Κατά μία έννοια... "φτηνά την είχαμε γλιτώσει ως τώρα", καθώς η Netflix στις ΗΠΑ έχει αυξήσει 2 ή 3 φορές το κόστος συνδρομής στην δημοφιλή της ψυχαγωγική υπηρεσία τα τελευταία χρόνια. Ήλθε και για το ελληνικό κοινό, ωστόσο, "το πλήρωμα του χρόνου": για πρώτη φορά μετά από τον Ιανουάριο του 2016, που το πρόγραμμα της Netflix έγινε επίσημα διαθέσιμο και στην χώρα μας, σήμερα γίνονται ακριβότερα τα δύο από τα τρία επίπεδα συνδρομής στην υπηρεσία. Οι αυξήσεις δεν είναι μεγάλες, όχι σε βαθμό που θα επηρέαζε το βασικό χαρακτηριστικό της υπηρεσίας - τον υψηλό δείκτη αξίας/κόστους - όμως δεν παύει να είναι κάτι που οφείλει να γνωρίζει κανείς μέσα στο γενικότερο πλαίσιο προσπάθειας όλων των πολυεθνικών της τεχνολογίας και του Internet να "ωθήσει" το καταναλωτικό κοινό προς το μοντέλο μακροπρόθεσμων συνδρομών.
Συγκεκριμένα: από σήμερα, 20/6, για τους νέους συνδρομητές το μηνιαίο κόστος του δεύτερου κατά σειρά ακριβότερου επιπέδου συνδρομής στην Netflix, του Standard, αυξάνεται από €9.99 σε €10.99, ενώ του ανώτερου, του Premium, από €11.99 σε €13.99 (το κόστος του εισαγωγικού επιπέδου Basic παραμένει στα €7.99). Για τους υπάρχοντες οι τιμές αυτές θα ισχύσουν από 27/6. Δεν αλλάζει τίποτε στις αντίστοιχες παροχές: στο πρώτο επίπεδο συνδρομής η εικόνα παραμένει συμβατικής ευκρίνειας και η δυνατότητα θέασης σε μία κάθε φορά οθόνη, στο δεύτερο επίπεδο το περιεχόμενο παρέχεται σε υψηλή ευκρίνεια και σε έως δύο οθόνες ταυτόχρονα, ενώ στο τρίτο όλο το υλικό της ίδιας της Netflix παρέχεται σε υπερυψηλή ευκρίνεια, σε έως και τέσσερις οθόνες ταυτόχρονα. Διαθέσιμη σε όλα τα επίπεδα παραμένει βεβαίως η δυνατότητα λήψης περιεχομένου σε συσκευές για θέαση δίχως Δικτυακή σύνδεση (download).
Η Netflix είναι πρακτικά υποχρεωμένη να αυξήσει το κόστος των συνδρομών της καθώς έχει επενδύσει απίθανα ποσά στην παραγωγή των δικών της τηλεοπτικών σειρών και ταινιών (έχοντας μάλιστα καταφύγει και σε υψηλότατο δανεισμό για να το επιτύχει). Είναι, δε, υποχρεωμένη ν' ακολουθήσει αυτήν την στρατηγική γιατί από τα τέλη του 2019 όχι μόνο παρόντες συνεργάτες της - όπως η Disney και η Warner - θα προσφέρουν τις δικές τους προτάσεις Δικτυακών υπηρεσιών "α λα Netflix", σταδιακά αποσύροντας το περιεχόμενό τους από τον κατάλογό της, αλλά θα εμφανιστούν και νέοι ανταγωνιστές, όπως η Apple με την δική της συνδρομητική υπηρεσία.
Η Netflix στην πρώτη φάση λειτουργίας της είχε επικεντρωθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στην εξάπλωση της πελατειακής της βάσης εντός και εκτός ΗΠΑ - εξ ου και οι τεράστιες χρηματικές επενδύσεις χωρίς αντίστοιχα κέρδη - και έτσι πέτυχε να ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια ενεργών συνδρομών παγκοσμίως. Όμως όλοι οι αναλυτές υπογραμμίζουν πως ο αμερικανικός κολοσσός δεν μπορεί... επ' άπειρον να προσθέτει συνδρομητές στην βάση αυτή (στις ΗΠΑ το σημείο κορεσμού έχει ήδη διαφανεί) χωρίς να ενδιαφέρεται αντιστοίχως για τα έσοδά του, γι' αυτό και οι αυξήσεις στο κόστος συνδρομής που ξεκινήσαν από την αμερικανική αγορά, έχουν γενικευθεί πλέον παντού.
