Γεμάτο μέσα κι έξω βρήκαμε το δημοφιλές ιταλικό του Παγκρατίου το απλό βράδυ καθημερινής που το επισκεφτήκαμε. Κόσμος όλων των ηλικιών, ανάμεσα τους αρκετές νεανικές παρέες αλλά και ζευγάρια σε τετ α τετ, απολάμβανε το γεύμα του τόσο στη σάλα με τα κρεμασμένα κατσαρολικά στους τοίχους και την ανοικτή κουζίνα, όσο και στα τραπέζια που βγαίνουν στον ατμοσφαιρικό πεζόδρομο της οδού Ηρώνδα. Το «Cupola» που δημιούργησε ο Πάνος Πολίτης λίγα χρόνια προτού στοχεύσει πιο κεντρικά με το επίσης ιταλιάνικο «Ovio», υπηρέτησε εξ αρχής την αλά τρατορία, ρουστίκ και comfort πλευρά της κουζίνας της Μπότας.
Σε αυτήν τη φιλοσοφία παραμένει πιστός και ο καινούργιος executive chef του εστιατορίου Γιάννης Μαρκαδάκης, που ανέλαβε από το περασμένο καλοκαίρι να ανανεώσει το μενού με πιάτα που έχουν τον αέρα του κλασικού αλλά with a twist. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι το vitello tonnato του, όπου ροδαλό και χυμώδες μοσχαρίσιο νουά που θυμίζει αλλαντικό αγκαλιάζει τελείες από κρέμα τόνου, ενισχυμένο με τραγανές νότες από τηγανιτή κάππαρη. Από κοντά ακολουθούν τα χτένια γκρατινέ σε διακριτική κρούστα μυρωδικών, που έρχονται στο κέλυφος τους με ψιλοκομμένη πανσέτα και ωραία σος μανταρινιού – μακάρι να ήταν περισσότερη γιατί τους ταίριαζε πολύ.
Τα ορεκτικά κρύβουν κι άλλες ενδιαφέρουσες ιδέες όπως το τυρί tomino στον ξυλόφουρνο ή τα churros που βουτάς σε σος cacio e pepe, σας προτείνω, ωστόσο, να δείξετε εκγράτεια. Η κουζίνα, με επικεφαλής τον Δημήτρη Γιαννόπουλο, προτείνει ακόμα σωστά risotti, κρίνοντας από το φίνο και ελαφρύ ριζότο με τραγανά σπαράγγια που δοκιμάσαμε εμείς και ήρθε γαρνιρισμένο με τυρί caprino και κονφί λεμονιού, καθώς και μια πλούσια σειρά από προτάσεις με pasta fresca, που παρασκευάζουν οι ίδιοι. Οι παπαρδέλες με περιποιημένη ποσότητα από πορτσίνι κρατάνε στο δόντι όσο πρέπει, και με ένα καλύτερο mix μανιταριών σίγουρα θα κέρδιζαν περισσότερους πόντους στην κλίμακα της απόλαυσης. Έχουν όμως σαν ατού το καψαλισμένο σπεκ που τους χαρίζει μακρά comfort επίγευση.
Η πίτσα είναι το άλλο δυνατό χαρτί του μαγαζιού. Ψήνεται σε ειδικό φούρνο και έρχεται με το ναπολιτάνικου ύφους ζυμάρι της απολαυστικά καψαλισμένο στις άκρες, σκορπώντας ερεθιστική μυρωδιά στο τραπέζι. Ανάμεσα στις κόκκινες και λευκές επιλογές, προτιμήσαμε την carciofi από τις δεύτερες, που παντρεύει ευγενικά και ισορροπημένα το προσούτο με κρέμα αγκινάρας και ψητά αγκιναράκια. Δεν λείπουν ακόμα οι προτάσεις για όσους προτιμούν να κινηθούν στην οδό του ψαριού και του κρέατος, τιμώντας λ.χ. τα νόστιμα σκαλοπίνια al limone, με εσάνς από τα παλιά αλλά και γλυκοφάγωτα φιλέτα καλαμποκιού σαν αντίστιξη στη λεμονοθυμαράτη τους σος.
Σημειώστε πως οι μερίδες είναι μεγάλες, κάτι που ισχύει και για τα επιδόρπια, τα οποία άνετα μοιράζονται δύο άτομα. Αλλιώτικοι μπαμπάδες με ρούμι, ιδιαίτερα πληθωρική και γλυκιά tiramisu και άλλες προτάσεις σε κλασικό κυρίως στιλ.
Τιμές: € 25 – 35
