Με το κινηματογραφικό σύμπαν που προσεκτικά και μεθοδικά "έκτισε" η Marvel την τελευταία πενταετία να περνά στην πολυσυζητημένη του "τρίτη φάση", το ενδιαφέρον του κοινού που αγαπά τις υπερηρωϊκές ταινίες και σε περιβάλλον home cinema κινείται συνειδητά σε δύο επίπεδα πλέον: στο πρώτο υπάρχει, και πάντα θα υπάρχει, το ερώτημα της ποιότητας μεταφοράς της εικόνας και ήχου από την αίθουσα του σινεμά, στο σαλόνι. Εκεί οι απαιτήσεις δικαιολογημένα έχουν αυξηθεί όχι μόνο στις εκδόσεις Blu-ray, αλλά και στις εκδόσεις που παρακολουθεί κανείς απευθείας μέσω Internet (streaming). Στο δεύτερο επίπεδο υπάρχει, δικαίως, το ερώτημα του τί extra υλικό προσφέρει η οικιακή έκδοση μιας ταινίας (προφανώς σε Blu-ray) στο... fan club των ανθρώπων που την παρακολούθησαν στις αίθουσες και θέλουν να την εντάξουν στην συλλογή τους. Και αν το Captain America: Civil War είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του τί μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον από υπερπαραγωγές του είδους στην "σπιτική" τους εκδοχή, τα πράγματα δεν είναι όσο ρόδινα θα θέλαμε.

Το τρίτο αυτό φιλμ που φέρει στον τίτλο του το "βαρύτιμο" όνομα του Captain America είναι κατά τι... παραπλανητικό: ναι μεν ο χαρακτήρας αυτός παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, όμως η Marvel Studios έχει βασίσει το σενάριο στην θρυλική σειρά comics των Civil War, η οποία έχει ως θέμα την παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης και του ΟΗΕ ως προς την ελεύθερη και δίχως επιτήρηση δράση των υπερηρώων σε όλο τον κόσμο, την διάσπαση των Avengers λόγω της προκύπτουσας διαφωνίας μεταξύ τους και τον "εμφύλιο πόλεμο" που ξεσπά στην κοινότητα των υπερηρώων γενικότερα όταν αυτοί καλούνται να διαλέξουν πλευρά. Προηγούμενες ταινίες της Marvel είχαν φροντίσει να "προετοιμάσουν το έδαφος" για την εξέλιξη αυτή, οπότε στα μάτια του κοινού που τις έχει παρακολουθήσει οι σχετικές υπενθυμίσεις "συνδέουν" ομαλά και λογικά το νεότερο σενάριο με τα υπόλοιπα.

Η αξία και η ομορφιά του πρωτογενούς υλικού του Civil War, του comic δηλαδή, βρισκόταν ακριβώς σε αυτήν την εξαιρετική αμφισημία και συζητήσιμη θέση που παίρνουν οι υπερήρωες απέναντι στην προσπάθεια επιτήρησης και ελέγχου τους. Αυτό το στοιχείο, παρά το γεγονός ότι οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες έχουν φυσικά πολύ λιγότερο "χώρο και χρόνο" στη διάθεσή τους για ν' αναλύσουν ερμηνείες και συνέπειες των περίφημων Socovia Accords (της σύμβασης κανόνων δράσης που επιθυμεί ο ΟΗΕ να υπογράψουν όλοι οι υπερήρωες) περιγράφεται με επιτυχία στο νέο Captain America. Είναι τόσο, μα τόσο εύκολο, και ταυτόχρονα τόσο δύσκολο ή και δυσκολότερο να πάρει ο θεατής θέση σαφή κι αδιάσειστη με τη σειρά του, καθώς και οι δύο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους, και των δύο ευσταθούν για διαφορετικούς λόγους, και των δύο είναι ισοβαρή στον βαθμό που... δεν αφήνει περιθώριο τελικά για τίποτε άλλο από την σύγκρουση.

Η σύγκρουση αυτή εννοείται πως στηρίζει εν τέλει τις πλέον θεαματικές σκηνές του Civil War, ναι. Αλλά η Marvel Studios έχει, τουλάχιστον, επιδιώξει να μην προσφέρει τα Socovia Accords ως... δικαιολογία επιφανειακή - όπως θα έκαναν άνετα πολλές άλλες ταινίες - αλλά ως γνήσιο προβληματισμό που παραμένει και αφότου "πέσουν οι τίτλοι τέλους" του φιλμ. Τής αξίζουν τα εύσημα γι' αυτό, τής τα αποδίδουμε λοιπόν.