Δεν ξέρω πώς καλύτερα να το περιγράψω, παρά να πω ότι το μαγαζί έχει τη σαγήνη μιας γοητευτικής γαλλιδούλας με φιογκάκι στο λαιμό και κόκκινο κραγιόν στο αινιγματικό χαμόγελο: μια γλύκα, ένα μυστήριο και μια νότα από πειραγμένο κλασικό έχει η ατμόσφαιρα που έχουν στήσει στο "Asωτος” o σεφ και συνιδιοκτήτης Μιχάλης Μερζένης, με τους συνεταίρους του Λέλο Γεωργόπουλο (The Clumsies, Loco κ.ά.) και Παναγιώτη Κουτσουμπή - Νικόλα Σπυρόπουλο (Poco a Poco, Forte κ.ά), δίνοντας νέα πνοή στο χώρο όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν το Frater & Soror, ακριβώς απέναντι από την πλατεία Προσκόπων.
Δεν έχουν αλλάξει πολλά στο χώρο σε σχέση με πριν, αλλά με έναν τρόπο είναι σα να έχουν αλλάξει όλα. Η αγριάδα στους τοίχους, με τα εμφανή μπετά και τα μεταλλικά στοιχεία, είναι ακόμη εκεί και η διαρρύθμιση είναι λίγο πολύ η ίδια, η γρετζάδα του χώρου όμως αποκτά καινούριο ρόλο έτσι ωραία που την κοντράρει το φινετσάτο στρώσιμο με τα λευκά τραπεζομάντιλα και τα γυαλιστερά σερβίτσια, ενώ τα κόκκινα γαρυφαλάκια στα μίνι καρτούτσα, με τις τρεμάμενες φλογίτσες στα καντηλάκια πλάι τους, αγκαλιασμένα από φωτισμό κινηματογραφικό μ’ έναν τρόπο, αποδίδουν εικαστικά αυτό που υποννοεί ο "Asωtos" με το moto του, "Rogue Taverna".
Ως "αγύρτικη ταβέρνα" θα μας το μετέφραζε αυτό η google, είναι όμως περισσότερο η ταβέρνα όπως ήθελε να την κάνει ένας ικανός, ταλαντούχος, άρτια καταρτισμένος, αλλά και περιπετειώδης σεφ που αυτομόλησε. Που ξεστράτισε από τις διαδρομές της "καλής κουζίνας" και της "καθώς πρέπει" εστίασης, έκανε μαγειρικές αλητείες από ‘δω κι από ‘κει, κι επιστρέφει τώρα στην Αθήνα ως Άσωτος, όχι για να μεταμελήσει, αλλά για να διεκδικήσει τη θέση του στο τραπέζι της εστιατορικής άνθισης της πόλης. Το αν θα του τη δώσει το κοινό της πόλης δεν είναι δική μας δουλειά να το προβλέψουμε, αυτό που μπορούμε να πούμε, όμως, είναι πώς τα όσα δοκιμάσαμε στην ανεπίσημη πρώτη του "Asωtos", σε μια avant premiere για φίλους, γνωστούς κι επιλεγμένους επαγγελματίες, μας έχουν σίγουρα ιντριγκάρει.
Πειραγμένα ελληνικά κλασικά και ποσεγμένες πρώτες ύλες ήταν αυτά που μας υποσχόταν ο Μιχάλης Μερζένης όταν μας αποκάλυπτε τις προθέσεις του πριν από λίγο καιρό, κι αυτά ακριβώς βρήκαμε στη μικρή, αλλά γεμάτη με δυνητικά best sellers κάρτα.
Σταχυολογώντας, θα ξεχωρίσουμε εν τάχει το λαχανοντολμά στη φωτιά, που θα πρωταγωνιστήσει στα stories των foodies τον επόμενο καιρό, ως μια από τις πιο φωτογενείς εκδοχές του που έχουμε συναντήσει εδώ και καιρό: ετοιμάζεται σε στρώσεις στο ταψί (σκεφτείτε το σα λαζάνια, αλλά με λάχανο αντί για ζυμαρικό) και σερβίρεται σε σφήνα, με ένα πολύ φίνο αυγολέμονο σέλινου να το συνοδεύει, ντύνοντας με αρώματα τον γευστικό κιμά του. Το ολοτράγανο παστίτσιο σε φύλλο κρούστας, απ’ την άλλη, σίγουρα θα ανεβάσει τα google searches για τη συνταγή του γιαννιώτικου παστίτσιου, αφού γι’ αυτό ακριβώς πρόκειται, μόνο που αντί για μπεσαμέλ μέσα, έχει κρέμα από Αρσενικό Νάξου από πάνω να δίνει ζουμερή νοστιμιά στη μπουκιά (και τριμμένη τρούφα γιατί λίγη τρούφα ποτέ δεν έβλαψε), ενώ το φρυγαδέλι, αυτή η εκλεκτή ρουμελιώτικη λιχουδιά που τιμάται ιδιαιτέρως στη Λευκάδα (συκωτάκι τυλιγμένο σε μπόλια και περασμένο κοντοσούβλι), μάλλον θα γίνει πιάτο - φετίχ εδώ, αφού λίγο ρεγουλάρισμα σε ψησίματα και κοντιμέντα το χωρίζουν απ’ τη μαυλιστική αριστεία που του αρμόζει.
Εννοείται ότι ζέσταμα θα κάνετε με το labneh που ετοιμάζεται επί τόπου, κι έρχεται μπλεγμένο με πιπεριά Φλωρίνης, σταφίδα και κουκουνάρι σε πολύ ορεκτικό γρεγολεβαντίνικο πάντρεμα, ενώ πολύ πετυχημένο είναι και το ιταλικής νοοτροπίας ταρτάρ τόνου, με εξαιρετικό το ψάρι κι ωραίες δροσιές από το ντρέσινγκ γάρου και τη βαλεριάνα που το γαρνίρει. Για το δε φινάλε, χαρίστε στον εαυτό σας μια έκπληξη: αφήστε την πολύ καλή τούρτα σεράνο με τόνγκα για μια επόμενη επίσκεψη, και προτιμήστε το "μιλφέιγ" κολοκύθας με κρεμ πατισερί. Ακόμη κι αν, σαν τον γράφοντα, έχετε τις επιφυλάξεις σας για το κηπευτικό του Halloween, εδώ θα τις ξεχάσετε και θα το δείτε με άλλο μάτι.
Διαβάστε Επίσης
