Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα περνούν τρία ολόκληρα χρόνια στον χώρο της σύγχρονης ψυχαγωγίας, αλλά... ναι: περίπου τόσα έχουν μεσολαβήσει από την ημέρα που η δημοφιλέστερη Δικτυακή υπηρεσία αυτού του χώρου παγκοσμίως, η Netflix, ξεκίνησε επίσημα την λειτουργία της στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες ώστε να καταστεί πια παγκόσμια. Τότε την είχαμε αξιολογήσει στην αρχική της μορφή σκιαγραφώντας τα υπέρ και τα κατά της - και κάναμε το ίδιο έναν χρόνο αργότερα ώστε να διαπιστώσουμε κατά πόσο είχε επιτευχθεί πρόοδος, πάντοτε για το ελληνικό κοινό, στο πρώτο δωδεκάμηνο πορείας της στην αγορά μας.

Έκτοτε, βέβαια, έχει κυλίσει πολύ νερό στ' αυλάκι: η Netflix έχει όχι μόνο διευρύνει θεαματικά την παγκόσμια πελατειακή της βάση, όχι μόνο εμπλουτίσει εντυπωσιακά την βιβλιοθήκη των δικών της ταινιών και τηλεοπτικών σειρών (έστω και με συζητήσιμο το επίπεδο ποιότητάς τους το συνολικό), αλλά έχει αναχθεί σε καθημερινή συνήθεια θέασης για πολλούς Έλληνες. Σίγουρα όμως όχι για όλους, σίγουρα όχι για τους περισσότερους, ίσως όχι καν για αρκετούς. Η ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι: αξίζει στην χώρα μας αυτήν την θέση, του παρόχου δηλαδή ψυχαγωγικού περιεχομένου ως εναλλακτικού στα ελεύθερης εκπομπής τηλεοπτικά κανάλια, την στιγμή που ανταγωνίζεται άλλες συνδρομητικές υπηρεσίες, καθιερωμένες για πολλά χρόνια και με περισσότερο ελληνοστρεφή χαρακτήρα;

Αξιολογούμε λοιπόν εκ νέου την Netflix βάσει των ίδιων κριτηρίων, ώστε να διαπιστώσουμε και πάλι πόση πρόοδος έχει επιτευχθεί τρία χρόνια μετά από την έναρξη λειτουργίας της στην χώρα μας. Όσον αφορά, δε, στο... μόνιμο παράπονο όλων περίπου των χωρών της Ευρώπης, αποφασίσαμε να μην το συνυπολογίσουμε στην εξίσωση: τα εκτός των ΗΠΑ κράτη πάντοτε θα έχουν μικρότερο ή κατά πολύ μικρότερο κατάλογο ταινιών και σειρών σε σχέση με τον αντίστοιχο αμερικανικό. Σε μεγάλες χώρες μπορεί να πλησιάζει το 45%-50%, εμείς κυμαινόμαστε στο 30%-35% στην καλύτερη περίπτωση. Δεν πρόκειται για κάτι που πρόκειται να αλλάξει, αξιολογούμε λοιπόν την "ελληνική Netflix" βάσει του τί προσφέρει και όχι βάσει του τί δεν προσφέρει στον θεατή της χώρας μας έναντι του αντίστοιχου των ΗΠΑ (κι ας είναι άδικο για τον πρώτο που πληρώνει το ίδιο περίπου μηνιαίο αντίτιμο για την συνδρομή του).

Αυτή τη φορά, ωστόσο, αποδίδουμε... πολύ μεγαλύτερο "ειδικό βάρος" στον εξελληνισμό του περιεχομένου της Netflix - όπου υπάρχει όντως περιθώριο για παράπονο. Από την μία πλευρά υπάρχει το ζήτημα της μεταγλώττισης, στο οποίο έχει σημειωθεί πρόοδος αλλά ούτε κατά διάνοια ικανοποιητική: ενώ οι 108 ταινίες ή σειρές που επιβεβαιώσαμε πως προσφέρουν απόδοση διαλόγων στα ελληνικά δεν ακούγονται λίγες αρχικά, με μία "διαγώνια ματιά" αποδεικνύεται πως αφορούν σε παιδικό πρόγραμμα που... συχνά-πυκνά δεν ενδιαφέρει και τόσο τα παιδιά. Πολλές προσφερόμενες σειρές είναι άγνωστες στην Ελλάδα και "δεν έχουν κοινό", πολλές είναι ούτως ή άλλως αδιάφορες, ενώ είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι ποιοτικές παιδικές ταινίες του Hollywood που έχουν μεταγλωττιστεί στην γλώσσα μας. Μία επίσκεψη στο παιδικό περιεχόμενο (αντίστροφα δηλαδή) επιβεβαιώνει πως πολύ περισσότερες ταινίες και σειρές δεν προσφέρουν ελληνικό σπικάζ, παρά προσφέρουν.

Τα πράγματα βελτιώνονται όταν μιλήσουμε για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, τα οποία μπορούν να διαβάσουν υπότιτλους: εκεί ο διαθέσιμος κατάλογος διευρύνεται σημαντικά, έστω κι αν δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε σε αυτήν την περίπτωση αληθινά ικανοποιητικός (οι... γείτονες Τούρκοι πάντως δεν θα πρέπει να έχουν παράπονο καθώς υποστηρίζονται από την Netflix πολύ περισσότερο). Στο θέμα της προσφοράς ελληνικών υποτίτλων για ενήλικες θεατές, ωστόσο, η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι πια αδιαμφισβήτητη: κάθε μία από τις νέες παραγωγές της Netflix τους προσφέρει εξ ορισμού, έχουν προστεθεί τέτοιοι σχεδόν σε όλες της τις παλαιότερες, ενώ συνήθως παρόντες είναι και στις "ταινίες καταλόγου" 1-5 ετών "πίσω" παραγωγής των "έξι μεγάλων" studio του Hollywood. Συνεχίζουν να υπάρχουν παλιότερα φιλμ που δεν προσφέρουν ελληνικούς υπότιτλους, μα αποτελούν πια την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Στα ντοκυμαντέρ και τις standup comedies ισχύει εν πολλοίς η ίδια θετική εικόνα.