Είναι λιχούδικα, είναι dirty κι είναι πιάτα που πολύ θα θέλαμε να μπορούμε να απολαύσουμε on the go, έξω από το πλαίσιο μιας εστιατορικής εξόδου: ως γαστρονομικό σβήσιμο των αλκοολούχων διαδρομών μας στην πόλη, λόγου χάρη, ή σα συνοδευτικό των περιπάτων μας στις γειτονιές της. Αν δεν ήταν… καθηλωμένα στα τραπέζια των εστιατορίων τους, άνετα θα μας (και σας) φανταζόμασταν στημένους στην ουρά για να τα παραλάβουμε από ένα take away παράθυρο, ή ακόμη καλύτερα, από μια καντίνα φτιαγμένη απ’ τον υλικό των γαστρονομικών ονείρων. Ιδού, λοιπόν, το petition μας, για τα εστιατορικά πιάτα που θα θέλαμε να τρώμε στο χέρι φέτος το χειμώνα.
Τα πεϊνιρλάκια του "Brutus"
Μικρά στο μάτι, αλλά μεγάλα στη νοστιμιά, τα αφράτα πεϊνιρλάκια του Μιχάλη Νουρλόγλου συνδυάζουν βουτυρένια κρέμα από κασέρι, λιχούδικη λιπαρότητα από λαρδί κι έναν άψογα μελωμένο κρόκο, που γεμίζει το στόμα umami νοστιμιά. Το coup de grace της μαυλιστικής τους χάρης, όμως, είναι η avruga: οι μικρές τραγανές μπιλίτσες από αυγά ρέγκας που προστίθενται στην κορυφή και δίνονυ τσιμπιτή θαλασσινή ένταση στη μπουκιά, σαν " την τρομπέτα σε ένα jazz κομμάτι γραμμένο για μπάσο", όπως λέει κι ο εμπνευστής τους.
Ο αφρός λαγόχορτου του "Zillers"
Αν ψάχναμε τον ορισμό του fine-comfort, σ’ αυτό το πιάτο θα τον βρίσκαμε συμπυκνωμένο σε κάθε γεμάτη, αφράτη και βαθιά νόστιμη μπουκιά. Ένα από τα αγαπημένα υλικά των γαστρονομικών μενού ανά τον πλανήτη, το λαγόχορτο (άλλως γνωστό κι ως σαλσιφί) ευτυχεί στα χέρια του Παύλου Κυριάκη και – μαγειρεμένο με τρεις τρόπους (εσπούμα, σοτέ και deep fried) αλλά και με μια εκφραστική καρδιά από παγωτό τρούφας στον πυρήνα του να υπογραμμίζει τη στρογγυλή, φίνα σαγήνη του – μετατρέπεται σε ένα καταπραϋντικό βάλσαμο, στο οποίο θα προστρέχαμε μετά από άπασα κραιπάλη στο Κέντρο.
Οι παστουρμαδοκροκέτες του "Zano"
Τραγανή κι αέρινη κρούστα, με ζουμερή γέμιση που χαϊδεύει με την κάψα και τη νοστιμιά του παστουρμά, η παστουρμαδοκροκέτα του "Zano" είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να φάει κανείς στο Κολωνάκι και, εδώ που τα λέμε, μολονότι ο χώρος του εστιατορίου είναι μια απόλαυση από μόνος του, έτσι που μοιάζει να ξεπήδησε από τις σελίδες περιοδικού για τις τελευταίες τάσεις του νεοϋορκέζικου design, δεν έχουμε ακόμη καταλάβει γιατί να μην μπορούμε να τους παίρνουμε σε συσκευασία bucket για τσιμπολόι στον καναπέ και binging στην TV…
Η φτερούγα σουβλάκι του "Tudor Hall"
Η έλευση του σεφ Νίκου Λιβαδειά στην κουζίνα του "Tudor Hall" έχει φέρει και μια εσάνς ανατροπής στο μενού γευσιγνωσίας του εμβληματικού εστιατορίου, και το σουβλάκι από φτερούγα κοτόπουλου είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα: ξεκοκκαλισμένη, γλασαρισμένη με σόγια-τσίλι και ψημένη στην εντέλεια, για να χαρίζει ζουμερή κι εκφραστική μπουκιά, η dirty αυτή λιχουδιά έρχεται ως part 2 από το τρίπτυχο κοτόπουλου που προτείνει το μενού, δεν θα είχαμε αντίρρηση όμως να το παίρναμε ντουζίνα σε πακέτο για pic nic στον Εθνικό Κήπο.
