Δικαίως θεωρούμενες ο δεύτερος σημαντικότερος θεσμός στις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές μετά τα βραβεία Όσκαρ (κι ενίοτε "προάγγελος" των δεύτερων) οι Χρυσές Σφαίρες έχουν πάντοτε αμέριστη την προσοχή του κοινού. Οι φετινές 77ες δεν αποτέλεσαν εξαίρεση: με το 2019 να χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα παραγωγική χρονιά, ήταν πολλές οι υψηλού επιπέδου υποψηφιότητες - έστω κι αν από την τελετή η πολυφωνία που αναζητούμε κάθε χρόνο και πάλι απουσίασε καθώς ήταν μικρός ο αριθμός όχι μόνο των παραγωγών που συγκέντρωσαν τα πιο πολλά βραβεία, αλλά και αυτών που είχαν υποβάλλει υποψηφιότητα εξ αρχής. Τουλάχιστον είχαμε μεγάλες εκπλήξεις κι απρόσμενες βραβεύσεις εις βάρος ευρέως αποδεκτών φαβορί - κάτι που είχαμε αρχίσει να φοβόμαστε πως δεν θα ξαναβλέπαμε σε Χρυσές Σφαίρες.
Η μεγαλύτερη συνολική έκπληξη ήταν η... βαριά ήττα των υπηρεσιών Δικτυακής διανομής περιεχομένου, των Netflix, Amazon Prime Video, Hulu και Apple TV δηλαδή. Αν και είχαν συγκεντρώσει την μερίδα του λέοντος στις υποψηφιότητες (μόνο η Netflix είχε 34!) έφυγαν από την απονομή με μόλις 5 (!) βραβεία όλες μαζί, ίσως εισπράττοντας από το σώμα κριτικών που απονείμουν τις Χρυσές Σφαίρες το έμμεσο μήνυμα πως ο μεγάλος όγκος παραγωγής δεν αντιστοιχεί απαραίτητα σε κορυφαίου επιπέδου έργα. Εκπληκτικός, ωστόσο, ήταν και ο πρακτικός αποκλεισμός της Disney από όλα τα βραβεία που διεκδίκησε, όπως και η παντελής... περιφρόνηση προς την "παραγωγή της χρονιάς" για πολλούς, το πολυσυζητημένο The Irishman του Martin Scorcese.
Αν υπάρχει ένα σαφές μήνυμα που μπορεί να λάβει κανείς από τις φετινές Χρυσές Σφαίρες - αφήνοντας κατά μέρος τα επιτηδευμένα politically incorrect "αστεία" του ολοένα και περισσότερο ανυπόφορου πλέον Ricky Jervais - είναι αυτό: περιθώριο για να ξεχωρίσουν ποιοτικές παραγωγές συνεχίζει να υπάρχει παρά την υπερπροσφορά περιεχομένου, αν οι κριτικοί συνεχίσουν να μην εντυπωσιάζονται από το "ειδικό βάρος" δημοφιλών παραγωγών ή διάσημων ονομάτων και αναζητούν την καλλιτεχνική αξία αλλού. Ακόμη και στην επιλογή των υποψηφιοτήτων αυτήν καθ' αυτήν, άλλωστε, πολλά "βαριά χαρτιά" περιφρονήθηκαν φέτος.
