Βάκχες
Γραμμένη στην τρίτη δεκαετία του Πελοποννησιακού Πολέμου, η τραγωδία του Ευριπίδη εξιστορεί την έλευση του Διονύσου στη Θήβα, την άρνηση της αποδοχής της νέας θρησκείας και την τραγική αντιστροφή διώκτη και διωκόμενου που θα οδηγήσει στον αφανισμό του Πενθέα από την ίδια του τη μητέρα. Ο σκηνοθέτης, στη δεύτερη κάθοδό του στο αργολικό θέατρο, αναμετράται με ένα έργο αποκαλυπτικό για το ενδιαφέρον του ποιητή για την έκσταση και τον μυστικισμό. Όπως σημειώνει ο ίδιος: “Αν αυτό που διαμελίζεται επί σκηνής είναι το άνοιγμα στην ετερότητα, αυτό σημαίνει άραγε ότι έχει πια χαθεί για μας η προοπτική, μέσα από μια μύηση, μια πράξη συλλογική, να ανοίξουμε στο Άλλο, το δικό μας και του κόσμου; Τα κομμάτια μας δεν θα συνδεθούν ποτέ ξανά; Είμαστε καταδικασμένοι, όπως ο Πενθέας, να ζούμε περίκλειστοι στην καλά οχυρωμένη ατομικότητά μας, αλλιώς θα διαμελισθούμε; Δεν υπάρχουν πια οι γέφυρες που θα μας ενώσουν τον ένα με τον άλλο, με το Άλλο, με την ετερότητα των αισθημάτων, των ιδεών, των μύχιων σκέψεών μας, με το παράλογο μέσα μας, με το παράλογο του κόσμου;”
Ερμηνεύουν: Κ. Αβαρικιώτης, Αρ. Πανταζάρας, Μ. Δημητρίου, Αλ. Καλτσίκη, Θ. Πάνου, Φ. Στρατηγός, Γ. Κόραβος, Δ. Πιφέας. Σκην.-κοστ.: Ν. Ψυχογιού. Μουσ.: Δ. Σκύλλας. Φωτ.: Χ. Θανάσουλα. Κατάλληλο για ηλικίες άνω των 15 ετών.
