"Είμαστε ήδη όχι στο 100%, αλλά στο 200%", μου λέει βράδυ Παρασκευής με το "Iώdio" κατάμεστο, όταν τη ρωτώ αν έχει δώσει όλα τα γκάζια στην κουζίνα. Την παρακολουθώ όλο το βράδυ να ανεβοκατεβαίνει απ’ την κουζίνα στη σάλα, να χαιρετάει τα τραπέζια, να παρουσιάζει τα πιάτα, να φεγγοβολάει απ’ τη χαρά της για το ολοκαίνουριο εστιατόριο, την κοσμοσυρροή του, τα σχόλια απ’ τα τραπέζια μέσα κι έξω απ’ τον φωτογενή, εξωστρεφή και κεφάτο χώρο. "Πρέπει να δοκιμάσεις φρέσκο ψάρι ψητό, τα φέρνουμε από τη Χαλκίδα και όσοι έχουν φάει απόψε έχουν πάθει πλάκα", μου λέει περήφανα, στρέφοντας το βλέμμα μου προς το display με τους μεγάλους ροφούς και τις σφυρίδες, πλάι σε καλοκαθαρισμένα στρείδια και κασετίνες με χαβιάρι – "τα θαλασσινά ντελικατέσεν μας", όπως τα χαρακτηρίζει η Γεωργιάννα Χιλιαδάκη.
Δεν έχει κλείσει εβδομάδα ακόμη, κι όμως το Ιώdio, ένα "μοντέρνο ψαρομάγαζο", όπως το περιγράφει, στο οποίο η πολυβραβευμένη σεφ κρατά το ρόλο όχι μόνο της head chef, αλλά και της συνιδιοκτήτριας, έχει ήδη κάνει το γκελ του, έχει βρει τον κόσμο του, έχει αρχίσει να χτίζει σταθερούς θαμώνες: πετύχαμε περιπτώσεις ανθρώπων που, φεύγοντας, έκαναν προκράτηση όχι για την επόμενη, αλλά για τις επόμενες (πληθυντικός) επισκέψεις τους, μαρκάροντας, μάλιστα, και το τραπέζι στο οποίο ήθελαν να καθίσουν. Και γιατί όχι; Ο χώρος είναι ultra φιλόξενος, ανοιχτόκαρδος και φωτεινός, το λευκό μωσαϊκό λάμπει στη μέσα σάλα, οι μεγάλες τζαμαρίες προσφέρουν ωραίο χάζι στα τραπέζια έξω στο υπερυψωμένο πεζοδρόμιο, ο φωτισμός δίνει ατμόσφαιρα και μυστήριο, οι σικάτες λεπτομέρειες και τα προσεγμένα φινιρίσματα, από τα μαρμάρινα τραπέζια περιμετρικά της σάλας μέχρι τα εντυπωσιακά φωτιστικά πάνω απ’ τις μεγάλες ροτόντες στα σεπαρέ των μετόπισθεν, προσθέτουν λάμψη και πολυτέλεια σε έναν χώρο όπου επικρατεί ατμόσφαιρα γιορτής.
"Θέλαμε να κάνουμε ένα μαγαζί που να είναι εύκολο, να μην είναι καθόλου στημένο, να αισθάνεται ο άλλος ότι μπορεί να έρθει ξανά και ξανά" εξηγεί η Χιλιαδάκη, που δεν είναι άγνωστη στη γειτονιά: κρατάει εδώ και χρόνια την κουζίνα του "Zurbaran", ενός από τα διαχρονικότερα σουξέ του Κολωνακίου, μόλις δυο τετράγωνα πιο πέρα. Με τον ιδιοκτήτη του "Zurbaran", Χάρη Σπύρου άλλωστε, είναι που συνέπραξε και για το "Iώdio". "Ο Χάρης, μάλιστα, ήταν που είχε ήδη κλείσει το χώρο, έχοντας το μυαλό του να κάνει ένα μαγαζί για ψάρι", εξηγεί η Χιλιαδάκη, που εκείνη την περίοδο ήταν ήδη σε mood να ξεκινήσει κάτι δικό της, παρέα με τις δυο πιο αγαπητές "αξιωματικούς" της: τη Δανάη Βορίδου και την Ερασμία Μπαλάσκα, τα άλλα δύο τρίτα των "Charlie’s Angels". "Αρχικά είχαμε στο μυαλό μας ένα πιο απλό concept ψαροφαγίας", προσθέτει "σιγά - σιγά όμως, μέσω και των δοκιμών που κάναμε, η ιδέα εξελίχθηκε και καταλήξαμε στο τελικό μενού".
