Μαρίζα Καψαμπέλη©
"Frankenstein & Eliza"
Το ολοκαίνουργιο έργο της 'Έρις Κύργια εμπνέεται από το γνωστό μυθιστόρημα της Μέρι Σέλεϊ και την ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης. Το σκηνοθετεί ο Δημήτρης Τάρλοου, με την πρωταγωνιστική ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου στο ρόλο του Βίκτορ Φρανκενστάιν, που φτάνει μέχρι τον ψηφιακό αιώνα μας με στόχο να δημιουργήσει ένα πλάσμα προς όφελος της ανθρωπότητας. Θα τα καταφέρει ή θα παραδώσει ακόμη ένα τέρας; Μαζί του οι Χριστίνα Στεφανίδη, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Γιώργος Μπινιάρης κ.ά. (Πορεία at Victoria, από 21/11)
"Δον Ζουάν"
Η παράσταση που σκηνοθετεί η Λητώ Τριανταφυλλίδου επιχειρεί να καταθέσει μία νέα αφήγηση για τον εμβληματικό αντι-ήρωα που έχει εμπνεύσει δεκάδες λογοτεχνικά, θεατρικά και μουσικά έργα ανά τους αιώνες. Χώρος δράσης ένα σημερινό μπαρ και "θαμώνες" του, μαζί με τον Πάνο Βλάχο που ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο, οι Κώστας Φιλίππογλου, Παναγιώτης Κατσώλης, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Ειρήνη Μπούνταλη, Μελίνα Βαμπούλα. Η μουσική που ερμηνεύουν οι ηθοποιοί σε στίχους του Πάνου Βλάχου είναι των Φώτη Σιώτα και Δημήτρη Χατζηζήση. (Βεάκη, από 22/11)
"Φαύστα"
Το σατιρικό έργο του Μποστ ανεβαίνει από τον Τάσο Πυργιέρη, σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη. Ο πολύπλευρος και ξεχωριστός Έλληνας δημιουργός στηλιτεύει τη μικροαστική προσποίηση, την ημιμάθεια, τη σοβαροφάνεια και την κατεστημένη κουλτούρα, μεταχειρίζομενος το απολαυστικό του ύφους, που χαρακτηρίζεται από τον έμμετρο λόγο, το πομπώδες ύφος, τα στοιχεία παραλόγου, τις ασυνταξίες και τα γραμματικά λάθη. Πρωταγωνιστεί η Τζίνη Παπαδοπούλου. (Μέγαρο Μουσικής, 21-30/11)
"Forget me not"
O Κωνσταντίνος Μπιμπής και η Μυρτώ Γκόνη παρουσιάζουν, σε δική τους μετάφραση, σκηνοθεσία και ερμηνείες, το έργο του Τρίσταν Μπέρνεϊς σε πρώτη ελληνική παρουσίαση. Ερμηνεύουν την ιστορία ενός ζευγαριού, από την πρώτη γνωριμία μέχρι την τελευταία τους ανάσα, αλλά όχι με χρονολογική σειρά. Το έργο του ανερχόμενου Βρετανού συγγραφέα διεισδύει στις αναμνήσεις των δύο ηρώων και μεταπηδά στο χώρο και το χρόνο, στο παρελθόν και στο μέλλον, περιγράφοντας την προσπάθειά τους να παραμείνουν ενωμένοι. (Αλάμπρα, από 25/11)
"Ο τελευταίος Ασπροκόρακας"
Την κωμωδία του σκηνοθέτη και θεωρητικού του θεάτρου Αλέξη Σολομού ανεβάζει η 'Έλενα Μαυρίδου. Η σκηνοθέτρια προτείνει μια ανατρεπτική εκδοχή ενός καυστικού έργου που εκθέτει την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης και της ελληνικής "αγίας οικογένειας", όπου οι τίτλοι θεωρούνται σημαντικότεροι από τον έρωτα. Η ιστορία αφορά τον έρωτα ενός γόνου των Ασπροκοράκων για μια νεαρή που εργάζεται ως χορεύτρια και τα πρόσωπα ερμηνεύουν οι Γιάννης Αναστασάκης, Δήμητρα Κούζα, Μάξιμος Μουμούρης, Αγορίτσα Οικονόμου κ.ά. (Χώρος, από 27/11)