Το ψάρι και ψωμί του "Oh! Dio"
Συνδυάζοντας φινέτσα κι αλητεία στη μπουκιά του, το surf n turf πιάτο - υπογραφή της Σταυριανής Ζερβακάκου, με ψάρι σωτέ, καραμελωμένα κρεμμύδια και σύγκλινο σε φρυγανισμένο ψωμί, που έχει βρει τη νέα έδρα του στα τραπέζια του "Oh! Dio", είναι έτσι κι αλλιώς εμπνευσμένο από τους street food πάγκους του Βοσπόρου και τη νιότη της σεφ στην Κωνσταντινούπολη. Θα ήταν επομένως λογικό επόμενο να απελευθερωθεί ξανά, για να το απολαμβάνουμε στο χέρι σεργιανίζοντας τον όμορφο πεζόδρομο της Αδριανού.
To steak sandwich του "Art Lounge"
"Τι πιο σύνηθες;", θα πει κανείς, από το να βρίσκεται στην εν λόγω λίστα ένα σάντουιτς. Εδώ όμως δε μιλάμε για μία απλή δημιουργία ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμιού αλλά για ένα από τα σουξέ ενός εκ των κορυφαίων αθηναϊκών brunches. Καραμελωμένα κρεμμύδια, παρμεζάνα, ρόκα και γλυκιά μουστάρδα Dijon αγκαλιάζουν μοσχαρίσιο φιλέτο. Όλα μαζί περιέχονται εντός εξόχως φρυγανισμένου pain au lait. Έξτρα πόντοι, όταν μπαίνουν στο πλάι τα στικ γλυκοπατάτας.
Τα φασολάκια τεμπούρα του "Okra"
Ο σεφ Γιώργος Ζαχείλας παρουσιάζει πολλά κι ενδιαφέροντα στο μπιστρονομικό σποτ με την Ακρόπολη στο πιάτο. Ανάμεσα σε αυτά, τα πλατιά φασολάκια tempura που μπαίνουν απευθείας στα viral σνακ των αθηναϊκών εστιατορίων, ειδικά μετά τις βούτες στην προσεγμένη μαγιονέζα βασιλικού που καταφθάνει στο πλάι τους.
Η ορφανή μακαρονάδα του 'Ex Machina'
"Με την ορφανή του μακαρονάδα, ο Κοντοβάς βγάζει τη γλώσσα στις λαϊκίστικες αστακομακαρονάδες" γράφει ο Δημήτρης Αντωνόπουλος στην κριτική του για το 'Ex Machina', θυμίζοντάς μου για μία ακόμη φορά ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πιάτα της αναβαθμισμένης αθηναϊκής comfortιάς: Χοντρό μακαρόνι (κάπου ανάμεσα στο pici και αυτό του παστίτσιου, δίχως την τρύπα) που θυμίζει tsukemen ramen και σκεπάζει μία απίθανη σάλτσα κακαβιάς από leftovers ψαριών (κυρίως κόκαλα) και κουμ κουάτ, σε ένα πιάτο που αποπνέει κατευναστική τελειότητα εντός της φαινομενικής απλότητάς του – αυτό ακριβώς δηλαδή που χρειάζεται κάθε pasta.
Τα nuggets κουνελιού του "Jerár"
Σάρκα ζουμερή και εξαιρετικά νόστιμη, κρούστα τραγανότατα άψογη και αίσθηση γαστρονομικής αλεγρίας: Το τηγανητό α λα chicken nuggets κουνέλι με μαγιονέζα αρωματισμένη με σπετσερικά του Χάρη Νικολούζου θα μπορούσε να κάνει σόλο καριέρα, σε street food στέκι αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτό. Το αγόραζα.
Η χορτόπιτα της "Cookoovaya"
Φύλλο κρατσανιστό και φίνο. Ένα μίνιμαλ χαλί από λάπαθα, καυκαλήθρα, σέσκουλα. Φέτα μετρημένη και ταιριαστά μυρωδικά. Ο Περικλής Κοσκινάς επιβεβαιώνει πως οι πίτες εκφράζουν όλη τη σοφία του φαγητού, σε κάθε, μα κάθε μπουκιά αυτού του κομψοτεχνήματος.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.