφος και ένας διακοσμητής, συμπληρώνουν τους χαρακτήρες αυτής της απρόσμενης αλλά και πολύ οικείας ιστορίας, στην οποία τίποτα δεν είναι αυτό που αρχικά φαίνεται.
Μπλε καστόρινα παπούτσια
Σε ακόμη μία πηγαία, ζωηρή παράστασή τους που εμπνέεται από λογοτεχνικό κείμενο, οι 4Frontal ζωντανεύουν επί σκηνής το ομώνυμο μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου, που συνθέτει μια ιδιότυπη τοιχογραφία των ελληνικών 60s, φέρνοντας στο προσκήνιο τα πρόσωπα ενός περιθωριακού κέντρου τραβεστί του Μεταξουργείου με το όνομα «Χαβάη». «Ήταν οι μέρες που' χε ανοίξει στο Μεταξουργείο, η Χαβάη. Ένα υπόγειο, συνδυασμός ταβέρνας και Φολί Μπερζέρ, που' χε σεπαρέ κι αντί για γυναίκες σέρβιραν άντρες ντυμένοι γυναίκες. Φορούσαν φουρό και ξύριζαν τα πόδια τους κι είχαν φτιάξει βυζιά γυναικεία πάνω στα ανδρικά στήθη τους». Εκεί, ανάμεσα στα πορνεία που μυρίζουν ντετόλ και πατσουλί, τα χαμόσπιτα που μπάζουν νερά και τα ιδιόμορφα καμπαρέ με τις πρώτες τραβεστί, ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου· ανθρώπων που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.
Αντίο, Βερολίνο
Κεντρικός ήρωας του έργου ο νεαρός Κρίστοφερ Ίσεργουντ, αριστοκράτης που έρχεται στο Βερολίνο, με όνειρο να γίνει ένας σπουδαίος συγγραφέας, αλλά, στην ουσία, με την κρυφή επιθυμία να ζήσει την ερωτική απελευθέρωση που δεν βρίσκει στην πατρίδα του. Με τα γραπτά του, γίνεται ο καθρέφτης της βερολινέζικης κοινωνίας, ο οποίος απεικονίζει το ρίζωμα του ναζιστικού εφιάλτη, αλλά, ταυτόχρονα, τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς που έχει φτάσει στο Βερολίνο από όπου γης για να πραγματοποιήσει τα όνειρά της προσπαθώντας να αγνοήσει την απειλή που την κυκλώνει. Στις ιστορίες του Ίσεργουντ, βασίστηκε η σπουδαία ταινία «Καμπαρέ».
Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα
Για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή παρουσιάζεται το έργο που χαρτογραφεί την άνοδο του ναζισμού, εκθέτοντας την ευθύνη της στάσης μας απέναντι στην Ιστορία, από τον συγγραφέα του θρυλικού “Άγγελοι στην Αμερική”. Στο επίκεντρο οι συναντήσεις μιας παρέας αριστερών καλλιτεχνών που ξεκινούν από την Πρωτοχρονιά του 1932, στο σπίτι της ηθοποιού Άγκνες στο Βερολίνο, και συνεχίζονται για ενάμιση χρόνο, αποκαλύπτοντας πώς η πολιτική αναταραχή μπορεί να αλλάξει σταδιακά τις ισορροπίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Γιάννης Μόσχος: «Το έργο του Κούσνερ μάς βάζει απέναντι σε έναν καθρέφτη να κοιτάξουμε στο παρελθόν το δικό μας μέλλον».
Το δάκρυ της Παναγίας… ένας ύμνος για τη Σμύρνη
Η πορεία του Ιησού Χριστού προς τον Γολγοθά παραλληλίζεται με το διωγμό των Ελλήνων από τη Σμύρνη, επενδεδυμένη με σμυρναίικα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους. Στην παράσταση, που στοχεύει να προσεγγίσει την σημαντική αυτή στιγμή της ελληνικής ιστορίας με μια άλλη οπτική, μια γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης με τη βοήθεια μιας άλλης γυναίκας κι ενός νεαρού άνδρα. Πρόκειται για την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη που την οδηγούν όταν όλα για εκείνη είναι πια χαμένα.
