Το έκτο πάτωμα

Το έκτο πάτωμα

  • 2,5

Η υπόθεση του έργου διαχρονική και ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα. Την δεκαετία του ’30 οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι, ζουν χτυπημένοι από την κρίση της εποχής. Η καθημερινότητα των ενοίκων του έκτου Πατώματος, ξεδιπλώνεται μέσα από τους έρωτες, τις συγκρούσεις, τους ατελείωτους καυγάδες, τα συνεχή περιστατικά, αλλά και τα όνειρα που κάνει ο καθένας για την ζωή του. Όνειρα μικρά και μεγάλα, όνειρα που δίνουν σε κάθε άνθρωπο τη δύναμη να αντέξει τις δυσκολίες της καθημερινότητάς. Μόνο που μέσα στην πορεία του έργου, οι ήρωες θα συνειδητοποιήσουν ότι πάνω και πέρα από τα όνειρα -που δυστυχώς τόσο σπάνια γίνονται πραγματικότητα- υπάρχει η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αίσθηση ότι παραμένουμε ενωμένοι απέναντι σε κάθε δυσκολία. Και μόνο μέσα από αυτή την αίσθηση μπορούμε να βγούμε αληθινοί νικητές στο παιχνίδι της ζωής. Στην παράσταση ακούγονται τα αγαπημένα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου «Τι ώρα είναι, τι μέρα είναι και ποιά χρονιά», «Το τραγούδι της κουτσομπόλας», «Το τραγούδι της ζήλειας», «Η κουπαστή» κ.ά.


Ερμηνεύουν: Υρώ Μανέ, Δ. Πιατάς, Κ. Μακεδόνας, Ελ. Καστάνη, Δ. Λουκάκη, Μ. Ροζάκη, Αρμ.-Εδουάρδος Μενετιάν, Β. Αθανασόπουλος, Σ. Παρχαρίδης, Ευαγγ. Μουμούρη. Αφήγ.: Μ. Παπακωνσταντίνου. Μουσικοί επί σκηνής: Δ. Κίκλης (πιάνο), Απ. Παρασκευαΐδης (ακουστικό μπάσο), Αρτ. Βαβάτσικα (ακορντεόν). Μουσ.: Στ. Κραουνάκης. Σκην.: Μ. Παντελιδάκης. Κοστ.: Χ. Σουλιώτης. Φωτ.: Λ. Παυλόπουλος. Χορογρ.: Μ. Γιακουμόγλου.

Αναλυτική κριτική

Νοσταλγική διάθεση, ωραία μουσική και τραγούδια και κάποιες συγκινητκές ερμηνείες και στιγμές χαρακτηρίζουν την παράσταση, μιας κωμωδίας όμως που δεν αντέχει στο χρόνο, ούτε δικαιώνεται από τη σκηνοθετική προσέγγιση. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική