Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας

Η παράσταση βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα του Γεώργιου Βιζυηνού. Ένας άνδρας (πίσω από τον οποίο κρύβεται ο συγγραφέας), που σπουδάζει στη Γοττίγγη της Γερμανίας και πάσχει από κάποιου είδους «νευρικόν πάθος», επισκέπτεται έναν παλιό συμμαθητή και καλό του φίλο στο Κλάουσθαλ. Εκεί θα διαπιστώσει ότι ο φίλος του υποφέρει από βαθιά μελαγχολία, εξαιτίας ενός έρωτα που δεν ευοδώθηκε. Το έργο, με τα έντονα αυτοβιογραφικά του στοιχεία και την ψυχογραφική διείσδυση στους χαρακτήρες, αναδεικνύει την περιπλοκότητα των (συν)αισθημάτων και των σχέσεων, καθώς και το εύθραυστο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ρομαντισμός και ρεαλισμός, ονειρικό και πραγματικό, εξιδανίκευση και δαιμονοποίηση, αδιέξοδο και φυγή, λογική και παράνοια (με τις ρευστές διαχωριστικές τους γραμμές), διαφορετικές όψεις της αλήθειας και ένα παρελθόν που καθορίζει το παρόν ανθρώπων πολλαπλώς πασχόντων. Όλα αυτά συνυπάρχουν σε ένα έργο που κινείται μεταξύ μνήμης και φαντασίας, μεταξύ ανάμνησης και ψευδαίσθησης, στο σύνορο του εντός και του εκτός.

Ερμηνεύουν: Μ. Πάρτης, Δ. Γκίκας, Δ. Μπισχινιώτη. Σκην.: Θ.-Π. Κάλφα. Κοστ.: Φ. Αποστολίδου. Μουσ.: Αίσωνας.