Είναι το πλέον υποτιμημένο στοιχείο στις επιλογές του περισσότερου κόσμου για νέα τηλεόραση - μην κάνετε το ίδιο λάθος! Οι πιο πολλοί καταναλωτές διαλέγουν βάσει κόστους, βάσει σχεδιασμού, ίσως και βάσει των extra δυνατοτήτων, αλλά οι ψηφιακές τηλεοράσεις - είτε είναι LCD είτε plasma - παραμένουν συσκευές ηλεκτρονικές. Το πόσο ικανό είναι, λοιπόν, το "πρόγραμμα" που αναλαμβάνει να επεξεργαστεί την εικόνα πριν την τοποθετήσει... pixel προς pixel στην οθόνη είναι πολύ σημαντικό. Οι πολύ φθηνές τηλεοράσεις έχουν από ανύπαρκτο έως υποτυπώδες σύστημα επεξεργασίας, οι κατά τι ακριβότερες ικανότερο και ούτω καθ' εξής, με τις κατασκευάστριες εταιρείες να κρατούν βεβαίως τα πιο εξελιγμένα τέτοια συστήματα για τα κορυφαία τους μοντέλα.
Το ψηφιακό σύστημα επεξεργασίας επηρεάζει προφανώς την εικόνα σε όλα της τα στοιχεία, από την ομαλότητα της κίνησης - όπως περιγράψαμε στην προηγούμενη σελίδα - μέχρι την οξύτητα, τη λεπτομέρεια και τα χρώματά της. Τηλεοράσεις με ικανά τέτοια συστήματα, μπορούν π.χ να καταστείλουν το "θόρυβο" (κόκκο) στην εικόνα ή να προσαρμόσουν την αντίθεσή της βάσει των συνθηκών φωτισμού που επικρατούν στο χώρο όπου λειτουργούν. Άλλα μοντέλα, πάλι, που ενσωματώνουν ψηφιακά συστήματα επεξεργασίας εντελώς βασικού επιπέδου, δίνουν μία "ασαφή" αίσθηση στην εικόνα, "μουτζουρώνουν" τα χρώματα και δίνουν στο όλο οπτικό αποτέλεσμα τη χροιά του υπερβολικά ψηφιακού, η οποία είναι πάντα αντιαισθητική.
Η ποιότητα της εικόνας στις τηλεοράσεις εξαρτάται από αυτό το ψηφιακό σύστημα επεξεργασίας, ανάμεσα στ' άλλα, και επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε από πουθενά εικόνα υψηλής ευκρίνειας προερχόμενη από τηλεοπτικά κανάλια. Οι τηλεόρασεις θα πρέπει να παίρνουν τις 576 - και μάλιστα πεπλεγμένες - γραμμές της συμβατικής ευκρίνειας και να τις κάνουν 1080 προοδευτικές, ώστε να καταλαμβάνουν όλη την οθόνη μιας σύγχρονης τηλεόρασης plasma ή LCD. Για να αποδώσει η διαδικασία αυτή αποδεκτά αποτελέσματα - η εικόνα να συνεχίσει να είναι όσο πιο καθαρή γίνεται - το ψηφιακό σύστημα επεξεργασίας πρέπει να είναι "ενός επιπέδου και πάνω".