"Φόβος"
Το διήγημα του Στέφαν Τσβάιχ αποκτά σκηνική μορφή σε σκηνοθεσία του ανερχόμενου σκηνοθέτη Μάριου Κακουλλή, με την ερμηνεία της Κατερίνας Παπουτσάκη. Ο Αυστριακός συγγραφέας έχει παραδώσει μια ανατομία του φόβου, η οποία διακρίνεται για τις ρεαλιστικές ψυχολογικές περιγραφές, τη διεισδυτική κοινωνική ανάλυση και τις αμείωτες δραματικές εντάσεις. Πρόκειται για την ιστορία μιας παντρεμένης γυναίκας της μεγαλοαστικής τάξης που διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με έναν νεαρό πιανίστα. (Θέατρο του Νέου Κόσμου, από 23/11)
"Είμαι η γυναίκα μου"
Ο Αντώνης Λουδάρος σκηνοθετεί και ερμηνεύει το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Νταγκ Ράιτ, που μεταφέρει σε θεατρική μορφή την ιστορία μιας τρανς γυναίκας που έζησε στην Ανατολική Γερμανία κατά τη διάρκεια του ναζιστικού και, αργότερα, του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο συγγραφέας άντλησε έμπνευση από τις συνεντεύξεις με τη Σαρλότε φον Μάλσντορφ, η οποία γεννήθηκε αγόρι στο Βερολίνο του 1928, ενσωματώνοντας στο μονόλογο τα λόγια, τις σκέψεις και τις ιστορίες της. (Μεταξουργείο, από 25/11)
"Νυχτερινή περιπλάνηση"
Το δικό του έργο σκηνοθετεί ο Κώστας Μεσάρης, από τα ιστορικότερα στελέχη του ελληνικού θεάτρου με εξηνταετή διαδρομή, στο οποίο και πρωταγωνιστεί μαζί με τους Αθηναΐδα Πόθου, Νίκο Σφαιρόπουλο και Γιάννη Παπαθύμνιο. Ένας μεγάλος έρωτας, πολιτικές ιδεολογίες και παιχνίδια εξουσίας μπερδεύονται σε μια κωμικοτραγική ιστορία που αναβιώνει στιγμές από τον Εμφύλιο μέχρι τις μέρες μας, εκθέτοντας οικείες νοοτροπίες και παθογένειες. 'Ήρωες τέσσερις ιδιόμορφοι άνθρωποι που προσπαθούν μάταια να συμφωνήσουν μεταξύ τους και χώρος δράσης ένα μπαρ. (Αλκμήνη, από 21/11)
"Σκότωσα τον νταή του απαρτχάιντ"
Το έργο του Γιώργου Δαμιανού δίνει φωνή στον Δημήτρη Τσαφέντα, τον άνθρωπο που το 1966 δολοφόνησε τον πρωθυπουργό της Νότιας Αφρικής και "αρχιτέκτονα" του καθεστώτος του απαρτχάιντ, Χέντρικ Φερβούρντ. Ο Τσαφέντας παρέμεινε στη φυλακή επί τριάντα τρία χρόνια, μέχρι το θάνατό του, το 1999. Εκεί, στο κελί της απομόνωσης και των βασανιστηρίων, τον "συναντάει" το έργο του Δαμιανού, το οποίο σκηνοθετεί ο Κοραής Δαμάτης και ερμηνεύει ο Νίκος Ιωαννίδης. (Από Κοινού, από 24/11)
"Πλιτς πλατς πλουτς"
Η ομάδα αποφοίτων της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Who Am I To, παρουσιάζει μια παράσταση για τη "βαριά βιομηχανία" του τουρισμού και τους εργαζομένους της. Μέσα από τη φόρμα μιας μετ-επιθεώρησης δίνουν φωνή σε ό,τι μένει στη σκιά, ανείπωτες σκέψεις και ιδιωτικές συζητήσεις ξεναγών, σερβιτόρων, συνεργείων καθαριότητας. Σκηνοθετεί ο αριστούχος απόφοιτος της σχολής σκηνοθεσίας του Εθνικού Γιώργος Παύλου και ερμηνεύουν οι Νοεμή Βασιλειάδου, Γιώργος Φασουλάς, Κατερίνα Κρίστο κ.ά. (ΠΛΥΦΑ, από 25/11)
