1. Το Από Μηχανής Θέατρο είναι το θεατρικό μου σπίτι, την ίδια ώρα όμως μια καλλιτεχνική στέγη ανοιχτή, προσβάσιμη και φιλόξενη σε συνεργασίες, ένας τόπος με πολυφωνική ταυτότητα όπου το θέατρο ρεπερτορίου έχει την τιμητική του.
2. Είναι ρίσκο αλλά έχει και χαρά η ενασχόληση με την καλλιτεχνική διεύθυνση του Από Μηχανής Θεάτρου καθώς έχω την ευθύνη και τον έλεγχο όχι πλέον μόνο του ρόλου που υποδύομαι ή της παράστασης στην οποία συμμετέχω αλλά ενός ολόκληρου θεατρικού οργανισμού. Απ’ αυτήν τη θέση μού δίνεται η δυνατότητα να σχεδιάσω στο σύνολο το καλλιτεχνικό μου όραμα με την επιδίωξη να παρουσιάζεται κάθε σεζόν ένα ρεπερτόριο
πολυσυλλεκτικό, σύγχρονο, ποικιλόμορφο, ενδιαφέρον.
3. Ο στόχος μου αυτήν τη χρονιά είνα ένα μακρινό ταξίδι το καλοκαίρι με τροχόσπιτο.
4. Το "Καλιφόρνια Ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά" του Βασίλη Κατσικονούρη είναι το "σίκουελ" της μεγάλης επιτυχίας "Καλιφόρνια Ντρίμιν" που είχε γραφτεί και παρουσιαστεί πριν 20 χρόνια και τώρα έρχεται για να μας θυμίσει για όσους είχαν δει το πρώτο έργο ή για να μας συστήσει για όσους θα δουν κατευθείαν αυτό, μια παρέα δυο αγοριών και δυο κοριτσιών, εικοσάρηδων τότε, σαραντάρηδων πλέον στο εδώ και τώρα, στην Ελλάδα της μετά-κόβιντ εποχής. Πόσο προχώρησαν στη ζωή τους τα 20 χρόνια που μεσολάβησαν; Έχουν πετύχει ή έχουν αποτύχει; Έχουν πραγματοποιήσει τα όνειρά τους ή έχουν μείνει στάσιμοι σε ένα απροσπέλαστο τέλμα; To "Καλιφόρνια Ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά" είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο για την κρίση που δεν τελειώνει ποτέ, μια τραγελαφική κωμωδία για μια γενιά που
ακόμα κι αν και θεωρείται "χαμένη", δεν σταματά να κυνηγά το όνειρο.
5. Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι η Γιούλη ή αλλιώς Βουβού, μια γυναίκα γύρω στα σαράντα η οποία τα τελευταία 20 χρόνια δουλεύει μανικιουρίστ στο ίδιο συνοικιακό κομμωτήριο και τα έχει με τον ίδιο άντρα ενώ εναγωνίως επιθυμεί να αποκτήσει μαζί του ένα παιδί μιας και πλέον όπως λέει και η ίδια "τα περιθώρια στενεύουν". Μια γυναίκα εξωστρεφής, διαχυτική, ζωντανή, που αγαπάει αλλά και θυμώνει σε υπερθετικό βαθμό κι ακόμα κι αν πολλές φορές δεν αντέχει τους δύο άντρες της παρέας, δηλαδή τον σύντροφό
της, τον Άρη και τον φίλο τους, τον Ντίνο, την ίδια στιγμή, τους νοιάζεται σαν οικογένεια και τους αγαπά απόλυτα.
6. Όλα αυτά τα χρόνια που κάνω θέατρο έμαθα ότι η δουλειά αυτή, είτε σε επίπεδο παραγωγής είτε αμιγώς καλλιτεχνικό, είναι μαραθώνιος. Η διάρκεια, η συνέπεια, οι καλές συνεργασίες είναι τελικά εκείνα που σε χαρακτηρίζουν και σε κρατάνε στο προσκήνιο. Μια διαδρομή στην οποία διαρκώς περνάς εξετάσεις κι ασφαλώς θα υπάρξουν φορές που θα "κοπείς" όμως στο τέλος της ημέρας το σημαντικό είναι να κατορθώσεις να χτίσεις με
το κοινό ισχυρούς δεσμούς που θα έχουν διάρκεια στο χρόνο.
7. Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Τσέχωφ και ο Σαίξπηρ. Η επιστημονική μελέτη και ταυτόχρονα η ευαίσθητη ματιά στην περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης του πρώτου και η ποιητικότητα του λόγου αλλά και οι αμέτρητες δυνατότητες που σού δίνει από γραφής για σκηνικό "παιχνίδι" του δεύτερου, με συγκινούν βαθιά.
8. Η πιο αστεία κριτική που μου έγραψαν ήταν όταν έπαιζα την "Προσωπική Συμφωνία" του Ρόναλντ Χάργουντ. Ο ρόλος μου είχε από γραφής ελάχιστες ατάκες εντούτοις ήταν όμως τοποθετημένος σχεδόν σε όλη τη διάρκεια επί σκηνής ως μάρτυρας περισσότερο των όσων συνέβαιναν προσπαθώντας να απορροφήσει τους όποιους κραδασμούς. Ένας λοιπόν
θεατής είχε "παραπονεθεί" πολύ τρυφερά ότι είμαι λιγομίλητη, ότι θα έπρεπε να μιλάω πιο πολύ!
9. Μια ώρα πριν ανοίξει η αυλαία οι πεταλούδες στο στομάχι μου χορεύουν, οι παλμοί της καρδιάς μου ανεβαίνουν, μια "άγρια" λαχτάρα με κατακλύζει να συναντηθώ με τον ρόλο, το έργο, το θίασο επί σκηνής μα προπαντός να συναντηθώ με το κοινό, να αφουγκραστώ τον παλμό και τις αντιδράσεις του. Κάθε φορά σαν στο πρώτο ραντεβού με τον μεγάλο έρωτα,
κάθε φορά το ίδιο καρδιοχτύπι, κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά.
10. Δυο αγαπημένα μου σημεία στην Αθήνα είνα η γειτονιά μου το Μετς όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι ύστερα από αρκετά χρόνια περιπλάνησης, επέστρεψα για να εγκατασταθώ ξανά με τη δική μου πλέον οικογένεια και ο Εθνικός Κήπος, με τους πολύχρωμους παπαγάλους και τις ηλιαχτίδες να ξεπροβάλουν μέσα από τα αμέτρητα φυτά.
Περισσότερες πληροφορίες
Καλιφόρνια ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά
Οι εικοσάρηδες που γνωρίσαμε στο πρώτο μέρος του έργου σαρανταρίζουν σε μια κοινωνία που βιώνει μια παρατεταμένη κρίση, αλλά δεν παύουν να ονειρεύονται.