Το δαχτυλίδι της μάνας

4

Θα μπορούσε να εντοπίσει κάποιος τον κίνδυνο να γίνει «μόδα» η σκηνική απόδοση των έργων πάνω σε ένα μουσικό τέμπο, όμως θα αδικήσει έτσι μια παράσταση ολοκληρωμένης σύλληψης κι εκρηκτικής εκτέλεσης.

Το δαχτυλίδι της μάνας

Θα μπορούσε να εντοπίσει κάποιος τον κίνδυνο να γίνει «μόδα» η σκηνική απόδοση των έργων πάνω σε ένα μουσικό τέμπο, όμως θα αδικήσει έτσι μια παράσταση ολοκληρωμένης σύλληψης κι εκρηκτικής εκτέλεσης.

Το δαχτυλίδι της μάνας - εικόνα 1

Η δουλειά των C for Circus δεν φέρνει κάτι καινούργιο, όμως είναι ωραίο να βλέπεις νέους καλλιτέχνες να γοητεύονται και να δίνουν πνοή σε «παλιά» έργα, ειδικά καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα ευτυχές παράδειγμα. Παρά τη στατικότητα που φαίνεται να καραδοκεί με τους ηθοποιούς παραταγμένους πάνω στην ξύλινη δοκό, η παράσταση σε αρπάζει από το πρώτο λεπτό χάρη στο ρυθμό και στην ενέργεια που επιβάλλουν η μουσική και η ανάγνωση του κειμένου σαν παρτιτούρα, ενώ σταδιακά αποκαλύπτει μια δράση γεμάτη χυμούς, θεατρικότητα ακόμη και κίνηση παρά τον περιορισμένο χώρο.

Εκκίνησή της η ιστορία που εμπνεύστηκε ο Καμπύσης –ως αφιέρωμα στον ποιητή Κώστα Κρυστάλλη–, στην οποία οι τελευταίες στιγμές ενός άρρωστου νέου μπλέκονται με νεράιδες, απάτητες κορυφές βουνών, δαχτυλίδια με μαγικές δυνάμεις, χριστουγεννιάτικα έθιμα και άλλα στοιχεία της λαϊκής παράδοσης.

Το δαχτυλίδι της μάνας - εικόνα 2

Η παράσταση αναδεικνύει το εναργές, πλούσιο γλωσσικό ιδίωμα του έργου και αναπαριστά εκρηκτικά, με φαντασία, ωραίες σκηνικές κι ενδυματολογικές λύσεις –και αρκετά καλή δραματουργική δομή, μόνο ανά σημεία θολή– την ιστορία. Η ομάδα των καλά ασκημένων ηθοποιών, τόσο σωματικά όσο και φωνητικά (Π. Γαβρέλας, Χρ. Κοτταράκου, Αθ. Κουρκάκη, Ειρ. Μακρή, Ν. Παπαδομιχελάκης, Ν. Ρουστάνη, Σπ. Χατζηαγγελάκης), χρησιμοποιώντας πότε τεχνικές του αφηγηματικού θεάτρου, πότε στοιχεία αυτοσχεδιασμού, πότε εξωκειμενικές προσθήκες (με πιο επιτυχημένες τα λόγια του Λειβαδίτη, του Σεφέρη και του Μίσσιου για τον έρωτα και πιο αμήχανες τα δικά τους σχόλια), κατορθώνει μια συγκινητική δημιουργία πάνω στο δίπολο: έρωτας - θάνατος.

TEMPUS VERUM - ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ Ιάκχου 19, Γκάζι, 2103425170. Διάρκεια: 80΄.

Περισσότερες πληροφορίες

Το δαχτυλίδι της μάνας

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 70 '

Η ομάδα, θέλοντας να ξορκίσει την πίκρα του θανάτου, στήνει μια τελετή αποχαιρετισμού, σε ένα έργο που εκτυλίσσεται στην ελληνική ύπαιθρο και παρακολουθεί τις τελευταίες στιγμές ενός 17χρονου.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Κατερίνα Λέχου: " Δεν σκηνοθετώ τη ζωή μου· τη ζω"

Η Κατερίνα Λέχου μας μιλά για την ηρωίδα που ενσαρκώνει στο έργο "Linda", αναδεικνύει τη δύναμη της τέχνης να μετακινεί, να εμπνέει και να θέτει ερωτήματα για τη ζωή, ενώ μοιράζεται προσωπικές σκέψεις για την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική επιτυχία και την προσωπική ευτυχία.

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
23/11/2024

Υπάρχει συνταγή για την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων";

Η Βίλη Σωτηροπούλου επανέρχεται με την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων", μια κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ με τη βαθύτερη ανάλυση των δυναμικών που αναπτύσσονται ανάμεσα στις σχέσεις.

Όσα μάθαμε για τον χορογράφο Δημήτρη Μυτιληναίο

Ο χορογράφος Δημήτρης Μυτιληναίος μας μιλά για τον χορό, τη φιλοσοφία και τα σχέδια του με αφορμή την νέα του δουλειά "REDUNDANCes" ένα χορογραφικό κολάζ από διασκευασμένες variations που παρουσιάζεται στο ΠΛΥΦΑ.

Αποκλειστικό: Ποιο είναι το νέο θεατρικό της Ηρώς Μπέζου που έρχεται το 2025 στο Θέατρο Τέχνης;

Οι έννοιες της μεταμόρφωσης και της ελευθερίας αποτελούν τον βασικό κορμό του δεύτερου θεατρικού της νέας και αγαπημένης ηθοποιού, που αυτή τη φορά παίρνει ρόλο συγγραφέα και σκηνοθέτη.

Η θεατρική "Αίθουσα αναμονής" επιστρέφει στο Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής

Στο Σ.Ο.Τ.Α. συνεχίζει για δεύτερο κύκλο φέτος η δραματική κωμωδία που ξετυλίγει το πολυσύνθετο και αντιφατικό ζήτημα της γυναικείας αφήγησης σήμερα.

Η Ταμίλα Κουλίεβα μάς μεταφέρει στο 2028 με ένα θεατρικό "Απόρρητο"

Το αριστούργημα του Ιβάν Βιριπάγιεφ διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα και τη δύναμη της αλήθειας σε έναν κόσμο που ορίζει η τεχνητή νοημοσύνη, μέσα από την ιστορία τριών επιστημόνων.

"Αν ήμουν κόκκινο": Μια παράσταση για τα 50 χρόνια Πολυτεχνείο στο θέατρο Σημείο

Η αιρετική δραματουργός Λούλα Αναγνωστάκη και τα πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης ενέπνευσαν ένα σύγχρονο ελληνικό έργο κατά παραγγελία του θεάτρου Σημείο, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Διαμαντή.