"Σύγχρονες τραγωδίες"
Η Τατιάνα Κίρχοφ γράφει και σκηνοθετεί ένα έργο για τα πολλά πρόσωπα της βίας. Έμπνευση και αφετηρία της τρεις αρχαίες τραγωδίες ("Πέρσες" του Αισχύλου, "Αντιγόνη" του Σοφοκλή, "Εκάβη" του Ευριπίδη) μέσα από τις οποίες πραγματεύεται τη βία σε παγκόσμιο, τοπικό και ενδοοικογενειακό επίπεδο. Ερμηνεύει η ίδια μαζί με τον Φώτη Καράλη. (Μικρός Κεραμεικός, από 27/11)
Περισσότερες πληροφορίες
Frankenstein & Eliza
Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα των αρχών του 19ου αιώνα από τη Μέρι Σέλεϊ και την ιστορία της Τεχνητής Νοημοσύνης, το έργο ακολουθεί τον Βίκτορ Φράνκενσταϊν στη δημιουργία ενός πλάσματος υπέρ της ανθρωπότητας. Θα μας προικίσει με άλλο ένα τέρας; Ο Φράνκενσταϊν και οι πειραματισμοί του αποτελούν μια πρώτης τάξεως αφορμή για να στοχαστούμε πάνω σε μια σειρά ερωτημάτων που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο: ποιος είναι ο ρόλος της Τεχνητής Νοημοσύνης; Τι σκέφτονται οι σύγχρονοι εφευρέτες για τα δημιουργήματά τους; Ποια είναι η σχέση μας με τις ψηφιακές οντότητες που ζουν ανάμεσά μας και μας γνωρίζουν καλύτερα απ’ ό,τι εμείς οι ίδιοι; Τι θα γίνει αν οι μηχανές αποκτήσουν αισθήματα και συνείδηση;
Ο τελευταίος Ασπροκόρακας
Η κωμωδία-ορόσημο για την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης αλλά και της ελληνικής «αγίας οικογένειας» ζωντανεύει σε μια απολύτως ανατρεπτική εκδοχή. Οι Ασπροκόρακες, τα τελευταία μέλη μιας μεγαλοαστικής ελληνικής οικογένειας με περισπούδαστα επιτεύγματα, συνέρχονται σε οικογενειακό συμβούλιο. Ο γιος Νικηφόρος καλείται να συνεχίσει την πορεία του πατέρα, εκείνος όμως είναι ερωτευμένος με τη Ρόζα, μία νέα που εργάζεται τις νύχτες σε κέντρο αμφιβόλου ηθικής. Απ' τη μια πλευρά, ένα αυστηρό σπίτι κι απ' την άλλη, ένα γεμάτο μουσική και χορό κέντρο. Ποιος θα βγει άραγε νικητής; Η αγάπη ή το καθήκον; Οι Ασπροκόρακες πεινασμένοι για τη διατήρηση ενός μεγαλοαστικού ονόματος, πλάθουν μια εικόνα για τον εαυτό τους εντελώς πλασματική, λειτουργώντας «ανθρωποφαγικά» απέναντι στον έρωτα και την αγάπη, απέναντι σε όλα τα συναισθήματα.
Φόβος
Με αφορμή το ομώνυμο διήγημα -μια ψυχολογική και κοινωνική ανατομία του φόβου- δημιουργείται επί σκηνής μια σύνθεση πάνω στην απιστία. Μια παντρεμένη κυρία της μεγαλοαστικής τάξης βγαίνει από το σπίτι του εραστή της. Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα προσέχει κάθε της βήμα. Πίσω από κάθε κλειστή πόρτα, σε κάθε σκοτεινό διάδρομο, στο κρύο κλιμακοστάσιο, στην είσοδο της πολυκατοικίας, παραμονεύει ο κίνδυνος. Ο κίνδυνος να την πιάσουν. Ο κίνδυνος να την ανακαλύψει κάποιος. Ούτε η ίδια δεν θυμάται πόσες φορές έχει κάνει την ίδια ακριβώς διαδρομή, τα ίδια ακριβώς βήματα, τις ίδιες ακριβώς σκέψεις. Πόσες φορές έχει διαπεράσει το σώμα της ο ίδιος ακριβώς φόβος.
