Εκάβη

Το βίωμα του συλλογικού πένθους απασχολεί τη σκηνοθέτιδα στο ανέβασμα του έργου για το αδιανόητο του πολέμου και την εξαχρείωση της φύσης του ανθρώπου. Η τραγωδία του Ευριπίδη που βλέπει τον Τρωικό πόλεμο από την πλευρά των ηττημένων, παρακολουθεί το θρήνο της Εκάβης και των γυναικών της Τροίας που έχουν πιαστεί αιχμάλωτες από τους Αχαιούς. Σε έναν μεταιχμιακό τόπο όπου ζωντανοί και νεκροί βρίσκονται σε διαρκή συνομιλία, η Εκάβη μεταμορφώνεται από θρηνητική φιγούρα -για τη θυσία της κόρης της Πολυξένης και τη δολοφονία του γιού της Πολύδωρου- σε φορέα εκδίκησης, σκοτώνοντας τα παιδιά του βασιλιά της Θράκης Πολυμήστορα (δολοφόνο του γιου της) και τυφλώνοντας τον ίδιο.

Ερμηνεύουν: Ελ. Κοκκίδου, Μ. Καλογήρου, Ερ. Μηλιάρης, Άκης Σακελλαρίου, Θ. Κουρλαμπάς, Ι. Ιωσηφίδης, Αλ. Συσσοβίτης, Ηλ. Μπάλλα. Μουσικός επί σκηνής: Άρ. Βαβάτσικα. Μετάφρ.: Ελ. Βαροπούλου. Μουσ.: Ν. Γαλενιανός. Σκην.-κοστ.: Μ. Αυγερινού. Φωτ.: Α. Αναστασίου. Κίν.: Χαρά Κότσαλη