Το "Iώdio”, παρεμπιπτόντως, στεγάζεται εκεί όπου μέχρι πέρσι βρίσκαμε το "Stinkin Bishop" και ο χώρος έχει γυρίσει ανάποδα. Τίποτα δε θυμίζει την προηγούμενη διάταξη, οι γραμμές έχουν γίνει πιο καθαρές, τα χρώματα φωτεινά, τα τραπέζια απλώνονται άνετα κι αυτό το πρώτο βράδι Παρασκευής (πάντα ένα σημαντικό σημείο αναφοράς η πρώτη Παρασκευή για κάθε νέο εστιατόριο) φιλοξενούν ένα ιδιότυπο mix κόσμου: από σοφιστικέ μεσήλικες με καλλιτεχνικό vibe και ιδιαίτερη έφεση στο να στριφογυρίζουν τα ποτήρια με τις Σαντορίνες τους, μέχρι μεγάλα κεφάλια από τα τριγύρω δικηγορικά γραφεία, ή πολιτικούς με διαμερίσματα στην περιοχή, αλλά και καλοβαλμένα ανδρόγυνα με τα παιδιά τους, να δίνουν έναν τόνο μαγαζιού της γειτονιάς. Τριγύρω, μεγάλες παρέες ξένων κι Ελλήνων, με την ευχέρειά τους να στραφταλίζει στους καρπούς των κυρίων και στους λαιμούς των κυριών τους, αλλά και νεαρά ζευγάρια στον έξω χώρο, με τους συνοδούς αφοσιωμένους περισσότερο στον Παναθηναϊκό που παίζει μπάσκετ στο κινητό τους, παρά στις ντάμες τους που χαζεύουν την κίνηση στη Λουκιανού.
Η παρέα δίπλα μας ξεκινά με στρείδια και χαβιάρι και δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά μέρη καλύτερα από ένα high end ψαράδικο στο Κολωνάκι, για να ξεκινήσεις με στρείδια και χαβιάρι το δείπνο σου, εμείς όμως σκεφτόμαστε να το πάμε πιο παραδοσιακά, με ταραμά και λαγάνα. Μην παρεξηγείτε, δεν είναι θέμα τιμολογιακό: για την ακρίβεια, λαμβάνοντας υπόψιν το είδος του μαγαζιού, το εκτόπισμα της σεφ του, και τον ταχυδρομικό κώδικα της τοποθεσίας του, οι τιμές στο "Ιώδιο" είναι μια χαρά φιλικές, με κάτι για τον καθένα – κάτι που ισχύει και για τη λίστα κρασιών.
Πριν έρθει ο πληθωρικός ταραμάς, που γαρνίρεται με bonito flakes και συνοδεύεται από αεράτη mini λαγάνα χωρίς γλυκάνισο (επιλογή που δε μας βρήκε απόλυτα σύμφωνους, αλλά δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας), το τραπέζι μας άνοιξε μια πιατέλα με αυγοτάραχο, φρέσκο βούτυρο και λευκή σοκολάτα, πλάι σε φρυγανισμένο ψωμί σίκαλης με φρέσκο ελαιόλαδο – ένα καλωσόρισμα γενναιόδωρης νοστιμιάς που δίνει ζηλευτό ευζωιστικό στίγμα. Στο ημίπαστο σκουμπρί που δοκιμάσαμε στη συνέχεια, χαρήκαμε απολαυστική υφή στο ψάρι, αν και μας έλειψαν τα αρώματα από το φλόγιστρο στο ψάρι κι από τις jalapenos στο dressing που πλούτιζε τη ζουμερή μπουκιά, όμως μας ενθουσίασε το "γιουβαρλάκι" από ταρτάρ σφυρίδας, το πιο δημιουργικό απ’ ωμά πιάτα του μενού: αφράτο το ολόφρεσκο ψάρι, του πάει πολύ το χοντρό κόψιμο που αναδεικνύει το πλούσιο δάγκωμά του, ενώ τα αρώματα από το ντρεσάρισμα φέρνουν πράγματι στο στόμα γεύσεις από χειμωνιάτικες Κυριακές στης γιαγιάς.
Το ψητό χταπόδι με σταμναγκάθι σαν τσιμιτσούρι, αν και θα το προτιμούσαμε με λίγο πιο στακάτο, χυμώδες δάγκωμα, ήταν νόστιμο κι εκφραστικό και κέρδιζε πλούσιες βοτανικές γεύσεις απ’ το χορταρικό του, η δε σεφταλιά μπακαλιάρου είναι σκέτη λιχουδιά, που θα γίνει ακόμη πιο μαυλιστική όταν ρονταριστεί το καραμέλωμα της αρνίσιας μπόλιας. Όσο για τα ζυμαρικά, βγάζουν στην επιφάνεια όλη η δουλειά που γίνεται στην κουζίνα του υπογείου: το signature spaghetti με πορφύρες έχει σάλτσα πεντανόστιμη, με βάθος και διάρκεια αλλά και δάγκωμα λιχούδικο και λιπαρό σα θαλασσινό guanciale από την πορφύρα, ενώ η αχινομακαρονάδα είναι η ίδια που σέρβιρε η Χιλιαδάκη στη σάλα του Funky Gourmet. "Ό,τι μαγειρεύουμε το μαγειρεύουμε σε ζωμό, κι είναι ο ίδιος ζωμός που κάναμε στο Funky, ο ίδιος που κάνω στο Zurbaran, ο ίδιος που θα κάνω και στο Yaboo", λέει η σεφ. "Μπορεί να μη τους φαίνεται στο πιάτο, κι αυτό είναι κάτι ηθελημένο, όμως όλα τα πιάτα που βγαίνουν στο "Iώdio" έχουν πολλή δουλειά από πίσω, πολλή προετοιμασία και όλη την εμπειρία και τη γνώση που βγάζαμε στα πιάτα του "Funky"", επισημαίνει.
Όσο για το φινάλε, στα επιδόρπια το "Ιώδιο" δίνει πραγματικά ρέστα. Απ’ τα δύο παγωτά, το υποδειγματικό fior di latte με ξύσμα lime είναι ιδανικό για ανάλαφρο τελείωμα μετά το ψάρι σας, ενώ το παγωτό φιστίκι, με κρέμα φιστίκι, καραμελωμένα φιστίκια και γλυκό βύσσινο το προτείνουν για δύο άτομα, είναι όμως τόσο νόστιμο που δεν είναι απίθανο να τσακωθείτε αν το βάλετε στη μέση. Το αθηναϊκό Σικάγο, που θα δείτε να παίζει πολύ στο timeline σας λόγω του ρετρό ινσταγκραμικού του στησίματος, είναι ένα αναπολογητικά σοκολατένιο, αλλά και προσεκτικά ισορροπημένο πληθωρικό επιδόρπιο, η δε γαλατόπιτα με καραμελωμένο nori, κάτι ανάμεσα σε cheesecake και crème brulee στο στήσιμο και το δάγκωμα, φέρνει πλούσια τη γεύση του πρωτότυπου στο στόμα, με μια ευπρόσδεκτη καίτοι ανεπαίσθητη ιωδιούχα νότα χάρη στο φύκι.
"Ναι αλλά ψάρι ψητό δεν φάγατε", μας λέει η Χιλιαδάκη καθώς φεύγουμε. Τι να κάνουμε λοιπόν κι εμείς, κλείσαμε από τώρα το τραπέζι για την επόμενη επίσκεψή μας, αναμένοντας σύντομα να αρχίσει και το μεσημεριανό σέρβις…
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