Δον Ζουάν
Ανατρεπτική σκηνική προσέγγιση του «βλάσφημου» ήρωα που το όνομά του είναι συνώνυμο με την απόρριψη των παραδοσιακών αξιών και την αναζήτηση της προσωπικής ελευθερίας, που επανεξετάζει τη θέση του σύγχρονου άντρα. Στο έργο, ένας αποτυχημένος καλλιτέχνης, ο Δον Ζουάν, προσπαθώντας να ξεφύγει τις συνέπειες των πράξεων του, καταφεύγει στο μπαρ του πατέρα του. Εκεί, σε εκεί σε μια διαστρεβλωμένη απεικόνιση της κοινωνίας μας, ο Δον Ζουάν ανακαλύπτει ότι το πραγματικό του ταλέντο είναι να κερδίζει ακολούθους. Γοητεύει τους αποπροσανατολισμένους θαμώνες και σχηματίζει μια λατρεία γύρω από την προσωπικότητά του. Καθώς το μπαρ μετατρέπεται σε “Εκκλησία”, χώρος έκφρασης μιας New Age Cult (αίρεση), και οι ακόλουθοι του γίνονται όλο και πιο αφοσιωμένοι, τα όρια μεταξύ πίστης και χειραγώγησης γίνονται θολά. Σε αυτήν την ανανεωμένη εκδοχή του ήρωα, ο Δον Ζουάν γίνεται το απόλυτο σύμβολο της εποχής μας, κατέχοντας δύο κρίσιμα "ταλέντα": την απουσία ιδεολογίας και την αμετροεπή φιλοδοξία. Αποδεσμευμένος από κάθε ηθικό φραγμό, ο Δον Ζουάν επιδίδεται σε ένα εμπόριο ελπίδας, προσφέροντας τον εύκολο δρόμο προς την ευτυχία σε κάθε ακόλουθό του.
Η νυχτερινή περιπλάνηση
Ένας μεγάλος έρωτας τρυφερός, παθιασμένος, μπλεγμένος με πολιτική ιδεολογία, μεταλλάσσεται σε άγριο παιχνίδι πόνου και ηδονής. Τέσσερις ιδιόμορφοι, συμπαθείς, γοητευτικοί, συγχυσμένοι και φοβισμένοι “υπνοβάτες” στη Βαβέλ της νύχτας. Μαζί τους και μια τρομοκρατική σκιά, ο αόρατος κύριος Φριτς. Με φόντο το μπαρ «Νυχτερινή Περιπλάνηση», οι τέσσερις ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους και την αναβίωση σημαντικών στιγμών από τον Εμφύλιο μέχρι σήμερα. Οι κοινωνικές παθογένειες μιας κωμικοτραγικής Ελλάδας αναδύονται μέσα από την καταιγιστική γραφή του έργου που θέτει ένα βασανιστικό ερώτημα: το κατά πόσο η κοινωνία να μείνει μπαρ όχλου, τουριστών και ντόπιων, φθόνου, αντιπαλότητας, διαφθοράς ή να γίνει κάτι σαν «Κήπος του Επίκουρου», κοινωνία αλληλεγγύης, συνεργατικός χώρος δημιουργίας, ψυχαγωγίας και παιδείας, ανθρωπισμού, επανάστασης ειρηνικής, αγάπης και φιλίας.
Σκότωσα τον νταή του απαρτχάιντ
Ο Δημήτρης Τσαφέντας, μία από τις πιο αμφισβητούμενες προσωπικότητες της σύγχρονης Ιστορίας, που το 1966 άλλαξε για πάντα την πορεία της Νότιας Αφρικής, δολοφονώντας τον «αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ» Χέντρικ Φερβούντ. Έλληνας ομογενής, μιγάς, στάθηκε απέναντι σε μια κοινωνία που δεν τον αποδεχόταν, καταδικάστηκε και έμεινε 33 χρόνια σε φυλακή-ψυχιατρείο της Πραιτόρια. Πέθανε σε κελί απομόνωσης στις 10/10/1999. Επαναστάτης με αίσθημα δικαιοσύνης ή στοιχειωμένος από την ίδια του την ύπαρξη; Μπορεί ο άνθρωπος να παραδοθεί στη μοίρα του ή έχει την ικανότητα να την αλλάξει; Μήπως η τρέλα είναι μια άλλη μορφή λογικής σε έναν κόσμο που χάνεται;
Φαύστα
Διαχρονική σάτιρα που αποδομεί τις συμβάσεις της ελληνικής τραγωδίας, ενώ ταυτόχρονα σχολιάζει με έξυπνο τρόπο τις παθογένειες της σύγχρονης πραγματικότητας. Η Φαύστα και ο Γιάννης χάνουν το τετραετές κοριτσάκι τους, το Ριτσάκι, στη θάλασσα. Όμως, η αναζήτησή τους είναι μάταιη, αφού το έχει καταπιεί ένα «θαλάσσιον κήτος - ένα θαλάσσιον τέρας». Χρόνια μετά, το Ριτσάκι θα βρεθεί στην κοιλιά ενός ψαριού… που θα ψαρέψει ο πατέρας της! Μόνο που η χαρά της επιστροφής της «απωλεσθείς κόρης» δεν θα κρατήσει πολύ. Θα τη φάνε… οι γάτοι, επειδή μυρίζει ψαρίλα! Έτσι, το «πρωτοποριακό» queer ζεύγος Ιατρού, το οποίο ζητά το Ριτσάκι σε γάμο ‒με συνοικέσιο‒ για λογαριασμό του ομοιοπαθούς υιού τους, αναχωρεί άπραγο από την οικία της Φαύστας.