Στα κινηματογραφικά βραβεία, λοιπόν, έχουμε τα παρακάτω:
Καλύτερη Δραματική Ταινία: 1917
Καλύτερη Σκηνοθεσία σε Ταινία: Sam Mendes, 1917
Καλύτερο Σενάριο σε Ταινία: Once Upon a Time In Hollywood, Quentin Tarantino
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Δραματική Ταινία: Renee Zellweger, Judy
Καλύτερη Αντρική Ερμηνεία σε Δραματική Ταινία: Joaquin Phoenix, Joker
Καλύτερη Ερμηνεία Β' Γυναικείου Ρόλου σε Ταινία: Laura Dern, Marriage Story
Καλύτερη Ερμηνεία Β' Αντρικού Ρόλου σε Ταινία: Brad Pitt, Once Upon a Time In Hollywood
Καλύτερη Κομεντί: Once Upon a Time In Hollywood
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Κομεντί: Awkwafina, The Farewell
Καλύτερη Αντρική Ερμηνεία σε Κομεντί: Taron Egerton, Rocketman
Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: Missing Link
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία: Parasite
Καλύτερη Μουσική σε Ταινία: Hildur Gudnadottir, Joker
Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι για Ταινία: "(I'm Gonna) Love Me Again," Rocketman
Στα τηλεοπτικά, δε, βραβεία, έχουμε τα παρακάτω:
Καλύτερη Δραματική Τηλεοπτική Σειρά: Succession (HBO)
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Δραματική Τηλεοπτική Σειρά: Olivia Colman, The Crown (Netflix)
Καλύτερη Αντρική Ερμηνεία σε Δραματική Τηλεοπτική Σειρά: Brian Cox, Succession (HBO)
Καλύτερη Τηλεοπτική Κομεντί: Fleabag (Amazon)
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Τηλεοπτική Κομεντί: Phoebe Waller-Bridge, Fleabag (Amazon)
Καλύτερη Αντρική Ερμηνεία σε Τηλεοπτική Κομεντί: Ramy Youssef, Ramy (Hulu)
Καλύτερη Μίνι Τηλεοπτική σειρά: Chernobyl (HBO)
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Μίνι Τηλεοπτική σειρά: Michelle Williams, Fosse/Verdon (FX)
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Μίνι Τηλεοπτική σειρά: Russell Crowe, The Loudest Voice (Showtime)
Καλύτερη Ερμηνεία Β' Γυναικείου Ρόλου σε Μίνι Τηλεοπτική σειρά: Patricia Arquette, The Act (Hulu)
Καλύτερη Ερμηνεία Β' Ανδρικού Ρόλου σε Μίνι Τηλεοπτική σειρά: Stellan Skarsgard, Chernobyl (HBO)
Ανάμεσα στις διακρίσεις μη-φαβορί πριν από την απονομή των 77ων Χρυσών Σφαιρών συγκαταλέγεται το Missing Link (σε χρονιά που προβλήθηκαν Frozen II και Toy Story 4), το 1917 ως καλύτερο φιλμ (Joker ή The Irishman ήταν σχεδόν βέβαια), το βραβείο Α' Γυναικείου της Renée Zellweger (αναμενόταν να πάει είτε στην Johansson είτε στην Theron) και το A' Αντρικού του Pitt (όλοι περίμεναν Pacino/Pesci ή Hopkins).
Αν και δεν υπάρχουν κοινοί κριτές ανάμεσα σε αυτούς που αποδίδουν τις Χρυσές Σφαίρες και σ' εκείνους που αποδίδουν τα Όσκαρ, είναι γενικώς αποδεκτό από την βιομηχανία του Hollywood πως οι πρώτες είναι παράγοντας επιρροής για τα δεύτερα. Από την άλλη πλευρά οι κριτές της Ακαδημίας έχουν ιστορικά και κατ' επανάληψη επιλέξει να βραβεύσουν καλλιτέχνες με την συλλογιστική πως "τους χρωστά το σινεμά" παρά με την αξία του συγκεκριμένου έργου τους την εκάστοτε χρονιά, οπότε πολλοί από αυτούς ενδέχεται να μην δείξουν την ίδια αδιαφορία απέναντι π.χ. στο The Irishman ή το The Two Popes. Αναμένεται, δε, με ενδιαφέρον και η θέση τους φέτος απέναντι στο "εμπορικό" σινεμά, καθώς η Disney θα διεκδικήσει κύρια βραβεία με ταινίες της Marvel. Απομένει να διαπιστώσουμε λοιπόν τί απ' όλα αυτά θ' αποδειχθεί έμπρακτα στην απονομή των 92ων Βραβείων Όσκαρ - ραντεβού στις 13 Ιανουαρίου για τις υποψηφιότητες και στις 10 Φεβρουαρίου για τις νικητήριες εξ αυτών, λοιπόν!
