Ανδρέας Νικολαρέας©
Να μια πολύ καλή στιγμή για το επιθεωρησιακό είδος με τη σκηνοθετική υπογραφή του Σταμάτη Φασουλή, ο οποίος συνυπογράφει και τα κείμενα μαζί με τους Θοδωρή Αθερίδη, Μανίνα Ζουμπουλάκη, Βαγγέλη Νάση και Πέπη Ραγκούση. Είδαμε ένα σφιχτό, εύρυθμο και σπιντάτο θέαμα -παρόλη τη διάρκεια των σχεδόν τρισήμιση ωρών-, που ικανοποίησε απολύτως και τις θεαματικές απαιτήσεις του είδους: χορευτικά νούμερα, εναλλαγές αμέτρητων κοστουμιών, πλουραλιστικός μουσικός χαρακτήρας από τη ζωντανή ορχήστρα. Κυρίως όμως είδαμε ωραία νούμερα˙ ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, ήταν κάπως άνευρα, χωρίς όμως να είναι καθόλου προσβλητικά, κι αυτό έχει τη σημασία του σε ένα θέαμα όπως η επιθεώρηση, που μπορεί εύκολα να πάρει την κάτω βόλτα. Στη συντριπτική πλειοψηφία απολαύσαμε νούμερα αστραφτερά, κάποια από αυτά προκάλεσαν γέλια μέχρι δακρύων, όπως επίσης νούμερα που έκρυβαν μια μελαγχολία, ένα δραματικό σχόλιο, κι είναι πραγματικά σπουδαίο όταν ένα κατά βάση κωμικό είδος δείχνει έγνοια και νοιάξιμο για όλα τα στραβά που το τροφοδοτούν.
Κι από πού δεν άντλησαν τα κείμενα της συγγραφικής ομάδας: από τους συνωμοσιολόγους ταξιτζήδες, τo φαινόμενο της τραπ, το κουτσομπολιό και τις εκπομπές της πρωινής και μεσημεριανής ζώνης, την ακατάληπτη διάλεκτο των νέων, την "εικονική" πραγματικότητα των social media, τις πλαστικές επεμβάσεις -ωραία ιδέα να αποδοθεί από μια "ζωντανή" Barbie, σε ερμηνεία της Δήμητρας Ματσούκα-, το… τσουνάμι της ελληνικής μυθοπλασίας στην τηλεόραση (με έναν απολαυστικό Γιώργο Κωνσταντίνου), το σχολικό εκφοβισμό, τη μάστιγα της θετικής ενέργεας και του life coaching, την κουλτούρα της ακύρωσης της λογοτεχνίας και των έργων τέχνης παλαιότερων εποχών, σε ένα από τα καλύτερα νούμερα της βραδιάς με τους Αντώνη Λουδάρο, Δέσποινα Πολυκανδρίτου και Δημήτη Γκοτσόπουλο, που εμπλουτίστηκε εύστοχα με τα κατάλληλα τραγούδια. Είδαμε επίσης σπουδαίες στιγμές στην αναβίωση του χαρακτηριστικού νούμερου "Οικογένεια γαμιόσαντε" από την επιθεώρηση του Ελεύθερου Θεάτρου, "Ραντεβού με την υστερία", με την εξαιρετική Μίρκα Παπακωνσταντίνου, είδαμε τον Σταματή Φασουλή και τον Θοδωρή Αθερίδη να μιλούν μαζί και να καταλαβαίνονται χώρια, σε μία ακόμη απολαυστική αναβίωση από την επιθεώρηση "Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές", και τον Γιώργο Κωνσταντίνου στο ρόλο ενός άστεγου να σχολιάζει τη σύγχρονη πραγματικότητα, σε ένα από τα πιο "εσωστρεφή" και αναστοχαστικά κείμενα της βραδιάς, όπως αυτό που ερμήνευσε ο Σταμάτης Φασουλής στο φινάλε, και άλλα πολλά.
Κορυφαία στιγμή της παράστασης, η εισβολή ηρώων και ηρωίδων από τηλεοπτικές σειρές που έγραψαν ιστορία, από τη "Μαντάμ Σουσού" -και τα "Εγκλήματα", τους "Δύο ξένους", τους "S1ngles", το "Άγγιμα ψυχής", τους "Ψίθυρος καρδιάς", το "Παρά πέντε", το "Καφέ της χαράς", το "Είσαι το ταίρι μου" κ.ά.- μέχρι τις "Άγριες μέλισσες": σκηνή όπου το γέλιο έμπλεξε με τη συγκίνηση και τη νοσταλγία, απέτισε τιμή σε ηθοποιούς που ταυτίστηκαν με τους ρόλους (Άννα Παναγιωτοπούλου/Μαντάμ Σουσού, Ντίνα Κώνστα/Ντένη Μαρκορά) και επιβεβαίωσε τη δύναμη της τηλεοπτικής μυθοπλασίας να δημιουργεί ισχυρές συναισθηματικές συνάψεις στους θεατές˙ ενώ και το φινάλε αποδείχθηκε χορταστικό, με μια αναδρομή σε πέντε δεκαετίες ελληνικού τραγουδιού, από τα 70’s μέχρι σήμερα (με τον Λευτέρη Ελευθερίου στις καλύτερες στιγμές του ως Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Σάκης Ρουβάς).
Με λιγότερες αναφορές στα πρόσωπα και τα πράγματα της πολιτικής ζωής -και μάλλον αναμενόμενες όχι όμως χωρίς να υπάρχουν και εύστοχα σχετικά νούμερα-, το "Τότε, τώρα, πάντα" ανθολόγησε στοιχεία από τον κόσμο της τηλεόρασης και την κουλτούρα των μίντια, το χάσμα των γενεών και την πάλη ανάμεσα στο παρελθόν και στη νέα πραγματικότητα των greeklish, της νεανικής αργκό, των σύγχρονων φαινομένων στη μουσική και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, των έμφυλων ταυτοτήτων, προσφέροντας γενναίες δόσεις γέλιου και λίγες στάλες συγκίνησης. Στο τελικό αποτέλεσμα συνηγόρησαν αποφασιστικά τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη και του Κώστα Ζήση, η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη (με τις κατάλληλες διασκευές στίχων του Γιώργο Παυριανού και τις ενορχηστρώσεις του Δημήτρη Ανδρεάδη), οι χορογραφίες και η καλλιτεχνική διεύθυνση του Φωκά Ευαγγελινού, τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη, που συνομίλησαν με την video art του Παντελή Μάκκα, και οι φωτισμοί του Περικλή Μαθιέλλη.
Περισσότερες πληροφορίες
Τότε, τώρα, πάντα
Η πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, η τεχνητή νοημοσύνη, τα πρόσωπα της σόου μπιζ, ένας τράπερ, ένας άστεγος, μια αναμαλλιασμένη ξανθιά που βγαίνει από έναν κάδο ανακύκλωσης, η τραγουδιάρα Αλίκη… Κι ακόμη η κοινωνική μας ζωή, τα βάσανα του κόσμου, η χαμένη επικοινωνία μας. Σε τι κόσμο ζούμε άραγε; Όλες οι απαντήσεις στο φως αλλά και στη σκηνή του Άλσος. Σχόλιο, ανατροπές, χιούμορ και πολλή μουσική και χορός σε μια παράσταση εναντίον όλων και υπέρ των πάντων. Γιατί η επιθεώρηση είναι για «Τότε, τώρα, πάντα» η καλύτερη συνταγή για γέλιο αλλά και για κριτική όπως και φυσικά για άφθονη διασκέδαση.