Forget me not
Μια συγκινητική ιστορία ενός ζευγαριού που «παίζει» με το χρόνο, απ’ το πρώτο τους βλέμμα μέχρι την τελευταία τους ανάσα, αναδεικνύοντας την προσπάθειά τους να παραμείνουν ενωμένοι, μάς δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον πολυβραβευμένο συγγραφέα. Σε κάθε ανάμνηση οι χαρακτήρες είναι κάπου αλλού, σε διαφορετικό χρόνο, και συχνά κάποιοι άλλοι. Σαν δυο ατρόμητοι εξερευνητές ταξιδεύουν σε νέους κόσμους. Στο μέλλον και το παρελθόν τους. Στη γνωριμία, στη γέννηση του παιδιού τους, στα βαθιά τους γεράματα, στη λήθη του έρωτα τους.
Σύγχρονες τραγωδίες
Η Άννα δουλεύει σε μια μεγάλη εταιρεία και ταξιδεύει συχνά στο Παρίσι. Σε ένα ταξίδι συναντάει τον Άσαντ στο αεροδρόμιο, έναν πρόσφυγα από την Συρία, που προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή του. Η γνωριμία τους βάζει στο επίκεντρο όλες τις διαφορές του δυτικού και του ανατολικού κόσμου, αλλά μέσα από την αλληλεπίδραση τους τελικά διαφαίνονται και οι ομοιότητες των ανθρώπων: ονειρεύονται τα ίδια πράγματα. Η ιστορία τους δίνει το έναυσμα για να ξετυλιχθεί ένα κύριο συστατικό του κόσμου μας. Η βία. Ακολουθώντας την ιστορία των δυο ηρώων ξετυλίγονται μερικά από τα κύρια θέματα που απασχόλησαν τις αρχαίες τραγωδίες. Όλα αυτά τα θέματα “παντρεύονται” με τις σύγχρονες πτυχές της κοινωνίας μας που φέρουν τις δικές τους τραγωδίες: τη φτώχεια, τον αγώνα για επιβίωση, την ανεργία και τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που ακόμα κυβερνάται από την πατριαρχία.
Πλιτς πλατς πλουτς
Η ομάδα καταπιάνεται με το φλέγον θέμα του τουρισμού και των εργαζομένων του καλοκαιριού μέσα από τη σκηνική φόρμα της επιθεώρησης. Στη σκηνή πρωταγωνιστεί ό,τι μένει στη σκιά του καλοκαιριού: οι σκέψεις που δεν μοιράζονται οι ξεναγοί με τους τουρίστες, οι συζητήσεις του προσωπικού στις κουζίνες, τα παρεχόμενα δωμάτια των είκοσι τετραγωνικών, που μαζί με τα τέσσερα γκαρσόνια κοιμίζουν και 23 κατσαρίδες. Είμαστε όλοι ίσοι κάτω από τον ήλιο ή μαζί με τις αποσκευές μας μεταφέρουμε και τις ήδη υπάρχουσες ανισότητες στα τουριστικά θέρετρα;
Είμαι η γυναίκα μου
Η συγκλονιστική, αληθινή ιστορία της Charlotte Von Mahlsdorf, της πιο διάσημης Γερμανίδας τρανς γυναίκας, η οποία επιβίωσε από δύο καταπιεστικά καθεστώτα, το ναζιστικό και το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας, μέσα από το βραβευμένο με Πούλιτζερ και Τόνι έργο. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που κακοποιήθηκε, επέζησε, λατρεύτηκε και πρόδωσε. Μια μοναχική προσωπικότητα, πρωτοπόρος στην έκφραση της ταυτότητας της, σε μία περίοδο όπου η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να αποδεχτεί την ύπαρξη τρανς ατόμων.