Αφιέρωση
Tο μυθιστόρημα του Μπότο Στράους ως πηγή έμπνευσης μιας παράστασης για την διαχείριση του πόνου της ερωτικής απώλειας και την πνευματικότητα της κεντρικής Ευρώπης του 19ου. “Αυτός λέει: «Όπως ξέρεις, έχει κανείς τα ίδια αποτελέσματα, όταν ρίξει έναν απεριόριστο αριθμό νομισμάτων ή όταν ρίξει απεριόριστες φορές το ίδιο νόμισμα...» Αυτή δεν καταλαβαίνει τι της λέει, γιατί ταυτόχρονα τον ποθεί πολύ έντονα. Αυτός επαναλαμβάνει την πρόταση, γιατί αυτή ήταν η παράκλησή της. Αυτή αφουγκράζεται για να συλλάβει τον λόγο που τον κάνει να πει αυτήν την πρόταση κι έτσι πάλι της ξεφεύγει το νόημα. Φωνάζει ότι δεν καταλαβαίνει για τι πράγμα γίνεται λόγος. Παραιτείται, δεν θέλει να ακούσει τίποτα, βγαίνει από το δωμάτιο τρέχοντας.”
Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επιστρέφει για τρίτη χρονιά σε μια επετεικαή εκδοχή για τα 86 χρόνια από το θάνατό του, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
Οι 12 ένορκοι
Για 10η χρονιά και με ανανεωμένο καστ δώδεκα ένορκοι πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας ο καθένας τη συνείδησή του και ταυτόχρονα τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για πατροκτονία. Η ζωή του βρίσκεται στα χέρια δώδεκα ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι τελικά ένοχο και η απόφασή τους θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος βρεθεί ένοχος, η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι δώδεκα άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα μικρό δωμάτιο, άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε ταυτίζονται αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από δώδεκα πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή.
Θάνατος στη Βενετία
Την ιστορία της ερωτικής έλξης ενός επιτυχημένου, μεσήλικα συγγραφέα για ένα νεαρό αγόρι με το οποίο παραθερίζει στο ίδιο ξενοδοχείο πραγματεύεται το αριστουργηματικό έργο-σπουδή στην ομορφιά.
Goodbye, Lindita
Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης παρουσιάζει ξανά την επιτυχημένη, προσωπικής σύλληψης εικαστική περφόρμανς του, που εμπνέεται από τα ταφικά έθιμα και τις παραδόσεις των Βαλκανίων και επικεντρώνεται στο θέμα του θανάτου, του πένθους και της διαχείρισης της απώλειας. Η παράσταση διαδραματίζεται σε ένα απλοϊκό σπίτι με στοιχειώδη έπιπλα και ξεκινά από τις καθημερινές, σχεδόν μηχανικές δραστηριότητες ενός μεσήλικου ζευγαριού. Σύντομα τα πράγματα αλλάζουν και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ο οικείος χώρος σταδιακά μετουσιώνεται, συμμετέχοντας μαζί με τους ερμηνευτές σε μία αποχαιρετιστήρια ταφική τελετουργία που οδηγείται ολοένα στην κλιμάκωση. Το έργο, μέσα από την δύναμή του, συνομιλεί προσωπικά με κάθε θεατή, χωρίς, μάλιστα, να αξιοποιεί καθόλου τον λόγο.
Θέλω να σου κρατάω το χέρι
Το τραγούδι των Μπιτλς «I want to hold your hand» ενέπνευσε ένα έργο με πρωταγωνιστές του δύο «παράνομους» εραστές οι οποίοι αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους, που επιστρέφει για τέταρτη χρονιά για να μιλήσει για τις σχέσεις μέσα από ένα εκρηκτικό τετ α τετ. To σκηνικό, ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Τα μόνα πρόσωπα, εκείνοι. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας που εμπλέκονται μαζί σε ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Αυτό που ψάχνουν, όμως, τελικά, μέσα από τις συναντήσεις τους, είναι κάτι απλό: λίγη ουσιαστική συντροφικότητα.
