Όχι ότι είχε... διαφύγει της προσοχής οποιουδήποτε, αφού όλα όσα εξελίσσονται στην αγορά του e-ntertainment όλα αυτά τα χρόνια θα καθιστούσαν πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο. Αλλά, να: άλλο να το ξέρεις απλώς, και άλλο να το διαπιστώνεις γλαφυρά, "in the face". Τί ακριβώς; Ότι, τεχνολογικά, το home cinema δεν έχει απλώς αρχίσει να θυμίζει το normal cinema ως "σχήμα λόγου": πρακτικά το έχει πλησιάσει σε... απειλητικό σχεδόν βαθμό. Τα επόμενα χρόνια δεν θα τίθενται ερωτήματα του στυλ "πόσο κοντά είναι η εμπειρία του δικού σου home cinema σε αυτήν των multiplex;", αλλά μάλλον ερωτήματα του είδους... "πόσο καλύτερη είναι;". Και όχι, αυτή τη φορά δεν θα προτάξουμε το γνωστό επιχείρημα των "σπιτικών pop corn", αλλά πρόσφατη εμπειρία μας στη θέαση του Transformers (ταινίας που παρεμπιπτόντως "προσφέρεται" για τέτοιες συγκρίσεις). Την πρώτη φορά την παρακολουθήσαμε σε αίθουσα Gold των Village Cinemas - και η αίσθηση ήταν, φυσικά, "άλφα". Στα τέλη Νοεμβρίου την παρακολουθήσαμε σε home cinema της τάξης των 8.000 ευρώ, από "απλό" DVD... και η αίσθηση ήταν "άλφα συν κάτι". Και πρόσφατα κάναμε το τραγικό λάθος να παρακολουθήσουμε την ίδια ταινία σε home cinema κόστους άνω των 30.000 ευρώ, από δίσκο υψηλής ευκρίνειας. Αποτέλεσμα; Όταν μερικές ημέρες αργότερα ξαναγυρίσαμε στην κινηματογραφική αίθουσα για το Beowulf, στις σκηνές των διαλόγων σκεφτόμασταν "ε, η έκδοση σε Blu-ray δεν θα έχει τόσο κόκκο" ή στις σκηνές της δράσης "ε, στην έκδοση HD-DVD δεν θα έχει προβλήματα κίνησης η εικόνα"! Με άλλα λόγια, καλά θα κάνει το Hollywood να επικεντρωθεί στην καλλιτεχνική αξία του περιεχομένου που προσφέρει, ώστε να προσελκύσει τον κόσμο στα σινεμά με καλύτερες ταινίες, γιατί μόνο η "μεγάλη εικόνα" και ο "δυνατός ήχος" δεν είναι... πανάκεια. Και σίγουρα δεν θα κρατήσει για πάντα.