Η πολυσυζητημένη all star "Αντιγόνη" του Σοφοκλή που παρουσίασε φέτος το καλοκαίρι ο καταξιωμένος και αγαπημένος στο ελληνικό κοινό σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου ολοκληρώνει τον κύκλο της στο Ηρώδειο στις 26 Σεπτεμβρίου. Στην παράσταση της δημοφιλέστερης τραγωδίας που έκανε ιστορικό ρεκόρ εισιτηρίων με περισσότερους από 18.000 θεατές να περνούν από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, συσπειρώθηκε ένας θίασος που ενώνει τρεις διαφορετικές γενιές ηθοποιών. Η Έλλη Τρίγγου ως Αντιγόνη και ο Βασίλης Μπισμπίκης ως Κρέων ηγούνται ενός θιάσου εξαιρετικών ερμηνευτών -Δανάη Μιχαλάκη (Ισμήνη), Γιώργος Παπαγεωργίου (Άγγελος), Χρήστος Σαπουντζής (Τειρεσίας), Κώστας Κορωναίος (Φύλακας), Στρατής Χατζησταματίου (Αίμονας), Μαρίνα Αργυρίδου (Ευρυδίκη), Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Κορυφαίος του Χορού), Έντγκεν Λάμε, Γιάννης Μαστρογιάννης, Περικλής Σιούντας (Χορός)- στην σκηνική εκδοχή του Λιθουανού σκηνοθέτη, που στο παρελθόν έχει αναμετρηθεί με το αρχαίο δράμα αφήνοντας το δικό του στίγμα.
Ο Λιθουανός σκηνοθέτης προτείνει μια σύγχρονη, επίκαιρη και δυναμική μεταφορά της τραγωδίας εστιάζοντας στην ανεκτίμητη αξία της χαράς ως βάση της ανθρώπινης ύπαρξης. Όπως σημειώνει: "Σ’ αυτό το βάναυσο γλέντι της εκστατικής χαράς και του πένθους, ο Κρέων, ο νέος ηγεμόνας της Θήβας, κάνει ό, τι μπορεί για να αποδείξει τις ηγετικές του ικανότητες. Για εκείνον αυτό το γλέντι έχει άλλο νόημα: είναι μια τελετή που θα τον καταστήσει τύραννο. Αλλά και η νεαρή Αντιγόνη έχει επίσης γιορτινή διάθεση. Η γιορτή της είναι εσωτερική, προσωπική, μοναχική· μια γιορτή ανυπακοής, φωτισμένη με τον ενθουσιασμό της αντίστασης στην ηθική του "πολιτικού πραγματισμού" της ανδρικής εξουσίας".
Η μετάφραση είναι του Γιώργου Μπλάνα, η σκηνογραφία και ενδυματολογία του Κένι ΜακΛέλαν, η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Δημήτρη Θεοχάρη, η χορογραφία του Έντγκεν Λάμε, οι φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου και οι φωτογραφίες του Θωμά Δασκαλάκη.
Προπώληση μέσω ticketservices.gr
Περισσότερες πληροφορίες
Αντιγόνη
Η ανάγνωση του καταξιωμένου σκηνοθέτη πάνω στη δημοφιλέστερη τραγωδία του αρχαίου δράματος εστιάζει στο αίσθημα της χαράς ως βάση της ανθρώπινης ύπαρξης.