Το θεώρημα του σχοινοβάτη

Η βιολονίστα Ίρις Λουκά ξετυλίγει μια δική της σύνθεση στοιχείων, η οποία βασίζεται σε μουσικά έργα και κείμενα «ποιητών» - δημιουργών. Οι επιρροές που συνδυάζει η παράσταση ξεκινούν από τον Τ. Σ. Έλιοτ, τον Ζαν Ζενέ και τον Κώστα Καρυωτάκη και φτάνουν ως τους Μπαχ, Χίντεμιτ, Γουέστχοφ, Ηράκλειτο, Κάρλο Ροβέλι και Γαλιλαίο. Το κοινό παρακολουθεί και ακούει. Ηχογραφημένα κείμενα, βίντεο, σόλο βιόλα και κινήσεις μηχανικές ή όχι, πάνω στην σκηνή. Οι συντελεστές σημειώνουν: Πρόκειται για μια σύνθεση στοιχείων που ακουμπάει στους ώμους γιγάντων για να δει πάνω και πέρα και πίσω και πριν και μετά από τον εαυτό της και ελπίζει να μεταφέρει μικρά και όμορφα μηνύματα, τόσο κοντά, όσο το πιο κοντινό άτομο θεατή και τόσο μακριά όσο το Voyager. Όλα τα υπόλοιπα είναι ακόμη μυστικά ή μπορεί και όχι. Quaerendo invenietis.”

Ερμηνεύει: Ίρ. Λουκά (βιόλα). Σκην.: Κ. Στελλάτου. Βίντεο: Τ. Υφαντή.