© Patroklos Skafidas
Ο Αμερικανός συγγραφέας βασίζεται σε μια δοκιμασμένη συνταγή, την οποία μεταχειρίζεται με επιδεξιότητα και κατορθώνει έτσι να "ξύσει" την επιφάνειά της και να παραδώσει ένα βαθιά ανθρώπινο έργο. Δύο διαφορετικοί χαρακτήρες αναγκάζονται να συνυπάρξουν, για να οδηγηθούν τελικά μέσα από τις εντάσεις και τις προστριβές στην κατανόηση και την αποδοχή τόσο του άλλου όσο και του εαυτού τους: αυτό το δημοφιλές μοτίβο μεταχειρίζεται ο Μπάρον στην ιστορία του, που εκτυλίσσεται μεταξύ του κυρίου Γκρην, ενός ηλικιωμένου που ζει αποτραβηγμένος στο διαμέρισμά του, και του Ρος, ενός νεαρού άνδρα, που, καθώς παραλίγο να τον τραυματίσει με το αυτοκίνητό του, έχει αναλάβει στο πλαίσιο κοινωνικής εργασίας να τον επισκέπτεται μία φορά την εβδομάδα. Ο Γκρην είναι μονόχνοτος, απότομος, είρωνας, πιστός Εβραίος και ζει με τις αναμνήσεις της ζωής του με τη νεκρή πια σύζυγό του. Παρά τις διαφορές τους, και κυρίως παρά την αρχική άρνηση του Γκρην να αποδεχτεί την ανάγκη του για βοήθεια και ανθρώπινη επαφή, οι δύο άνδρες θα έρθουν κοντά, ανακαλύπτοντας ότι αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, παρά το γεγονός ότι η φιλία τους θα κλονιστεί πρόσκαιρα από το γεγονός της ομοφυλοφιλίας του Ρος, που προκαλεί τη σφοδρή αντίδραση του συντηρητικού κυρίου Γκρην.
Με ένα έργο που βασίζεται στα πρόσωπα και στο χτίσιμο της σχέσης τους στη διάθεσή του, ο Κώστας Γάκης εμπιστεύεται δύο ωραίους ηθοποιούς και τους καθοδηγεί σε μια παράσταση ημιτονίων και κλιμακώσεων, όπου το κάθε συναίσθημα, από το χιούμορ ως το δράμα, βρίσκει τη θέση που του αξίζει· αν και –δικαιολογημένα ίσως από τη φύση του έργου– η σκηνοθεσία του κινείται σε αναμενόμενα πλαίσια, παραδίδει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, που επιδρά στην πλατεία με την ευαισθησία και τη ζεστασιά του. Κορυφαία η παρουσία του Γιώργου Κωνσταντίνου, που σηκώνει πάνω του με ενέργεια εφήβου και σοφία ώριμου ηθοποιού το ρόλο του κυρίου Γκρην. Είναι συγκινητικός καθώς ενδύεται το χαρακτήρα ενός ανθρώπου που έχει περιχαρακωθεί πίσω από την αυστηρότητά του, κάτι που του στοίχισε την ίδια του την οικογένεια, για να πετάξει τελικά την πανοπλία του και αποκτήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Ο Αποστόλης Τότσικας δεν κατακτάει αμέσως αντίστοιχη άνεση, όμως στην πορεία στέκεται ισότιμα δίπλα στον σπουδαίο συμπρωταγωνιστή του και έχει πολύ ωραίες στιγμές στην ερμηνεία ενός ανθρώπου που η σεξουαλική του ταυτότητα του κόστισε την πατρική απόρριψη. Η μουσική σύνθεση που υπογράφει ο σκηνοθέτης ίσως υπερτονίζει το συναίσθημα, το σκηνικό του Αντώνη Χαλκιά είναι ζεστό και αποτυπώνει με ρεαλιστική διάθεση το χώρο ενός μοναχικού ανθρώπου, παραιτημένου από τη ζωή.
Περισσότερες πληροφορίες
Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην
Ένας μοναχικός Νεοϋορκέζος, που έχει αποτραβηχτεί μετά τον θάνατο της γυναίκας του στο διαμέρισμά του δέχεται τις επισκέψεις ενός νεαρού κοινωνικού λειτουργού. Η σχέση αυτή θα αλλάξει για πάντα και τους δύο. Θα σύρει τον καθένα έξω από τη ζώνη ασφαλείας του, θα απειλήσει τις επιφανειακές τους βεβαιότητες, θα απαλύνει τα αγκάθια τους. Οι δύο αυτοί τόσο γνώριμοι σε όλους μας χαρακτήρες, που τους έφερε κοντά ένα επιπόλαιο ατύχημα, θα διανύσουν όλη την ανθρώπινη διαδρομή από το ξεκαρδιστικό γέλιο ως τα πιο λυτρωτικά δάκρυα συγκίνησης. Μαζί θα καταργήσουν την απόσταση που τους χωρίζει και θα γίνουν -με έναν τρόπο βαθύ και αμετάκλητο- συγγενείς.