Το ζήτημα, πάντως, όσον αφορά στην αύξηση του κόστους δεν βρίσκεται στο ένα ή δύο ευρώ παραπάνω που καλείται να πληρώσει ο κόσμος που αξιοποιεί τα επίπεδα συνδρομής Standard και Premium, αλλά στο γεγονός ότι η αύξηση αυτή δεν συνεπάγεται απαραίτητα άνοδο της ποιότητας του παρεχόμενου ψυχαγωγικού υλικού. Ναι, η Netflix προσφέρει πάρα, μα πάρα, μα πάρα πολύ περιεχόμενο για το κόστος πρόσβασης στον κατάλογό της και ναι, υπάρχει πλέον επαρκής ποικιλία σε όλες τις κατηγορίες. Ναι, η Netflix παράγει σταθερά περισσότερο περιεχόμενο και ναι, "έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού" με έναν αριθμό τηλεοπτικών σειρών που καλλιέργησε. Όμως στις ταινίες της δεν ισχύει το ίδιο (για την ακρίβεια μόνο το Roma του Alfonso Cuaron έχει καταφέρει να ξεχωρίσει ως τώρα), ενώ το συνολικό επίπεδο ποιότητας όλης της εκάστοτε βιβλιοθήκης της, αν... "βγάλει έναν μέσο όρο" κανείς, κινείται σε μέτρια επίπεδα τελικά.
Οι Έλληνες συνδρομητές, δε, αν και... παραδοσιακά "γκρινιάρηδες", έχουν το λιγότερο δύο καλούς λόγους να διαμαρτύρονται: όχι μόνο δεν έχουν πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενο της Netflix λόγω περιορισμών πνευματικών δικαιωμάτων και άλλων παραγόντων (μόλις το 40%-45% του αμερικανικού καταλόγου εμφανίζεται στο ελληνικό κοινό), αλλά δεν έχουν στην διάθεσή τους σε ικανοποιητικό ποσοστό και την μεταγλώττιση σε υλικό όπου αυτό έχει σημασία (π.χ. παιδικά). Ωστόσο καλούνται πλέον να πληρώνουν τα ίδια χρήματα με τους Αμερικανούς κάθε μήνα. Από την άλλη πλευρά η Netflix για τους Έλληνες συνδρομητές είναι μία από τις ελάχιστες πηγές υλικού εικόνας 4K/HDR και ήχου Dolby Atmos (σίγουρα η φθηνότερη), γεγονός του οποίου η σημασία δεν μπορεί να υποτιμηθεί, ενώ στο θέμα των υποτίτλων έχει σαφώς σημειωθεί πρόοδος.
Είτε θεωρεί κανείς την υπηρεσία της Netflix... το καλύτερο πράγμα μετά την γέννηση του Internet, είτε μία ψυχαγωγική επιλογή υπερτιμημένη - πιθανώς "η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση" μα συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως με την συλλογιστική συσσώρευσης υλικού "ό,τι να' ναι" στον κατάλογό της χάριν εντυπωσιασμού, "συνηθίζει" τον κόσμο στην θέαση μέτριας ή κακής ποιότητας περιεχομένου - ο ρόλος της στην αγορά της ψυχαγωγίας είναι σήμερα πρωταγωνιστικός. Είναι πρακτικά βέβαιο πως θ' αποτελεί σημείο αναφοράς πολύ καιρό αφότου οι Disney, Apple, Warner και άλλοι εισέλθουν στην Δικτυακή "αρένα" της διασκέδασης στο σπίτι. Όμως υπάρχει ένα όριο στο πόσα χρήματα μπορεί να διαθέσει ο μέσος καταναλωτής σε μηνιαίες συνδρομές και θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε αν π.χ. σε έναν χρόνο από σήμερα η Netflix θα συνεχίσει να απολαμβάνει την θέση... "μηνιαίου παγίου" για πολλά νοικοκυριά παγκοσμίως ή όχι. Για να δούμε, λοιπόν!
